Ik schrijf over mezelf, datgeen wat mij opvalt, waar ik me over verwonder. Over ongewoon gewone dingen. Ik schrijf om te leren en om te laten leren. Mijn blogs gaan ook over kansen zien en benutten. Een scherpe en kritische blik op het leven, op vraagstukken die gaan over persoonlijke en organisatie ontwikkeling, communicatie, leiderschap. Een verwonderend oog op 'de dingen des levens'. En nog veel meer.
donderdag 24 november 2011
Profielfoto
"Als je met jouw foto enthousiasme, vlotheid, jeugdigheid, etc. wil communiceren, dan zijn die elementen duidelijk aanwezig. Technisch is er wel verbetering mogelijk. Plaatsing binnen het kader kan sterker, de rode baan boven je schouders leidt wat af, het licht is nogal hard en jouw ogen zijn (daardoor) minder prominent, de shawl maakt je iets minder toegankelijk. Kortom wel wat "room for inprovement" voor meer impact. " Aldus Willem van der Vlies. Willem is expert! Hij spreekt en adviseert over sterke profielfoto's en het belang er van op Internet & als je social media gebruikt voor business opportunities ..... Ik ken nog wel wat foto's die beter kunnen!!! Doe er je voordeel dus mee. O ja, beoordeel je foto niet zelf, laar dat maar aan anderen over: je bent niet objectief!
woensdag 23 november 2011
The future generation
Just read this on Twitter. The article raised a lot of questions. Questions I worked with in the Netherlands at de Baak. Can current management meet future challenges? Can current management be trained to meet future challenges? And ... can current management, with the values and believes they have, work with the new generation on career management?
"Our research past and present has shown that many managers believe young people lack the necessary workplace skills and employability traits required by organizations today".
Wow, that is a tricky one if you believe this is true. Are you a manager who thinks like this? May I suggest that you try to see it differently? After all, what has formed this belief that you have? How do you then interact with the new generation if you think this is true?
Your way is the only way?
Be aware of the threats. You are not the future! They are!
And with their skills they will invent new school leadership! They will have to, because the challenges they have to deal with can't be dealt with by old school management. Young people will be pushed in the 'old school management' way of thinking if you, being a manager, are not aware. Maybe it will be easier to manage that on the short term, but it won't help your organisation to meet future challenges.
I believe young people have all the skills and traits they need! Creating another future means doing things differently than you did before. Young people bring those "different things" into your organisation. Embrace it!
"Our research past and present has shown that many managers believe young people lack the necessary workplace skills and employability traits required by organizations today".
Wow, that is a tricky one if you believe this is true. Are you a manager who thinks like this? May I suggest that you try to see it differently? After all, what has formed this belief that you have? How do you then interact with the new generation if you think this is true?
Your way is the only way?
Be aware of the threats. You are not the future! They are!
And with their skills they will invent new school leadership! They will have to, because the challenges they have to deal with can't be dealt with by old school management. Young people will be pushed in the 'old school management' way of thinking if you, being a manager, are not aware. Maybe it will be easier to manage that on the short term, but it won't help your organisation to meet future challenges.
I believe young people have all the skills and traits they need! Creating another future means doing things differently than you did before. Young people bring those "different things" into your organisation. Embrace it!
donderdag 17 november 2011
Wat doe je er mee?
Mijn artikel over Female Leadership is 227x gelezen zie ik .... benieuwd hoor! Wat hebben deze 227 mensen gedaan met wat ze gelezen hebben? Heeft het gerendeerd? Doen en/of denken ze nu misschien anders dan voordat ze het artikel lazen? Helaas hoor je daar weinig over en dat is toch wel jammer hoor .... Dus, kruip zelf eens in de pen en reageer! Met dank.
Ondernemen in Engeland
Blog geschreven voor Talent voor Ondernemen. Lees maar eens!
Ik verkondig altijd dat ik een ondernemer ben. Niet dat ik
het echt was hoor, want ik werkte in loondienst, maar in mijn werk stond ik
bekend als ‘ondernemend’. En daar was ik het grondig mee eens! Daarnaast werkte
ik met groepen op dit onderwerp, dus alles klopte. En ik wist dat het er eens
van zou komen: ZZP’er worden. Al jaren hing het ergens in de lucht. Alleen waar
die lucht zou zijn, dat had ik nooit kunnen bedenken. En dat die lucht ook
zwart, donker, gestippeld kan zijn, was ook niet in me opgekomen. Want wat wil
het geval? Sinds augustus woon ik in Engeland. En ik ga hier mijn business
opzetten ….. Oeps, dat is even iets anders dan in Nederland. Niet alleen dat
veel hier ook echt Anders is en werkt, maar ook IK ben anders … Ik ontdek even
niet zo veel ondernemerschap meer in mijzelf. Alsof ik niet meer weet hoe het
werkt. Kan me soms niet eens verstaanbaar maken. Dat is een raar fenomeen.
Schijnbaar heb je jezelf echt compleet opnieuw uit te vinden in een nieuwe
context. Wel ondernemerschap optima forma eigenlijk …. vanuit niks beginnen.
Als ik er zo naar kijk, dan begint de lucht al wat lichter te worden.
Ondernemerschap kent een fasering: ik start in fase -4, een fase die weinig
mensen meemaken misschien. Wauw … wat een kans! He, gelukkig, ik heb weer iets
gevonden van de ondernemende Marianne!
woensdag 9 november 2011
Flexible Working (FW)
my first blog in English ... let's say it is different :-)
In Holland we call it "Het Nieuwe Werken" or HNW. And it is hot! I was curious about it in the UK, so when I attended my NLP training last week, I asked my colleague trainers about this Flexible Working phenomenon in England. It took a while to understand each other. That was a signal.
Without jumping to conclusions, I sense that the mental part of Flexible Working needs attention. In Holland and in England. Maybe the physical/technical part as well, but that is not what I'm interested in. I am passionate about the attitude towards Flexible Working, the changes in behaviour, beliefs and values. For the employees as well as for the employer. The type of leadership it requires.
FW needs new ways of thinking, new ways of organizing. It doesn't know traditional subordination, power and hierarchy models. Fewer rules and procedures are necessary .... oops, if you look at it that way, many companies must deal with great human capital issues before making Flexible Working work. Freedom, responsibility, results and trust are key words!
But what to do with this knowledge? Where to start?
Maybe we can start by sharing our experiences! Nobody knows as much as we all. 'Crowd-sourcing' is what I call it.
So, let me start. My experience is that, as an employer, you have to know WHY flexible working will be Necessary for you with a capital N! Introducing FW comes with huge cultural, organization changes; do you need to put your organisation in this stormy weather? And as an employee, an important question to ask yourself is: WHAT do I need (support, leadership, connection, etc) to work flexible? You will have to stand up, take the lead in making it work for yourself and your company.
This employee part is an important one, therefore: I suggest coaching will help. Why? Because you will have to look inside yourself and be honest. To yourself, your manager, your collegues. FW is all about trust. Am I trustworthy while working at home? Do I trust my manager? FW is all about freedom. Do I feel comfortable having so much freedom? What about the feeling of guilt? How to deal with that? Guilt always comes together with freedom, that I know for sure. Flexible Working: how do I have to behave different, what are my beliefs and values towards working, etc.?
Looking forward to your experiences!
In Holland we call it "Het Nieuwe Werken" or HNW. And it is hot! I was curious about it in the UK, so when I attended my NLP training last week, I asked my colleague trainers about this Flexible Working phenomenon in England. It took a while to understand each other. That was a signal.
Without jumping to conclusions, I sense that the mental part of Flexible Working needs attention. In Holland and in England. Maybe the physical/technical part as well, but that is not what I'm interested in. I am passionate about the attitude towards Flexible Working, the changes in behaviour, beliefs and values. For the employees as well as for the employer. The type of leadership it requires.
FW needs new ways of thinking, new ways of organizing. It doesn't know traditional subordination, power and hierarchy models. Fewer rules and procedures are necessary .... oops, if you look at it that way, many companies must deal with great human capital issues before making Flexible Working work. Freedom, responsibility, results and trust are key words!
But what to do with this knowledge? Where to start?
Maybe we can start by sharing our experiences! Nobody knows as much as we all. 'Crowd-sourcing' is what I call it.
So, let me start. My experience is that, as an employer, you have to know WHY flexible working will be Necessary for you with a capital N! Introducing FW comes with huge cultural, organization changes; do you need to put your organisation in this stormy weather? And as an employee, an important question to ask yourself is: WHAT do I need (support, leadership, connection, etc) to work flexible? You will have to stand up, take the lead in making it work for yourself and your company.
This employee part is an important one, therefore: I suggest coaching will help. Why? Because you will have to look inside yourself and be honest. To yourself, your manager, your collegues. FW is all about trust. Am I trustworthy while working at home? Do I trust my manager? FW is all about freedom. Do I feel comfortable having so much freedom? What about the feeling of guilt? How to deal with that? Guilt always comes together with freedom, that I know for sure. Flexible Working: how do I have to behave different, what are my beliefs and values towards working, etc.?
Looking forward to your experiences!
woensdag 26 oktober 2011
Dat is raar?!
Vandaag doe ik een telefonisch interview met Henk Voormolen van Albron over vitale organisaties. We kennen elkaar van 2007 toen Albron host was van het Dutch Innovation Seminar bij de Baak. Een impressie van het inspirerende en natuurlijk zeer vitale gesprek, kan je gaan lezen in het online Coachingsmagazine van de Baak. Ik herinner me dat de contacten met Albron in 2007 ook al zo inspirerend waren. En nu weer. Dat is fijn werken! Om wat achtergrond aan het artikel te geven, bedacht ik me mijn eerder geschreven blogs na te lezen uit 2007 -en wat ben ik dan weer blij met mn blog!- over de voorbereiding op DIS 2007 en de dag zelf. Zoeken, zoeken, zoeken ... maar ik kan niets vinden! Dat is toch raar! Heb ik daar dan niets over geschreven? Googlen levert ook te weinig op: zelfs niet op de Baak website. Ik snap er echt helemaal niets van!!!
dinsdag 18 oktober 2011
Leiderschap 21e eeuw
Wat een gemiste kans! Ik lees net op Twitter een bericht over een collegereeks van Nyenrode. Leiderschap in de 21e eeuw. Vol interesse kijk ik wie er gaan spreken. Bekende namen: Menno, Mathieu, Jeroen, ... maar ... waar zijn Maria, Anja, Jolanda en zelfs Marianne? Waarom alleen onze mannelijke collega's op het spreekgestoelte, verhalend over Leiderschap? Daar waar, lees mijn eerder blogs maar eens, het juist in de 21e eeuw zal gaan over vrouwelijk leiderschap. Time for change! Ik ga de BV IK maar weer eens nieuw leven inblazen, om op die manier mijn bijdrage te leveren. Wat ga jij doen?!
zaterdag 24 september 2011
Dorset writing girl
Het is vandaag zaterdag. Eigenlijk zijn alle dagen hier gelijk. Komt denk omdat ik nog niet echt ' structureel werk'. Wat dat ook moge zijn in deze tijd van het nieuwe werken. Maar goed, waarom het ook is wat het is, het onderscheid van werkweek en weekend kan ik niet vinden in mijn gestel. Manlief is nu beneden met de kinderen, ik ben een ochtend boven aan het werk. Schrijven dus. Heerlijk! Zojuist een artikel geschreven voor "Wijs" over schuldgevoelens van ouders. Dat was leuk om te doen! Het smaakt naar meer. Kom maar door met die schrijfklussen! Prima te doen vanuit Engeland. "Marianne, wanneer ga je nu eens een boek schrijven", vraagt Mieke. Tja, de tijd zal het leren ...
maandag 19 september 2011
Dorset girl
Het is zo ver: we wonen in Engeland. Kan het soms nauwelijks bevatten, maar als ik in mn Engelse auto rijd aan de 'verkeerde' kant van de weg, dan kan ik er echt niet om heen. En als we 2x per week meedoen met de Toddlers groep, Julian, Casper en ik, dan is het ook wel heel echt. Je zou hier als ouder, moeder eigenlijk want vaders ben ik nog niet tegen gekomen ..., full continue met de kinderen Toddlers bijeenkomsten, voorlezen in de bieb, zwemmen met de baby, dansen en zingen, pre schools, kunnen bezoeken. De week is dan om voor je het weet. Weet nog niet helemaal of ik zo mijn tijd hier wil gaan doorbrengen, dat zal de tijd leren. Leren doen wij hier goed: Engels! Met de dag beter, snel hoe dat zo gaat. Julian zingt " Little Black Cloud" na 1 dag Nursery. I like!!
vrijdag 26 augustus 2011
Google Maps
Ik schrik me rot! Mn vriendin B laat op Facebook weten dat ze onze blauwe voordeur niet meer kan vinden op Google Maps. "Het huis staat er niet meer!" En een oom van M heeft ook al 3x online door ons aankomende dorp gewandeld en het huis niet gevonden..... O jee. Even voel ik paniek, want vandaag hebben we ons appartement in Rosmalen volledig leeg gehaald. Alles in een vrachtwagen, maandag avond varen ze over en dinsdag wordt het gelost bij ons nieuwe huis in Engeland. Maar dan moet er wel een huis staan! "Heb je iets gehoord vandaag over het huis?", vraag ik aan M. Nee, natuurlijk niet! B smst weer: "gevonden!" Gelukkig, zou wat zijn als het huis er niet meer is .... ga voor de zekerheid ook nog even op Google Maps kijken!
woensdag 13 juli 2011
Engeland
26 augustus is het zo ver. De verhuiswagen is geboekt. Het inpakken ingepland. Het adres in Engeland waar alles afgeleverd wordt de 29e is ook bekend. De agenda loopt over. Mijn hoofd ook.
donderdag 30 juni 2011
Philips beleving
Ik was te vroeg. Zoals ik eigenlijk altijd wel ben. Het Amstelplein oprijdend zie ik niet gelijk waar de parkeergarage van Philips is. Er staan mannen bij "afgifte goederen". Ik rijd naar de slagboom. Waar moet ik op drukken? "Ze zullen wel denken; een vrouw achter het stuur", maar echt duidelijk is de inrij-route niet aangegeven, dus die gedachte laat ik snel weer los. Ik draai mijn raampje open. "Je moet daar naar binnen", zegt de man en wijst. Rechts. Oeps ..... "Ja, ik kom net terug uit Engeland, vandaar".
Binnen in de aankomsthal heb ik nog even tijd voordat mijn afspraak begint. Verhalen ontstaan in mijn hoofd. En het gesprek is nog niet eens begonnen .... Dat belooft wat. De ontvangstruimte is licht. Er is veel glas. Hoge plafonds. Een prettige plek om te wachten. Huis van Licht. Passend dus bij de eigenaar die het huis bewoond. Ik voel me welkom. Er gaan meer mensen door de poortjes naar buiten dan dat er binnen komen valt me op. Veel taxi's buiten. Veel pakken mannen. Evenveel pakken vrouwen. Zou de afgegeven winstwaarschuwing van vorige week ze bezig houden vraag ik me af. Het oogt ontspannen.
"Because needing an MRI is scary enough", lees ik op 1 van de panelen. Yes, I know!! Had er net 1 achter de rug die ochtend. Dat is geen pretje om het maar heel zacht uit te drukken. En nu is er een open MRI, zo lees ik, waardoor je niet meer in zo'n nauwe buis hoeft. Had ik dat eerder geweten. Dank Philips voor je innovaties! Een waar voorbeeld van Sense.
"Health touches our lives". Meerdere TV schermen met beelden in de ontvangsthal. "A glimps what healthcare means to people": een foto impressie van wat gezondheid betekent voor mensen over de hele wereld. Beelden die ontroeren, me raken. Echte mensen. Echte levens. Een gevoel van dankbaarheid. De beelden roepen ook vragen op. Ze lijken in schril contract te staan met de wereld van AEX index, beurs, business. De wereld van winstwaarschuwingen. Hoe houd je contact met je eindklant in Afrika als je aan de top van het Philips imperium zit? Een mooie vraag voor straks. Ow, het is tijd. Ik word opgehaald. Nou ja, "over tijd, mijn excuses", zo stelt mijn gesprekpartner. Ach, slechts 10 minuten. Het is oke. Ik was al begonnen.
Binnen in de aankomsthal heb ik nog even tijd voordat mijn afspraak begint. Verhalen ontstaan in mijn hoofd. En het gesprek is nog niet eens begonnen .... Dat belooft wat. De ontvangstruimte is licht. Er is veel glas. Hoge plafonds. Een prettige plek om te wachten. Huis van Licht. Passend dus bij de eigenaar die het huis bewoond. Ik voel me welkom. Er gaan meer mensen door de poortjes naar buiten dan dat er binnen komen valt me op. Veel taxi's buiten. Veel pakken mannen. Evenveel pakken vrouwen. Zou de afgegeven winstwaarschuwing van vorige week ze bezig houden vraag ik me af. Het oogt ontspannen.
"Because needing an MRI is scary enough", lees ik op 1 van de panelen. Yes, I know!! Had er net 1 achter de rug die ochtend. Dat is geen pretje om het maar heel zacht uit te drukken. En nu is er een open MRI, zo lees ik, waardoor je niet meer in zo'n nauwe buis hoeft. Had ik dat eerder geweten. Dank Philips voor je innovaties! Een waar voorbeeld van Sense.
"Health touches our lives". Meerdere TV schermen met beelden in de ontvangsthal. "A glimps what healthcare means to people": een foto impressie van wat gezondheid betekent voor mensen over de hele wereld. Beelden die ontroeren, me raken. Echte mensen. Echte levens. Een gevoel van dankbaarheid. De beelden roepen ook vragen op. Ze lijken in schril contract te staan met de wereld van AEX index, beurs, business. De wereld van winstwaarschuwingen. Hoe houd je contact met je eindklant in Afrika als je aan de top van het Philips imperium zit? Een mooie vraag voor straks. Ow, het is tijd. Ik word opgehaald. Nou ja, "over tijd, mijn excuses", zo stelt mijn gesprekpartner. Ach, slechts 10 minuten. Het is oke. Ik was al begonnen.
zondag 19 juni 2011
Blandford St. Mary
Wat een schitterende namen hebben de dorpen en steden hier. Deze week zijn we in Engeland om een huis te zoeken voor de aankomende 2 jaar. En deze week zijn we bewoners van het dorp Blandford St. Mary. Ik verwacht niet dat we ons hier gaan settelen, want het is voor het mooi iets te ver van Poole waar Sunseeker is. Morgen gaan we via makelaars kijken in Wimborne Minster, Colehill en Ferndown. Vandaag waren we even in Sturminster Marshall. Klinkt goed he :-). Nu het huis nog. Dat wordt nog een hele kluif. Om allerlei redenen. Er is hier een hevige Let Market, dus prijzen lopen op en huizen zijn met een dag weer op en van de markt. Maar ook onze eigen keuzes, stedelijk of platteland? Met alle voordelen en nadelen van beiden. We gaan het zien!
donderdag 9 juni 2011
Snoepwinkel
Wat heb ik toch een waanzinnig mooi beroep! Het lijkt wel een snoepwinkel bij de Baak. Van alles zou ik wel een beetje willen proeven. Van wat mijn oud collega Bianca doet met het Brein. Gekleurde smarties. Of dat wat Sacha doet met de U-theory. Zure beertjes. Of dat wat mijn collega Dodo doet met bezielend leiderschap en een retraite. Salmiac knotsen. Dinsdag mocht ik écht even proeven. Wat een feest was dat! Lenne Gieles was bij de Baak en een dag lang kon ik me onderdompelen in leven vanuit je essentie, je oorsprong. In contact zijn met je ziel. Ze heeft er een mooi boek over geschreven: Thuis. Ik ben het aan het lezen. Het raakt me! Ze schrijft dat je niet zozeer de woorden hoeft te lezen, maar dat je kan ervaren wat de woorden met je doen als je het leest. Een dikke dropveter.
maandag 6 juni 2011
Coaching in Organisaties (3)
Ik heb er al eerder over geschreven, maar wil graag de inhoud van het event "Coaching in Organisaties" met jullie delen. Want dat is het mooie van vandaag de dag: je hoeft niet bij een event geweest te zijn om er van te kunnen leren. Zie hier de impressie! En als het je interesse gewekt heeft, abonneer je dan gelijk op het online coaching magazine: een aanrader!
maandag 30 mei 2011
Het Nieuwe Werken = De Nieuwe Slavernij
"Mijn zorg is dat we door Het Nieuwe Werken […] in De Nieuwe Slavernij terecht komen, in de wereld van continuwerk en eenzaamheid die individualisering heet”.
Deze zin die mijn collega David Jan met ons deelden zet me aan het denken. David Jan is overigens degene die binnen de Baak thema's als Investeren in Meesterschap en het Senior Executive Programma verzorgt en uitdraagt. Ik denk dat dát meespeelt in hoe ik dit statement interpreteer: de plek waar je staat in het leven. En getriggerd door deze zin, ontving ik ook nog een vervolg mail waarin het allemaal wat duidelijker werd. Het gaat om de rol van ICT, Social Media op ons werken. Als leidinggevende, als trainer, als coach, als .... vul maar in. Lees maar eens.
"Mijn bedoeling is ook om het optimisme dat eigen is aan ICTers wat te temperen: er gaat namelijk altijd wat mis, het is altijd duurder, het duurt altijd langer en het heeft altijd bijverschijnselen waar we geen rekening mee hielden. We betalen altijd een prijs voor de vooruitgang en de vernieuwing. En natuurlijk reageer ik ook uit persoonlijke bezorgdheid. Mijn zorg is dat ik het allemaal niet bijhoud, al die razendsnelle ICT ontwikkelingen. Ik vrees dat ik al gauw langs de zijlijn kom te staan. Mijn zorg is dat ik steeds meer, al modderend, zelf moet uit zoeken en uitvoeren, zodat ik niet meer aan de contacten met mensen van vlees en bloed toe kom waarvoor ik dit beroep ooit koos. Mijn zorg is dat we door Het Nieuwe Werken dat hier nauw mee samenhangt in De Nieuwe Slavernij terecht komen in de wereld van continuwerk en eenzaamheid die individualisering heet. Mijn zorg is dat ik een Don Quichot word die tegen windmolens vecht ....
Het label van “late adapter” past mij overigens goed, ik profiteer van de fouten en vergissingen die anderen maken en hoofd- en bijzaken worden duidelijker voor me. Geleidelijk aan profiteer ik van de zegeningen die de technologie me te brengen heeft. Zelfmanagement is daar 1 van, maar de belangrijkste is het besef dat al die apparaten een UIT knop hebben."
Ik snap précies wat David Jan bedoelt. Ik voel het gewoon. En ik weet zeker dat iedereen die ouder is dan 30 dit ook voelt. En ja, ik ben er van overtuigd dat het met leeftijd, met levenswijsheid te maken heeft. Want mijn aanname is dat op een x moment in de tijd IK deze tekst óók ga schrijven. En jij ook. Nu misschien nog niet. Maar er komt een tijd dat ik ga afdrijven. Dat het middel mijn doel niet meer dient. En ik denk dat het sneller komt dan ik nu kan voorzien. Waar vind ik dan de brug en wie helpt mij die brug bouwen? En tegelijkertijd denk ik dat het niets te maken heeft met leeftijd. Dat het een essentiële en bewuste keuze is die je maakt. Hoe wil je in het leven staan? Hoe wil je in je werken staan? Welke rol heeft de versnelling, ICT, Social Media daar in? Dank David Jan dat je deze wijsheid met mij, met ons deelt! Ik ben erg benieuwd naar de reacties die deze tekst op gaat roepen. Laat je het weten?
Deze zin die mijn collega David Jan met ons deelden zet me aan het denken. David Jan is overigens degene die binnen de Baak thema's als Investeren in Meesterschap en het Senior Executive Programma verzorgt en uitdraagt. Ik denk dat dát meespeelt in hoe ik dit statement interpreteer: de plek waar je staat in het leven. En getriggerd door deze zin, ontving ik ook nog een vervolg mail waarin het allemaal wat duidelijker werd. Het gaat om de rol van ICT, Social Media op ons werken. Als leidinggevende, als trainer, als coach, als .... vul maar in. Lees maar eens.
"Mijn bedoeling is ook om het optimisme dat eigen is aan ICTers wat te temperen: er gaat namelijk altijd wat mis, het is altijd duurder, het duurt altijd langer en het heeft altijd bijverschijnselen waar we geen rekening mee hielden. We betalen altijd een prijs voor de vooruitgang en de vernieuwing. En natuurlijk reageer ik ook uit persoonlijke bezorgdheid. Mijn zorg is dat ik het allemaal niet bijhoud, al die razendsnelle ICT ontwikkelingen. Ik vrees dat ik al gauw langs de zijlijn kom te staan. Mijn zorg is dat ik steeds meer, al modderend, zelf moet uit zoeken en uitvoeren, zodat ik niet meer aan de contacten met mensen van vlees en bloed toe kom waarvoor ik dit beroep ooit koos. Mijn zorg is dat we door Het Nieuwe Werken dat hier nauw mee samenhangt in De Nieuwe Slavernij terecht komen in de wereld van continuwerk en eenzaamheid die individualisering heet. Mijn zorg is dat ik een Don Quichot word die tegen windmolens vecht ....
Het label van “late adapter” past mij overigens goed, ik profiteer van de fouten en vergissingen die anderen maken en hoofd- en bijzaken worden duidelijker voor me. Geleidelijk aan profiteer ik van de zegeningen die de technologie me te brengen heeft. Zelfmanagement is daar 1 van, maar de belangrijkste is het besef dat al die apparaten een UIT knop hebben."
Ik snap précies wat David Jan bedoelt. Ik voel het gewoon. En ik weet zeker dat iedereen die ouder is dan 30 dit ook voelt. En ja, ik ben er van overtuigd dat het met leeftijd, met levenswijsheid te maken heeft. Want mijn aanname is dat op een x moment in de tijd IK deze tekst óók ga schrijven. En jij ook. Nu misschien nog niet. Maar er komt een tijd dat ik ga afdrijven. Dat het middel mijn doel niet meer dient. En ik denk dat het sneller komt dan ik nu kan voorzien. Waar vind ik dan de brug en wie helpt mij die brug bouwen? En tegelijkertijd denk ik dat het niets te maken heeft met leeftijd. Dat het een essentiële en bewuste keuze is die je maakt. Hoe wil je in het leven staan? Hoe wil je in je werken staan? Welke rol heeft de versnelling, ICT, Social Media daar in? Dank David Jan dat je deze wijsheid met mij, met ons deelt! Ik ben erg benieuwd naar de reacties die deze tekst op gaat roepen. Laat je het weten?
Online retraite
Misschien trek je je wenkbrauwen op als je dit leest. Want een retraite is tot daar aan toe, maar een online retraite? Het duurde bij even voor ik me er een voorstelling van kon maken. Maar geïnspireerd door een aantal enthousiaste collega's liet ik me verrassen. En zie hier het resultaat! Ik ben benieuwd wat jij er van vindt!
donderdag 26 mei 2011
Engeland
Voor de Baak ga ik onder andere de contacten van en met het IEDP behartigen. Een mooie internationale klus die ik prima vanuit de UK kan gaan oppakken. Als Baak staan we op deze executive development website. De fouders zijn bij de Baak op bezoek geweest en zijn úitermate gecharmeerd van de Baak en de leerfilosofie. De vraag is wat we meer kunnen doen dan alleen deze statisch (letterlijk en figuurlijk) vermelding op de website van IEDP. Ik ga eens denken! Werd net gebeld door een collega die zei: "Ik bel je want je blog heet 'Alle wijsheid ligt op straat', dus je weet me vast wel te inspireren dan wel een antwoord te geven op mijn vraag". Het is gelukt. Mijn antwoord was "de film As it is in Heaven".
Ik hoop dat jij mij inspireert door je mening te geven over de IEDP website: wat is de toegevoegde waarde van zo'n website voor jou, voor jouw organisatie? Laat je het me weten?
Ik hoop dat jij mij inspireert door je mening te geven over de IEDP website: wat is de toegevoegde waarde van zo'n website voor jou, voor jouw organisatie? Laat je het me weten?
Vrouwen
Aan alles komt een einde. Zo ook aan mijn vaste dienstbetrekking bij en met de Baak. De verbinding blijft bestaan hoor, als ik aan de andere kant van het Kanaal zit de aankomende 2 jaar, maar het wordt tóch anders. Maar voordat ik ga eerst nog een spetterend einde. Want 14 juni mag ik de Open Dinersessie met Maria Cliteur begeleiden in Driebergen. Over leiderschap, macht en control. Een nieuw leiderschapsparadigma. Ze hebben de avond zelfs aan mij opgedragen "Vaarwel......". :-) Nee hoor, dat lieg ik. Maar goed, ik hoop je daar nog een keer te ontmoeten. Waarschijnlijk een van mijn laatste, dan wel hét laatste, optreden voor de Baak de aankomende tijd. Tot dan!
maandag 16 mei 2011
Kwalitatief en kwantitatief opschalen
"Ik heb het idee dat er veel wordt gediscussieerd en gewerkt in bedrijven aan 'hoe kan ik het resultaat blijven behalen als gevolg van tegenvallende omzet'. Daar ligt veel meer het accent op, dan nieuwe mogelijkheden, kansen e.d. Het materiële tastbare krijgt de overhand. Dagelijks lees ik over nieuwe bezuinigingsrondes, kostenbesparingen, verkopen van onderdelen, het niet terug kunnen verdienen van overnames. Dit wordt dan aan de klant doorberekend met hogere tarieven etcetc. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Maar het merendeel lijkt in eenzelfde spiraal te zitten. Kwantitatief opschalen. Deze dominantie is niet verkeerd maar er moet een andere (net zo krachtige) oriëntatie tegenover komen te staan. Kwalitatief opschalen. Bij de Baak vindt deze discussie ook plaats. Lopen we de werkelijkheid niet achterna maar vooral ook over hoe krijgen we die andere krachtige oriëntatie. De vraag hierbij is of we een nieuwe context nodig hebben óf kunnen we de energie samenbrengen in de bestaande context. Nieuwe context zou kunnen zijn; vanuit wie willen wij zijn in de omgeving waarin wij ons begeven & wat is onze bijdrage aan die omgeving. Welke dynamiek leeft er in ons en hoe kan die ons en anderen gezamenlijk verder helpen. Hierin ligt mijn inziens een nieuw perspectief. Kwalitatieve idealen verbonden met rationele vormgeving. Met onze 5 waarden (vrijheid, vertrouwen, verantwoordelijkheid, verantwoording en verbinden) en met de mensen die zich hieraan willen verbinden (waarden zijn idealen, motieven), moeten wij het doen. En geen verbinding zal vanzelf tot uitsluiting leiden."
Dit schreef mijn collega Martin Metselaar deze ochtend in de Maandagmail. Elke maandag delen we binnen de Baak wat er speelt binnen de Baak en in de omgeving waarbinnen we een plek hebben. Ik vind het een mooie weergave van de dynamiek in organisaties vandaag de dag. Maar meer nog een krachtige visie en uitnodiging om een keuze te maken, om een koers te varen die recht doet aan de identiteit van de onderneming. Een koers die soms uit het oog verloren wordt door de waan van alle dag. Misschien wil je er eens over door praten met gelijkgestemden? Wat kan je leren van elkaar bij het kwantitatief en kwalitatief opschalen?
Dit schreef mijn collega Martin Metselaar deze ochtend in de Maandagmail. Elke maandag delen we binnen de Baak wat er speelt binnen de Baak en in de omgeving waarbinnen we een plek hebben. Ik vind het een mooie weergave van de dynamiek in organisaties vandaag de dag. Maar meer nog een krachtige visie en uitnodiging om een keuze te maken, om een koers te varen die recht doet aan de identiteit van de onderneming. Een koers die soms uit het oog verloren wordt door de waan van alle dag. Misschien wil je er eens over door praten met gelijkgestemden? Wat kan je leren van elkaar bij het kwantitatief en kwalitatief opschalen?
dinsdag 10 mei 2011
Wat raar! Een tijdje geleden ben ik een discussie gestart op Linkedin, zie eerdere blog. En nu enige dagen later wil ik de hele discussie terug lezen om er stellingen uit te halen voor het event van 23 mei ..... zijn er een aantal 'comments' verdwenen! Onder andere die van mezelf, maar ook van andere mensen die mee gediscussieerd hebben over coaching binnen organisaties. Belachelijk! En het ergste vind ik dan dat ik nergens terecht kan om mijn ongenoegen (zwak uitgedrukt) te uiten, te vragen hoe dit kan, wanneer en hoe ik alle reacties weer teruggeplaatst kan krijgen. Want dat is het nadeel van internet, van een virtuele organisatie. Contact met ze opnemen. Probeer Google maar eens te bellen, probeer Linkedin maar eens te bellen. Vergeet het maar. Blijf je mooi zitten met je frustraties! Onbeantwoorde vragen, geen oplossingen. Dan ben ik maar wat blij als ik weer naar de winkel om de hoek kan lopen. Dat ik persoonlijk contact heb en iets kan vragen als ik iets wil weten, niet tevreden ben. Dus. Wanneer opent Linkedin een service point bij ons om de hoek? Waarschijnlijk niet op tijd om mijn vraag van vandaag te beantwoorden. Wat een gedoe zeg die online entiteiten!
donderdag 28 april 2011
Overstappen aub
"De trein is gewoon doorgereden en jij bent er weer op gesprongen, zonder dat ie voor je gestopt is bij de halte" zei mijn vriend gister toen ik hem vroeg hoe hij keek naar mijn energie niveau van die avond. Want die was extreem laag, zeker zo tussen 17 en 19 uur tijdens het spitsuur met de kinderen. Nu is dat niet onbekend voor mij, dat lage energieniveau aan het einde van de dag, maar wel op dit specifieke moment. Want ik ben nét terug van sapvasten in Turkije en gisteren rond de middag kwam ik vol energie, stralend, uitgerust en opgeladen aan op Schiphol. Het eerste uur was geweldig, maar daarna voelde ik met het uur mijn energie zakken ......... In Turkije was ik topfit! Hoe kan dat?! En hoe groot ook het contrast van natuur, stilte, eigen tempo, niets moeten dáár en het weer "moeten", de snelheid, de drukte híer. Een voorbij flitsende sneltrein versus het boemeltje waar ik in zat in Turkije. Dat is even wennen hoor, overstappen op een sneltrein. Zeker als ie niet even stopt zodat je kan instappen. The day after gaat het gelukkig al weer veel beter. Het ritme oppakken en je bent zo weer gewend aan het tempo merk ik. Goed voor mij om aan den lijve te ervaren wélke factoren mij opladen en ontladen als het gaat om energie. Goed ook om bewust een aantal keer per jaar over te stappen van mijn flitsende sneltrein naar de boemel die alle tijd van de wereld heeft. Want met kleine kinderen rijdt de trein áltijd op volle snelheid; vanaf 6 uur -bij ons- tot het moment dat ze weer gaan slapen, zeg 19 uur. En dan de nachten als ze niet-slapen. Werken als een boemeltje zit ook niet in mijn systeem, dus ook op dat vlak ben ik een sneltrein. En de trein die er uit ziet als je beide combineert ..... die rijdt zó snel dat het oog het niet bij kan houden. Laat staan de rest van het lichaam. Hoe bewaak je dan je balans? Hoe blijf je staan in dat denderende geweld? Ik hoop dat je 30 mei jouw verhaal komt delen!
Coaching in Organisaties (2)
Kijk eens wat een mooie discussie over coaching in organisaties op Linkedin!
dinsdag 26 april 2011
Stille beweging
Mijn collega Sacha heeft een blog! Binnen de Baak is Sacha bij en met klanten deskundig en actief met de U theory. Volg haar maar eens, want haar blog gaat heel interessant worden denk ik .....
donderdag 21 april 2011
Coaching in Organisaties
Dat is raar!! Ik moet aan een blog altijd een label hangen van blogspot. Fijn, want dan kan je als lezer op thema mijn blog doorzoeken. En nu wil ik iets gaan schrijven over "coaching", blijkt -met de labels als bewijs- dat ik nog nooit een blog over coaching geschreven heb .....!!!! Tenminste, niets waar ik inhoudelijk het label 'coaching' op zou plakken. En ik ben een coach. Onder andere. Hoogste tijd dus!
Ik wil namelijk iets schrijven over coaching. En specifiek iets over coaching in organisaties. Dat is in opkomst merken we bij de Baak. Mijn collega Doekes organiseert dan ook een event op 23 mei om het onderwerp verder te verkennen met elkaar. Breder dan alleen interne coaching hoor, dus kijk maar eens of het je aanspreekt en je in je netwerk mensen kent voor wie het interessant zou zijn. Ik ben er ook bij betrokken, dus leuk als je komt! Onlangs heb ik een vraag via Linkedin in de NOBCO groep neergelegd, ofwel: een discussie gestart. Over hoe je interne coaching in je eigen organisatie naar een hoger plan kan tillen. Ik hoop dat ik uit de reacties mooie stellingen kan halen, die we dan 23 mei verder kunnen bespreken. Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar de ervaringsverhalen 23 mei, want ik ben zowel voor als tegen interne coaches. Ik zie voordelen maar zeer zeker ook nadelen. Benieuwd welke kant ik op ga ná de 23e. Ik zal er over schrijven!
Ik wil namelijk iets schrijven over coaching. En specifiek iets over coaching in organisaties. Dat is in opkomst merken we bij de Baak. Mijn collega Doekes organiseert dan ook een event op 23 mei om het onderwerp verder te verkennen met elkaar. Breder dan alleen interne coaching hoor, dus kijk maar eens of het je aanspreekt en je in je netwerk mensen kent voor wie het interessant zou zijn. Ik ben er ook bij betrokken, dus leuk als je komt! Onlangs heb ik een vraag via Linkedin in de NOBCO groep neergelegd, ofwel: een discussie gestart. Over hoe je interne coaching in je eigen organisatie naar een hoger plan kan tillen. Ik hoop dat ik uit de reacties mooie stellingen kan halen, die we dan 23 mei verder kunnen bespreken. Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar de ervaringsverhalen 23 mei, want ik ben zowel voor als tegen interne coaches. Ik zie voordelen maar zeer zeker ook nadelen. Benieuwd welke kant ik op ga ná de 23e. Ik zal er over schrijven!
De toekomst van werken
(ook te lezen op Lead your Life) De tijd vliegt! Ik ben alweer een maand aan het werk na mijn zwangerschap- en ouderschapverlof. Werken bevalt me nu trouwens stukken beter dan na de komst van ons 1e kindje. Zowel mentaal als fysiek worstelde ik me toen door de tijd heen. Vertelde vandaag nog aan een collega dat het wel leek alsof ik aan het revalideren was. Rug, bekken, hoofd, arm, hart, ziel, geest. Op alle fronten uit balans. Het heeft tijden geduurd voor mijn huishouding weer enigszins op orde was. Marianne was ver weg. Nu vergaat het me beter. Ik ben al weer Maria... Nog maar drie letters te gaan! Ik heb goede moed!
Ik voel ook weer ruimte voor bezinning. Voor heroriëntatie. Misschien zelfs voor herijking want er zijn zoveel veranderingen geweest de afgelopen jaren. Bedachtzaamheid is gepast, want balans is nog een broos evenwicht. Zo ben ik -bedachtzaam op balans- op zoek naar hoe mijn werkzame bestaan er de aankomende jaren uit zou kunnen zien. Wat, wanneer, waar, met wie, waartoe, hoe lang? Vragen die vastere vorm krijgen. Antwoorden die oppoppen uit onverwachte hoek en weer nieuwe vragen geven. Antwoorden die nog ontdekt willen worden. Scenario's in overvloed.
Mijn collega sprak eens over de de toekomst van werken. De trends die daar te zien zijn. Dat we als een zwerm zullen gaan werken, de verbinding aangaan alleen dáár waar waarde toevoegt wordt. Voor beide partijen. Dienstverbanden die in dezelfde vorm mee veranderen. Trends waar professionals en organisaties nú al rekening mee moeten houden. Als je googelt lees je er nog veel meer over. En vandaag lees ik over trends als "bedrijven die niet investeren in mensen zetten hun merkwaarden op het spel", "werk, onderwijs en privé vloeien samen tot een nieuwe levensstijl", "naast de traditionele werkgever en -nemer het ontstaan van een krachtige 3e groep: freelancers", "mensen willen belevenissen in hun leven en werk is een belevenis", "het individu als merk", "de werkplek wordt afgestemd op persoonlijke talenten: een optimale context voor flow wordt gecreëerd".
Hé. Hier herken ik me wel in. Ik zie het wel zitten deze trends. Kom maar op. Deze ontwikkelingen passen prima in mijn vragen, antwoorden en scenario's. Weer een stap verder dus. En misschien wel Marian.. na deze blog. Nog maar twee letters te gaan!
Ik voel ook weer ruimte voor bezinning. Voor heroriëntatie. Misschien zelfs voor herijking want er zijn zoveel veranderingen geweest de afgelopen jaren. Bedachtzaamheid is gepast, want balans is nog een broos evenwicht. Zo ben ik -bedachtzaam op balans- op zoek naar hoe mijn werkzame bestaan er de aankomende jaren uit zou kunnen zien. Wat, wanneer, waar, met wie, waartoe, hoe lang? Vragen die vastere vorm krijgen. Antwoorden die oppoppen uit onverwachte hoek en weer nieuwe vragen geven. Antwoorden die nog ontdekt willen worden. Scenario's in overvloed.
Mijn collega sprak eens over de de toekomst van werken. De trends die daar te zien zijn. Dat we als een zwerm zullen gaan werken, de verbinding aangaan alleen dáár waar waarde toevoegt wordt. Voor beide partijen. Dienstverbanden die in dezelfde vorm mee veranderen. Trends waar professionals en organisaties nú al rekening mee moeten houden. Als je googelt lees je er nog veel meer over. En vandaag lees ik over trends als "bedrijven die niet investeren in mensen zetten hun merkwaarden op het spel", "werk, onderwijs en privé vloeien samen tot een nieuwe levensstijl", "naast de traditionele werkgever en -nemer het ontstaan van een krachtige 3e groep: freelancers", "mensen willen belevenissen in hun leven en werk is een belevenis", "het individu als merk", "de werkplek wordt afgestemd op persoonlijke talenten: een optimale context voor flow wordt gecreëerd".
Hé. Hier herken ik me wel in. Ik zie het wel zitten deze trends. Kom maar op. Deze ontwikkelingen passen prima in mijn vragen, antwoorden en scenario's. Weer een stap verder dus. En misschien wel Marian.. na deze blog. Nog maar twee letters te gaan!
zondag 3 april 2011
Vervolg Golem
PS Vanaf nu gaat Golem reizen door Nederland. Dus je kan hem nog gaan ontmoeten! Op http://www.vrolijkheid.nl/ vindt je de reis route van Golem.
donderdag 31 maart 2011
Vrolijk
Dit is toch geweldig! Hier word ik vrolijk van!
"Golem, de grote vriend en beschermer van alle kinderen in de wereld is aangekomen in Amsterdam. Golem heeft hele grote voeten, want hij moet ver kunnen reizen naar de plekken in de wereld waar hij nodig is. Golem heeft hele grote handen om te beschermen en te omarmen. Hij heeft een open hoofd zodat alle dromen van kinderen in zijn hoofd passen en hij alle dromen en wensen ook weg kan geven. Hij praat niet met zijn mond. Hij ziet in de hoofden en harten waar kinderen echt van dromen en dan praat hij zonder woorden terug. Want Golem kan alleen maar leven als we met ons hart tegen hem praten en we hem vullen met onze dromen, wensen en hartenkreten voor elkaar en de wereld. Daarom heeft Golem een deur naar zijn hart...
Overal waar die kinderen wonen maakt de Vrolijkheid kunst met ze. Want kunstenaars en kinderen vinden elkaar leuk! Ze durven nog te spelen en te dromen. Als we niet meer kunnen dromen en verlangen naar een wereld die mooi is en waar geen oorlog is, waar alle kinderen te eten hebben, en iemand die van ze houdt, dan kunnen we niet meer leven. Dromen zijn net zo belangrijk als zuurstof en water.
En één van die kunstenaars die goed kan dromen is Koen Vanmechelen. Op een dag bedacht hij dat het mooi zou zijn als er een grote vriend voor alle kinderen in de wereld zou zijn. En toen heeft hij Cosmogolem gemaakt. Gewoon van hout. Hij is de grote vriend en beschermer voor en van alle kinderen in de wereld. Een vriend die er altijd is voor alle kinderen die vergeten, alleen, bang of verdrietig zijn.
Golem heeft al heel veel gereisd! Zo was hij al eens in China, Namibië Nicaragua, Pakistan en India. En nu is hij dus in Nederland en bezoekt hij de kinderen in alle asielzoekerscentra in Nederland! "
"Golem, de grote vriend en beschermer van alle kinderen in de wereld is aangekomen in Amsterdam. Golem heeft hele grote voeten, want hij moet ver kunnen reizen naar de plekken in de wereld waar hij nodig is. Golem heeft hele grote handen om te beschermen en te omarmen. Hij heeft een open hoofd zodat alle dromen van kinderen in zijn hoofd passen en hij alle dromen en wensen ook weg kan geven. Hij praat niet met zijn mond. Hij ziet in de hoofden en harten waar kinderen echt van dromen en dan praat hij zonder woorden terug. Want Golem kan alleen maar leven als we met ons hart tegen hem praten en we hem vullen met onze dromen, wensen en hartenkreten voor elkaar en de wereld. Daarom heeft Golem een deur naar zijn hart...
Overal waar die kinderen wonen maakt de Vrolijkheid kunst met ze. Want kunstenaars en kinderen vinden elkaar leuk! Ze durven nog te spelen en te dromen. Als we niet meer kunnen dromen en verlangen naar een wereld die mooi is en waar geen oorlog is, waar alle kinderen te eten hebben, en iemand die van ze houdt, dan kunnen we niet meer leven. Dromen zijn net zo belangrijk als zuurstof en water.
En één van die kunstenaars die goed kan dromen is Koen Vanmechelen. Op een dag bedacht hij dat het mooi zou zijn als er een grote vriend voor alle kinderen in de wereld zou zijn. En toen heeft hij Cosmogolem gemaakt. Gewoon van hout. Hij is de grote vriend en beschermer voor en van alle kinderen in de wereld. Een vriend die er altijd is voor alle kinderen die vergeten, alleen, bang of verdrietig zijn.
Golem heeft al heel veel gereisd! Zo was hij al eens in China, Namibië Nicaragua, Pakistan en India. En nu is hij dus in Nederland en bezoekt hij de kinderen in alle asielzoekerscentra in Nederland! "
maandag 28 maart 2011
Marianne goes England
"A good traveler has no fixed plans and is not intent on arriving", staat op 1 van mijn Baak visite kaartjes. Ik houd dat als motto deze spannende tijden!
Want, hoewel nog met een kleine slag om de arm, ik ga de Baak verlaten: mijn vriend heeft de kans gekregen om 2 jaar in Zuid Engeland (Poole/Bournemouth) te gaan werken. Ik ga met hem mee, met onze 2 kindjes. Het avontuur tegemoet. Per wanneer én het hoe/wat zal de aankomende tijd duidelijk moeten worden. Mijn intentie is om, in welke vorm dan ook, in verbinding te blijven met de Baak. De gesprekken lopen. To be continued.
Want, hoewel nog met een kleine slag om de arm, ik ga de Baak verlaten: mijn vriend heeft de kans gekregen om 2 jaar in Zuid Engeland (Poole/Bournemouth) te gaan werken. Ik ga met hem mee, met onze 2 kindjes. Het avontuur tegemoet. Per wanneer én het hoe/wat zal de aankomende tijd duidelijk moeten worden. Mijn intentie is om, in welke vorm dan ook, in verbinding te blijven met de Baak. De gesprekken lopen. To be continued.
Kracht
"Vrouwen met ambitie worden als krachtig ervaren". Ik geloof het graag. En zet er tevens mijn vraagtekens bij. Want ik denk dat we dan vooral kijken naar de masculiene betekenis van kracht. Een manier van kijken die we van jongs af aan meegekregen hebben. Voor de duidelijkheid, masculien en feminien hebben volgens mij niet zozeer met sekse te maken, hoewel er wel een verband is want mogelijk hebben vrouwen van nature meer feminiene energie in zich. Er zijn mannen met feminiene energie, bijvoorbeeld een feminiene stijl van leiding geven en er zijn vrouwen die op een masculiene manier in hun werk staan. Let er maar eens op.
Maar goed, "kracht", wat is dat precies? Je hebt de mannelijke energie van kracht die gaat over daadkracht, doelgerichtheid, bouwen, realiseren, power, actie, aanwezig zijn. Kracht zoals we in een masculiene wereld naar mensen kunnen kijken die we krachtig vinden. Mogelijk ook dat we dat bedoelen als we het hebben over "krachtige vrouwen". Maar is dat nou de enige manier om naar kracht te kijken? Het lijkt me enigszins beperkt en eenzijdig. Hoe zou je in een meer feminiene wereld naar kracht kijken? Zet die vrouwelijke energie zich op dezelfde manier in de wereld? Ik denk het niet. Ik denk dat de verschijningsvorm van feminiene kracht een hele andere is. Die feminiene energie gaat over zachtheid en rust, over onderweg zijn, in plaats van aankomen op een fixed punt, verbindend, delend, faciliterend, helend, coachend, dienend, creërend. Een hele andere manier dan de masculiene typering. Zeer, zeer krachtig maar door velen niet herkend als 'kracht' en daardoor zwaar onderkend. En het geeft gelijk ook hele andere perspectieven als je vanuit die feminiene energie naar je eigen ambities kijken.
Ik dacht hier aan toen ik naar mezelf keek in relatie tot "hoe krachtig ervaar ik mezelf nu?" en "wat zijn mijn ambities?". Ik voel en ervaar een enorme kracht, maar een hele andere dan die ik voorheen kende, dus ben ik wel krachtig nu? Ik kwam er achter dat ik kracht alleen zag vanuit een masculiene typering, niet vanuit een feminiene. Door er anders naar te kijken veranderde vanzelf het beeld dat ik had over mezelf. Van niet-krachtig naar zeer-krachtig. En mijn ambities werden ook steeds duidelijker met deze nieuwe blik die ik had ontdekt. Het kan écht werken om eens anders te kijken naar jezelf, naar hoe je denkt in termen en hokjes die voortkomen uit de masculiene cultuur die er vaak is in je organisatie, in de maatschappij. En realiseer je steeds dat er pas evenwicht is als beiden kanten, yin en yang, masculien en feminien in balans zijn.
Maar goed, "kracht", wat is dat precies? Je hebt de mannelijke energie van kracht die gaat over daadkracht, doelgerichtheid, bouwen, realiseren, power, actie, aanwezig zijn. Kracht zoals we in een masculiene wereld naar mensen kunnen kijken die we krachtig vinden. Mogelijk ook dat we dat bedoelen als we het hebben over "krachtige vrouwen". Maar is dat nou de enige manier om naar kracht te kijken? Het lijkt me enigszins beperkt en eenzijdig. Hoe zou je in een meer feminiene wereld naar kracht kijken? Zet die vrouwelijke energie zich op dezelfde manier in de wereld? Ik denk het niet. Ik denk dat de verschijningsvorm van feminiene kracht een hele andere is. Die feminiene energie gaat over zachtheid en rust, over onderweg zijn, in plaats van aankomen op een fixed punt, verbindend, delend, faciliterend, helend, coachend, dienend, creërend. Een hele andere manier dan de masculiene typering. Zeer, zeer krachtig maar door velen niet herkend als 'kracht' en daardoor zwaar onderkend. En het geeft gelijk ook hele andere perspectieven als je vanuit die feminiene energie naar je eigen ambities kijken.
Ik dacht hier aan toen ik naar mezelf keek in relatie tot "hoe krachtig ervaar ik mezelf nu?" en "wat zijn mijn ambities?". Ik voel en ervaar een enorme kracht, maar een hele andere dan die ik voorheen kende, dus ben ik wel krachtig nu? Ik kwam er achter dat ik kracht alleen zag vanuit een masculiene typering, niet vanuit een feminiene. Door er anders naar te kijken veranderde vanzelf het beeld dat ik had over mezelf. Van niet-krachtig naar zeer-krachtig. En mijn ambities werden ook steeds duidelijker met deze nieuwe blik die ik had ontdekt. Het kan écht werken om eens anders te kijken naar jezelf, naar hoe je denkt in termen en hokjes die voortkomen uit de masculiene cultuur die er vaak is in je organisatie, in de maatschappij. En realiseer je steeds dat er pas evenwicht is als beiden kanten, yin en yang, masculien en feminien in balans zijn.
Energie
(ook te lezen op Lead your Life) Het thema dat dit jaar aan het Lead your Life event gegeven is spreekt me aan. Waar krijg ik energie van? Het is een vraag waar ik de laatste tijd ook mee speel. Want dát weten, zo zeggen ze, 'geeft richting in je ontwikkeling en de keuzes die je te maken hebt'. Dus een mooi moment om de aankomende weken na te denken over deze energieke vraag. En iets doen waar je energie van krijgt werkt altijd beter dan iets doen waar je op leegloopt dus ....
Met leeglopen heb ik de laatste tijd overigens veel meer ervaring dan met energie. De afgelopen maanden is elke dag het woord 'leeggelopen" wel eens gevallen bij ons thuis. Want zo'n 6 maanden na de geboorte van ons 2e kindje, geef ik andere antwoorden op de energie vraag dan dat ik 3 jaar geleden zou geven. Toen had ik bijvoorbeeld .... nog geen kinderen. - Nu is mijn antwoord: slapen! - Want dát doet een aanslag op je energie niveau zeg! Bij mij tenminste wel. Mijn energieniveau was voorheen heel anders. En waarschijnlijk geef ik nu andere antwoorden dan dat ik over 3 jaar ga geven. Dus dat waar ik energie van krijg hangt af van veel factoren. En wat de ene x energie gaf, doet dat de andere x weer niet. En ....
Wat een lastige vraag zeg waar we over na moeten denken!! Want wat mij nú energie geeft, het schrijven van deze blog bijvoorbeeld, geeft me morgen weer geen energie. Morgen zou ik er op leeg lopen. Het tegenovergestelde van energie krijgen dus. Echt waar, ik heb het al eens ervaren. Morgen is het namelijk mijn mama dag en ik heb gemerkt dat energie management dan úitermate belangrijk voor me is, wil ik aan het einde van de dag het woord "leeggelopen" niet in mn mond nemen. Dus "toch nog even wat werken" en "mama is thuis en dus alleen voor mij-dag" tegelijkertijd.... gaat niet werken. Daar krijg ik geen energie van. Maar waarvan dan wel? Een mooie vraag om mee te nemen deze week, ik kom er bij je op terug! En kan ondertussen best wat voeding gebruiken, dus laat je me weten wat jou energie geeft? Met energieke dank! mvanmunster@debaak.nl
Met leeglopen heb ik de laatste tijd overigens veel meer ervaring dan met energie. De afgelopen maanden is elke dag het woord 'leeggelopen" wel eens gevallen bij ons thuis. Want zo'n 6 maanden na de geboorte van ons 2e kindje, geef ik andere antwoorden op de energie vraag dan dat ik 3 jaar geleden zou geven. Toen had ik bijvoorbeeld .... nog geen kinderen. - Nu is mijn antwoord: slapen! - Want dát doet een aanslag op je energie niveau zeg! Bij mij tenminste wel. Mijn energieniveau was voorheen heel anders. En waarschijnlijk geef ik nu andere antwoorden dan dat ik over 3 jaar ga geven. Dus dat waar ik energie van krijg hangt af van veel factoren. En wat de ene x energie gaf, doet dat de andere x weer niet. En ....
Wat een lastige vraag zeg waar we over na moeten denken!! Want wat mij nú energie geeft, het schrijven van deze blog bijvoorbeeld, geeft me morgen weer geen energie. Morgen zou ik er op leeg lopen. Het tegenovergestelde van energie krijgen dus. Echt waar, ik heb het al eens ervaren. Morgen is het namelijk mijn mama dag en ik heb gemerkt dat energie management dan úitermate belangrijk voor me is, wil ik aan het einde van de dag het woord "leeggelopen" niet in mn mond nemen. Dus "toch nog even wat werken" en "mama is thuis en dus alleen voor mij-dag" tegelijkertijd.... gaat niet werken. Daar krijg ik geen energie van. Maar waarvan dan wel? Een mooie vraag om mee te nemen deze week, ik kom er bij je op terug! En kan ondertussen best wat voeding gebruiken, dus laat je me weten wat jou energie geeft? Met energieke dank! mvanmunster@debaak.nl
donderdag 24 maart 2011
Waar krijg jij energie van?
Joeppie! Ik mag net als vorige jaar ook weer bloggen voor hét event voor werkende ouders: Lead your Life. Waar krijg jij energie van? 30 mei is de dag dat je alle antwoorden op deze vraag kan delen en misschien nieuwe antwoorden zult vinden. Gelukkig behoor ik tot de doelgroep van het event "ouder zijn". Nu word ik dit jaar 40, dus dat zit wel goed. :-) En met het krijgen van 2 kleine mannen de afgelopen 2 jaar past mij het thema 'energie' ook erg goed. Zal daar over gaan schrijven de aankomende tijd. Misschien op deze plek, maar mogelijk ook op een andere, ik laat het weten.
maandag 21 maart 2011
Niet-weten
2011
Wijsheid komt niet voort uit het verzamelen van kennis, maar uit het beseffen van de beperktheid van kennis. Door kennis kom je niet werkelijk iets te weten. Je komt pas werkelijk iets te weten als je je kunt ontspannen in niet-weten. Nin sheng
Deze tekst kreeg ik toegestuurd vandaag. Had ik even nodig denk "ontspannen in het niet-weten". Fijn. En het bracht me naar een tekst die ik eerder in 2008 geschreven heb voor een boek over de Baak. Hieronder staat ie. Lees ik die woorden er ook nog eens op na, dan ben ik weer gevoed met goede voornemens voor deze week!
2008
Hoe meer ik leer, hoe meer ik weet.
Hoe meer ik weet, hoe meer ik vergeet.
Hoe meer ik vergeet, hoe minder ik weet.
Dus waarom zou ik leren?
Op de middelbare school had ik agenda vol plaatjes, gedichten, tekeningen. Zo stond ook het gedicht hierboven er in. Het heeft mij steeds gefascineerd. Vooral de laatste vraag: ‘Waaróm zou ik leren?’. Ja, waarom zou ík leren en waarom zouden ánderen leren? En wát willen we dan leren?
Laat ik nu op een plek werken waar die vraag behoort tot de strategische kern van de organisatie! De Baak: het walhalla voor mensen en organisaties die komen om te leren. Maar is dat wel zo? Is dát waarom mensen naar de Baak komen? Om te leren? Want wat is leren dan? En wát willen we precies leren?
Meer en meer kennis!?
Als ik de intakes doe voor het Baak Strategie Programma, dan hoor ik regelmatig “ik kom mijn kennis opfrissen, ik wil geïnspireerd worden met de nieuwste inzichten op het gebied van visie en strategie, vertel eens wat meer over scenario denken”. De vraag naar kennis is groot. Vanuit het reguliere onderwijs hebben we ook geleerd om die kennis te halen. Uren blokken om kennis te reproduceren tijdens toetsen en tentamens. Noodzakelijke bagage om verdere stappen in je leven te kunnen zetten.
Maar ….. hebben we óók geleerd om te leren? Ik denk wel eens dat we hoe vérder we zijn gekomen met leren, steeds minder geleerd hebben. Dat de kleuterschool de plek was waar we nog puur en écht leerden. Door te spelen en te experimenteren, te verbinden, grenzen te verkennen van onszelf en anderen. Op de basisschool kon dat ook nog wel een beetje, maar het werd steeds belangrijker om te weten, kennis op te doen. In de hiërarchie van leren was veel weten, cognitief, de sleutel tot succes. De middelbare school, de mijne dan, draaide om kennis. De HEAO ook.
Minder is meer: unlearning …
En nu? Ik ben op een punt gekomen dat ik wel vol zit. Dat ik alles wel weet wat er te weten valt. En zo niet, dan weet ik waar ik het kan vinden. Maar wát heb ik nu geleerd daardoor? En ten koste van wat? Want wat heb ik sindsdien ontleerd? Want eigenlijk wil ik weer leren om te spelen. Leren door te experimenteren. Ik wil leren me te verbinden, grenzen te stellen.
Bij de Baak leer je veel. Alleen, gezien al je reguliere opleidingen, gaan we er blind vanuit dat het cognitief aardig wel snor zit. Vol ook. Dus we stoppen niet nóg meer kennis in je hoofd. Want wat gaat dat je opleveren? Als je daar je antwoorden zou vinden, had je ze zelf wel gevonden. Liever laten we je andere dingen leren. Ontleren is hoe wij het noemen, unlearning is wat je leert bij de Baak. Op onbekende terreinen komen, daar waar je niet eerder geweest bent. Met nieuwe brillen kunnen kijken naar je werkelijkheid. En dan weer leren leren, spelen, expirimenteren. De deelnemers van het Baak Strategie Programma, met name degenen die als leerdoel “kennis” hadden, vertellen: ”het meest waardevolle voor mij was de ontmoeting met anderen en dat ik geleerd heb om op een andere manier te kijken naar mijn werkelijkheid. En de kennis die ik kwam halen? Die ervaar ik als inspiratie, maar datgeen wat ik écht geleerd heb gaat veel dieper!”.
Hoe meer ik leer, hoe minder ik weet.
Hoe minder ik weet, hoe meer ik wéér weet.
En dáárom zou ik leren.
Wijsheid komt niet voort uit het verzamelen van kennis, maar uit het beseffen van de beperktheid van kennis. Door kennis kom je niet werkelijk iets te weten. Je komt pas werkelijk iets te weten als je je kunt ontspannen in niet-weten. Nin sheng
Deze tekst kreeg ik toegestuurd vandaag. Had ik even nodig denk "ontspannen in het niet-weten". Fijn. En het bracht me naar een tekst die ik eerder in 2008 geschreven heb voor een boek over de Baak. Hieronder staat ie. Lees ik die woorden er ook nog eens op na, dan ben ik weer gevoed met goede voornemens voor deze week!
2008
Hoe meer ik leer, hoe meer ik weet.
Hoe meer ik weet, hoe meer ik vergeet.
Hoe meer ik vergeet, hoe minder ik weet.
Dus waarom zou ik leren?
Op de middelbare school had ik agenda vol plaatjes, gedichten, tekeningen. Zo stond ook het gedicht hierboven er in. Het heeft mij steeds gefascineerd. Vooral de laatste vraag: ‘Waaróm zou ik leren?’. Ja, waarom zou ík leren en waarom zouden ánderen leren? En wát willen we dan leren?
Laat ik nu op een plek werken waar die vraag behoort tot de strategische kern van de organisatie! De Baak: het walhalla voor mensen en organisaties die komen om te leren. Maar is dat wel zo? Is dát waarom mensen naar de Baak komen? Om te leren? Want wat is leren dan? En wát willen we precies leren?
Meer en meer kennis!?
Als ik de intakes doe voor het Baak Strategie Programma, dan hoor ik regelmatig “ik kom mijn kennis opfrissen, ik wil geïnspireerd worden met de nieuwste inzichten op het gebied van visie en strategie, vertel eens wat meer over scenario denken”. De vraag naar kennis is groot. Vanuit het reguliere onderwijs hebben we ook geleerd om die kennis te halen. Uren blokken om kennis te reproduceren tijdens toetsen en tentamens. Noodzakelijke bagage om verdere stappen in je leven te kunnen zetten.
Maar ….. hebben we óók geleerd om te leren? Ik denk wel eens dat we hoe vérder we zijn gekomen met leren, steeds minder geleerd hebben. Dat de kleuterschool de plek was waar we nog puur en écht leerden. Door te spelen en te experimenteren, te verbinden, grenzen te verkennen van onszelf en anderen. Op de basisschool kon dat ook nog wel een beetje, maar het werd steeds belangrijker om te weten, kennis op te doen. In de hiërarchie van leren was veel weten, cognitief, de sleutel tot succes. De middelbare school, de mijne dan, draaide om kennis. De HEAO ook.
Minder is meer: unlearning …
En nu? Ik ben op een punt gekomen dat ik wel vol zit. Dat ik alles wel weet wat er te weten valt. En zo niet, dan weet ik waar ik het kan vinden. Maar wát heb ik nu geleerd daardoor? En ten koste van wat? Want wat heb ik sindsdien ontleerd? Want eigenlijk wil ik weer leren om te spelen. Leren door te experimenteren. Ik wil leren me te verbinden, grenzen te stellen.
Bij de Baak leer je veel. Alleen, gezien al je reguliere opleidingen, gaan we er blind vanuit dat het cognitief aardig wel snor zit. Vol ook. Dus we stoppen niet nóg meer kennis in je hoofd. Want wat gaat dat je opleveren? Als je daar je antwoorden zou vinden, had je ze zelf wel gevonden. Liever laten we je andere dingen leren. Ontleren is hoe wij het noemen, unlearning is wat je leert bij de Baak. Op onbekende terreinen komen, daar waar je niet eerder geweest bent. Met nieuwe brillen kunnen kijken naar je werkelijkheid. En dan weer leren leren, spelen, expirimenteren. De deelnemers van het Baak Strategie Programma, met name degenen die als leerdoel “kennis” hadden, vertellen: ”het meest waardevolle voor mij was de ontmoeting met anderen en dat ik geleerd heb om op een andere manier te kijken naar mijn werkelijkheid. En de kennis die ik kwam halen? Die ervaar ik als inspiratie, maar datgeen wat ik écht geleerd heb gaat veel dieper!”.
Hoe meer ik leer, hoe minder ik weet.
Hoe minder ik weet, hoe meer ik wéér weet.
En dáárom zou ik leren.
donderdag 17 maart 2011
Wat is jouw droomwens?
Ik ben een van de Daretoo experts. Door bevallingen en al dat ben ik er een tijdje tussen uit geweest, maar nu weer back in business :-). Welke hulp, tips en adviezen zou jij willen? Ik hoor het graag.
Irritatie!
Gister was het woensdag en zou ik in het kader van mijn vasten plannen géén online dingen doen. Best wel lastig om een patroon wat er al zo lang in zit te doorbreken. Steeds voelde ik de impuls om mn ipad te pakken en het internet op te gaan. Bijna alle keren heb ik de impuls gelaten en niets gedaan. Maar toen alle 2 de jongentjes op bed lagen te slapen, vond ik dat ik best het nieuws even mocht lezen via mijn igoogle pagina.... Niet onbewust, maar bewust heb ik de ipad dus gepakt. In het kader van leren is dát al een mooie stap vertel ik dan tegen mezelf. Om het goed te praten :-). En daarna zou ik de ipad weer wegleggen. Maar toen viel mijn oog op een Molblog die ik ook op mijn igoogle pagina heb staan. Had toen nog kunnen stoppen, maar was getriggerd en wilde het lezen. Irritatie! Dus een reactie geschreven! Nog meer irritatie! 's avonds weer willen kijken wat reactie op mijn reactie is. Niet gedaan overigens. En zó werkt het dus: hoe zichtbaar en hardnekkig hier een patroon. Gelukkig is het vandaag donderdag: het mag weer!
maandag 14 maart 2011
Vastentijd
3 van mijn vriendinnen vasten in deze 40 dagen voor Pasen. Ieder op haar eigen manier. Een mooi kado aan jezelf om schaarste, leegte op welk vlak dan ook, te ervaren denk ik. De één onthoudt zich zoetigheid, alcohol, cafeine. Een zuivering van geest en lichaam. Je impulsen om te eten te onderzoeken. Bewust te worden van wát je waarom en wanneer eet. De andere vriendin geeft geen gehoor aan de impuls om op social media aanwezig te zijn: ze stopt 40 dagen met Twitteren, Facebook, Hyves, Linkedin en al dat. De ander smst tot Pasen niet meer, wil alleen persoonlijk contact: aan de telefoon of face to face. Ik wens jullie volharding en sterkte lieve meiden!
Ik herken ze trouwens allemaal, wie niet, én heb besloten dat ik ook ga vasten! Ik ga 'met mate' leven. 40 dagen lang. Geheel onthouden vind ik een te heftige stap. Concreet: ik ga 10 dagen vasten in Turkije in april. Heftig hoor, want laat manlief en 2 jongentjes thuis (mentaal vasten) en mag 10 dagen alleen sap drinken (fysiek vasten). Maar zowel voor mijn lichaam als geest is het zó hard nodig om er even tussen uit te zijn. Ik heb er zin in en zie er tegen op ....
En dan concreet nummer 2: één ding tegelijk & met aandacht. Om mijn geest tot rust te brengen. Spanning en ontspanning. Om haar te leren hoe dát moet. Ik zal vooral alert zijn op 'met aandacht eten'. En dus niet: eten, smsen, een blog schrijven .... alles tegelijkertijd. En zo ga ik bijvoorbeeld ook alléén social media-en op maandag, dinsdag en donderdag. De dagen dat ik actief ben voor de Baak. Ik heb nl gemerkt dat ik social media geweldig vind, én dat het mijn onrustige geest voedt. Me 24/7 in een staat van actie en reactie houdt. Enigszins prima in een professionele context. Enigszins prima ook voor 3 dagen in de week. Maar bij kleine kinderen werkt die energie niet. 24/7 ook niet. En als er niets anders tegenover staat op de andere 4 dagen, dan is het risico van opbranden aanwezig. Weet ik uit ervaring. Daarom. Elke woensdag en vrijdag gaan mn ipad en laptop uit. Mobiel gebruik ik alleen om te bellen en te sms en. Ben ik met aandacht thuis bij & met de jongens. Ik wens mij sterkte!
Ik herken ze trouwens allemaal, wie niet, én heb besloten dat ik ook ga vasten! Ik ga 'met mate' leven. 40 dagen lang. Geheel onthouden vind ik een te heftige stap. Concreet: ik ga 10 dagen vasten in Turkije in april. Heftig hoor, want laat manlief en 2 jongentjes thuis (mentaal vasten) en mag 10 dagen alleen sap drinken (fysiek vasten). Maar zowel voor mijn lichaam als geest is het zó hard nodig om er even tussen uit te zijn. Ik heb er zin in en zie er tegen op ....
En dan concreet nummer 2: één ding tegelijk & met aandacht. Om mijn geest tot rust te brengen. Spanning en ontspanning. Om haar te leren hoe dát moet. Ik zal vooral alert zijn op 'met aandacht eten'. En dus niet: eten, smsen, een blog schrijven .... alles tegelijkertijd. En zo ga ik bijvoorbeeld ook alléén social media-en op maandag, dinsdag en donderdag. De dagen dat ik actief ben voor de Baak. Ik heb nl gemerkt dat ik social media geweldig vind, én dat het mijn onrustige geest voedt. Me 24/7 in een staat van actie en reactie houdt. Enigszins prima in een professionele context. Enigszins prima ook voor 3 dagen in de week. Maar bij kleine kinderen werkt die energie niet. 24/7 ook niet. En als er niets anders tegenover staat op de andere 4 dagen, dan is het risico van opbranden aanwezig. Weet ik uit ervaring. Daarom. Elke woensdag en vrijdag gaan mn ipad en laptop uit. Mobiel gebruik ik alleen om te bellen en te sms en. Ben ik met aandacht thuis bij & met de jongens. Ik wens mij sterkte!
Abonneren op:
Posts (Atom)