dinsdag 21 oktober 2014

Supernanny

Ik lees net dat Supernanny Jo Frost naar Nederland komt. Benieuwd naar de programma's. Zal vast erg leerzaam gaan zijn voor ons ouders. Indertijd heb ik een korte blog geschreven, nadat ik haar op de Engelse TV gezien had. Best fijn om af en toe te leren over opvoeden. En wat fijn als er eens iemand over je schouder mee zou kunnen kijken op momenten dat het niet werkt. Dan wel op momenten dat het wel werkt. En je daarna natuurlijk uitbundig feliciteert met hoe goed je het wel niet doet als ouder. Want in alle hectiek van de dag is het zo makkelijk om die momenten als 'gewoon' te bestempelen.  

De afgelopen drie jaar heb ik "Men are from Mars, Women are from Venus, Children are from Heaven" van John Gray meerdere malen gelezen. Een aanrader! En sinds een jaar "Unconditional Parenting" van Alfie Kohn. Beide boeken hebben me nieuwe inzichten gegeven. Soms handvatten om iets anders te doen, soms een bevestiging van wat ik al doe.

'Belonen' is waar ik sowieso al niet zo'n fan van ben, want welke boodschap geef je een kind? Het voelt soms ook gewoon scheef van binnen 'als je dit doet, krijg je dat". Een verkapte vorm van omkopen? Straffen is al helemaal niet mijn ding. 'Moving from Rewards and Punishments to Love and Reason" van Alfie Kohn, ligt dan meer in mijn lijn.

En heel eerlijk. Soms werkt het wel en soms werkt het niet. Dat is ook weer de werkelijkheid. Wat vandaag wel werkt, werkt morgen misschien niet meer. Niets zo veranderlijk als mensenkinderen :-)

Maar goed. De situatie.

Sinds weken komen alle 2 de jongens, 4 en 5 jaar oud, nadat we ze naar bed gebracht hebben steeds weer uit bed. Om allerlei plausibele redenen. Of niet. Feit is dat ik er zwaar geïrriteerd van werd en het soms wel 20.00 uur was voordat ze in bed bleven. En dan 's ochtends om half zes weer wakker .... dat is toch echt te weinig slaap voor de mannen. Love en vooral Reason genoeg geprobeerd. "Ja mamma, we blijven in bed hoor" na mijn liefdevolle 'reasoning'. En er dan toch uitkomen .... Ook Punishments in combinatie met Reason geprobeerd: een koude douche. Maar elke avond hetzelfde liedje. Ik wist het niet meer, hoe dit te doorbreken?!

En ineens was het daar. We spraken over 'zindelijk worden' en hoe dat gegaan was bij hen. Julian met stickers plakken en dan een cadeautje krijgen en Casper gewoon zonder. Zonder stickers dus, want dat deed hem niets. Wel een cadeautje om geen onderscheid te maken.

.... en voor ik het wist hadden ze 2 vellen papier uit de printer gehaald en 10 vakjes getekend, genummerd en hun naam op het vel geschreven. En die hangen nu gebroederlijk naast elkaar op de koelkast. Elke ochtend plakken ze een sticker als ze in bed gebleven zijn. En er zijn al 2 stickers geplakt en morgenochtend komt nummer 3 erbij want: ze zijn weer in bed gebleven! Ik hoef er niets voor te doen. Ze niet eens te herinneren. Ze hebben bedacht dat als ze 10 stickers geplakt hebben, ze een cadeautje mogen uitzoeken. Prima hoor!

Geen idee hoe het zal gaan als de 10 stickers geplakt zijn en het cadeau uitgezocht ..... Maar ach, wat maakt het uit? Ben al lang weer over mn irritatie heen en zij groeien er vast overheen. Ooit. Dus voor nu, om af te sluiten met een mooie Engelse term, 'lets savour the moment!" Weltrusten!



dinsdag 14 oktober 2014

Master

Sinds ons weekje Nederland zit mij iets dwars. Het komt en het gaat maar het blijft. Misschien dat als ik het opschrijf het wat meer vorm krijgt en daardoor een plek in mij. Wat is er aan de hand. Ik orienteer me op een nieuwe werk uitdaging voor als we weer in Nederland wonen. Een aantal mensen in mijn netwerk noemen de Avans Hogeschool als optie. Om in deeltijd les te gaan geven, dan wel op een andere manier waarde toe te voegen aan het hoger onderwijs. Het bijkomende voordeel van Avans is dat het in Den Bosch is. Scheelt weer wat reistijd en dat is best fijn met 3 kleine kindjes. En zo zag ik een vacature voor trainer leiderschap, communicatieve vaardigheden. Voor 3e en 4e jaars studenten. Stukje praktijkbegeleiding erbij. Deeltijd. Leuk! Eens horen wat het inhoudt dacht ik.

Maar wat wil.

Er ligt een nieuwe eis vanuit overheidswegen dat alle nieuwe hogeschool docenten een master degree moeten hebben! Ok. ok. Ik kan dat een beetje snappen voor de kennis inhoudelijke vakken die gegeven worden. Alsjeblieft: laat mij NOOIT wiskunde geven. Of statistiek. Of bedrijfsadministratie. Of .... Maar wat maakt mij als kandidaat voor 'the human side of enterprise' niet geschikt zonder een master op zak? Zonder mij zelf gesproken en gezien te hebben? Wat meer zou ik kunnen brengen met die titel?

.... Ook wel weer een intrigerende vraag. Wil ik best eens over nadenken. Later. Voor nu voel ik alleen irritatie. Veel irritatie. Heel veel irritatie. Diskwalificatie ook. Over de deur die dicht is. -Of lijkt want denk dat ik er best een voet tussen kan krijgen :-)-. Het niet hebben van een master is een bewuste keuze geweest, gemaakt in een andere tijd. Voor mij was de route naar een praktijkgerichte, brede hbo opleiding interessanter dan de weg naar een theoretische universiteit. Praktijktoepassing past mij meer. En ik had eerst gewerkt en ben toen weer gaan studeren, dus vond mijzelf na mijn hbo diploma (in de gewenste 4 jaar en met hoge cijfers) te oud worden om door te studeren aan een universiteit. Wat zou het toevoegen? Te weinig vond ik toen ....

Door die keuze sta ik waar ik sta, ben ik wie ik ben. Als mens en als professional.

... En daarom is de deur naar lesgeven op een Hogeschool dicht?!?

En als ik mij als persoon even buiten de situatie zet. Kan soms ook weer nieuwe inzichten geven, want dan denk ik wat rationeler :-) Is 'dat' wat het onderwijs, een Hogeschool, nodig heeft deze dagen? Mensen met master titels? Ik betwijfel het!

Dus, beste professionals. Met titels, zonder titels ..... Laten we demonstreren!