donderdag 6 november 2014

Duurzaamheid

http://www.duurzaamnieuws.nl/kamer-wil-duurzaamheid-op-lesrooster/


Je zou verwachten dat dit al lang ergens in de scholen een plek heeft anders dan het een onderdeel te maken van een lesrooster. 

En waarschijnlijk wordt er ook al veel gedaan maar mogelijk nog niet opgemerkt als "duurzaamheid"? Zoals lichten uit als je er niet bent, deuren en ramen dicht als de verwarming aan staat, misschien een dag allemaal warmere kleren aan en verwarming een standje lager?, het schoolplein schoonhouden, geen plastic op de grond, recycling van afval in de klaslokalen, en al dat??? Als je even met elkaar gaat zitten als onderwijsteam, dan kom je al snel tot voorbeelden die de duurzaamheidsgedachte als een vliegwiel kan laten gaan. Want volgens mij moet je het als school integreren in je dagelijkse doen en vooral laten en er geen vak van gaan maken. 

Maar de school moet zo veel ..... onlangs de muziek lessen, het vroeg vreemde talen onderwijs (vvto), voor ieder kind passend onderwijs bieden, pesten tegengaan, gezonde school, .... Zoooooooo veel! 

Begrijp me goed, de duurzaamheidsgedachte moet verweven zijn in een school en zichtbaar zijn in het doen en laten van iedereen, maar belangrijker nog de ouders planten de zaadjes! Zodat de school alleen nog wat water en zon hoeft te geven om het plantje te laten bloeien. Dus in plaats van 'de overheid die duurzaamheid op het lesrooster wil' een oproep aan jou als ouder: plant het zaadje, geeft het elke dag water en zon en de aarde zal je eeuwig dankbaar zijn! En als je niet weet hoe dat moet, dat zaadje planten, wees welkom om mij te contacten! 

dinsdag 21 oktober 2014

Supernanny

Ik lees net dat Supernanny Jo Frost naar Nederland komt. Benieuwd naar de programma's. Zal vast erg leerzaam gaan zijn voor ons ouders. Indertijd heb ik een korte blog geschreven, nadat ik haar op de Engelse TV gezien had. Best fijn om af en toe te leren over opvoeden. En wat fijn als er eens iemand over je schouder mee zou kunnen kijken op momenten dat het niet werkt. Dan wel op momenten dat het wel werkt. En je daarna natuurlijk uitbundig feliciteert met hoe goed je het wel niet doet als ouder. Want in alle hectiek van de dag is het zo makkelijk om die momenten als 'gewoon' te bestempelen.  

De afgelopen drie jaar heb ik "Men are from Mars, Women are from Venus, Children are from Heaven" van John Gray meerdere malen gelezen. Een aanrader! En sinds een jaar "Unconditional Parenting" van Alfie Kohn. Beide boeken hebben me nieuwe inzichten gegeven. Soms handvatten om iets anders te doen, soms een bevestiging van wat ik al doe.

'Belonen' is waar ik sowieso al niet zo'n fan van ben, want welke boodschap geef je een kind? Het voelt soms ook gewoon scheef van binnen 'als je dit doet, krijg je dat". Een verkapte vorm van omkopen? Straffen is al helemaal niet mijn ding. 'Moving from Rewards and Punishments to Love and Reason" van Alfie Kohn, ligt dan meer in mijn lijn.

En heel eerlijk. Soms werkt het wel en soms werkt het niet. Dat is ook weer de werkelijkheid. Wat vandaag wel werkt, werkt morgen misschien niet meer. Niets zo veranderlijk als mensenkinderen :-)

Maar goed. De situatie.

Sinds weken komen alle 2 de jongens, 4 en 5 jaar oud, nadat we ze naar bed gebracht hebben steeds weer uit bed. Om allerlei plausibele redenen. Of niet. Feit is dat ik er zwaar geïrriteerd van werd en het soms wel 20.00 uur was voordat ze in bed bleven. En dan 's ochtends om half zes weer wakker .... dat is toch echt te weinig slaap voor de mannen. Love en vooral Reason genoeg geprobeerd. "Ja mamma, we blijven in bed hoor" na mijn liefdevolle 'reasoning'. En er dan toch uitkomen .... Ook Punishments in combinatie met Reason geprobeerd: een koude douche. Maar elke avond hetzelfde liedje. Ik wist het niet meer, hoe dit te doorbreken?!

En ineens was het daar. We spraken over 'zindelijk worden' en hoe dat gegaan was bij hen. Julian met stickers plakken en dan een cadeautje krijgen en Casper gewoon zonder. Zonder stickers dus, want dat deed hem niets. Wel een cadeautje om geen onderscheid te maken.

.... en voor ik het wist hadden ze 2 vellen papier uit de printer gehaald en 10 vakjes getekend, genummerd en hun naam op het vel geschreven. En die hangen nu gebroederlijk naast elkaar op de koelkast. Elke ochtend plakken ze een sticker als ze in bed gebleven zijn. En er zijn al 2 stickers geplakt en morgenochtend komt nummer 3 erbij want: ze zijn weer in bed gebleven! Ik hoef er niets voor te doen. Ze niet eens te herinneren. Ze hebben bedacht dat als ze 10 stickers geplakt hebben, ze een cadeautje mogen uitzoeken. Prima hoor!

Geen idee hoe het zal gaan als de 10 stickers geplakt zijn en het cadeau uitgezocht ..... Maar ach, wat maakt het uit? Ben al lang weer over mn irritatie heen en zij groeien er vast overheen. Ooit. Dus voor nu, om af te sluiten met een mooie Engelse term, 'lets savour the moment!" Weltrusten!



dinsdag 14 oktober 2014

Master

Sinds ons weekje Nederland zit mij iets dwars. Het komt en het gaat maar het blijft. Misschien dat als ik het opschrijf het wat meer vorm krijgt en daardoor een plek in mij. Wat is er aan de hand. Ik orienteer me op een nieuwe werk uitdaging voor als we weer in Nederland wonen. Een aantal mensen in mijn netwerk noemen de Avans Hogeschool als optie. Om in deeltijd les te gaan geven, dan wel op een andere manier waarde toe te voegen aan het hoger onderwijs. Het bijkomende voordeel van Avans is dat het in Den Bosch is. Scheelt weer wat reistijd en dat is best fijn met 3 kleine kindjes. En zo zag ik een vacature voor trainer leiderschap, communicatieve vaardigheden. Voor 3e en 4e jaars studenten. Stukje praktijkbegeleiding erbij. Deeltijd. Leuk! Eens horen wat het inhoudt dacht ik.

Maar wat wil.

Er ligt een nieuwe eis vanuit overheidswegen dat alle nieuwe hogeschool docenten een master degree moeten hebben! Ok. ok. Ik kan dat een beetje snappen voor de kennis inhoudelijke vakken die gegeven worden. Alsjeblieft: laat mij NOOIT wiskunde geven. Of statistiek. Of bedrijfsadministratie. Of .... Maar wat maakt mij als kandidaat voor 'the human side of enterprise' niet geschikt zonder een master op zak? Zonder mij zelf gesproken en gezien te hebben? Wat meer zou ik kunnen brengen met die titel?

.... Ook wel weer een intrigerende vraag. Wil ik best eens over nadenken. Later. Voor nu voel ik alleen irritatie. Veel irritatie. Heel veel irritatie. Diskwalificatie ook. Over de deur die dicht is. -Of lijkt want denk dat ik er best een voet tussen kan krijgen :-)-. Het niet hebben van een master is een bewuste keuze geweest, gemaakt in een andere tijd. Voor mij was de route naar een praktijkgerichte, brede hbo opleiding interessanter dan de weg naar een theoretische universiteit. Praktijktoepassing past mij meer. En ik had eerst gewerkt en ben toen weer gaan studeren, dus vond mijzelf na mijn hbo diploma (in de gewenste 4 jaar en met hoge cijfers) te oud worden om door te studeren aan een universiteit. Wat zou het toevoegen? Te weinig vond ik toen ....

Door die keuze sta ik waar ik sta, ben ik wie ik ben. Als mens en als professional.

... En daarom is de deur naar lesgeven op een Hogeschool dicht?!?

En als ik mij als persoon even buiten de situatie zet. Kan soms ook weer nieuwe inzichten geven, want dan denk ik wat rationeler :-) Is 'dat' wat het onderwijs, een Hogeschool, nodig heeft deze dagen? Mensen met master titels? Ik betwijfel het!

Dus, beste professionals. Met titels, zonder titels ..... Laten we demonstreren!

woensdag 17 september 2014

Organisatie als optelsom van merken

Dit lees ik zojuist op Linkedin

“Help medewerkers hun ‘digitale oppervlakte’ te vergroten”

Mark Burgess vertelt in deze TEDxNavesink hoe medewerkers middels social media met elkaar en de buitenwereld verbonden zijn. Markten veranderen daardoor en bedrijven gaan anders met klanten en prospects om. Holle massa marketing wordt ingewisseld voor authentieke, transparante en persoonlijke relaties. Een merk is niets meer dan het totaal van personal brands van haar medewerkers. Benut het vertrouwen dat zij in de markt genieten en help hen hun ‘digitale oppervlakte’ te vergroten voor meer bereik en impact.
Op Youtube is het ook te zien en te horen.

Grappig dat ik hier in 2007 en 2008 ook al over aan het bloggen was ..... Grappig in de zin van dat het me een goed gevoel geeft over mijn ideeën, gedachten: de visie die ik had, heb en ga hebben. Toen, nu, straks. Ik sta er alleen nog niet mee op een TED podium :-) dus ergens onderweg een andere afslag genomen :-) Nou ja. Maakt niet uit. Het geeft mij in het hier & nu, in mijn oriëntatie op weer gaan werken in Nederland begin 2015, een krachtig gevoel dat wat ik denk, zeg, doe en leef hout snijdt. Dat ik dat wat Mark Burgess deelt, kan zijn voor organisaties, scholen, instellingen door mijn palet van talenten, mijn 'way of being'. Maar dat ik ze hier ook in kan ondersteunen, mocht dit de weg zijn die men in wil slaan ..... Een weg overigens die voor veel organisaties best eng is. Een weg van jezelf anders organiseren, op een andere manier in verbinding staan en komen met je omgeving. Een weg ook die vraagt om leiderschap en moed. Stappen in een andere wereld met andere regels en gebruiken. In mijn ogen een onvermijdelijk kruispunt. Ik lees mijn blogs graag nog eens na ter inspiratie. Jij ook?

Het Merk Ik en De BV Ik


dinsdag 2 september 2014

Yes!


Water

Ik ben helemaal klaar met de Ice Bucket Challenge! Van zowel Engelse als Nederlandse vrienden zie ik de afgelopen, is het al weer weken?, filmpjes langskomen op Facebook. Begrijp me goed. Ik sta helemaal achter fundraising en goede doelen, maar niet op deze manier. Waarom? Omdat het geen win-win scenario is. En ik ben nu eenmaal van en-en inplaats van of-of. Juist omdat er ALTIJD een win-win te behalen valt. En juist bij goede doelen verwacht ik dat er een 'duurzaamheidsgedachte' meespeelt in de manier van fundraising. Dat het een win-win is en geen win-lose. Want dat is er aan de hand. "Water Lose" een vrije vertaling van waterverspilling. Aan de ene kant geef je geld aan bijvoorbeeld Unicef voor het slaan van waterputten en aan de andere kant gooi je water over je hoofd? Dat kan toch niet samen?! Toen ik de uitdaging kreeg heb ik geld overgemaakt naar ALS. Punt. Geen haar op mn hoofd die er aan gedacht heeft om nat te worden. Ben echt geen heilig boontje maar hoop wel dat iedereen die mee gedaan heeft aan de Challenge 1. weet waarom ze het deden (mijn ervaring is dat de Challenge een eigen 'leuk!" leven is gaan leiden ..... en 2. ze een bewuste keuze gemaakt hebben om het te doen. Ik kan nog enigszins enthousiast worden over de creatieve manieren die ik gezien heb, maar het merendeel van de video's was liters verspild water ...... En dat verwacht ik niet van een goed doel! Zo, moest dat even kwijt.

donderdag 10 juli 2014

Slappe lach

Julian huilt "ik wil een toetje".

Niets werkt.

Moe is hij na een schoolreis dag naar Moors Valley.

"Als jij huilt om een toetje ... dan huil ik om een wortel!".

Tranen met tuiten.

Van het lachen.

"En Papa huilt om een ananas".

"Casper huilt om een banaan en Elise om een tomaat!" ...... en zo komen we ineens van huilen in de slappe lach die uren lijkt te duren.

Wat een heerlijke ervaring!!!!

En wat heb ik weer veel geleerd van en met mn kleine grote jongen.

Kinderwijsheid. Zo ook deze uitspraak :-)


maandag 7 april 2014

Google Translate

Ik heb op mijn blog een feature in de rechterkolom waarmee je mijn in het NL geschreven blog kan vertalen. Meestal zal dat best wel goed werken en de strekking van mijn verhaal duidelijk maken in een andere taal. Tenzij .... ik gezegden en spreuken gebruik in mn blog. Want de translate machine zal dat waarschijnlijk gewoon letterlijk gaan vertalen. Denk maar eens aan "Nu breekt mijn klomp!". Dat zal via de vertaal optie worden "Now breaks my wooden shoe". " Of "Hoge bomen vangen veel wind". Of "....". Er zijn vast veel grappige gezegden die in een Engelse vertaling echt nergens over gaan :-).

Ken jij er een paar?

Misschien dat de vertaalmachine zo geavanceerd gaat worden in de toekomst dat het niet letterlijk vertaald maar zegt "this is a Dutch saying and I don't know what it means" :-). Well, time will tell. Dat is er dus 1 die wel beide kanten op werkt!

woensdag 2 april 2014

Voortschrijdend inzicht

Als ik de blog "Opstandig" lees die ik schreef aan het begin van het Academic Year (zo heet dat hier) dan moet ik glimlachen. Ik weet nog goed hoe ik me voelde, hoe ik me opwond over de gang van zaken. De tijd heeft me ingehaald. Ik ben gewend. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er volkomen vrede mee heb nu. Blij en gelukkig ben over hoe het er aan toe gaat op de Sturminster Marshall First School. Voortschrijdend inzicht noemen ze dat? En naast de nieuwe inzichten die ik gekregen heb, ben ik ook meer gewend geraakt aan hoe het 'gaat' op school. Dat kost dus gewoon even tijd! Wat ik wel dacht toen maar wat ik nu zeker weet.

Onze Julian vaart wel in het Engelse schoolsysteem en heeft het erg naar zn zin op school. Dat zal zeker 90% van het tevreden gevoel in mij maken. Als hij er niet in zou passen (lees te speels, te actief, te eigenwijs, te ...) dan zou het mogelijk (en dat is anders dan in Nederland waar dat wel kan op een Kleuterschool) een heel ander verhaal geworden zijn. Elke dag gaat hij met volle zin naar school. En komt met iets minder zin weer thuis om zich te gaan vervelen :-). Intensief is zo'n dag dus wel.

Dat Marcel en ik elke vrijdag in de klas meehelpen, draagt zeker bij aan het positieve gevoel. Horen, zien en voelen wat er daadwerkelijk in de klas gebeurd, hoe er wordt geleerd en begeleidt. De communicatie die er is tussen de teacher en de kinderen, weten welke projecten er lopen, waar ze zijn qua lezen, schrijven, rekenen ....... zo'n vrijdag geeft een compleet beeld waar we thuis weer op door kunnen borduren. Door bijv. te zien dat dit veel gebruikt wordt en thuis ook de filmpjes te bekijken. Een dikke hit in de klas, en nu dus ook thuis, is The Alphabet Song :-)  Ja, ik ben blij met school!

Taal

Het blijft geweldig leuk om onze jongens Engels te horen praten. Alle 2 zijn ze volledig 2talig nu, op de beide scholen horen ze geen verschil meer tussen onze jongens en native Engels sprekende kinderen. Op een Nederlandse school zal je wel verschil gaan horen met Nederlands sprekende kinderen denk :-) Nou ja, dat pakken ze ook wel weer op straks.

Wonderbaarlijk toch hoe makkelijk een vreemde taal zich aandient bij een kind. Onze Engeland ervaring maakt dat ik 500% enthousiast ben over de vvto initiatieven in Nederland. Als ik denk aan mijzelf, woordjes leren en stampen vanaf de middelbare school, kreunen en zuchten -en ik was goed in mijn talen en vond het leuk dus moet je nagaan als je er een hekel aan had- ..... nou, die ellende is dus helemaal niet meer nodig als je een vreemde taal van kinds af aan aangereikt krijgt. De basisscholen zouden wat mij betreft nog veel verder mogen gaan dan de huidige initiatieven! Dat is mijn conclusie na een mini onderzoek onder een aantal scholen. En ik hoop mijn steentje te gaan bijdragen als we begin 2015 weer in Nederland wonen en 2 kinderen op Nederlandse scholen hebben. Enerzijds omdat ik hun Engelse taalbeheersing wil blijven voeden en doen groeien en anderzijds omdat er zo veel meer mogelijk is dan nu gedaan wordt op NL scholen. Ik borrel al vol van ideeën, ws ook omdat ik in de klas van Julian help en de 'juf' in mij wakker geworden is. Ging mijn andere blog over :-)

Buitenshuis zijn de Engelse zinnen om door een ringetje te halen. Als de jongens thuis zijn mixen ze soms Nederlands en Engels door elkaar en kan een zin opgebouwd worden met Nl en UK woorden. Grappig klinkt dat. Voor outsiders onverstaanbaar wellicht, je moet in ieder geval even schakelen, maar wij verstaan alles. Blended learning noem ik het :-) Vooral Casper is de laatste tijd erg grappig in zn taalgebruik. Op TV -Cbeebies- is een programma "The Rhyme Rockets", waarin het gaat over, je raadt het al, rijmen. En schijnbaar doen ze daar ook iets mee op de Nursery want alles gaat in rijm op dit moment. Wat elke dag wel een keer langs komt, op de meest onverwachte momenten:

"You Silly Billy!"
"Dat is echt Easy Peasy Lemon Squeezy!"
" Lizy Busy" (onze Elise :-))
"Funny Bunny"

En "jam" (NL uitspraak) rijmt op "jam" (UK uitspraak)!

Ha, ha. Te grappig is het soms. Vooral als we op straat lopen en Casper reageert op iets wat ik doe: "You Silly Billy!". Menig hoofd is lachend omgedraaid in Poole.

Nou NL scholen, aan de bak met vvto! Zou toch een groot verlies van de hersencapaciteit (lees "spons") van onze kinderen zijn als we niet in staat zijn -gaat het om geld, onwetendheid, overmogen, ....?- ze Engels te leren voordat ze naar de middelbare school gaan. Ik denk graag mee!

maandag 31 maart 2014

Holland


I love this movie about the difference between the Netherlands and Holland :-)

dinsdag 18 maart 2014

Ruimte

"Ruimte, waar het licht kan komen, wind kan waaien, adem stromen. Ruimte, om te zijn"




Stay at Home Mom

OK. Ik heb het gedaan. Op mijn Linkedin profiel staat nu officieel dat ik met zwangerschap verlof ben .... tot eind 2014. Best wel een stap om dat wereldkundig te maken ..... -dat is toch bizar zeg dat ik dat zo voel...-! Maar goed, ik heb mezelf voor het hele jaar 2014 officieel verklaard als SAHM ofwel 'Stay at Home Mom'.

Geen "ja, ik werk hier en daar". Geen "ik doe X voor Y met Z". Geen " ....." vul het maar in. Nee! Ik ben een thuisblijfmoeder.

Heftig zeg!! Dat is namelijk echt niets voor mij. Dat merk ik al sinds we in Engeland wonen. Vooral als ik schrijf "ik ben", want alles in mij roept "Nee, dat ben je niet!". Schijnbaar heeft het woord SAHM een negatieve lading in mij. Ik vind er iets van. Ik weet ook niet of ik het hardop kan zeggen, het voelt zo raar. Misschien kan ik het beter verwoorden als: "voor nu kies ik er voor om tot de Kerst thuis te zijn met de baby en de jongens". "Gezien de situatie past dat het beste". Dat is deels waar overigens. Wat klopt is dat ik er nu voor kies om geen acties meer te nemen om hier in Engeland aan het werk te gaan. Maar dat verandert niets aan het vuur in mij dat wil branden: ik wil bijdragen, meedoen, zinvol zijn, er toe doen, beweging creëren, van belang zijn, inspireren, ...... Vuur wat soms smeulend kan zijn .... maar altijd brandt! Er hoeft maar iets te gebeuren en ik ontvlam. Letterlijk. En schijnbaar wil dat vuur branden in een werkomgeving. 'Marianne als Professional' wil weer eens op het podium staan en presteren! Maar wel in combinatie met een fijne work-life balans, dus flexibel passend rondom bijvoorbeeld schooltijden. Blij dat dat weer kan straks in Nederland!

Elise is vandaag precies 4 maanden oud, in Nederland zou ik nu weer aan het werk gaan met de kindjes op school, BSO en het KDV. Met mijn vorige 2 zwangerschappen heb ik dat ook zo gedaan, en dat is me toen goed bevallen. Ik was er ook klaar voor. Dan wel 'klaar mee' -niet onvriendelijk bedoeld-, het is maar vanuit welke kant je kijkt naar je situatie :-). Klaar om 3, 4 dagen aan het werk te gaan. Een andere pet op te hebben dan de 'mama-pet'. Uitgedaagd te worden om mijn hersenen te gebruiken, gesprekken te voeren op niveau, de zwangerschaphormonen thuis te laten.

Ja, ik ben er klaar voor, maar ik ga niet aan het werk. Ik blijf een SAHM tot aan de Kerstvakantie, dan verhuizen we weer terug naar Nederland. Ik neem een 'extended maternity leave'. Dat klinkt weer wat stoerder eigenlijk. Geeft ook een ander gevoel van binnen, alsof ik een statement maak: ik doe dat gewoon! Ik kan dat gewoon doen! Alhoewel mijn en onze spaarrekening wel leeg loopt hierdoor :-) En ik me ook wel verveel. Eerlijk is eerlijk: 100% thuis zijn met de kinderen geeft mij onvoldoende voldoening.

Nou ja, nog even wachten ....... en proberen om op andere manieren 'mijn vuur' aan te wenden binnen de tijd en mogelijkheden die er zijn. Op de school van Julian bijvoorbeeld door te helpen in de klas als Marcel thuis is met Casper en Elise op vrijdagochtend. Dat is leuk joh! De juf in mij wordt weer wakker. Mijn hart maakt een blij sprongetje! Stralend kom ik thuis na een ochtend 'teaching assistant' zijn met 4/5 jarigen. Ik zou daar elke dag wel heen willen om te helpen, echt waar. Het smaakt naar meer. "Zal ik me omscholen naar juf?" zeg ik vurig enthousiast tegen Marcel. Hij lacht.

donderdag 23 januari 2014

Als zand tussen mijn vingers ...

Dat is hoe ik het begrip 'tijd' op dit moment ervaar. Misschien zijn het de post-partum hormonen wel? Onze Elise is nu 9 weken oud, dus hormonen doen ongetwijfeld een beroep op mijn geheugen en mijn beleving van tijd. Nou ja, wat het ook is: de tijd vliegt voorbij!! Waren we in 2011 nog aan het voorbereiden om naar Engeland te gaan, dit jaar staat al weer in het teken van terugkeren naar Nederland. Kerst 2014 gaat het gebeuren ... Het maakt me wat wiebelig als ik er alleen al aan denk. Om verschillende redenen. Terugkomen naar Nederland is als een open boek, niets staat nog be- en omschreven. Behalve dat het woon-werkverkeer van en naar Oss een half uur a drie kwartier is ...... Verder lijkt het alsof we alle pagina's van het boek zelf kunnen gaan schrijven. Zoals we indertijd ook deden toen we naar Engeland kwamen. En nu gaat dat Engeland boek al weer naar een einde ...
En het is gek, want het Engelse boek voelt en voelde als een groot avonturenboek. Vol kansen en mogelijkheden en uitdagingen en ..... Het Nederlandse boek voelt helemaal niet zo. Het Nederlandse boek, en dat terwijl het nog zo goed als leeg is, voelt zwaarder. Letterlijk en figuurlijk. Waarom eigenlijk?? Ik ga er eens op broeden! Nou ja, als ik er tijd voor heb :-)