
Ik heb een roerig weekend achter de rug. Sinterklaas kwam langs. Met
mn autootje op de A2 in de regen en de storm was niet heel fijn. Het weer was onstuimig. Ik ook. Roerig met al die
spinsels in mijn hoofd en beren op de weg. Olifanten soms ook. Over het in relatie zijn. Hoe werkt
dát toch? Over mijzelf.
Spinsels over wat ik
vind. Van anderen. Van mezelf. Dit weekend wat minder wat anderen van mij vinden. Veel nagedacht, gepraat, gehuild, gelachen. Nog meer gepraat. Veel niet weten, weinig wel weten. Veel denken, veel voelen. Veel kijken naar wat er niet is, geen oog voor dat wat er
wél is. Veel vragen zonder dat er ooit antwoorden gaan komen. Zoals. Waar zouden al die gevoelens en gedachten vandaan komen? Een week geleden was het gevoel er niet, waarom nu wel? Hoe werkt dat toch allemaal in mijn en ons lichaam? Hoofd en hart? Wat maakt dat de 1 soms zo veel nadrukkelijker aanwezig is dan de ander?
Ik zoek naar antwoorden, wil mijzelf snappen. Want als ik het snap, dan kan ik het een plek geven en wordt het weer rustig in mij.
Dát is overigens een
mega aanname die ik doe zeg ...... Zijn het hormonen, het weer, mijn werk, mijn relatie, de rollercoaster van het 30-ers programma? Ach, ga ik er ooit achter komen? "
Het is wat het is", dat weet ik ook
écht wel. "
Toelaten en laten zijn dat wat er is én daar met liefde naar kijken?" Ja, ja. Ik weet verstandelijk wel dat het zo werkt, alleen NU even niet. Kan het even niet. Beter nog, wil het niet.
Misschien dat ik
The Work van
Byron Katie weer eens moet toepassen, vrienden zweren erbij. Het onderzoeken van je gedachten. Hoe ze je volkomen voor de gek kunnen houden. Of mijn mediteren weer opstarten. Misschien wel met hele andere dingen bezig gaan. Gitaar leren spelen, Spaans leren. Afleiding zoeken dus.
De
Secret -zie een eerdere blog- werkt ook merk ik! Het aantrekken van dat wat je
écht wilt. Wensen de kosmos in sturen. Ik heb gister
écht vurig gewenst dat ik een dag rust zou krijgen. Even een maandag niet werken, niets moeten. Niets. En wat gebeurd er? Vandaag belt een afspraak af, waardoor ik een lege agenda heb: een dag rust! Ik
hoef helemaal niets! Wat een heerlijkheid!
Ben dus nu deze blog aan het schrijven, heb zojuist een map gemaakt voor het
Baak Strategie Programma en ga misschien vandaag alvast werken aan mijn collage. Heerlijk! Omdat er niets
moet. Ik ga vaker wensen! En in lijn daarmee, dan moet ik wél weten wat ik wil, want wat wens ik anders? Misschien is dat ook wel het grote antwoord waar ik naar zoek. Met een duidelijke vraag.
Wat wil ik? Ik wil meer rust, meer zijn. Op mijn werk, in mijn relatie. Go with the flow!
En een andere
eye opener van het laatste uur. Waarschijnlijk is al mijn denken, over anderen, mijn vriend, relaties en het in relatie zijn, een projectie. Alles wat ik vind en zeg
gaat dus over ...... mij!
Oepssss ...... gelukkig donderdag het
30-ers programma weer in :-) Ga ik die projectie verder onderzoeken. Mijn collega zei het net treffend: "tja Marianne, ..... een leven lang leren!"