Kerst

Mijn zusje heeft al jaren de gewoonte om rond Kerst, samen met vriendinnen, terug te kijken naar het jaar dat achter haar ligt. Wat heb ik gedaan, geleerd, meegemaakt? Waar heb ik om gelachen? Waar om gehuild? Waar wil in in 2008 heen? Privé en qua werk? Een mooie gewoonte. Reflecteren. Een verdieping van de vriendschap ook om dit sámen te doen.
De donkere dagen voor Kerst maken, bij mij dan, dat ik me naar binnen richt voor reflectie. Ook fysiek, ik vind het heerlijk om thuis te zijn. Lekker binnen met de kachel aan. Hoe fijn is het de warmte van 'samen", van vriendschappen en familie, op te zoeken, te voelen. Zéker met Kerst. Ik denk dan ook dat ik dit jaar de gewoonte van mn zusje ga overnemen. Samen met vriendinnen terug én vooruit kijken. In de sauna, de kerk, dan wel tijdens een heerlijk diner. Verstillen en bezinnen, dát doet Kerst met mij. Me verbonden voelen met anderen, dankbaar zijn voor de mensen die om me heen staan, hun én mijn gezondheid. Genieten ook van de kerstmuziek en de mystieke sfeer die er is, bijvoorbeeld 's avonds op straat op weg naar een Kerstnacht viering. Zéker als er dan ook nog sneeuw ligt. Om daarna uitbundig feest te vieren met de Jaarwisseling. En om dan in een nieuw jaar weer verder naar buiten te gaan. De wereld in. Gekoesterd en opgeladen. Vol van ideeën en plannen die borrelen.

Ik wens een ieder die dit leest een fijne, warme Kerst!

Denken (30-ers)

Het denken maakt onophoudelijk lawaai.
Hoe zou het stilte kunnen begrijpen?

Het denken houdt van oordelen.
Hoe zou het vrede kunnen begrijpen?

Het denken splitst en verdeelt.
Hoe zou het eenheid kunnen begrijpen?

Het denken is onvrijwillig en dwangmatig.
Hoe zou het vrijheid kunnen begrijpen?

Denken is een activiteit van streven en worden.
Hoe zou het Zijn kunnen begrijpen?

Pas wanneer het denken beseft
dat het niet in staat is iets écht wezenlijks te begrijpen,
is er een opening naar werkelijk Inzicht.

Erik van Zuydam

Intern Ondernemen

Ik kom net teruggereden uit Wolvega. Vanmorgen om 06.00 uur zat ik al in de auto op weg naar Friesland. Voor Adecco, eigenlijk namens Adecco want de werkontbijten biedt Adecco regionaal aan aan haar klanten -beetje kromme zin-, verzorg ik een werkontbijt -ik moet ook 2x lezen voordat ik deze zin snap....-. Waarom ik? Meerdere redenen. Bijvoorbeeld omdat ondernemerschap een speerpunt is binnen baakblue. Maar ook omdat ik het erg leuk vind om te doen! En dat is ws wel de allerbelangrijkste reden :-)

Dus. Vanochtend. Samen ontbijten om 08.00 uur en daarna met elkaar aan de slag tot half elf rondom het thema Intern Ondernemen. Erg leuk om te doen! Lekker die energie! En de werkontbijt-formule van Adecco werkt ook goed: samen eten, een inspirerende inhoud, netwerken, samen verder praten. Ik neem de deelnemers mee in mijn vragen om zo samen te kijken naar het fenomeen Intern Ondernemen. Bijvoorbeeld. Waarom is Intern Ondernemen ineens een hype? Doen we toch al jaren. We hebben het als Nederlanders uitgevonden! In de tijd van de Gildes en de Ambachten was dát wat we deden: ondernemen. Waarom dan ineens zo'n vogelvlucht naar dit onderwerp? Heeft het te maken met -het ontbreken van- innovatieve slagkracht, het binden en boeien van medewerkers, de wereld die sneller verandert dan de organisatie? Of gaat het om een interessante werkgever zijn voor de Generatie Einstein talenten die nu nog rond huppelen? Natuurlijk kijken we ook naar jou als mens in relatie tot de organisatiedoelen. Want dát is waar we als Baak expert in zijn. Hoe ondernemend ben je zelf eigenlijk? Tja. Niet onbelangrijk. Hét belangrijkst als je het mij vraagt. Verandering begint bij jezelf: jíj bent The Change. En ook. Sta jij als leider, als manager de interne ondernemers in de weg? Why should anybody be led by you? En zo heb ik nog wel 1000 andere vragen, want ben natuurlijk niet voor niks een Duizend Dingen Doekje ....

Dus ík ben er nog lang niet over uitgepraat! Hoop jij ook niet! Deel je anders eens wat jou bezig houdt, waar je tegen aan loopt? Leren we van elkaar.

Leren leren (30-ers)

Bij de Baak zeggen we dat we mensen leren leren. Daarom ben ik er ook zo op mn plek. Ik geloof in leren leren. Mijn passie is het faciliteren van mensen die willen leren. Zichzelf verder willen ontdekken. Je bewust worden van jezelf, waarmee je een beweging in jezelf creëert. En waardoor je automatische een beweging (verandering) in je omgeving creëert. Een olievlek van bewuste mensen! Maar dát lijkt soms makkelijker gezegd dan gedaan. Alhoewel .....

Ik kom er net achter dat leren soms ook best wel makkelijk is. Het is écht een kwestie van bewust worden. Van stilstaan en kijken. De schouwer worden van je eigen leven en handelen. Soms terug kijken, wat mij betreft vaker naar het nu kijken.

En zo heb ik, geen zin in TV of wat anders, zojuist mn eerdere blogs weer eens bekeken én gelezen. Wat een wijsheid. Zomaar op straat :-) Lekker zo leren van mezelf. Ik was geneigd om weer door te lopen en mn eerder geleerde lessen opnieuw te gaan leren. Geneigd te ontdekken wat ik al eens ontdekt had, maar door de snelheid van leven weer wat vergeten was. Fijn zo'n archief in mn weblog!

The Inner Game & feedback (30-ers)

Ik ben een boek aan het lezen, over de Inner Game van Timothy Gallwey. Van Sander heb ik ´m kado gekregen vorige week, de Nederlandse versie dan. Nou, daar kom ik wel weer verder mee qua inzichten. En zeer zeker goed passend in het 30-ers programma waar ik in zit. Daar waar bijna iedereen in the mind is ..., daar waar we met zn allen UIT willen ....

Heel herkenbaar, the Inner Game. Het spel dat zich afspeelt in mijn hoofd. Het innerlijke gesprek. Mijn Zelf 1 (zelf criticus, de ijdele geest) en 2 (het lichaam, intuïtie, gevoel) die met elkaar in conclaaf zijn. Waarbij ik me nu heel bewust ben dat ik onbewust meer aandacht heb voor Zelf 1 dan voor Zelf 2. Hopelijk met dit bewustzijn een kans om vaker te kiezen voor Zelf 2.

En al die aandacht voor Zelf 1 ....... doe ik ook in mijn 30-ers traject. Ik merk dat ik vaker in Zelf 1 dan in Zelf 2 zit. Ik merk dat doordat er op mezelf én op anderen een oordeel zit. En dáár baal ik van! Want dat is juist wat ik niet wilde met het programma. En wat wilde ik wél? Ik wilde weg van mijn hoofd/mijn meningen en verder óp weg naar mijn intuïtie.

Volgens mij hebben mijn mede deelnemers afgelopen week feedback gegeven op mijn Zelf 1. Dat werkte niet, niet voor mij maar ook niet voor hen. Wat ik geleerd heb naderhand? Praat niet met de Zelf 1. Dan stuit je op weerstand. En weet dan ook dat weerstand zich uit in verschillende vormen. In mijn geval, bij deze feedback, een verstillende en ongenaakbare vorm. Met de Zelf 1 blijven praten levert dus niets op. En wat werkt wel? Volgens mij is dat wat je steeds moet uit proberen, want dat zal per keer anders zijn. Daar is niet 1 oplossing of manier voor. Wat volgens mij altijd werkt? En daarin ben ik vast niet uniek. Praat eens met mijn Zelf 2. Misschien niet eens in woorden. Want dáár ligt de sleutel tot opening, tot verbinding met en tussen mensen. Joeppie! Ik heb geleerd! En niet op het moment zelf, maar naderhand. Door er met mn lieve vriendinnetjes over door te praten. Dank Mieke, Tessa en Karen!!!

De ervaring van de Zelf 1 voel en ervaar ik vooral tijdens de modules, als we met de groep samen zijn. "Opvallende feedback", zo gaven mn vriendinnen mij nog terug. "Voor jezelf, maar zeker ook voor de groep en de dynamiek die daar is". Daar ga ik nog mee aan de slag aankomende tijd: die groepsdynamiek van ons in 30-ers. Hoe ik dat ervaar. To be continued dus.

Met beiden voeten op de grond kom je geen stap verder (30-ers)

Ik zit dus in het programma 30-ers en hoor dan opmerkingen als "wat zweverig, wat vaag". Té vaag soms ook wel. Tja, denk ik dan. Als je blijft doen (denken, analyseren, in je hoofd zitten) wat je al 30 jaar doet, dan kom je geen stap verder. En dan kan je wel gaan wachten totdat een trainer je gevoel geeft, maar zo werkt het niet. Het is echt aan jou zelf. Zoals de titel van deze blog ook mooi verwoord: met beide voeten op de grond kom je geen stap verder.

Dus. Ontdek eens nieuwe terreinen in jezelf. Zo vaag en zweverig is het niet hoor, iedereen is er mee geboren. Met gevoel! Beentjes van de vloer mensen. Ga maar, zoals je het zelf noemt, zweven. Geniet er van. En verwonder je over wat het je op kan leveren. Misschien iets, misschien niets. Dat is aan jou. Je kan altijd weer terug naar je hoofd als de weg naar je gevoel je niet bevalt.

Bevalt mij overigens prima! Het maakt dat ik kan zijn. Ik ontdek nieuwe kanten van en in mijzelf. Ik voel me er vrijer en relaxter bij. Na de dominantie van mijn hoofd, mijn denken, is het nu tijd voor voelen en ervaren. Voor zijn. Er hoeft niet meer zo veel. Mijn ego kan best wat minder hard werken.

Gelukkig heb ik ook nog veel te leren op dat vlak van zijn, want mijn hoofd neemt het vaak genoeg over. Dat heb ik goed kunnen ervaren in en na de eerste twee modules. Wat kan ik het mijzelf dan moeilijk maken zeg! Dáár zou ik wel mee aan de slag willen. Maar dan kom je op hele andere trainingen, dus waarschijnlijk leer ik dat niet in 30-ers. Alhoewel, de 3e module komt er nog aan in januari. Ik hoop op lekker veel én vaak ........ zweven!<

Gift of Giving

Sinterklaas is weer in het land
Kadootjes gaan van hand tot hand

Wensen en gedichten vliegen door de lucht
Vrienden verrassen kost moeite nog zucht

Wat een geweldige tijd om anderen te verwennen
En dat zonder dat ze je herkennen

Ik heb me van harte kunnen uitleven
Want in verrassen ben ik wel bedreven

Was het altijd maar Sinterklaas tijd ....
Dan kregen we van 'geven' nooit meer spijt

Ik wens, ik wens, ik wens ..... (30-ers)

Ik heb een roerig weekend achter de rug. Sinterklaas kwam langs. Met mn autootje op de A2 in de regen en de storm was niet heel fijn. Het weer was onstuimig. Ik ook. Roerig met al die spinsels in mijn hoofd en beren op de weg. Olifanten soms ook. Over het in relatie zijn. Hoe werkt dát toch? Over mijzelf. Spinsels over wat ik vind. Van anderen. Van mezelf. Dit weekend wat minder wat anderen van mij vinden. Veel nagedacht, gepraat, gehuild, gelachen. Nog meer gepraat. Veel niet weten, weinig wel weten. Veel denken, veel voelen. Veel kijken naar wat er niet is, geen oog voor dat wat er wél is. Veel vragen zonder dat er ooit antwoorden gaan komen. Zoals. Waar zouden al die gevoelens en gedachten vandaan komen? Een week geleden was het gevoel er niet, waarom nu wel? Hoe werkt dat toch allemaal in mijn en ons lichaam? Hoofd en hart? Wat maakt dat de 1 soms zo veel nadrukkelijker aanwezig is dan de ander?

Ik zoek naar antwoorden, wil mijzelf snappen. Want als ik het snap, dan kan ik het een plek geven en wordt het weer rustig in mij. Dát is overigens een mega aanname die ik doe zeg ...... Zijn het hormonen, het weer, mijn werk, mijn relatie, de rollercoaster van het 30-ers programma? Ach, ga ik er ooit achter komen? "Het is wat het is", dat weet ik ook écht wel. "Toelaten en laten zijn dat wat er is én daar met liefde naar kijken?" Ja, ja. Ik weet verstandelijk wel dat het zo werkt, alleen NU even niet. Kan het even niet. Beter nog, wil het niet.

Misschien dat ik The Work van Byron Katie weer eens moet toepassen, vrienden zweren erbij. Het onderzoeken van je gedachten. Hoe ze je volkomen voor de gek kunnen houden. Of mijn mediteren weer opstarten. Misschien wel met hele andere dingen bezig gaan. Gitaar leren spelen, Spaans leren. Afleiding zoeken dus.

De Secret -zie een eerdere blog- werkt ook merk ik! Het aantrekken van dat wat je écht wilt. Wensen de kosmos in sturen. Ik heb gister écht vurig gewenst dat ik een dag rust zou krijgen. Even een maandag niet werken, niets moeten. Niets. En wat gebeurd er? Vandaag belt een afspraak af, waardoor ik een lege agenda heb: een dag rust! Ik hoef helemaal niets! Wat een heerlijkheid!

Ben dus nu deze blog aan het schrijven, heb zojuist een map gemaakt voor het Baak Strategie Programma en ga misschien vandaag alvast werken aan mijn collage. Heerlijk! Omdat er niets moet. Ik ga vaker wensen! En in lijn daarmee, dan moet ik wél weten wat ik wil, want wat wens ik anders? Misschien is dat ook wel het grote antwoord waar ik naar zoek. Met een duidelijke vraag. Wat wil ik? Ik wil meer rust, meer zijn. Op mijn werk, in mijn relatie. Go with the flow!

En een andere eye opener van het laatste uur. Waarschijnlijk is al mijn denken, over anderen, mijn vriend, relaties en het in relatie zijn, een projectie. Alles wat ik vind en zeg gaat dus over ...... mij! Oepssss ...... gelukkig donderdag het 30-ers programma weer in :-) Ga ik die projectie verder onderzoeken. Mijn collega zei het net treffend: "tja Marianne, ..... een leven lang leren!"

baakblue is in de lucht!

Even tussen de 30-ers door. Want we hebben hier hard aan gewerkt met zn allen. De nieuwe business unit van de Baak is in de lucht gegaan, baakblue. Kijk maar eens! Mijn deel vind je bij Strategie & Implementatie.

De tijd verstrijkt .... (30-ers)

De tijd gaat sneller dan ik zou willen. We hebben allemaal 24 uur op een dag, maar soms is het gewoon niet genoeg. Het is bijna al weer 6 december en dan begint module II van 30-ers. Voor die tijd moet ik nog mijn ontvangen feedback verwerken (daar word ik blij van zeg!), mijn experiment doen en van dat alles een collage maken ....

Het is nu 18.30 uur en ik zit nog steeds bij de Baak in Driebergen te werken. Een onverwachte afmelding van een trainer, voor morgen, maakt dat ik ineens niet meer de planning kon houden die ik afgesproken had met mezelf. Er is van alles blijven liggen en volgende week kan -en wil- ik er pas weer iets mee. Want. Ik ga morgen tot vrijdag het Baak Strategie Programma draaien en heb ervoor gekozen dat met aandacht en focus te doen. Concreet betekent dit: geen mails en telefoontjes afhandelen tot het programma klaar is. Vrijdag 17.00 uur dus.

Vandaag zou ik weer wat schrijven over de voortgang van mijn 30-ers traject. Vandaag zou ik ook de blogs van mijn mede cursisten lezen. Dát heb ik wel gedaan! Leuk zeg. Nou, toch maar een half uurtje later naar huis dan ..... want ik wil óók wat schrijven. Eigenlijk wilde ik het weekend al iets schrijven. De 2 gedachtes/vragen delen die ik het hele weekend bij me droeg. Passen perfect op mijn leervraag namelijk.

1. In hoeverre houd ik rekening met jullie als lezer als ik schrijf over mijn leerproces in 30-ers? Durf ik alles op te schrijven wat me bezig houdt? Wat als je me dan niet meer aardig, leuk, intelligent en al dat meer zou vinden? Het moet wel leuk zijn wat ik schrijf natuurlijk .......
2. "Alle wijsheid ligt op straat' versus "alle wijsheid zit in mij". Zoek ik het (wijsheid) buiten of in mijzelf? Te veel buiten mijzelf volgens mij.

Ik ga hier weer verder mee! Later meer. Enne ... reacties zijn welkom! Leren we van elkaar!

Feedback (30-ers)

Vandaag heb ik 6 mensen gevraagd om mij feedback te geven. Dát alleen is al een leuk leer- en keuzeproces, want wie ga je nu vragen om met je mee te denken? Het liefs zou ik het aan iedereen willen vragen namelijk .... dát is mijn eerste impuls. Maar "het mogen er 3 en maximaal 5 zijn" volgens de opdracht. En als ik er dan over doorpeins, dan denk ik eigenlijk al te weten wat mijn zussen, vrienden als antwoord op de vragen zouden gaan geven. Dus waarom zou ik het ze nog vragen? En dan heb ik ineens niemand meer die ik het zou willen vragen want: ik weet het al! Maar stiekem ben ik dan toch wel benieuwd wat men écht van mij vindt ... bekenden en onbekenden. Ik denk het wel te weten, maar weet ik het ook écht? Zeggen mensen sowieso de waarheid als je zo'n directe vraag stelt? En zegt het antwoord dat ze geven niet meer over henzelf dan over mij, dus wat kán je überhaupt met de feedback? Maar goed, áls ik dan feedback krijg, dan wel graag iets positiefs. Want anders ga ik toch een beetje twijfelen of ze me nog wel aardig en lief vinden ...... tja, ontwikkelpuntje dus, ik heb gelukkig nog 2 modules te gaan :-))

En zo hebben 6 mensen (collega's (2), familie (1), vrienden (2), partner (1)) vandaag een mail van mij ontvangen met de volgende vragen:

--> als je kijkt naar mijn leven tot nu toe, waar kan ik dan volgens jou trots op, tevreden over, blij om zijn en waarom vind je dat?

--> als je denkt aan mijn toekomst, wat wens je me dan toe aan persoonlijke ontwikkeling, uitdagingen, tijdsbesteding en aandacht en waarom wens je mij dat toe? En wat zie je mij doen waarom ik niet realiseer wat je mij toewenst?

De eerste 'uitslagen' zijn al binnen!! Spannend en vooral boeiend om te lezen wat mensen over mij schrijven en van mij vinden ...... als ik alles binnen heb, dan zal ik er op reflecteren en dat met je delen. Enne .... Sinterklaas is een mooie tijd om kadootjes te krijgen én te geven. Feedback is een zeer waardevol kadootje! Dus: vraag eens om feedback! En 'leen' dan gerust deze vragen: mijn Sinterklaas kadootje aan jou!

Publieke Persoonlijke Ontwikkeling? (30-ers)

Ik begin met een waarschuwing! Lees dit en aankomende blogs niet als het je te ver gaat ... haak gerust af :-)) Want, wat ga ik doen?

Ik ga mijn persoonlijke ontwikkeling gedurende de tijd dat ik in het programma 30-ers zit bijhouden op "Alle wijsheid ligt op straat". Misschien ga je het leerzaam en leuk vinden, misschien ook niet. Ik hoor het wel van je!

De opdracht in de training was dus om een weblog te starten. Om je eigen leerproces inzichtelijk te maken, maar ook om mee te kunnen lezen met het proces van de andere deelnemers. Maar ja. Ik ga echt geen weblog starten als ik er al 1 heb ..... Ik ben dan wel een 1000 dingen doekje (voor de nieuwkomers, daar heb ik eerder een blog over geschreven), maar ga niets dubbel doen! En ik kan nu al voorspellen dat ik écht niet aan 2 weblogs ga schrijven. Want waarom zou ik? Eén van mijn talenten is "lef". Dus ik durf best wel transparant te zijn in mijn proces van leren & persoonlijke ontwikkeling..... Ik ben wel erg benieuwd wát het met mij doet als ik dat leerproces publiekelijk maak. Wat zal het mij brengen? En jou? Dáar heb ik nog geen ervaring in en mee. Tot nu toe is het gebleven bij '' praten over". Nou ja, een mooi experiment dus; houd ik wel van!

NB Ik heb deze week module I afgerond, 6 en 7 december volgt module IIen dan in januari module III.

Weer een Wijs Loesje

Een dilemma .....

Ik heb een dilemma! Geen "30-ers dilemma", zoals een collega dacht, maar een ander dilemma. En ik heb besloten het publiekelijk te maken. Op internet dus. Want. Wie weet kan jíj me wel helpen. Ik geef dus een dilemma weg, en wie weet ontvang ik .......? - Ik sprak net André Meiresonne over "geven", dus ga het eens uit proberen- Ik heb onlangs ook via Linked-in een vraag gesteld aan mijn Linked-in vrienden. Dat leverde in no time tientallen reacties op! Wie weet werkt het nu ook wel. Dus: doe je best! :-))

Oke. Komt ie. Mijn dilemma. Waar gaat het om?

In maart 2008 gaat mijn Visie en Strategie programma weer van start. Afgelopen september heeft het programma "gedraaid", in maart gaat ie voor de tweede keer lopen. Ik heb voor die maart start 5 deelnemers en wil er graag 5 bij om van start te gaan. Ik vind het programma waardevol, uniek en onderscheidend. In Nederland is niets vergelijkbaars te vinden. En waarom onderscheidend? Omdat het gaat over "waardesystemen", de zachte kant van strategie. Waardesystemen in jezelf en in je organisatie. Kom je vanuit de Rijnlandse stroming, of eerder uit de Anglo Amerikaanse hoek? En wat leveren die inzichten je op dan? Om vandaaruit te komen tot visie en strategie. En om dát levend te krijgen, maken en houden in de organisatie waarin je werkt. Waarom zouden de mensen in je organisatie jou volgen?

En wat is nu mijn dilemma? Nou: kan ik deze vraag stellen op mijn weblog? De vraag om mensen in jóuw omgeving te attenderen op mijn Visie en Strategie programma. Het leeft namelijk erg in bedrijvig Nederland. Organisaties worstelen met visie en strategie vraagstukken, en ik heb een oplossing, maar weet schijnbaar niet de juiste kanalen aan te boren. Is mijn weblog een kanaal? Dát is mijn dilemma dus!

Want. Ik geloof heilig in de kracht van netwerken. Van virtuele netwerken. Van aandacht en passie. Van op persoonlijke titel mensen attenderen op onderwerpen, thema's producten en diensten die waarde creëren. Van virals: de ketting die je creëert door jouw netwerk te vragen hún netwerk aan te boren. Dan wel dat ze dát uit zichzelf doen: zonder dat je het vraagt (dat zou mooi zijn).

Nou. En nu maar wachten wat er gaat gebeuren. Ik laat het los -'loslaten' was ook een onderwerp in het gesprek met André- ........

Dwalende Dertigers? (30-ers)

Ik start 20 november met het programma 30-ers. Bij de Baak. Als deelnemer. En vanochtend heb ik mijn intake gehad. Dát belooft veel goeds! Complimenten voor de trainer die de intake deed. En na een gesprek over de godinnen in mij (wauw, dat is herkenbaar) liep ik met een concrete huiswerkopdracht door het schitterende herfstbos weer terug naar mijn auto.

Ik heb er zin in! Mezelf weer eens lekker onderdompelen in essentiële vragen als Wie Ben Ik, Wat Wil Ik, Waarom Doe Ik Wat Ik Doe. Wij 30-ers schijnen anders te zijn dan anderen. Als je 30-er bent, dan herken je dat vast wel :-)) Wij hebben als generatie onze eigen kenmerken. Dáár zijn leuke en herkenbare artikelen over geschreven. In alle lifestyle magazines. Sommigen van de hand van mijn collega's, te vinden in de rechterkolom. Het is dus "hot"?

Maar weet je? Eigenlijk heb ik er ook géén zin in! In de training dan. Mijn werk, mijn interesse, mijn passie, mijn visie, missie, mijn levensweg, mijn gesprekken met vrienden, mijn hobby ... álles staat in het teken van zingeving en persoonlijke ontwikkeling: jezelf leren kennen. En dan weer verder in deze training? Analyseren waarom we (ik in dit geval) doen wat we doen. Ken je dat gevoel? Dat je er ook wel eens hélemaal klaar mee bent?! Misschien ook wel klaar met jezelf? Met je eeuwige denken en analyseren -hoeveel tijd van ons leven zouden we doorbrengen in ons hoofd-. Het voelt soms als hard werken zeg .... zou dat de bedoeling zijn van "zijn"?

Is er nog wel ruimte voor gewone dingen? Voor ongewone dingen. Voor alledaags. Voor gesprekken over niets, nutteloos. Voor onwetendheid. Voor compleet onzinnig. Voor waardenloos. Voor het niet weten. Voor doelloosheid. Voor zinloos. Voor dolen. Voor dwalen.

Denk dat ik dát eens ga onderzoeken in de training. En ..... stiekem weet ik het antwoord eigenlijk al ....

De Beursvloer 2007

Donderdag 11 oktober was ik op de Beursvloer De Bilt in het gemeentehuis de Bilt. Wat een mooi initiatief: het samenbrengen van publiek en privaat rondom maatschappelijke vraagstukken. "Een verrassende en innovatieve manier om nieuwe contacten te leggen" is de slogan van de Beursvloer. Het blijkt ook dat de Bilt en Zeist de nationale kartrekkers zijn in dit initiatief om het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties aan elkaar te verbinden. Samen voor de Bilt zorgt ervoor dat er gehandeld wordt in maatschappelijke vraagstukken binnen de gemeente.

Geld is taboe, het is de betrokkenheid die verhandeld wordt op de Beursvloer. In twee uur tijd worden concrete matches gemaakt die betrekking hebben op menskracht, kennis, toegang tot netwerken, materiaal, faciliteiten en vooral creativiteit. Gehandeld werd er in kennis & kunde, in helpende & handige handen, in stages & recruitment voor bijzondere doelgroepen. Een vraag "Wie helpt ons bij het schrijven van het vrijwilligersbeleid?". Een aanbod "Lezing voor jongeren in het strafrecht". Alles werd gematched.

Een medewerker van de gemeente de Bilt vertelde dat er intern binnen het gemeentehuis al 100 medewerkers gematched waren aan maatschappelijke projecten die verhandeld werden op de beurs. De matches worden uitgevoerd in de nationale vrijwilligersweek. Iedereen krijgt de mogelijkheid om een dagdeel te besteden aan een maatschappelijk project. En deze mevrouw wist te vertellen dat ze, naast Zeist, de éérste gemeente zijn in Nederland die dit doen. Een oproep voor alle gemeentes in Nederland dus: organiseer ook eens een Beursvloer! Het werkt!

De Verhalen Verteller

Vroeger vermaakten mensen zichzelf en elkaar met verhalen. Troubadours die door het land trokken. Artiesten, kunstenaars, Middeleeuwse vertellers die van stad naar dorp trokken om verhalen te vertellen. Vandaag de dag zijn we vergeten dat we verhalen kunnen vertellen.

Kinderen niet. Die doen het soms nog wel. Maar als ze ouder worden vergeten ook zij het. De kunst van het verhalen vertellen, mensen boeien, op het púntje van hun stoel laten zitten. Vol vuur en passie een verhaal levend maken is. Verhalen die het hart raken. Verhalen met een ziel. Van niets íets maken? Ach, het is voor weinigen van ons weggelegd. En wat is dát jammer!

Dus. Een pleidooi op "Alle wijsheid ligt op straat" om het beroep "Verhalen Verteller" in ere te herstellen! Een nieuw ambacht. Opdat ook het vak "Verhalen Vertellen" ingevoerd zal worden binnen het onderwijs. Nee. Niet pas in 2008. Nú. Per direct! Je bekwamen als Verhalen Verteller. Een gat in de markt?

Kijk maar eens hoe weinig boeiend presentaties zijn. Ga eens na voor jezelf: wanneer heb jij op het puntje van je stoel gezeten tijdens een presentatie? Zónder gelikte PowerPoint slides? Bijvoorbeeld over de visie en de nieuwe strategie van je organisatie? En stel je nu eens voor dat een Verhalen Verteller aan het woord geweest was. Wat een andere beleving zou dat zijn geweest zeg. De strategie zou tot leven komen! Energie stromend door de zaal, mensen in vervoering, dromend, op het puntje van de stoel. Een saamhorigheid én bereidheid om het verhaal tot een feit te maken. De Verhalen Verteller zou op handen gedragen worden, keer op keer gevraagd worden het verhaal opnieuw te vertellen. Aan stakeholders, klanten, medewerkers, de media. En elke keer vertelt de Verhalen Verteller zijn verhaal. En nieuwe verhalen. Grote en kleine verhalen. Vanuit zijn hart. Want dát is waar de Verhalen Verteller goed in is.

Schone schijn?

Afgelopen donderdag heb ik samen met Baak collega's gereflecteerd op de Baak als maatschappelijke onderneming, duurzaamheid (en wat we daar al in doen) en je eigen aandeel daarbinnen. Een interessante discussie, waarbij we samen op zoek gegaan zijn naar de duurzame wortels van de Baak. Op zoek naar het hart, de ziel van onze onderneming. Een mooie reis om met elkaar aan te gaan, waarbij hij nog lang niet ten einde is. Dit weekend las ik in Forum (opinieblad van VNO-NCW) een artikel over de risico's van onverantwoord ondernemen.

In het artikel staat onder andere een conclusie van de Erasmus Universiteit: verantwoord ondernemen wordt steeds meer gezien als absolute noodzaak. Noodzaak voor wie? Dus ik lees verder in het artikel. "Verantwoord ondernemen is belangrijk voor het managen van reputatie, het aantrekken van personeel, het concurrentievermogen en de relatie met de investeerder. Ook belangrijker wordt het met het oog op kostenefficiëntie, kwaliteit en aansprakelijkheid. De meeste druk om zich bezig te houden met verantwoord ondernemen ervaren de grote bedrijven nog altijd van de ngo's, gevolgd door de aandeelhouders en de consument".

Tja. Wat moet je hier in vredesnaam mee?! Wat maakt dat de meeste druk om verantwoord te ondernemen komt van externe factoren. Verantwoord ondernemen is belangrijk voor je reputatie, de relatie met je investeerders .... maar what about de échte reden om duurzaam te ondernemen?? Dat als we dát niet doen, er geen toekomst is voor alle kinderen die nu geboren worden en nog geboren gaan worden. Dat we met zn allen een leefbare wereld om zeep helpen. Dat daar waar het economisch goed gaat, de lucht en het water vervuild zijn. Waar is de mens gebleven die vanuit intrinsieke waarden op een duurzame manier wil werken en creëren? Waarde wil toevoegen aan de maatschappij. Die ethisch wil organiseren. Duurzaamheid in alle haarvaten van de organisatie. Vanuit de kernwaarden, de ziel van de onderneming. En dus níet maatschappelijk ondernemen omdat de druk van buiten, van ngo's en aandeelhouders te groot lijkt te worden. Als je díe druk ervaart, ben je dan niet al veel te laat? Economische redenen die maken dat duurzaam ondernemen al jaren een ongeziene gast is bij visie en strategie sessies. Zéker bij aandeelhoudersvergaderingen. Een rare discussie eigenlijk die we met zn allen voeren. Verantwoord ondernemen? Alsof we íets anders kunnen doen dan dát.

Rijnlands

Maandag gaat het Baak Strategie Programma voor de eerste keer van start. Spannend om te gaan ervaren hoe "mijn" kindje leert lopen. Want dát is natuurlijk wel de bedoeling. En voor diegenen die mij al een beetje leren kennen ..... graag een beetje snel :-)) Dat lopen dan. In de wieg blijven liggen en er naar kijken is niet mijn ding. Leren lopen wel. Samen. En door vallen en opstaan weer samen verder leren. Want klaar zijn we toch nooit. Zeker niet als het gaat over visie en strategie.

Opvallend trouwens, maar misschien ook niet..., dat de insteek die we gekozen hebben voor het Baak Strategie Programma, strategie en visie bekijken vanuit een Rijnlandse stroming en een Anglo Amerikaanse kader, ineens zo hot is! Kijk maar eens naar de Rijnlandse netwerk bijeenkomsten in Zwammerdam, het Rijnlands congres van 12 oktober, het Rijnlandse weblog. En zo kan ik nog wel meer Rijnlandse stromingen noemen die aan het bloeien zijn. Slow Management, de website en het magazine, past er ook in. En Slow Food ook.

Is het een hype? Of een noodzakelijke tegenbeweging in deze tijd van hecktiek en versnelling? Wat is Rijnlands eigenlijk? En wat niet? Wat kunnen we er mee? What's in it for me? vraag ik me ook als marketeer af. "Wat kan ík er mee", vraag jij je misschien af? Veel vragen? Ik nodig je uit om samen verder te zoeken naar antwoorden. Die er mogelijk niet eens zijn. Maar dat geeft niet. Want elkaar treffen rondom vragen ligt mij eigenlijk veel meer dan gelikte antwoorden, modellen en structuren krijgen. Zou dat misschien ook Rijnlands zijn?

Bedankt!

Via Linked in (aanmelden als je dat nog niet gedaan hebt), heb ik een vraag gesteld aan mijn netwerk over "Alle wijsheid ligt op straat". Wauw! Binnen een mum van tijd had ik tientallen reacties! Dáár ga ik zéker wat mee doen. Dus bedankt allemaal. Top! Jullie horen, of zien, van mij.

Hoezo gewoon?!

Waarom inspireert de film van "Free Hugs" mij? Waarom deze weblog? Waarom past de titel van mijn weblog zo perfect op wie ik ben, wat ik wil en wat ik doe? Waarom lezen meer dan 100 mensen "Alle wijsheid ligt op straat"? Week in week uit. Veel vragen. Ik leer om steeds meer vragen te stellen in plaats van naar antwoorden te zoeken. Antwoorden zoeken werkt toch niet. Als antwoorden gevonden willen worden, dan struikel je er wel over. Daar hoef je écht niet naar op zoek te gaan. En ik struikelde vandaag over een antwoord. Gewoon. Op straat. Daar waar wijsheid te vinden is. Hoezo gewoon vraag je je af? Eigenlijk heel ongewoon. Oke, ongewoon gewoon dan. En achteraf ook wel vanzelfsprekend dat ik het dáár vond.

Maar. Waar struikelde ik nu over zul je je afvragen? Laat ik beginnen met vertellen dat iemand met me mee op liep vóórdat ik struikelde. Gelukkig zeg! Anders was ik nooit gestruikeld! En toen ik struikelde, liet hij me gewoon liggen. Op straat. Bovenop mijn antwoord! Hoe confronterend wil je het hebben? Onder het mom van "Leef!". "Geniet van het leven!"

Zo achteraf ben ik eigenlijk wel héél blij dat hij niet aan me ging trekken en sjorren om weer te gaan staan. Want zo in én op het antwoord liggend kon ik er nog wat langer van genieten. En er ook eens lang en bewust naar kijken. Het voelen. Nu ik het antwoord weet, snap ik ook wáárom ik er steeds over heen gelopen ben. Of langs. Als je niet goed kijkt dan is het er ook niet. Dan wel, dan zie je het gewoon niet. Waarom? Omdat het gewoon is. En dat is gelijk het antwoord op al mijn vragen........

Een gratis knuffel is gewoon, maar wordt heel groot en bijzonder. De titel van mijn weblog is heel gewoon en eigenlijk vanzelfsprekend. Ik schrijf ook geen rocket science, maar over heel gewone dingen. Dat wat me opvalt, waar ik me over verwonder. Alle kansen die zo voor het oprapen liggen. Wat maakt dan dat zoveel mensen mijn weblog lezen? Omdat het gewoon is? In gesprekken met klanten, advies -en coachingstrajecten doe ik gewoon én ben ik gewoon Marianne. De terugkoppeling van de ander is dat het zo'n bijzonder gesprek was. Hoe werkt dat toch vraag ik me af? Het antwoord? Dat waar ik over struikelde vandaag? Door gewoon gewoon te zijn. En zo ongewoon en bijzonder te creëren. Want volgens mij werkt het zo. Gewoon veroorzaakt ongewoon. Schijnbaar heb ik het talent om vanuit gewoon ongewoon én bijzonder te veroorzaken. En jij dus ook!

Tja. En wat doe je dan met zo'n antwoord? Ik ga er in ieder geval niet nóg een keer in liggen. Wil wel weer struikelen hoor, maar dan over een ander antwoord op een vraag die ik niet ken. Dus. Ik doe gewoon niets met het antwoord. Ben en blijf gewoon doen wat ik doe. Ben en blijf Marianne. En veroorzaak dus ongewoon en bijzonder.

Met buitengewoon veel dank aan Kees.

Inspiratie nodig?

Heb je de film onderaan mijn weblog al eens bekeken? "Free hugs" is de titel. Over een eenling die vanuit een overtuiging en passie een énorme beweging creëert. Gebrek aan inspiratie? Kijk deze film eens!

Streetwise

Johan Cruijff was vanochtend op BNR. Ik heb eigenlijk niets met voetbal. Behalve als het Nederlands elftal speelt. Maar Johan ken ik natuurlijk wel. Wie niet. Maar eigenlijk meer van zijn uitspraken dan van zijn voetbal carrière. Maar goed, hij werd bevraagd bij de "voetballer van het jaar verkiezing". Over de kwaliteit van het Nederlandse voetbal. Tja. Niet zo verrassend wat hij zei. "De kwaliteit laat te wensen over". Volgens Johan is er te weinig know how om op een hoger niveau te komen. Zijn advies: terug naar de straat! Streetwise. Dáár ligt een sleutel tot verbetering én een hoger niveau. Vallen, struikelen, opstaan, proberen, bijsturen, voelen.

Ik snap hem wel. Want in bedrijvig Nederland is het niet anders. Die zijn ook niet te vinden op straat. Streetwise zijn ze al helemaal niet.

Hoe kan het toch dat we allemaal consument zijn, in essentie dus streetwise, maar dát vergeten op het moment dat we deel uitmaken van een organisatie? Dan hebben we het ineens over klanten. Mensen die op een andere planeet wonen, ver weg. Moeilijke vragen stellen, onze interne processen verstoren én altijd gelijk moeten hebben.

Dus. Zien we elkaar straks op straat? Lopen we samen op. Verwonderd over alle wijsheid die er zómaar ligt. Kennis en kunde in overvloed. En misschien komen we Johan ook wel tegen: samen met de voetballers gestart om streetwise het Nederlandse voetbal op een hoger niveau te tillen. 1-0!

Nieuwe doelgroep: karma-kapitalist

Zou ik ook tot de nieuwe doelgroep karma-kapitalisten behoren? Vandaag kwam ik deze karma term tegen in een artikel op Managersonline. Karma Kapitalisten zijn "jonge mensen met een gezonde koopkracht die zich duurzaam opstellen zonder daar verder over na te denken". Trendwatchers zien dit nieuwe type consument opkomen. En ze zijn anders dan andere consumentgroepen. Mét een eigen pallet aan karma-kernwaarden, helemaal passend bij deze tijd: balans, authenticiteit en creativiteit.

Ik herken me wel in deze karma-kapitalist doelgroep omschrijving. Maar dat heb ik al snel. Te vaak eigenlijk ...... Volgens de sterren ben ik een Leeuw. Maar als ik de omschrijvingen van de andere sterrenbeelden lees, dan ben ik ook een Weegschaal, een Stier en een Tweeling. In alle MBTI en Enneagram typen zie ik elementen van mijn eigen gedragingen terug. En het lukt me steeds maar niet in 1 hokje te belanden. Ben ik een 5 of een 7. Of toch een 4. Ben ik ESTJ of ISTJ. Is mijn dominante stijl rood/geel of geel/blauw volgens Ned Herman. Tja. Hoewel ik redelijk anti-hokjes ben én vooral vind dat ik nergens dan wel óveral in pas, zou ik soms toch ook graag in een hokje gestopt willen worden. Lekker duidelijk! Voor mezelf en zeker voor anderen. Voor marketeers bijvoorbeeld. Of voor managers. Misschien nu dan wel. Ben ik een karma-kapitalist?

Marketeers zullen trouwens erg blij zijn met deze uitspraken over trends, doelgroepen, consumenten en hun koopgedrag. Is lekker duidelijk. Kan je de traditionele doelgroepbenadering misschien weer op los laten .....

Wat dóe jij trouwens met deze nieuwe-doelgroep-informatie? Hoe maak jij de vertaling naar je eigen werksituatie en jouw consumenten? Oke, dus je hebt karma-kapitalisten, en dan? Dát is mogelijk relevanter dan het signaleren van de trend. Wat kan ik er bijvoorbeeld zelf mee bij de Baak? Behalve dat ik denk dat ik er 1 ben. Een karma-kapitalist dus. Weet jij het al? Ik eigenlijk niet. Maar ga daar zeker eens over nadenken. Want de tips die in het artikel gegeven worden: "nauw contact houden ipv TV commercials" en "er een paar in dienst nemen" snijden weinig hout en zijn niet écht vernieuwend (maar hopelijk is de nieuwe doelgroep dat wél.....)

Het vinden van je roeping

Ik werd getipt op een interview in Ode met Ben Okri. Het is een heel stuk om te lezen, maar de inhoud maakte dat ik wél doorlas. Meestal lees ik niet zo uitgebreid vanachter mn laptop. Ben dan toch een traditionele papier lezer. En meestal ook een koppensneller. Maar goed, het gesprek met Ben Okri. Hij noemt vrijheid hét grote thema van de 21e eeuw: vrijheid om te denken. We missen kennis en inhoud, we moeten meer vragen gaan stellen. Eigenlijk haalt hij heel veel thema's aan. Sommige spreken me aan. Over onderwijs, het vinden van je roeping en de vrijheid die daarvoor nodig is. Vooral de zin om het leven te zien als een workshop. Mooi! Het "Amerika" thema aan het einde vind ik dan weer wat minder boeiend...

Eigenlijk zijn er veel gelijk denkende geesten op dit moment! De inhoud van Ben Okri is niet uniek volgens mij. Wat overigens niets afdoet aan deze inhoud. Want wat zou het mooi zijn als we op alle scholen in de hele wereld een omgeving creëren waar kinderen in staat zijn hun ware roeping te vinden. Kinderen die in vrijheid hun talenten ontdekken. Ik zou dáár graag een bijdrage aan willen leveren. Want ik geloof erg in het handelen. Als Ben Okri -en anderen- alleen meningen ventileren, dan hebben we mooie gedachten en visies om te lezen. Zo ook in mijn weblog. Alleen ..... verandert het iets? Geen woorden maar daden dus! En daarom ga ik in september ook eens meedraaien op de IMC Weekendschool in Utrecht. En ik wil ook sponsoren voor ze gaan werven. Organisaties die in natura, dan wel in euro's, bijdragen aan een initiatief om kinderen dichter bij hun passie en roeping te brengen. Als jij ook enthousiast bent, dan kan je me mailen op m.vanmunster@debaak.nl. Ik begin dus maar in de stad waar ik woon. En jij? Want ik geloof in het bundelen van krachten & de olievlek die daardoor kan ontstaan. En ......wie weet is de "hele wereld" dan ineens héél dichtbij ......

Mijn ambachtschap

Mijn broer vroeg gister wanneer ik iets ging schrijven over ambachtschap. Hij had gelezen in een eerder log dat ik dat zou gaan doen. Hij vroeg zich af of ik geïnspireerd was door het thema nummer van Slow Management. Nou nee. Alhoewel ik Slow Management wel ken hoor. Onder andere omdat de introductie van het tijdschrift voor de zomer bij de Baak in Driebergen plaatsvond. Ik heb er dus zijlings wat van meegekregen, de slow food hapjes bijvoorbeeld :-).

Mijn reden om te schrijven over ambachtschap, is dat ik óók een ambacht wil! Ik wil eigenlijk iets tastbaars maken. Doen! Sinds ik de arbeidsmarkt ben ingestapt, rol ik van het ene vage beroep in het andere. Distributiemarketeer, programmamanager -"maak je de TV gids?", opleidingsmanager -"ben je trainer?"- . En dat allemaal dan ook nog eens als senior. En dan nu business developer bij de Baak. "Marianne, wat dóe je nu eigenlijk?'. Tja. Heb je een uurtje? Of twee? Op verjaardagen en in de kroeg begin ik er niet eens meer aan om te vertellen wat ik doe. Wat zou het toch fijn zijn om te zeggen: ik ben schilder, timmerman, edelsmit. Lekker duidelijk! Concreet, bekend en weinig woorden. Ik kan het zelfs laten zien. Iedereen weet gelijk wát het is, wat ik doe. Niet van die vage beroepen waar ik elke keer in belandt....

Maar heb ik dan geen ambacht? Dat vraag ik me dan af. Maar natuurlijk wel! Het is alleen geen oud ambacht. Iets wat iedereen al kent uit het verleden. Het is een nieuw ambacht. En het staat nog in de kinderschoenen. Het is een ambacht van de 21e eeuw. Van de Rijnlandse "school". Ik ben een kenniswerker, co createur en netwerker 2.0. Dát is mijn ambacht. En wat maak ik dan? Van alles. Vaak is het niet tastbaar, soms wel. Logisch dus eigenlijk dat nog niemand weet wat mijn ambacht is! Dat ik van die vage blikken krijg als ik ga vertellen wat ik doe. Want ik ben nog maar nét gestart met het uitoefenen van mijn ambachtschap. Dus het duiden ervan heeft tijd nodig. De ambachtsschool staat ook nog op de planning voor de toekomst. Om te leren over en je verder te bekwamen in het nieuwe ambacht.. En laten we dan ook gelijk een Gilde in het leven roepen voor dit ambacht.

Onlangs was ik op een rondvaartboot van Schuttevaer. Varen door de grachten van Utrecht naar het Theehuis Rhijnauwen. Onder elke lantaarnpaal zie je dan vanaf het water een stenen tegel waar de ambachten die vroeger op die plek uitgeoefend werden, weergegeven worden. Smid, timmerman, bakker en slager. Maar die tegels zullen over 200 of 500 jaar toch wel eens vervangen moeten worden? Plaats maken voor tegels met nieuwe ambachten als netwerker 2.0, co createur, kenniswerker? Vast wel! Dus. Wie weet hangt mijn ambacht straks ook onder de lantaarnpaal van de Utrechtse grachten .....

Adios!

De zon schijnt weer! Ineens is iedereen weer blij. Gister zaten de terassen vol. Ik ga vandaag ook lekker naar buiten. Vooral niet achter mn laptop een blog schrijven! Nou ja, een kleintje dan. Om te vertellen dat ik even uit de lucht ben. Want ik ga eens kijken of alle wijsheid ook op de straten van Madrid te vinden is. Vast wel! Als ik terug ben schrijf ik er wel wat over verwacht ik. En ook over alle andere verhalen die ik nog steeds een keer wil schrijven. Over mijn ambachtschap, het ontbreken van -multi culturele- vrouwen bij de seminars en congressen die ik bezoek, over sociale netwerken en de onwetenheid én de kansen, over de allianties tussen de publieke en private sector en ook over the battle of concepts (.nl). Maar nu even niet. Want de zon schijnt weer!

De klant centraal?!

Ik schreef net een blog over marktonderzoek en merken. In de inleiding van die blog staat dat Datamonitor onderzoek uitwijst dat het "9 keer zoveel tijd kost om een nieuwe klant te vinden, dan om er eentje te behouden". Boodschap: wees extreem zuinig op je klanten!! Nieuwe kosten je héél veel geld!

Díe boodschap hadden ze bij de sauna, waar ik onlangs met een vriendin was, niet helemaal begrepen. Het was vrouwendag. Nu moet je ook nooit naar een sauna gaan als het vrouwendag is. Boodschap: ga nooit naar een vrouwendag!! Dát wist ik al, maar nu weet ik het 200% zeker. Wat een kippenhok zeg. Zelfs ín de sauna. Van stilte en bezinning scheen nog nooit iemand gehoord te hebben. De sauna als bijkletsuitje? Prima: maar niet IN de sauna aub! Toen de receptioniste dan ook vroeg aan het einde van onze saunadag: "en..... , was alles naar wens?", zeiden we uit onze diepste frustratie "Nee!!". Dát gaf een schok, want blijkbaar geeft iedereen het sociaal wenselijke "Ja" antwoord. Oók als het niet zo is. Bang om je mening te geven, die mogelijk voor de ander minder prettig is om te horen? Alhoewel, aan ons non verbale gedrag kon ze, als ze goed had gekeken, óók wel aflezen dat we geen tevreden klanten waren. Boodschap: wees eerlijk, communiceer wat je denkt, we zien het toch wel aan je non verbale uitdrukking!

Na een uitleg over ons "Nee!!", een advies over hoe een verbetering aan te brengen in de wijze van communiceren over "stilte en bezinning in de sauna", en daarna nog veel meer welles-nietes geneuzel -boodschap: doe aan klachtenmanagement, leer je mensen wat te doen met een klacht, een klacht = een kans!- gaven wij aan dat we "als trouwe bezoekers van deze sauna, al jaren lang, érnstig overwegen niet meer te komen!". En dát meenden we echt. Raad eens wat de reactie van de receptioniste was. Nou? Wat denk je? Oké, komt ie: "mijn directeur zal dat vast niet erg vinden hoor, we hebben al genoeg, eigenlijk té veel, gasten". Ik was met stomheid geslagen. Dát zeg je toch niet. Nooit! Ook als het waar is. Ook als je het denkt! Een klant is een klant, vaak koning, niet altijd, maar dat soort uitspraken doe je niet.

Ik ben weggelopen én heb de dag erna een klachtenbrief geschreven naar de directeur. Of hij deze mening écht was toegedaan. Of hij op de hoogte was van het feit dat een medewerker deze uitspraak, uit zijn naam, doet. Wat ik terugkreeg was een excuses briefje en 2 vrijkaartjes. Lekker makkelijk. Maar goed, mooi meegenomen voor een volgende keer. Alhoewel mijn zin om weer naar deze sauna te gaan stukken minder geworden is. Maar. Wat ik me dan ook afvraag. Als ik de onderzoeksuitkomsten lees. Zou het deze sauna écht 9x zoveel tijd gekost hebben om een nieuwe klant te vinden dan om mij te behouden? Ik betwijfel het!

Fijne vakantie!

Marktonderzoek .......

"Het kost negen keer zoveel tijd om een nieuwe klant te vinden dan er eentje te behouden. Uit onderzoek van Datamonitor blijkt dat merkloyaliteit belangrijker is dan het aantrekken van nieuwe klanten. Consumenten houden van merken die hun levenstijl en waarden uitdragen. Uit Datamonitors onderzoek komt ook naar voren dat 51 procent van de Europeanen en Amerikanen merken waarderen die hun mentaliteit en kijk op het leven weerspiegelen (juni 2007)."

Altijd leuk dit soort onderzoeken. Nou ja, leuk is niet het juiste woord. Nuttig. Vooral omdat het mijn "Alle wijsheid ligt op straat" blogs zo mooi onderschrijft. Want "door onafhankelijk onderzoek bewezen", doet het goed. Kijk maar naar Tel Sell. Of doe dat maar niet. Tenzij je perse wilt. Ik ga deze "door ... bewezen" nu niet ineens als aftiteling onder al mn blogs zetten hoor. Maar bij deze afgesproken: álles wat ik schrijf is bewezen dan wel gaat in de toekomst onderbouwd worden door nog op te starten onderzoek...

Want we weten het vaak al lang. Ik heb ook niet voor niets gekozen voor deze weblog titel. Ik geloof er écht in dat we zoveel meer weten dan we denken. Dat álles te vinden is op de straat -zeker consumenten gedrag- door te kijken én te zien, te observeren. Noem het kennis, ervaring, boerenverstand, dan wel een onderbuikgevoel: onderzoeken verbazen mij nooit. Er komt altijd uit wat ik al lang dacht. Herken je dat? Ben jij wél eens verbaasd door de uitkomsten van een onderzoek? Toch raar, want pas als het te duiden is met % én formeel onderzoek, dán is het "waar". Ik voer geen betoog voor het afschaffen van marktonderzoek hoor. Begrijp me goed. Verwonder me alleen hoe we soms compleet voorbij gaan aan wat we zélf al weten, nog voor het wetenschappelijk bewezen is.

PS Nog even over de inleiding. Ik schreef al eerder in blogs over de koppeling van persoonlijke waarden aan die van een merk, een organisatie. Lees die nog eens door, zou ik zeggen. En over klantloyaliteit en -behoud ga ik in nu ook gélijk een blog schrijven!

Wat een marketing ellende!

..... "Daarnaast blijft ook het risico van blijven hangen in het oude, het kortetermijndenken langs klassieke marketingpatronen een belangrijke bedreiging. " .....

Een citaat uit de Grote Marketing Enquête 2007, "zoveel nieuwe mogelijkheden, wat moet je kiezen?" uitgevoerd door Tijdschrift voor Marketing (TvM). Dit jaar werd het onderzoek voor de 8e keer gehouden.

Ik word niet koud of warm van de inhoud én de bevindingen. Zelfs niet een beetje. De suggestie om "het zomernummer van TvM te gaan lezen" dan wel "het hele onderzoek te downloaden" maakt me dan ook niet bijster enthousiast. Loopt TvM niet zélf in deze bedreiging -citaat "blijven hangen in klassieke marketingpatronen"- met hun jaarlijkse enquête? De uitkomsten ervaar ik bijvoorbeeld als erg klassiek. Kan misschien niet anders met het merendeel aan "klassieke marketeers" in Nederland? Of zijn de lezers van TvM klassiek? Volgens mij had TvM veel geld en energie kunnen besparen door het onderzoek van voorgaande jaren te pakken, 90% te copy-paste'en en Youtube toe te voegen als "ontdekt door de marketeer". Dus: ik ga het onderzoek écht niet lezen! Verwacht velen met mij. Met zoveel nieuws én vernieuwing biedt deze enquête inhoudelijk weinig -tot geen?- meerwaarde. "Heeft zo'n onderzoek nog wel zin?", vraag ik me dan af? Wat ís de meerwaarde? Wat héb ik er aan? Wat kan ik er concreet mee? Zelfs "nice to know" gaat hier niet op.

Ik ben benieuwd naar jouw antwoorden, want ik heb ze niet. Wat doe jij met de inhoud en uitkomsten van deze enquête?

Loesje over innovatie

Ideeën genoeg

Vanmiddag was ik bij het seminar van ING en Media Plaza. Het seminar was gekoppeld aan het boek dat die middag gepresenteerd werd: "Ideeën genoeg". Over slagvaardig innoveren in de dienstverlening. Leuk!! Weer eens wat anders dan innovatie in technologie/producten! En altijd goed om te horen dat we allemaal creatieve Willy Wortel capaciteiten in ons hebben. Dát roep ik ook al jaren, dus fijn als het door de U-bochtconstructie van ING weer terug komt. Wichert van Engelen -directeur innovatie ING- en zijn ING innovatieteam hebben de innovatiehanden ineen geslagen en samen het boek "Ideeën genoeg" geschreven. Waarom? Omdat ze heilig geloven in de U-bochtconstructie. Als een extern-iemand, intern iets zegt, dan wordt er áltijd naar geluisterd. Dus, voorzie externen van jouw teksten. En zie hier het boek. Geniaal toch?!

Ik heb "Ideeën genoeg" even doorgebladerd en het ziet er veelbelovend uit: leeszaam, praktisch, leuk. En vanmiddag was voor mij teasing genoeg om het boek ook daadwerkelijk te gaan lezen. Geen verhalen over hóe te innoveren, want ideeën zijn er genoeg. Geen best practices en ver van mijn bed show. Wél business cases en inspirerende sprekers van IBM en Postbank over implementeren. Want de kunst van innoveren is implementeren. Is commitment en involvement creëren in je organisatie. Ron van Kemenade -directeur Postbank- vertelde dat er bij innovatie 1000 punten te vergeven zijn: het 1000 punten model. Hoe verdien je punten? 1 punt voor een goed idee (want ideeën zijn er genoeg), 10 punten voor een overtuigend verhaal, 100 punten als je anderen weet te overtuigen door een winstgevende business case en 1000 punten voor een succesvolle implementatie. Zijn tip was de weblog van Guy Kawasaki met onder andere de 8 golden rules voor innovatie (ik heb ze dus gehoord van Ron, maar ze nog niet gevonden op blog van Guy.....wat een hoeveelheid aan info, moet ik nog eens gaan lezen!!).

Genoten heb ik van Adjiedj Bakas -trendwatcher- die met 8 trends de wereld van morgen liet zien. Hij nam ons mee naar Azië, glocalisering en nieuwe burgercollectieven. Naar het kunnen schakelen met 3 versnellingen: Ot & Sien, adhd en Vinex. Maar ook naar de terugkeer van religie en spiritualiteit en de gevolgen daarvan voor innovaties. Naar de post materiele economie ofwel de economie van genoeg, de economie van emotie, de economie van passie en geluk. Wat een geweldig vooruitzicht deze laatste: de economie van genoeg! Ik kan niet wachten.

Ik moet het boek dus zéker nog gaan lezen. Alleen ... hij komt op mn steeds hoger wordende boeken-lees-stapel te liggen. Naast die van New Rules New Economy van Kevin Kelly, Built to Last van Collins en Porras, Good to Great van Jim Collins, Als de leuning beweegt van Goos Geursen, Organiseren tussen Organisaties van oa Philip van Klaveren van Twynstra Gudde. Het boek van Mathieu Weggeman waar ik eerder over schreef moet ik óók nog lezen. En dan liggen er ook nog 3 Intermediairs, een Happinez, 2 Psychologie Magazines, Goodies (leuk, over duurzame lifestyle) en een Mind Magazine om te lezen. Ehhhhh ....... een leesweek instellen is niet zo'n slecht idee denk ik. Alhoewel, een week, ga ik het daar wel in redden? Want Harry Potter wil ik dan óók nog uitlezen. Hoe doen mensen dat toch vraag ik me af. Hoe, en vooral wanneer, lees jij in vredesnaam al die boeken en tijdschriften?

Horen, zien en zwijgen?

Ben je ook zo moe geworden van het filmpje hiervoor? Over de toekomst van media? Zitten we dáár nu met zn allen op te wachten? Houden we het allemaal nog wel bij? Willen we het sowieso wel? Soms word ik er zó moe van. De snelheid waarmee we draaien en bewegen. Waarmee ik draai en beweeg. Ik heb er in een blog al eens wat over geschreven. En in mijn werk dan óók nog bezig zijn met onderwerpen als business development, creative economy, innovatie, nieuwe media. "Allemaal héle snelle, dynamische thema's", zegt een vriendin dan die in een verstillende sector werkt. Maar álles is toch snel tegenwoordig? De snelheid van leven, van werken, van communiceren. Eigenlijk doen we alles snel, de hele maatschappij is op topsnelheid aan het sjezen. Mailen, bellen en gebeld worden, skypen, zappen, films downloaden en gelijk kijken (vooral tekenfilms gaan extreem snel) -bij voorkeur via internet-, eten, slapen, dansen, balkon schoonmaken, was ophangen, muziek luisteren, en weer mailen, bellen, vergaderen, ... Alles doen we op zn snel, sneller, snelst.

Onthaasten, balans, verstillen? Allemaal buzz woord van deze tijd. Dagje sauna in Bleiswijk, mediteren, transformational breathing, retraite in de Ardennen, massage, vriendinnen workshop over energie, aura's en vitaliteit, ...... Wie doet er niet aan? "Hoe meer hoe beter!", is mijn credo. En allemaal bedoeld om weer wat rust in lijf en leden, maar vooral in "hoofd met 1000 gedachten per seconde", te vinden. Maar houden we onszelf niet gigantisch voor de gek? Er zijn nog nooit zo veel burnouts geweest in werkend Nederland. Vooral onder werkende vrouwen heb ik me laten vertellen. Is er niet iets structureels nodig. Méér dan af en toe ont- en opladen? Spannen we het paard niet achter de wagen? Doen we aan struisvogelpolitiek? Zijn we horen, zien en zwijgen-aapjes?

Bij de Baak is verstillen een sleutelwoord. Even een pas op de plaats maken, je wereld stil zetten. Aan zee, op het Landgoed de Horst. Om dáárna te bepalen hoe snel je weer verder wilt gaan. Je ziet mensen in programma's tot rust komen. Je ziet mensen wandelen door het bos, aan zee. Dát zien alleen al geeft verstilling! En hopelijk voor die mens mét een structureel resultaat. In ieder geval met het besef dat een snelheidsmeter, een kilometerteller én een APK keuring onmisbaar zijn.

Is er iets structureels nodig voor jou? Ik denk dat je alleen zélf het antwoord kan geven. Ik weet wél wat míjn antwoord op deze vraag is: remmen!!!!!!

PS voor de liefhebbers: deze "horen, zien en zwijgen" aapjes hebben we hergebruikt.