Waarom inspireert de film van "Free Hugs" mij? Waarom deze weblog? Waarom past de titel van mijn weblog zo perfect op wie ik ben, wat ik wil en wat ik doe? Waarom lezen meer dan 100 mensen "Alle wijsheid ligt op straat"? Week in week uit. Veel vragen. Ik leer om steeds meer vragen te stellen in plaats van naar antwoorden te zoeken. Antwoorden zoeken werkt toch niet. Als antwoorden gevonden willen worden, dan struikel je er wel over. Daar hoef je écht niet naar op zoek te gaan. En ik struikelde vandaag over een antwoord. Gewoon. Op straat. Daar waar wijsheid te vinden is. Hoezo gewoon vraag je je af? Eigenlijk heel ongewoon. Oke, ongewoon gewoon dan. En achteraf ook wel vanzelfsprekend dat ik het dáár vond.
Maar. Waar struikelde ik nu over zul je je afvragen? Laat ik beginnen met vertellen dat iemand met me mee op liep vóórdat ik struikelde. Gelukkig zeg! Anders was ik nooit gestruikeld! En toen ik struikelde, liet hij me gewoon liggen. Op straat. Bovenop mijn antwoord! Hoe confronterend wil je het hebben? Onder het mom van "Leef!". "Geniet van het leven!"
Zo achteraf ben ik eigenlijk wel héél blij dat hij niet aan me ging trekken en sjorren om weer te gaan staan. Want zo in én op het antwoord liggend kon ik er nog wat langer van genieten. En er ook eens lang en bewust naar kijken. Het voelen. Nu ik het antwoord weet, snap ik ook wáárom ik er steeds over heen gelopen ben. Of langs. Als je niet goed kijkt dan is het er ook niet. Dan wel, dan zie je het gewoon niet. Waarom? Omdat het gewoon is. En dat is gelijk het antwoord op al mijn vragen........
Een gratis knuffel is gewoon, maar wordt heel groot en bijzonder. De titel van mijn weblog is heel gewoon en eigenlijk vanzelfsprekend. Ik schrijf ook geen rocket science, maar over heel gewone dingen. Dat wat me opvalt, waar ik me over verwonder. Alle kansen die zo voor het oprapen liggen. Wat maakt dan dat zoveel mensen mijn weblog lezen? Omdat het gewoon is? In gesprekken met klanten, advies -en coachingstrajecten doe ik gewoon én ben ik gewoon Marianne. De terugkoppeling van de ander is dat het zo'n bijzonder gesprek was. Hoe werkt dat toch vraag ik me af? Het antwoord? Dat waar ik over struikelde vandaag? Door gewoon gewoon te zijn. En zo ongewoon en bijzonder te creëren. Want volgens mij werkt het zo. Gewoon veroorzaakt ongewoon. Schijnbaar heb ik het talent om vanuit gewoon ongewoon én bijzonder te veroorzaken. En jij dus ook!
Tja. En wat doe je dan met zo'n antwoord? Ik ga er in ieder geval niet nóg een keer in liggen. Wil wel weer struikelen hoor, maar dan over een ander antwoord op een vraag die ik niet ken. Dus. Ik doe gewoon niets met het antwoord. Ben en blijf gewoon doen wat ik doe. Ben en blijf Marianne. En veroorzaak dus ongewoon en bijzonder.
Met buitengewoon veel dank aan Kees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten