Hybride

Ik heb een nieuwe auto gekocht! Een Toyota Prius: hybride dus. Was helemaal in shock dat ik daadwerkelijk de koop gedaan heb. Nog steeds wel. Ook een dure grap. En dan komt ook mijn "Is het wel nodig? In deze tijd?!!! Ik kan het geld ook ............. ?" denken en afwegingen maken eventjes om het hoekje kijken. "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg!"........ En ik heb onwijs gek gedaan!

Want na een kleine Yaris rijd ik nu ineens in een mega grote auto, meer dan 4 meter! Alles er op en er aan. Met 2 weken was het rond en nu staat ie voor de deur. Een soort Kit van Knight Rider is het ... Apart om te zien hoe ik keer op keer, nog steeds, de auto weer aan mezelf verkoop. Ik heb steeds weer nieuwe argumenten waarom ik de auto gekocht heb. Degene waar ik erg om moest lachen? Ik vind dat ik nu bijdraag aan een schoner milieu! Omdat ik een elektrische, duurzame auto rijd. Hahah, géén auto rijden: dát is duurzamer. En gister hoorde ik op BNR dat de accu van een hybride auto best wel milieu vervuilend is ....

De twijfel komt weer eventjes naar boven ..... Maar niet voor lang. Want ik heb nog veel meer ándere argumenten waarom ik de auto gekocht heb: de kinderwagen die we zaterdag gekocht hebben past er bijvoorbeeld net aan in. En de auto is veiliger met 6 of misschien wel meer air bags. Een automaat is heerlijk in de file (heb ik veel op de A2, gister weer 15 km) én beter voor mn rug. Ik heb 5 deuren, dus achter instappen is veel makkelijker dan mn 3-deurs Yaris! Waar gaat het over??!! Feit is: ik ben een prima verkoper. Verkoop alles ..... aan mezelf :-)

Geboren leider

Ik hoorde gister een gesprek op BNR over het nieuwe NCRV programma "Op zoek naar geboren leiders". Op zich een leuk concept, alleen de uitwerking klopt niet helemaal.
Als programmamaker had ik andere inhoudelijke keuzes gemaakt! Bijvoorbeeld de misvatting dat een manager óók een leider is...Dat is echt niet meer van deze tijd! Het ciriterium voor deelname is dat je leiding geeft aan anderen, bij voorkeur aan veel mensen. Maakt dát je een leider? Het maakt je een manager, maar verder ..... Het viel me ook op dat er appels met peren vergeleken worden doordat de context extreem extreem gemaakt is. Vanuit de situationeel leiderschap gedachte misschien? Maar daar gaat het programma toch niet over? "Op zoek naar geboren leiders" speelt zich af in de Afrikaanse jungle, waar een groep leiders samen een team vormen en waar leiderschap gevraagd wordt om de uitdagingen die ze tegen komen aan te gaan. Maken die extreme omstandigheden de geboorte van een leider mogelijk? Is dit in lijn met het nieuwe denken over leiderschap? Jammer dat we als Baak, toonaangevend in leiderschapontwikkeling, geen rol hebben gekregen bij de inhoudelijke ontwikkeling van het concept. De selectie van de deelnemers. Sterker nog, bij de opname en begeleiding van de deelnemers. Maar misschien kan dat nog? Redactie?

Vuur!

Dat is mooi! Schrijf jij Leo vorige week nog over "creer een slipstream" en "je hoeft niet alles zelf te doen" in reactie op mn vorige blog, vandaag hád ik die ervaring ook. Ik sprak met collega H. over de telefoon. Naar aanleiding van een email aan mijn collega Programmamakers met het aanbod om eens te sparren over business kansen in deze tijd. Over hun persoonlijke profiel binnen en buiten de Baak.

Jahh...., dacht ik toen ik deze "aanbod-mail" stuurde, ik wil wél graag toegevoegde waarde leveren aan de Baak en mijn collega's nu ik wat minder mobiel ben én er straks zelfs een paar maanden tussen uit ben ..... Afhaken noem ik het zelfs in tijden van niet-accepteren en niet-loslaten ....

Zonet in het gesprek met collega H. kwamen we erop dat ik juist nú, in deze barre tijd, op mn best ben: ik voel vuur, wil beweging en geloof sterk in kansen. En dat het dan onwennig en gek is om te voelen dat ik nu eerder aan het afbouwen dan aan het opbouwen ben ... Een rare gevoelsspagaat van verstilling/afstand nemen van buiten én vuur/versnelling als het op werken aan komt. Collega H. zei daarop:"Maar nu geef je je vuur toch door? Ik voel namelijk vuur, kansen en beweging in mij door het hetgeen wij zojuist besproken hebben!".

Wauw! Het werkt. Ik hoef het niet zelf te DOEN, kan het, mijn vuur, ook DOORGEVEN aan anderen. Dat smaakt naar meer!

Zwanger? Nooit meer op training!

Ik heb al een tijdje -dacht ik of ben ik het vergeten door dat wat men "zwangerschapsdementie"noemt?- niet geschreven over mijn zwanger-zijn. Mn over mijn "zijn" valt best wel wat te schrijven. Hoe doe je dat als je zwanger bent? Heb je nog dezelfde "zijn"? En wat als het me soms niet zo goed lukt om gewoon "te zijn". Ongewoon-zijn dus in mijn beleving. Waar je al niet over na kan denken :-)

Misschien ook omdat mn lichaam me, in mijn ogen, in de steek laat door vanaf zwangerschapsweek 24 al aan de gang te gaan met rug- en bekkenklachten. Ik zit al deels in de ziektewet ....... En dát was niet de afspraak!! Ik zou tot 4 weken voor bevaldatum doorwerken en dan vitaal een maand niet hoeven werken, bevallen, en dan na week of 12 weer vrolijk aan het werk! Alsof er niets gebeurd was! De realiteit is anders...... Maar hoe ga je daar dan mee om? Zeker als de 2 thema's 'accepteren' en 'loslaten' in deze fase -en waarschijnlijk de hele zwangerschap en de rest van mn leven- van groot belang zijn én dat niet mijn sterkste punten zijn als ik heel eerlijk ben....

Ik zie kansen!!! Voor nieuwe trainingen, speciaal gericht op werkende, zwangere vrouwen zoals ik. Bijvoorbeeld "leer loslaten & accepteren: voor zwangere dertigers". Ik zal de suggestie eens doorgeven aan mn collega die het programma 30-ers onder haar hoede heeft. Maar aan de andere kant, je kan het ook zélf doen. En dát doe ik nu. Simpelweg omdat ik geen energie heb én niet mobiel genoeg ben om een training op te zetten en/of te volgen. Ik deal er zelf mee en dat gaat me best goed af! Misschien hoef ik wel nooit meer op training ....... wat is het toch heerlijk en leerzaam om zwanger te zijn!!!

Bestaansrecht?

Onlangs verscheen er op de interne Baak mail een discussie. Een van mijn collega's, Navid, schrijft in het FD en een belangrijk iemand :-) had gereageerd. En daar werd weer op gereageerd en daar weer op. En zo ontstond er een uitwisseling van meningen. Opvallend voor mij, en daarom schrijf ik er iets over, was de uitspraak "jullie moeten de Baak opheffen!".

Dat triggerde mij wel! Ik vind het altijd wijs om het bestaansrecht van een onderneming van tijd tot tijd eens onder de loep te nemen. Ik stel die vraag ook altijd in visie en strategie sessies: "bestaat je onderneming nog over 2 jaar?". Waarom én waartoe ben je op aarde? En wat nu als je er niet meer bent? Is dat erg, wat mist de maatschappij, je klanten, je medewerkers, je ..... dan? Hoewel in de mailwisseling dáár niet echt meer op ingegaan werd, is het statement bij mij blijven hangen.

Wat als de Baak er niet meer is? Dan werk ik ergens anders, ws voor mezelf en doe ik de dingen die ik nu óók bij en voor de Baak doe. Dus de Baak blijft dan door mij, en anderen, altijd bestaan. Dan zal er stukken minder geleerd worden in en door mensen en organisaties? Ik denk het niet, want er ontstaan dan gewoon nieuwe wegen. Dan verliezen we wél een markante organisatie die al 60 jaar geworteld is in Nederland en nu uitvliegt over de hele wereld om "leren" centraal te stellen in alles wat wij en zij doen. Wortels die onmisbaar gebleken zijn voor de ontwikkeling van mensen en organisaties. Dan verliezen we een netwerk van professionals die zichzelf beschrijft als:

"Een bijzondere onderneming die anderen en zichzelf door leren verder brengt. Wij richten ons op de menskant van het ondernemen. We maken zaken persoonlijk en tonen ons bekwaam in het scheppen van leercontexten, het faciliteren van processen en het samenstellen van leergroepen. Onze focus is leiderschap en ondernemerschap. We zijn sterk maatschappelijk betrokken en verbonden, waardengedreven"

Zou toch jammer zijn! Maar daar gaat het helemaal niet van komen hoor. Daarvan ben ik overtuigd. Daar waar we leven -en dus werken, vertieren, mensen-mensen dingen doen- zullen we altijd blijven leren. En ook altijd een omgeving kiezen om te kunnen leren. Met wie, waar, hoe, wat, wanneer, ..... En laat dát nu de kracht van de Baak zijn: het scheppen van die context om te leren. Nee hoor, laten we vooral de Baak niet opheffen!

Trots

Eigenlijk kan ik me niet heugen dat ik me echt trots voelde. De lat, mijn lat, ligt veelal hoger, dus al snel is het 'gewoon'. Misschien zijn we als Nederlands volk ook niet uitmuntend in het hebben van het gevoel van "trots"? Mogen en kunnen we trots zijn op ons zelf? Waarop dan? Misschien een goed voornemen voor 2009?

Trots zijn op iemand anders is dan makkelijker. Dat voel ik weer wel. Ik ben onwijs trots op mn reislustige zussen, op mn kleine nichtjes van 2 en 4 die de wereld verkennen. Op mijn collega die voor zichzelf kiest, op mijn vriend en de keuzes die hij maakt, op ....... eigenlijk best wel veel mensen. En soms zijn ze ook trots op mij. Dat voelt fijn! Een "voldaan gevoel hebben" ken ik wel, maar is dat hetzelfde als een gevoel van trots? Maar waarom houdt me dit nu bezig vraag je je af.

Eind 2008 las ik in de mail dat de Baak gekozen is tot 1 van de beste opleidingsinstituten van Nederland:

"We zijn trots dat we vanuit onderzoek onder bijna duizend P&Oers zijn verkozen tot het populairste opleidingsinstituut van Nederland. Lees meer op Intermediarpw.nl."

Dat is mooi! Ik vind het geweldig dat ik dáár werk. Wie zou er nou niet willen werken? En ik ben dan niet trots op mijzelf .... wél op al mijn collega's, op de Baak! En ik snap dan ook ineens wat het woord "trots' voor mij is. Het is geen woord wat ik plak op mijn eigen prestaties. Dat past me niet. Mijn eigen doen en laten beoordelen? Daar trots op zijn? Ach, misschien zou het wat meer mogen in 2009. Noem het een goed voornemen. Voor nu is het voldoende om trots te zijn op anderen!

Energie

Het is al weer tijden geleden dat ik iets geschreven heb. Inspiratie en energie ontbreken dan ook volledig in mij de laatste weken. Ik denk ook dat ik iets te veel hooi op mn vork genomen heb de afgelopen tijd. Me onvoldoende realiserend dat je een zwangerschap er niet "even bij doet".... Dat alles hetzelfde blijft en je ineens na 9 maanden een kind krijgt. Tja, een reality-check dus. Met als gevolg: een tandje lager. Misschien wel meer dan 1 ....

En niet dat ik niets schrijf omdat ik niets meemaak om over te schrijven hoor. Ik zou nl. een blog gaan schrijven over de sauna en mensen die niet snappen dat je daar stil moet zijn. Over nieuwe sauna concepten die nog niet bedacht zijn. Maar ook over de training Ik en de Organisatie die ik bij de Baak gegeven heb. Of over het Baak Strategie Programma in tijden van recessie en crisis. Over de Baak zélf en haar visie op deze roerige tijden. Over Ondernemerschap. Over het creëren van kansen, van marktruimte met de Nightmare Competitor: een nieuw incompany programma. Of over de wondere wereld die "zwanger-zijn" heet en wat ik dáár allemaal meemaak. Over Londen, Kerst inkopen, wonen in Brabant. Over .....

Genoeg om over te schrijven. Maar nu even niet!

A whole new world

Ik ben in een compleet nieuwe wereld gestapt. Van blijde dozen, prenatale diagnostiek, verloskundigen, Moeders voor Moeders en vooral ... van veel hormonen. Ik ben zwanger! Bijna 18 weken alweer. Bridget Maasland's "Hoe word ik mama in Amsterdam - Zuid?" -echt, je kijkt de gekste dingen als je zwanger bent- is al lang klaar, ik ga beginnen! Nog niet op TV, maar wél op mijn weblog.

Afgelopen tijd was ik in gesprek met het FD Spitsuur om daar te gaan bloggen, maar dat is even op de langere baan geschoven. Het gaat er nog wel van komen hoor! Ik zou dan geschreven hebben over de dynamiek van mijn leven. Over de nieuwe fase waarin ik gekomen ben, de dilemma's die dat met zich meebrengt. Veranderingen in wonen, relaties, werken en de verschillende rollen die je ineens veel nadrukkelijker hebt. Verwachtingen, onverklaarbare emoties. En vooral: de combinatie van dat alles. En nee, ik ga je niet lastigvallen met allerlei zwangere vrouwen wetenswaardigheden en ongemakken, dus weet niet bang.

Gek eigenlijk: ik behoor ineens tot een andere doelgroep: die van de zwangere vrouw. En meer specifieker, die van de zwangere 30-er. Mijn oud papierdoos in de trapkast zit bomvol met flyers over baby kleertjes, de Baby Dump, kinderkamer inrichting, kinderwagens, aanbieders van kraamzorg en zwangerschapsyoga. Ik weet ineens dat er slechts 2 merken babyflessen zijn. En ik heb kennisgemaakt met merken waar ik nooit eerder van gehoord had. Vanuit marketing oogpunt is het heel boeiend om te zien wat er gebeurd als je plotsklap binnen een andere doelgroep valt. Als marketeer -ja, dat ben ik óók- kijk ik nu ook met nét íets meer aandacht. Ik vraag me bijvoorbeeld af of de kredietcrisis/recessie, ook gaat toeslaan in deze markt. Welke scenario's zijn uitgedacht door de verschillende aanbieders? Ik kan nu ook écht goed onderzoek doen, ben immers toeschouwer maar ook onderdeel van de doelgroep. Misschien ga ik er wel een studie van maken. En mijn bevindingen delen met .... of misschien wel verkopen aan ...... Zo kan je er ook naar kijken! Hmmm ... ineens naast hormonen ook nieuwe perspectieven. Voor mij dus straks geen zwangerschapsverlof maar studieverlof!

I'm free again!!

Joeppie! Google heeft mn blog weer vrij gegeven. Ik kan alles weer doen. Ik had niet gedacht dat dát zo'n vrij en vrolijk gevoel zou geven zeg. Ben écht heel blij!! Jammer van de grote daling in bezoekers ... , maar ik weet nu zeker dat het komt omdat Google me tijdens de blokkade overal uitgehaald heeft. Het is niet anders. Ik heb net heerlijk veeeeel nieuwe blogs gepost. Dus. Lezen maar!

PS wat alleen nog niet werkt ... mn spelllingcontrole. Sorrrry vor mooooooogelijk typefoutjs dis...

Laatste dagboekdeel ....

Donderdag 18-8-2228
Wat een heerlijkheid! Vandaag is het weer zo ver en luisteren we allemaal naar muziek. Om 13 uur gaan de luidsprekers aan en kunnen we meezingen. Tijd voor de global karaoke. Een keer per maand op vrijdag. Voor mij is dit het meest geweldige idee ooit bedacht binnen globalisering. Maar ik ben dan wel bevooroordeeld, want mijn passie is zingen. Maar goed. Werden de installaties vroeger gebruikt voor alarmmeldingen, sinds het afschaffen van geweld klinkt elke vrijdag de muziek door die speakers en doen we eenstemmig aan karaoke. Overal ter wereld. Toch iets goeds wat over is komen waaien uit Azie. Op straat zie je de films en teksten om mee te zingen.

En daarna heb ik een afspraak bij de medicijnman. Ik merk dat mijn energieën wat blokkeren. Waarschijnlijk zit er iets in de kloon formule, waardoor ik er last van krijg. Volgens mij hebben ze iets te veel van mij weggehaald voor mijn kloons. Ach. Fixt hij vast wel weer vandaag. Dus morgen doe ik niets. Kan ook niet, want mijn energiemanagement meter is leeg. Ik zal dus een dag moeten opladen. En de medicijnman reset hem waarschijnlijk ook tijdens onze afspraak. Nou ja, lekker een dagje floaten en opladen in die energiecabine vind ik niet eens zo erg. Is nu al weer 50 jaar geleden dat ik dat voor het laatst gedaan heb, dus onderhoud aan mezelf valt best mee.

Dag, dagboek! Tot volgende week.