Spam!!

De robots van Google, die het web afstruinen naar alles wat niet mag, hebben mijn blog aangemerkt als "potentieel spam blog". Nu is dat natuurlijk niet zo, maar feit is dat ik in afwachting ben van een "review". En daarna wordt je blog "gedisabled". Alleen ... dat duurt nu al weken! Maakt dat ik even uit de lucht was en ben. Tot snel weer!

Leve de recessie?!

In deze tijd van onrust, van omvallende reuzen ontkom je er niet aan om een blog te schrijven over, je raadt het al, de recessie. Gaat ie er komen? Wanneer? In welke vorm? Wat het ook moge worden, het is onomkeerbaar dat we de oude wereld achter ons gelaten hebben. Dat wij allen de uitdaging hebben om onze organisaties de wereld van morgen in te leiden.

Maar wat staat je dan te doen? Waar begin je? Alles om je heen is nu onzeker. Binnen en buiten staat op zn kop. Dat wat houvast gaf is niet meer. In het Baak Strategie Programma merk ik aan de casuïstiek van de deelnemers hóe lastig het is om koers te bepalen in tijden van onzekerheid. Hoe lastig het is om dán je rol als leider invulling te geven. En juist in die tijden is het vinden én volgen van je koers een noodzaak. Pompen of verzuipen!?

En wat gaat je dan helpen? Daar hebben we het dan samen over in het programma. Gelukkig niet alleen, samen! We voelen en herkennen de pijn, de onmacht. Antwoorden lijken ver weg, maar dan vinden we het oog van de orkaan. Daar waar we in rust komen tot de kern. Misschien ook wel tot onze eigen kern. Onszelf vragen stellen als: waartoe zijn wij als organisatie op aarde? Wat is mijn visie? Wat zijn mijn waarden? En herken ik die in de organisatie waar ik voor werk, waar ik verantwoordelijk ben voor de koersbepaling? Vragen ook als "why should anybody be led by you?".

Deze tijden kosten ons veel, maar reken maar dat ze ons véél meer gaan opleveren!

Vergruizende Grenzen

Ik ben zowel blogger van mijn eigen blog, als regisseur/blogger van de blog van de Baak/baakblue "Met Andere Ogen". Daar schrijf ik zelf op, maar ik heb ook mede bloggers die hun hoofden leegmaken op internet.

Weer heel wat anders om samen te bouwen aan een blog, het thema hoog in het vaandel, meerdere auteurs die hun eigen verhalen schrijven. In mijn eigen blog schrijf ik mijn verhalen. Alles kan en mag. Want ik ben de baas! Bij "Met Andere Ogen" ben ik ook de baas. Alleen niet meer van de eensmanszaak "Alle Wijsheid ligt op Straat".

Dus als regisseur bewaak ik het toneelstuk "Met Andere Ogen". Heeft elke speler een duidelijke rol, houdt hij zich aan de tekst, is hij op tijd op de repetitie, wat is de relatie tussen de spelers en de inhoud die ze vertellen. En naast de regisseur ben ik dan ook acteur: ik sta zélf ook op het toneel. Verwarrend als je niet alert blijft! Grenzen zijn niet zo duidelijk meer, ze vervagen. Ook in dit toneelstuk. Maar dat is wel oke. Want Vergruizende Grenzen bieden kansen!

Üstünde tatil ..... Türkiye!

Ik ga naar Bodrum! Voor het eerst van mn leven naar Turkije. Meestal start ik pas met inlezen in het vliegtuig. Maar goed. Gister sprak ik een collega over het 'doorbreken van patronen', dus dat kan ik nu ook wel een keer doen. Ben me daarom op Internet aan het inlezen. En het eerst wat ik zie is het weer. Wauw: het is heet! En dan lees ik dat in de baai van Bodrum één van de mooiste duikgebieden van de wereld ligt. Dat komt mooi uit, want we zijn van plan te gaan duiken. Wat nog meer? Uitgaansleven is oké, eten ook, je kan er zeilen, op cultureel gebied genoeg te doen. Prima! Heerlijk! Nog een klein weekje werken en dan ... wegwezen. Güle güle (aan mn Turks moet ik nog wat doen denk: in 't vliegtuig :-))

Generaties en leren

Bij de Baak hebben we programma's voor 20'ers, 30'ers, 40'ers en 50'ers. Volgens mij nog niet voor 60'ers, 70'ers, en verder. Een kans! Gat in de markt! En zo hebben we ook nog niets voor 10'ers. Past ook niet in het merk. En is ook minder kansrijk voor de Baak. Maar als je kijkt naar 'van Etter tot ...' op TV, de Engelse variant, dan is het wél een uitdaging .... én ik houd van uitdagingen :-).

Ik heb zelf ook het programma 30'ers doorlopen bij de Baak. Als deelnemer heb ik er meerdere blogs over geschreven. En alle generatieprogramma's spelen in op vergrijzing, verjonging, vergroening of hoe we het ook willen noemen. Schijnbaar is het écht waar dat generaties hun eigen vraagstukken en dilemma's hebben. Leeftijdgebonden. Aan de ene kant snap ik het wel. Aan de andere kant ... Apart dat het nog steeds bestaat: speciale programma's voor mensen van dezelfde leeftijd. Want de vraagstukken in organisaties gaan toch juist over hoe je de 'waarde' van oud (loyaal, al lang in dienst, mogelijk enigszins vastgeroest) én jong (snel, vernieuwend, liever geen binding) kan verbinden. Op zo'n manier dat ze elkaar versterken. Oud leert van jong en jong leert van oud. Dan moet je vooral géén leeftijdkaders gaan zetten. Geen programma's voor afgebakende leeftijden. Wél een leergroep voor alle leeftijden. En dan kijken wát je van elkaar te leren hebt. Generatieleren gaat toch over bruggen slaan tussen generaties?

Ik zou bijvoorbeeld de 'meester-gezel gedachte' weer nieuw leven in willen blazen binnen organisaties. Maar wel in een andere vorm dan vroeger, want in de Wereld van Morgen is de meester de gezel en omgekeerd. Jong is meester in nieuwe media. Oud is meester in levenswijsheid. En omgekeerd. Rollen wisselen elkaar continue af. Je moet dus wel durven, want ook 'senioriteit' krijgt ineens een hele andere betekenis -misschien verliest het wel betekenis- als je de rolwisseling serieus neemt. Maar dát is ook een aspect van generatie en leren: lef hebben!

Schrijven

Ik vertelde het onlangs weer. Dat schrijven mij blij maakt. Hoe voldaan en tevreden ik me voel na het schrijven van een blog. Dat mijn ultieme voldoening een blog is waar ik super enthousiast over ben: als ik s'ochtends wat geschreven heb, dan kan mijn dag al niet meer stuk.

Geweldig dus dat ik naast bedenker en blogregisseur van de blog "Met Andere Ogen", óók blogger ben. Lees maar eens.

Ik geloof écht dat ik er meer mee wil! Daarom ga ik aankomende tijd contacten leggen om te zien of en hoe dat te realiseren is. Misschien een column in een krant of tijdschrift? Online dan wel offline. Collega's schrijven ook voor het FD dus ...... waarom ik niet?! Als jij ingangen of ideeën hebt, dan hoor ik het graag!

Grenzeloos organiseren

Ik heb zojuist een eerste versie geschreven voor een nieuw programma bij de Baak. Over verandering, organisatiekunde en systeemdenken. En wat je daar mee kan in het kader van complexe verander vraagstukken in je organisatie. Dat we allemaal bewust en onbewust deel uit maken van een systeem, maar dat dat systeem -noem het organisatie- aan het veranderen is. Dat er dynamieken zijn die we soms met het blote oog niet zien, maar die vóór dan wel tegen ons kunnen werken in het systeem.

Ook een blog 'Organisatie' van Harry Starren gepost op de weblog van baakblue, Met Andere Ogen. Zal een dezer dagen te lezen zijn. En eerder deze weken meegedacht over het nieuwe thema voor de Dutch Innovation Experience dat 9 oktober weer zal plaatsvinden in Driebergen. En gister als klap op de vuurpijl gesproken met Ron. Over zijn nieuwe boek, maar ook over andere manieren van organiseren. Bijvoorbeeld bij zorginstellingen. Mede gebaseerd op de organisatie inrichting die de Baak gekozen heeft.

Grappig hoe alles soms samenkomt. Alsof het klopt en dat je dat in je hoofd maar ook in je buik voelt en weet. Alsof het 'waar' is -zegt iemand die niet geloofd in dé waarheid :-)-. En het voelt ook alsof iedereen het met elkaar eens is. Alsof we eenzelfde taak spreken. Met hoofd én hart. En waar het om draait is dan dat er zich iets aan het ontkiemen is. Waar we soms de vinger nog niet op kunnen leggen. Maar het gaat over nieuwe vormen van verbinding, nieuwe vormen van organiseren ook. Het gaat over vrijheid, het inzetten en bundelen van talenten daar waar het nodig is. Grenzeloos ook. Het gaat over andere vormen van organisaties, van mensen en middelen die zich verbinden. Om andere redenen dan voorheen. Antwoorden heb ik ook niet. Zijn er volgens mij ook niet meer. Wel energie en enthousiasme voor het gesprek. Dus: ik hoor het wel!

One-liners

Gister hoorde ik bij mijn haptonoom een mooie one-liner "als je je schuldig voelt, is dat een signaal dat je nog geen verantwoordelijkheid neemt". Even daarvoor in de wachtkamer las ik "je bent geen eigenaar van je functie, wél van je talenten". Het ging over hoe om te gaan met re organisaties en veranderingen. Ik houd wel van die one-liners. Mijn toiletdeur hangt er vol mee. Een deur vol met spreuken, artikelen, foto's en al dat wat mij raakt. Zo door de jaren heen is het me ook dierbaar geworden. Ik noem het ook wel: mijn persoonlijke ontwikkeldeur. Al mijn vrienden kennen "de deur van Marianne". Die gaat dus zeker mee als ik ga verhuizen!

De kracht van one-liners, want waarom meer woorden gebruiken als je aan een paar genoeg hebt? Misschien is zelfs één woord al genoeg. Vorige week nog. Met collega's in het bos; vol verwondering over het woord "langzaam" en "eenvoud". Daarom nu: een blog met one-liners. Verhalen erbij vertellen is écht niet nodig.

Als je niet weet waar je heen gaat, kom je er altijd.
Langzaam lopen is beter dan stilstaan.
Wees bij tegenwind buigzaam als gras.
Hak de knoop niet te snel door, je kunt hem ook ontwarren.
Je verstand te vaak gebruiken is ongezond.
Soms is het slim om de verrekijker om te draaien.
Je bent een wereldvrouw!
Breng wat tijd alleen door.
Leven is tekenen zonder vlakgum.
We denken zelden aan wat we hebben, maar steeds aan wat we missen.
Span je niet zo in, de beste dingen gebeuren als je ze het minst verwacht.
Zodra je iets wilt loslaten, houd je het vast.
Leven is veranderen, veranderen is leven.

Vrouwen in Marketing

De Baak heeft een Women Academy. Een plek speciaal voor vrouwen. Een mooi initiatief! Tenminste, als vrouw vind ik dat. Ik heb geen idee hoe jij, als je man bent, er naar kijkt. En nu staan we aan de vooravond van een nieuw initiatief: een programma voor vrouwen in marketing. De beste marketeer is immers androgien. Dus het vak kan wel wat 'vrouwenenergie' gebruiken. Toch? Ik ben heel benieuwd hoe jij er naar kijkt, dus reageer!!!

House 4 Sale

Voor het eerst van mijn leven ga ik mijn huis te koop zetten. De kogel is door de kerk. "Voor alles een eerste keer", zeggen ze wel eens, maar ik zou graag zien dat het de laatste keer is. Wat een gedoe zeg. Op heel veel gebieden. Sommige mensen vinden het leuk: huizen verkopen, huizen kopen. En weer verkopen. Verhuizen dan ook veel. Of zijn makelaar. Ik ben geen van beiden. Ben aardig honkvast, gebonden en vooral verbonden aan mijn stad, mijn buurt, mijn postbus, mijn zon die 's avonds mijn kamer een rode gloed geeft, mijn vogels in de bomen achter bij het balkon, mijn herinneringen, .... , mijn huis! Een schijnbare onmogelijkheid om dát te verkopen. En toch ga ik het doen. Dus. Daar heb ik geestelijke hulp bij nodig.

En dan is er wel een Makelaarsland bij wie ik voor weinig kosten (euro 995) kan verkopen. Maken ze alleen een contract op, de rest doe je zelf. Lean en mean. Maar dáár ga ik het niet mee redden. Ik heb een échte makelaar nodig. Een hulpverlener. Voor de emotionele bijstand! Hoe laat ik mijn huis los? Hellup! Ik hoop dat dat deel, die psychische hulp, óók meegenomen is in de afgesproken courtage kosten. Want daar betaal ik toch dat extra voor? Ja toch? Kan mijn makelaar mij helpen bij mijn proces van loslaten? Vast wel! De eerste signalen wijzen in de goede richting: we klikken! En anders stuur ik m eerst op training bij de Baak :-). Zou voor alle makelaars een richtlijn moeten zijn misschien: "ken jezelf opdat je je klant kent". Resultaat? Een meer gevoelsmatige, inlevende, hulpverlenende makelaar! Kan het vak wel gebruiken denk .... om tegenwicht te bieden aan de, noem het maar "lean en mean"-toetreders! Een kans dus, geen bedreiging.