Voor het eerst van mijn leven ga ik mijn huis te koop zetten. De kogel is door de kerk. "Voor alles een eerste keer", zeggen ze wel eens, maar ik zou graag zien dat het de laatste keer is. Wat een gedoe zeg. Op heel veel gebieden. Sommige mensen vinden het leuk: huizen verkopen, huizen kopen. En weer verkopen. Verhuizen dan ook veel. Of zijn makelaar. Ik ben geen van beiden. Ben aardig honkvast, gebonden en vooral verbonden aan mijn stad, mijn buurt, mijn postbus, mijn zon die 's avonds mijn kamer een rode gloed geeft, mijn vogels in de bomen achter bij het balkon, mijn herinneringen, .... , mijn huis! Een schijnbare onmogelijkheid om dát te verkopen. En toch ga ik het doen. Dus. Daar heb ik geestelijke hulp bij nodig.
En dan is er wel een Makelaarsland bij wie ik voor weinig kosten (euro 995) kan verkopen. Maken ze alleen een contract op, de rest doe je zelf. Lean en mean. Maar dáár ga ik het niet mee redden. Ik heb een échte makelaar nodig. Een hulpverlener. Voor de emotionele bijstand! Hoe laat ik mijn huis los? Hellup! Ik hoop dat dat deel, die psychische hulp, óók meegenomen is in de afgesproken courtage kosten. Want daar betaal ik toch dat extra voor? Ja toch? Kan mijn makelaar mij helpen bij mijn proces van loslaten? Vast wel! De eerste signalen wijzen in de goede richting: we klikken! En anders stuur ik m eerst op training bij de Baak :-). Zou voor alle makelaars een richtlijn moeten zijn misschien: "ken jezelf opdat je je klant kent". Resultaat? Een meer gevoelsmatige, inlevende, hulpverlenende makelaar! Kan het vak wel gebruiken denk .... om tegenwicht te bieden aan de, noem het maar "lean en mean"-toetreders! Een kans dus, geen bedreiging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten