Kerst

Mijn zusje heeft al jaren de gewoonte om rond Kerst, samen met vriendinnen, terug te kijken naar het jaar dat achter haar ligt. Wat heb ik gedaan, geleerd, meegemaakt? Waar heb ik om gelachen? Waar om gehuild? Waar wil in in 2008 heen? Privé en qua werk? Een mooie gewoonte. Reflecteren. Een verdieping van de vriendschap ook om dit sámen te doen.
De donkere dagen voor Kerst maken, bij mij dan, dat ik me naar binnen richt voor reflectie. Ook fysiek, ik vind het heerlijk om thuis te zijn. Lekker binnen met de kachel aan. Hoe fijn is het de warmte van 'samen", van vriendschappen en familie, op te zoeken, te voelen. Zéker met Kerst. Ik denk dan ook dat ik dit jaar de gewoonte van mn zusje ga overnemen. Samen met vriendinnen terug én vooruit kijken. In de sauna, de kerk, dan wel tijdens een heerlijk diner. Verstillen en bezinnen, dát doet Kerst met mij. Me verbonden voelen met anderen, dankbaar zijn voor de mensen die om me heen staan, hun én mijn gezondheid. Genieten ook van de kerstmuziek en de mystieke sfeer die er is, bijvoorbeeld 's avonds op straat op weg naar een Kerstnacht viering. Zéker als er dan ook nog sneeuw ligt. Om daarna uitbundig feest te vieren met de Jaarwisseling. En om dan in een nieuw jaar weer verder naar buiten te gaan. De wereld in. Gekoesterd en opgeladen. Vol van ideeën en plannen die borrelen.

Ik wens een ieder die dit leest een fijne, warme Kerst!

Denken (30-ers)

Het denken maakt onophoudelijk lawaai.
Hoe zou het stilte kunnen begrijpen?

Het denken houdt van oordelen.
Hoe zou het vrede kunnen begrijpen?

Het denken splitst en verdeelt.
Hoe zou het eenheid kunnen begrijpen?

Het denken is onvrijwillig en dwangmatig.
Hoe zou het vrijheid kunnen begrijpen?

Denken is een activiteit van streven en worden.
Hoe zou het Zijn kunnen begrijpen?

Pas wanneer het denken beseft
dat het niet in staat is iets écht wezenlijks te begrijpen,
is er een opening naar werkelijk Inzicht.

Erik van Zuydam

Intern Ondernemen

Ik kom net teruggereden uit Wolvega. Vanmorgen om 06.00 uur zat ik al in de auto op weg naar Friesland. Voor Adecco, eigenlijk namens Adecco want de werkontbijten biedt Adecco regionaal aan aan haar klanten -beetje kromme zin-, verzorg ik een werkontbijt -ik moet ook 2x lezen voordat ik deze zin snap....-. Waarom ik? Meerdere redenen. Bijvoorbeeld omdat ondernemerschap een speerpunt is binnen baakblue. Maar ook omdat ik het erg leuk vind om te doen! En dat is ws wel de allerbelangrijkste reden :-)

Dus. Vanochtend. Samen ontbijten om 08.00 uur en daarna met elkaar aan de slag tot half elf rondom het thema Intern Ondernemen. Erg leuk om te doen! Lekker die energie! En de werkontbijt-formule van Adecco werkt ook goed: samen eten, een inspirerende inhoud, netwerken, samen verder praten. Ik neem de deelnemers mee in mijn vragen om zo samen te kijken naar het fenomeen Intern Ondernemen. Bijvoorbeeld. Waarom is Intern Ondernemen ineens een hype? Doen we toch al jaren. We hebben het als Nederlanders uitgevonden! In de tijd van de Gildes en de Ambachten was dát wat we deden: ondernemen. Waarom dan ineens zo'n vogelvlucht naar dit onderwerp? Heeft het te maken met -het ontbreken van- innovatieve slagkracht, het binden en boeien van medewerkers, de wereld die sneller verandert dan de organisatie? Of gaat het om een interessante werkgever zijn voor de Generatie Einstein talenten die nu nog rond huppelen? Natuurlijk kijken we ook naar jou als mens in relatie tot de organisatiedoelen. Want dát is waar we als Baak expert in zijn. Hoe ondernemend ben je zelf eigenlijk? Tja. Niet onbelangrijk. Hét belangrijkst als je het mij vraagt. Verandering begint bij jezelf: jíj bent The Change. En ook. Sta jij als leider, als manager de interne ondernemers in de weg? Why should anybody be led by you? En zo heb ik nog wel 1000 andere vragen, want ben natuurlijk niet voor niks een Duizend Dingen Doekje ....

Dus ík ben er nog lang niet over uitgepraat! Hoop jij ook niet! Deel je anders eens wat jou bezig houdt, waar je tegen aan loopt? Leren we van elkaar.

Leren leren (30-ers)

Bij de Baak zeggen we dat we mensen leren leren. Daarom ben ik er ook zo op mn plek. Ik geloof in leren leren. Mijn passie is het faciliteren van mensen die willen leren. Zichzelf verder willen ontdekken. Je bewust worden van jezelf, waarmee je een beweging in jezelf creëert. En waardoor je automatische een beweging (verandering) in je omgeving creëert. Een olievlek van bewuste mensen! Maar dát lijkt soms makkelijker gezegd dan gedaan. Alhoewel .....

Ik kom er net achter dat leren soms ook best wel makkelijk is. Het is écht een kwestie van bewust worden. Van stilstaan en kijken. De schouwer worden van je eigen leven en handelen. Soms terug kijken, wat mij betreft vaker naar het nu kijken.

En zo heb ik, geen zin in TV of wat anders, zojuist mn eerdere blogs weer eens bekeken én gelezen. Wat een wijsheid. Zomaar op straat :-) Lekker zo leren van mezelf. Ik was geneigd om weer door te lopen en mn eerder geleerde lessen opnieuw te gaan leren. Geneigd te ontdekken wat ik al eens ontdekt had, maar door de snelheid van leven weer wat vergeten was. Fijn zo'n archief in mn weblog!

The Inner Game & feedback (30-ers)

Ik ben een boek aan het lezen, over de Inner Game van Timothy Gallwey. Van Sander heb ik ´m kado gekregen vorige week, de Nederlandse versie dan. Nou, daar kom ik wel weer verder mee qua inzichten. En zeer zeker goed passend in het 30-ers programma waar ik in zit. Daar waar bijna iedereen in the mind is ..., daar waar we met zn allen UIT willen ....

Heel herkenbaar, the Inner Game. Het spel dat zich afspeelt in mijn hoofd. Het innerlijke gesprek. Mijn Zelf 1 (zelf criticus, de ijdele geest) en 2 (het lichaam, intuïtie, gevoel) die met elkaar in conclaaf zijn. Waarbij ik me nu heel bewust ben dat ik onbewust meer aandacht heb voor Zelf 1 dan voor Zelf 2. Hopelijk met dit bewustzijn een kans om vaker te kiezen voor Zelf 2.

En al die aandacht voor Zelf 1 ....... doe ik ook in mijn 30-ers traject. Ik merk dat ik vaker in Zelf 1 dan in Zelf 2 zit. Ik merk dat doordat er op mezelf én op anderen een oordeel zit. En dáár baal ik van! Want dat is juist wat ik niet wilde met het programma. En wat wilde ik wél? Ik wilde weg van mijn hoofd/mijn meningen en verder óp weg naar mijn intuïtie.

Volgens mij hebben mijn mede deelnemers afgelopen week feedback gegeven op mijn Zelf 1. Dat werkte niet, niet voor mij maar ook niet voor hen. Wat ik geleerd heb naderhand? Praat niet met de Zelf 1. Dan stuit je op weerstand. En weet dan ook dat weerstand zich uit in verschillende vormen. In mijn geval, bij deze feedback, een verstillende en ongenaakbare vorm. Met de Zelf 1 blijven praten levert dus niets op. En wat werkt wel? Volgens mij is dat wat je steeds moet uit proberen, want dat zal per keer anders zijn. Daar is niet 1 oplossing of manier voor. Wat volgens mij altijd werkt? En daarin ben ik vast niet uniek. Praat eens met mijn Zelf 2. Misschien niet eens in woorden. Want dáár ligt de sleutel tot opening, tot verbinding met en tussen mensen. Joeppie! Ik heb geleerd! En niet op het moment zelf, maar naderhand. Door er met mn lieve vriendinnetjes over door te praten. Dank Mieke, Tessa en Karen!!!

De ervaring van de Zelf 1 voel en ervaar ik vooral tijdens de modules, als we met de groep samen zijn. "Opvallende feedback", zo gaven mn vriendinnen mij nog terug. "Voor jezelf, maar zeker ook voor de groep en de dynamiek die daar is". Daar ga ik nog mee aan de slag aankomende tijd: die groepsdynamiek van ons in 30-ers. Hoe ik dat ervaar. To be continued dus.

Met beiden voeten op de grond kom je geen stap verder (30-ers)

Ik zit dus in het programma 30-ers en hoor dan opmerkingen als "wat zweverig, wat vaag". Té vaag soms ook wel. Tja, denk ik dan. Als je blijft doen (denken, analyseren, in je hoofd zitten) wat je al 30 jaar doet, dan kom je geen stap verder. En dan kan je wel gaan wachten totdat een trainer je gevoel geeft, maar zo werkt het niet. Het is echt aan jou zelf. Zoals de titel van deze blog ook mooi verwoord: met beide voeten op de grond kom je geen stap verder.

Dus. Ontdek eens nieuwe terreinen in jezelf. Zo vaag en zweverig is het niet hoor, iedereen is er mee geboren. Met gevoel! Beentjes van de vloer mensen. Ga maar, zoals je het zelf noemt, zweven. Geniet er van. En verwonder je over wat het je op kan leveren. Misschien iets, misschien niets. Dat is aan jou. Je kan altijd weer terug naar je hoofd als de weg naar je gevoel je niet bevalt.

Bevalt mij overigens prima! Het maakt dat ik kan zijn. Ik ontdek nieuwe kanten van en in mijzelf. Ik voel me er vrijer en relaxter bij. Na de dominantie van mijn hoofd, mijn denken, is het nu tijd voor voelen en ervaren. Voor zijn. Er hoeft niet meer zo veel. Mijn ego kan best wat minder hard werken.

Gelukkig heb ik ook nog veel te leren op dat vlak van zijn, want mijn hoofd neemt het vaak genoeg over. Dat heb ik goed kunnen ervaren in en na de eerste twee modules. Wat kan ik het mijzelf dan moeilijk maken zeg! Dáár zou ik wel mee aan de slag willen. Maar dan kom je op hele andere trainingen, dus waarschijnlijk leer ik dat niet in 30-ers. Alhoewel, de 3e module komt er nog aan in januari. Ik hoop op lekker veel én vaak ........ zweven!<

Gift of Giving

Sinterklaas is weer in het land
Kadootjes gaan van hand tot hand

Wensen en gedichten vliegen door de lucht
Vrienden verrassen kost moeite nog zucht

Wat een geweldige tijd om anderen te verwennen
En dat zonder dat ze je herkennen

Ik heb me van harte kunnen uitleven
Want in verrassen ben ik wel bedreven

Was het altijd maar Sinterklaas tijd ....
Dan kregen we van 'geven' nooit meer spijt

Ik wens, ik wens, ik wens ..... (30-ers)

Ik heb een roerig weekend achter de rug. Sinterklaas kwam langs. Met mn autootje op de A2 in de regen en de storm was niet heel fijn. Het weer was onstuimig. Ik ook. Roerig met al die spinsels in mijn hoofd en beren op de weg. Olifanten soms ook. Over het in relatie zijn. Hoe werkt dát toch? Over mijzelf. Spinsels over wat ik vind. Van anderen. Van mezelf. Dit weekend wat minder wat anderen van mij vinden. Veel nagedacht, gepraat, gehuild, gelachen. Nog meer gepraat. Veel niet weten, weinig wel weten. Veel denken, veel voelen. Veel kijken naar wat er niet is, geen oog voor dat wat er wél is. Veel vragen zonder dat er ooit antwoorden gaan komen. Zoals. Waar zouden al die gevoelens en gedachten vandaan komen? Een week geleden was het gevoel er niet, waarom nu wel? Hoe werkt dat toch allemaal in mijn en ons lichaam? Hoofd en hart? Wat maakt dat de 1 soms zo veel nadrukkelijker aanwezig is dan de ander?

Ik zoek naar antwoorden, wil mijzelf snappen. Want als ik het snap, dan kan ik het een plek geven en wordt het weer rustig in mij. Dát is overigens een mega aanname die ik doe zeg ...... Zijn het hormonen, het weer, mijn werk, mijn relatie, de rollercoaster van het 30-ers programma? Ach, ga ik er ooit achter komen? "Het is wat het is", dat weet ik ook écht wel. "Toelaten en laten zijn dat wat er is én daar met liefde naar kijken?" Ja, ja. Ik weet verstandelijk wel dat het zo werkt, alleen NU even niet. Kan het even niet. Beter nog, wil het niet.

Misschien dat ik The Work van Byron Katie weer eens moet toepassen, vrienden zweren erbij. Het onderzoeken van je gedachten. Hoe ze je volkomen voor de gek kunnen houden. Of mijn mediteren weer opstarten. Misschien wel met hele andere dingen bezig gaan. Gitaar leren spelen, Spaans leren. Afleiding zoeken dus.

De Secret -zie een eerdere blog- werkt ook merk ik! Het aantrekken van dat wat je écht wilt. Wensen de kosmos in sturen. Ik heb gister écht vurig gewenst dat ik een dag rust zou krijgen. Even een maandag niet werken, niets moeten. Niets. En wat gebeurd er? Vandaag belt een afspraak af, waardoor ik een lege agenda heb: een dag rust! Ik hoef helemaal niets! Wat een heerlijkheid!

Ben dus nu deze blog aan het schrijven, heb zojuist een map gemaakt voor het Baak Strategie Programma en ga misschien vandaag alvast werken aan mijn collage. Heerlijk! Omdat er niets moet. Ik ga vaker wensen! En in lijn daarmee, dan moet ik wél weten wat ik wil, want wat wens ik anders? Misschien is dat ook wel het grote antwoord waar ik naar zoek. Met een duidelijke vraag. Wat wil ik? Ik wil meer rust, meer zijn. Op mijn werk, in mijn relatie. Go with the flow!

En een andere eye opener van het laatste uur. Waarschijnlijk is al mijn denken, over anderen, mijn vriend, relaties en het in relatie zijn, een projectie. Alles wat ik vind en zeg gaat dus over ...... mij! Oepssss ...... gelukkig donderdag het 30-ers programma weer in :-) Ga ik die projectie verder onderzoeken. Mijn collega zei het net treffend: "tja Marianne, ..... een leven lang leren!"