Wikken en wegen

Mijn Baan! Er is een prachtige vacature bij Adecco. Management Development Manager op de afdeling Learning & Development: op mijn lijf geschreven. Alleen nu wil het geval dat mijn lijf op dit moment in Engeland woont en daar de aankomende 2 jaar zal verblijven ......

Hoe kan het lopen in het leven? Want Adecco en ik gaan al even terug in de tijd toen ik Adecco en de Baak met elkaar in contact bracht. In deze blog lees je hoe dat ging. Goed lopende landelijke werkontbijten met relaties van Adecco over het thema "Intern Ondernemen" waren het resultaat. En daarna is er nog veel meer ontstaan op het gebied van andere thema's voor de werkontbijten en leiderschap ontwikkeling. Ik dacht toen wel eens dat ik na de Baak graag eens aan de andere kant van de tafel zou willen zitten. Binnen een organisatie verantwoordelijk zijn voor L&D in plaats van als externe partij adviseren, ontwikkelen en trainen/coachen. Op projectbasis of als vaste baan. Adecco stond hoog in mijn Top 3 verlanglijstje. Adecco staat nog steeds hoog in mijn Top 3.

Maar ..... Engeland was wat na de Baak kwam, wie had dat toen kunnen denken. En nu komt deze vacature langs .... bij een organisatie uit mijn Top 3 lijstje. Mijn handen jeuken om te solliciteren. In mijn hoofd heb ik dat ook al gedaan en werk ik er al. En ik heb mijn weekindeling ook al rond: maandag mama dag, dinsdag werk ik thuis (kan prima met het Nieuwe Werken). Woensdag ochtend vlieg ik in: vlucht van Southampton naar Amsterdam gaat om 7 uur, dus 4.30 uur van huis weg, met uur tijdverschil ben ik dan rond 9.30 uur op Amsterdam en dan nog door naar Zaltbommel. Kom dan einde van de ochtend aan, maar werk al sinds ik in vliegtuig gestapt ben natuurlijk. Ik werk dan tot en met vrijdag in Zaltbommel en vlieg dan s avonds weer terug. De vlucht van 21.30 denk, dus voor middernacht ben ik thuis. Zaltbommel heeft een hotel dus dat is ook geregeld. Oud collega's van Schouten en Nelissen heb ik ook al tijden niet gezien, dus daar kan ik misschien ook wel een keer eten/slapen. Reistijd = werktijd want we leven nu eenmaal in een 24 uurs economie dus maak al snel 32/34 uur per week (geen idee trouwens hoeveel uur deze functie is). De jongetjes op de dinsdag een dag extra naar de Nursery, Marcel maar even een tandje erbij zetten en woensdag tm vrijdag het circus thuis draaiend houden, sowieso heeft hij vrijdag zijn papa dag ......

Zou het haalbaar zijn? Week in week uit? Twee jaar overbruggen voordat we weer in NL wonen? Of ren ik direct een burn out in nog voordat ik start op mijn 1e werkdag? Ik voel de adrenaline boost al in mijn lijf door alleen het weekschema al op te schrijven :-) En hoe gaat het zijn om de jongetjes niet te zien en mee te maken van dinsdag tot en met zaterdag? Ze zijn nog zo klein, 2 en 3 jaar oud ..... Past elke week 3 dagen van huis weg zijn in hoe ik mijn leven wil leiden? In mijn work-life balans? In wat ik denk dat goed is voor de kindjes?

De keuze om naar Engeland te gaan heeft en had consequenties. Zowel op prive vlak als op werk gebied. Dit is er 1 van: Mijn Baan aan me voorbij laten gaan. Met pijn in t hart. Maar met vertrouwen voor de toekomst!!

To all my lovely English readers

If you look at the label "English" -in the right bar or just click on this link- you can find all the blogs I wrote in English. If you are interested in the ones in Dutch, please let me know. I will rewrite them in English for you!

Warm regards,
Marianne

The Matchmakers

A few years ago I created and organized, together with a.o. Roel Dekker, 2 national events for de Baak in the Netherlands: Dutch Innovation Seminar and an annual event where "Creative Entrepreneurship" was the main theme. It was there we introduced the Matchmakers @ de Baak, and yesterday that idea came up again when I met with one of the IoD branches (Dorset) and we talked about their full day conference the 5th of December.

The Matchmakers back than, were business students (can be anybody as long as they have the right skills) who talked with everybody at the events to find out more about what it was they brought to the event and what it was they were looking for. In other words: "what do you need?" and "what do you bring?".  After collecting everything on little cards, all the input was visible on the Matchingbord with on one side the needs (people, knowledge, a buddy for sparring, talking with one of the speakers, money, connections, skills, ....). And on the other side the offers (specific skills, knowledge, a network, money,.....). And the Matchmakers delivered! Matches were made: people were connected, problems were solved, business buddies were made, skills were shared, investors were found, questions were answered. Never before had networking been so powerful. At the end when we asked the participants about the Matchmakers @ de Baak concept, they told us that never before they had experienced "networking' (not easy for everybody..) as so much fun, easy, effective, effortless, ..... They even spoke about "the ROI of the event". And you must know that the fees were quite high, well "good price - quality":-), so they really gained a lot from participating.

Looking back, I think that the X factor of the Matchmakers is to organise and facilitate networking at events. To direct the networking part of the event the same as you direct the program, the speakers, the workshops. Because people don't just come in at -networking- events and openly share their needs or tell everybody what it is they want to bring to others (adding value). So maybe they meet a lot of people and collect lots of business cards ..... and than ..... ? Maybe they just stand, feeling awkward, insecure, alone, ........ Or maybe they talk with a lot of people who are at their table .. but not the ones they want or need to speak to in order to be more succesful ....

This week somebody told me that here in the Poole and Bournemouth area it is all about "who you know" rather than "what you know" to be succesful in business.  I think this is more true for England than it is for Holland. With organising networking at events, the "who" and "what" you know can be combined. Even better, with reframing it to what is it that you need and what is it that you bring we can create massive win-wins!

(with thanks to The Passionate PA : without knowing your The Passionate PA triggered my The Matchmakers)  

Nightmare Competitor

Yesterday I had a cup of coffee with a lovely lady of a Management Centre in Poole. We talked about innovation and leadership programs. And about our children. About the gift of personal development while working or traveling abroad. It was raining outside. We didn't care! I told her about the strength of the Nightmare Competitor to use in an incompany innovation trainings. Cirque du Soleil is an example of a Nightmare Competitor and so is Easy Jet. And how powerful it could be to work with delegates from different company backgrounds and markets in an open innovation training. How often do you have the opportunity to have other eyes looking at your company, your work, your innovation or leadership issues? They will ask question nobody ever asked you before. Room to grow. You will have different perspectives for shore after a training like that! After a hour we went into the rain. I didn't care! I loved talking about my profession again. My work: I miss you!

Brief aan Nanny 911

"Beste Nanny 911,
Help!! Mogen wij ook een week een Nanny 911 in huis? We hebben je nodig. We hebben je gezien op de TV. Op de Engelse TV hoor, maar je was in een Amerikaans gezin. Aan het accent hoorden we dat je echt Engels bent. En wij wonen in Engeland. Dus: misschien wil je een keer bij ons langskomen? Dan hoef je niet helemaal naar Amerika te reizen. Misschien verdien je dan wel iets minder .... Maar goed: wij hebben je ECHT nodig. Engeland heeft je nodig. Onze jongste telg weigert in zijn bed te blijven 's avonds en is is 's ochtends om 5 uur wakker en wil dan niet meer terug in bed. Schreeuwen, gillen, krijsen zijn ons niet vreemd. De buren klagen er over. Iedereen heeft slaap tekort. Zelfs de naaktslakken blijven weg uit ons huis. En dat terwijl die er al tijden wonen. We weten het niet meer. Dus. Kom je snel?" 

Harvest Learning and Development -website-

Ik ben begonnen met het project "mijn website maken". Wat een heftige denkproces is dit zeg. Daar waar ik als all rounder, lekker breed van stof, een 1000 dingen doekje weg kwam met generalist-zijn, heb ik mezelf nu te kaderen om tot een duidelijke propositie te komen. Zeker als ik een website in de lucht wil hebben dit jaar. Maar ook als ik er nu wel eens in wil slagen om in een paar zinnen te vertellen 'waarvoor je mij moet inhuren als bedrijf" .... in het Nederlands. En in het Engels.

Dus ik heb besloten mijn creatie proces vast te leggen in mijn blog. Als stok achter de deur, als geheugen, als proces manager en vooral: schrijven geeft me richting. En wie weet wat jij als "the Crowd" toe kan voegen (waarvoor alvast dank)!

Welkom bij Harvest Learning and Development
Dit is de naam die ik gegeven heb aan mijn ZP (Zelfstandig Professional) bedrijf. Een bedrijf wat mensen en organisaties wil faciliteren in "Be The Best You, You Can Be". Een naam geïnspireerd door het boek van Jaap Voigt en het Harvest Festival toen wij net in Engeland woonden in 2011. Harvest gaat, voor mij, over de steeds terugkerende beweging van zaaien, groeien en oogsten. Over het creëren van een optimale omgeving om deze beweging plaats te laten vinden. Het gaat over ingrediënten toevoegen of weglaten die de beweging doen versnellen, vertragen. Over interne en externe factoren die de beweging beïnvloeden. Over kwetsbaarheid en koesteren. Harvest gaat ook over rituelen, zoals het Harvest Festival. Over feest vieren en dankbaar zijn. Over  ......

De naam van mijn bedrijf klopt. Het is een innerlijk weten. Ook omdat deze Harvest metafoor 1 op 1 past op hoe ik ben, hoe ik werk, wat mijn aanpak is en hoe ik naar Learning and Development kijk. Het uitgangspunt voor mijn bedrijf "ik doe wat ik ben". Vanuit de gedachten dat als 'ik doe wat ik ben', klant @ stakeholders en ik @stakeholders het best renderen. Renderen in resultaat, energie, geld, maatschappij, geluk, .....

Mijn aanpak kenmerkt zich door bewustzijn en daardoor beweging te creëren. Door te bewegen ontstaat er iets anders. Beweging geeft ruimte. Ruimte voor andere perspectieven, ruimte om met andere brillen naar de werkelijkheid te kijken.

Change

I was at at a Stay & Play group today. All mums and little ones, no dads. I spoke with one of the mums about her husband working full time and she taking full time care of the children. She would love to have another balance at home with her husband working: sharing child care and education. But that seems impossible, when part time work is as scarce for women as it is not done for men so it seams. You either work full time, or you don't work. Result: daddy has a career, works full time, mommy stays at home. Or she works (after 1 child) and waits for her upcoming maternity leave (2 child) .... because  after 2 children, she doesn't work anymore because the pressure on the family structure is too high.

I hear myself shouting: "but what about those talented women who just stay home, what about the studies they did, what about part time work, what about Flexibel Working, what about the role model they are for their children, what about those stupid organisations with their rigid way of thinking, what about .......!!??"

It made me wonder who benefits from this old school working structures in England and other countries. Not the children, they only see their father in the weekend and are with their mother all week. Not the mommy, she wants to work part time in an organisation setting, or do other things in her live that bring her fullfilment other than taking care of the children 5 days a week. Not the daddy who are unhappy over employers' childcare policies. Not the employers, they don't have the advantages of diversity, female leadership, organisational talents within their organisation. -Unfortunately they don't see it this way. Not yet-.

So yes, I really think that working full time is the old school economy. I do believe in full time working, but only if it is a personal choice. I understand and know that it is not always easy to change the way you think about your people working in other ways, other timezones, other structures, other hours. But with the new generation who will be the further leaders, with the recession we are in now, with the lack of creativity, innovation and entrepreneurial skills, with the call for change and female leadership to be the change, with the burn outs, with the lack of energy people do their jobs just for the money, with  ......, I ask myself the question: do we have a choice?

I don't think so ....

So. Were does the change come from than? Who will be the change? I believe that you can be the change. It won't just "come". So if I am the change, how do I have to be? What to do? How to behave? What to say? With whom to talk? I ask myself these questions over and over again, especially after moving to England. And I haven't found all the answers yet. I do feel that being the change was easier working for de Baak in Holland. But well, I never follow the easy way, so ...  keep on walking and exploring Marianne! :-)

The Rhineland Way

The Rhineland Way | Jaap Peters

€8,99 - Digitaal boek

Reintroducing a European style of organisation

The Rhineland Way was French philosopher Michel
Albert’s proposed answer to the Anglo-American style
of market capitalism that spread across the globe after
the demise of Communism in the early 1990s.

Today, in the wake of recent scandals and the crisis

in the banking industry, this alternative is more viable
 -- and more needed -- than ever before.

What does the Rhineland Way mean on a practical,
day-to-day working level?

How can we infuse our organisations and
working processes with a little

Rhineland spirit?

Jaap Peters and Mathieu Weggeman, champions of the

Rhineland Way since its inception, give you a few
insightful pointers and examples of what it means to
work with principles instead of rules, to trust the skilled
craftsman and to focus on primary processes.

They also sketch a helpful framework you can use as a
starting point to bring about similar changes in your
own company. An organisation should not be just
a money-making machine, but a place where skilled
workers enjoy the beauty of craftsmanship
to satisfy their customers.

The Strenght of Europe

Yes!! The dialogue I had with Simon Walker -DG of the IoD- is out. You can read and see it on page 10/11 in "Leadership and Entrepreneurship" the Magazine of de Baak. Or click here.

Daretoo

Ik ben als expert verbonden aan Daretoo. Geweldig initiatief! Al een paar jaar ben ik coach bij Daretoo, maar altijd met een Baak pet op. Nu vaar ik helemaal op eigen kracht. Vanuit Engeland. Met datgeen wat ik voorheen deed -mensen begeleiden in hun persoonlijke en/of professionele ontwikkeling- aangevuld met mijn nieuwe expertise gebied: expat-zijn. Benieuwd hoe het zich verder gaat ontwikkelen! Een van de artikelen die ik geschreven heb voor Daretoo, en die ook op de website te lezen is, staat hier onder. Voor de andere artikelen: klik hier. En wil je mij inkopen als expert? Klik dan hier.

De taart

Als je verhuist naar een ander land, dan begin je op 0. Misschien dat zaken geregeld zijn vanuit de werkgever van je partner, maar ga er vanuit dat het net iets anders is als je daadwerkelijk gearriveerd ben in het land waar je de aankomende tijd gaat wonen.

En op 0 beginnen doe je hoe dan ook qua sociaal leven, qua sociale contacten. Hoe pak je dat aan? Waar begin je? Om te starten is het goed om jezelf af te vragen wat je doel is. Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat koffie drinken met andere moeders terwijl de kinderen speelden mij geen voldoening gaf. Schijnbaar zocht ik iets anders dan ik in dit nieuwe netwerk zou vinden. Dus ik ben eens gaan zitten en heb mezelf de vraag gesteld: wat wil ik? Natuurlijk had ik mezelf die vraag ook gesteld voordat we gingen, het leek zo makkelijk; ik had mijn plan wel klaar. De werkelijk was toch anders; ik had mijn ‘innerlijke werk’ opnieuw te doen. En ik kwam tot de conclusie dat ik mezelf opnieuw had uit te vinden. En eigenlijk deed ik toen wat ik in Nederland ooit eens, onbewust, gedaan had: ik maakte een taart van mijn week en benoemde wat de invulling van de dagen zou moeten zijn.  Waar wilde ik mijn overvloed aan tijd (ik werkte ineens niet meer) aan gaan  besteden?

Omdat in Nederland je leven ‘ingeslepen’ is, loopt het hoe het loopt. Er zijn dingen waar je niet meer over na hoeft te denken, je hebt een ritme in werken, in leven in familie en vrienden zien. In sporten in naar de dokter gaan, de tandarts, boodschappen doen. Er is een structuur, bewust dan wel onbewust ontstaan. Enigszins onbewust leef je het leven, leeft het leven jou. Je taart is klaar en gesneden. Maar als je alles oppakt en verhuist naar een ander land, dan heb je opnieuw invulling te geven aan je leven. Oude structuren en patronen zijn niet meer. Je hebt een nieuwe structuur te maken, nieuwe gewoontes te creëren, een nieuwe invulling te geven aan je tijd, aan je leven. 

En omdat alles nieuw is, is ook alles in bewustzijn aanwezig. Zo werken je hersenen nu eenmaal. Vergelijk het maar met een weekend weg gaan naar een plek waar je niet eerder geweest bent: het lijkt soms alsof je weken weg bent. Dat komt omdat je hersenen nieuwe verbindingen maken: door nieuwe dingen te doen, dingen anders te doen, creëer je meer bewustzijn. En verhuizen naar het buitenland, jezelf in een compleet nieuwe wereld zetten is een extreem voorbeeld daarvan. Je zult dus gaan ervaren, meer dan ooit, dat je bewust bent van jezelf.

EN daar komt de taart op tafel. In bewustzijn invulling gaan geven aan je week, je doelen te bepalen. Om vanuit dat bewustzijn contact te maken met datgeen wat jij wilt. Want er is nog niets, geen structuur, geen netwerk, weinig verplichtingen. Jij hebt zelfs nog geen ‘label’ gekregen omdat niemand je kent. Dus. Wat wil je? Hoe ziet jouw week er uit, welke taart maak jij en hoe zien de taartpunten er uit? Bepaal bijvoorbeeld eens hoe je taartpunten heten.  Werk zoeken, gezin tijd, ik-tijd, sporten, nieuwe vrienden maken, Skypen met bestaande vrienden, samen tijd met partner, alleen met de kinderen tijd, omgeving verkennen tijd, studeren, …… . Misschien maak je een compleet andere taart in het buitenland dan dat je in Nederland had.  Het is aan jou, voel je vrij! 

En neem de tijd. Bij mij kwam de taart pas na een half jaar op tafel, daarvoor was het te roerig, in mijn omgeving en in mijn hoofd, om maar enigszins na te kunnen nadenken over een structuur. Ik deed alles, rende naar elke sociale moeder-kind activiteit om maar mensen te ontmoeten, vanuit de gedachte dat ik vrienden moest/wilde maken. Dat doe ik niet meer. Gelukkig. Werd er ook niet blij van. En nadat de rust wedergekeerd was, heeft het maken van mijn taart een focus gebracht in de activiteiten die ik initieer. Ik besteed mijn tijd bewust. Activiteiten die ik initieer, passen in mijn doelen. Ik zie mezelf doelgericht netwerken. Veel plezier met het maken van jouw taart! Hoe vaak in je leven krijg je de kans om jezelf opnieuw uit te vinden?