De taart
Als je verhuist naar een ander land, dan begin je op 0.
Misschien dat zaken geregeld zijn vanuit de werkgever van je partner, maar ga
er vanuit dat het net iets anders is
als je daadwerkelijk gearriveerd ben in het land waar je de aankomende tijd
gaat wonen.
En op 0 beginnen doe je hoe dan ook qua sociaal leven, qua
sociale contacten. Hoe pak je dat aan? Waar begin je? Om te starten is het goed
om jezelf af te vragen wat je doel is. Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat
koffie drinken met andere moeders terwijl de kinderen speelden mij geen
voldoening gaf. Schijnbaar zocht ik iets anders dan ik in dit nieuwe netwerk
zou vinden. Dus ik ben eens gaan zitten en heb mezelf de vraag gesteld: wat wil
ik? Natuurlijk had ik mezelf die vraag ook gesteld voordat we gingen, het leek
zo makkelijk; ik had mijn plan wel klaar. De werkelijk was toch anders; ik had
mijn ‘innerlijke werk’ opnieuw te doen. En ik kwam tot de conclusie dat ik
mezelf opnieuw had uit te vinden. En eigenlijk deed ik toen wat ik in Nederland
ooit eens, onbewust, gedaan had: ik maakte een taart van mijn week en benoemde
wat de invulling van de dagen zou moeten zijn. Waar wilde ik mijn overvloed aan tijd (ik
werkte ineens niet meer) aan gaan
besteden?
Omdat in Nederland je leven ‘ingeslepen’ is, loopt het hoe
het loopt. Er zijn dingen waar je niet meer over na hoeft te denken, je hebt
een ritme in werken, in leven in familie en vrienden zien. In sporten in naar
de dokter gaan, de tandarts, boodschappen doen. Er is een structuur, bewust dan
wel onbewust ontstaan. Enigszins onbewust leef je het leven, leeft het leven
jou. Je taart is klaar en gesneden. Maar als je alles oppakt en verhuist naar
een ander land, dan heb je opnieuw invulling te geven aan je leven. Oude
structuren en patronen zijn niet meer. Je hebt een nieuwe structuur te maken, nieuwe
gewoontes te creëren, een nieuwe invulling te geven aan je tijd, aan je leven.
En omdat alles nieuw is, is ook alles in bewustzijn
aanwezig. Zo werken je hersenen nu eenmaal. Vergelijk het maar met een weekend
weg gaan naar een plek waar je niet eerder geweest bent: het lijkt soms alsof
je weken weg bent. Dat komt omdat je hersenen nieuwe verbindingen maken: door
nieuwe dingen te doen, dingen anders te doen, creëer je meer bewustzijn. En
verhuizen naar het buitenland, jezelf in een compleet nieuwe wereld zetten is
een extreem voorbeeld daarvan. Je zult dus gaan ervaren, meer dan ooit, dat je
bewust bent van jezelf.
EN daar komt de taart op tafel. In bewustzijn invulling gaan
geven aan je week, je doelen te bepalen. Om vanuit dat bewustzijn contact te
maken met datgeen wat jij wilt. Want er is nog niets, geen structuur, geen
netwerk, weinig verplichtingen. Jij hebt zelfs nog geen ‘label’ gekregen omdat
niemand je kent. Dus. Wat wil je? Hoe ziet jouw week er uit, welke taart maak
jij en hoe zien de taartpunten er uit? Bepaal bijvoorbeeld eens hoe je
taartpunten heten. Werk zoeken, gezin
tijd, ik-tijd, sporten, nieuwe vrienden maken, Skypen met bestaande vrienden,
samen tijd met partner, alleen met de kinderen tijd, omgeving verkennen tijd,
studeren, …… . Misschien maak je een compleet andere taart in het buitenland
dan dat je in Nederland had. Het is aan
jou, voel je vrij!
En neem de tijd. Bij mij kwam de taart pas na een half jaar
op tafel, daarvoor was het te roerig, in mijn omgeving en in mijn hoofd, om
maar enigszins na te kunnen nadenken over een structuur. Ik deed alles, rende
naar elke sociale moeder-kind activiteit om maar mensen te ontmoeten, vanuit de
gedachte dat ik vrienden moest/wilde maken. Dat doe ik niet meer. Gelukkig.
Werd er ook niet blij van. En nadat de rust wedergekeerd was, heeft het maken
van mijn taart een focus gebracht in de activiteiten die ik initieer. Ik
besteed mijn tijd bewust. Activiteiten die ik initieer, passen in mijn doelen. Ik
zie mezelf doelgericht netwerken. Veel plezier met het maken van jouw taart!
Hoe vaak in je leven krijg je de kans om jezelf opnieuw uit te vinden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten