Tijd

Tijd is een raar fenomeen. Je kan ervaren dat een uur eeuwen duurt en soms verstrijkt de tijd zonder dat je er erg in hebt. Er is dan zomaar weer een dag voorbij, een uur is in een seconde omgevlogen. En dan aan het einde van die dag bedenken "wat heb ik nu allemaal gedaan vandaag" geeft dan soms weinig antwoorden. Iets .. of toch niets?

Ik kan het de laatste tijd niet eens meer navertellen wát ik nu gedaan heb op een dag. Ben in mn gevoel hartstikke druk geweest .... maar waarmee ook al weer? Sowieso héle andere dingen dan voorheen. Voelt het daarom soms als "niets"? Het is zeker weten "iets", want ik heb niet de hele dag op de bank gelegen én ik voel me moe, voldaan en gelukkig. En op de bank liggen is trouwens ook niet "niets" maar "iets"!

Waarschijnlijk heb ik "niets" gedaan in de zin van datgeen wat vertrouwd voor mij was: doen!, productief zijn, presteren, werken bij de Baak, in contact zijn met mensen, werken met mensen, analyseren, observeren, reflecteren. En nu is mijn dag compleet anders. Onwennig soms. Maar ook weer niet want het voelt als een jas die me perfect past. Ik verveel me geen moment. Ik geniet! Maar ik zit wel in een onbekende, soms vage en zeker weten nog ongedefinieerde tijdzone. Dat voelt soms wel raar. Want de tijd vliegt. Waarheen? Hoe besteed ik de tijd wijs? Het is anders dan het ooit geweest is. Niets wordt iets en iets voelt soms ook als niets. Ach, wat mij het mij ook uit. Ik geniet!

Gedroomd, gedragen, geboren

Ons kindje. Hij is er! Eindelijk. Met een recht "een bevalling". Maar dat is nu achter de rug. We zijn weer thuis uit het ziekenhuis, Julian doet het heel goed. En sinds we thuis zijn gekomen afgelopen donderdag komt hij ook helemaal tot rust.

Wat een relaxt klein lieverdje is het! Zoals hij ook in mn buik was. Ik ben nu alleen zelf wat aan t kwakkelen met koorts, maar dat lijkt vandaag ook beter te gaan. En omdat elk nadeel een voordeel heeft; het maakt dat Marcel veel met Julian kan doen omdat ik het nog niet kan/kon. Dat is gaaf om te zien!

En nu aankomende week rustig aan, tot rust komen, gaan genieten! Weinig visite, telefoon, en al dat. De buitenwereld nog eventjes buiten houden. Aandacht voor de binnenwereld. Letterlijk én figuurlijk. Want dat is er, hij is nu een week oud, nog weinig van gekomen.

Een nieuw leven, een klein wonder. Het klinkt zo gewoon maar voor ons zo heel bijzonder!

Dolblij zijn wij met de geboorte van onze zoon

Julian Ruben Pith
18 mei 2009
53 cm, 3790 gr
11.25 uur, 's-Hertogenbosch

Moederdag

Zondag is het Moederdag. Ik ben benieuwd of ik dit jaar óók mee ga in het feestgedruis ..... 1 mei was mijn uitrekendatum, maar alles blijft rustig in mijn buik. En ik zie me nog wel een week of 2 lopen. Nou ja, lopen .... "waggelen" is meer het woord :-) Gek idee dat elk moment een bevalling kan gaan beginnen ...... Loslaten en "overgeven aan dat wat gaat komen" is wat me te doen staat. Zeggen ervaringsdeskundigen. Gelukkig zijn dát er veel! Ik ben benieuwd .... hoe zal het zijn? Want bevallen gebeurt, het overkomt je, zonder dat je daar zelf iets aan kan doen. Je hebt er niets over te zeggen, je hoeft er niets van te vinden, het overkomt je. Gewoon, erg ongewoon. Raar idee. De maakbaarheid van het leven, voor zover je daarin gelooft, de ogenschijnlijke macht van het denken, het willen, valt compleet weg op het moment dat je aan het wachten bent op een bevalling. Ineens is de natuur, het universum, God, hoe je het ook wilt noemen, de "baas". Niet je ratio maar je lichaam neemt alles over. Waarschijnlijk altijd, maar als je lekker in je vel zit, je werk, relatie; je leven loopt goed, je hebt het idee de teugels in handen te hebben ..... dan vergeet je dat wel eens. Ik wel. Mijn eerdere statement in een blog "Zwanger? Daarna hoef je nooit meer op training!" is echt een schot in de roos geweest.

PS fijne Moederdag voor alle moeders!!

Vrouwelijke leiders

De kinderwagen die we gekocht hebben is van het merk "Mutsy". Een mooie naam die volledig past bij wat ik doe, zeg én zeker ook hoe ik me soms voel. Aan het einde van de dag, 's nachts. Daar zit je dan met een dikke buik, dikke benen, brandend maagzuur én compleet niet mobiel meer thuis. Raar contrast met een paar weken, maanden geleden toen ik nog "belangrijke dingen" deed bij de Baak. Het kindje laat, met 38 weken, nog even op zich wachten en zowel aanstaande moeder als kind vinden dát helemaal niet zo erg. De tijd is nog niet daar! En hoewel de boeken zeggen dat ik me nu ongetwijfeld met andere dingen zal bezighouden (nesteldrang, schoonmaken, naar binnen keren), zie ik mezelf nadenken over vrouwen en leiderschap. Zeker in deze tijd waar nieuw leiderschap gevraagd wordt én er weer nieuwe afspraken gemaakt zijn over hoeveel vrouwen de aankomende tijd in leidinggevende functies moeten gaan komen. Ik denk na over de combinatie van werken en zorgen. Over ambities en opvoeden. Over mijn ambities en mijn rol als moeder! Hoe zal dat zijn straks? Welke richting zal ik op gaan? Gelukkig heb ik in mijn vriendenkring ambitieuse, werkende vrouwen die óók moeder zijn, dus ervaringsverhalen en sparring partners genoeg. Zéker ook bij en met Baak collega's! Ik ga er vast en zeker meer over schrijven binnenkort ...... als Mutsy niet meer is dan alleen de wandelwagen.

Hoofd Inkoop

Om wat nuttigs :-) te doen te hebben tijdens mijn zwangerschapverlof, heb ik mezelf benoemd tot Hoofd Inkoop. Een verantwoordelijke functie. Ik houd nu alle winkels, acties en aanbiedingen in de gaten én doe prijs- en productvergelijk. Leek me een leuke bezigheid. Waar koop je bijvoorbeeld het voordeligst Lenor wasverzachter, luiers, muesli, Orangina en Pepsi Max? Welke winkel heeft leuke acties? Dus .... de nee-nee sticker van de brievenbus weggehaald om zo alle folders en huis-aan-huis flyers van de winkels te gaan ontvangen .......

Ben me rot geschrokken: wat een bomen gaan er per week doorheen!!! Ik had al jaren een nee-nee of nee-ja (je ontvangt dan wel het stadsblad) sticker geplakt, dus was me niet bewust wat er allemaal bezorgd wordt per week. Nu wel! Ik ben vol goede moed begonnen, me enigszins over mijn weerstand van papierverspilling heen gezet, en heb een vergelijk gedaan van de producten die we normaal bij de AH kopen. Dus ineens was ik ook bij de Jumbo, de Super de Boer, Kruidvat, Aldi, Little, Hema, Blokker te vinden. Ben de hele stad doorgefietst..... Daarna heb ik nog gekeken of ik sommige krantjes wel, anderen niet kon ontvangen. Maar dat is niet mogelijk. Je ontvangt het hele pakket óf niets. Belachelijk! Customer-made moet toch ook kunnen? Wél de Hema, niet de tuinmeubel folders ontvangen?!

En nu? Na 2 weken? Ik ben het compleet zat al dat folder materiaal! De oud papier doos is binnen een week vol! Dát is mijn grootste bezwaar. En dan gisteren het toppunt van mijn ergenis. We waren bij de Praxis, een spontane actie terwijl we aan het fietsen waren. Balkonbakken gekocht, bloementjes en een hout tafelblad en toen weer naar buiten gelopen. En wat zag ik? Een actieposter op het raam: "vrijdag 10 april: bij inlevering van bon 15% korting op al uw aankopen". Dát had ik gelezen in het krantje ja ...... Ineens wist ik het weer. Maar we hadden niets te kopen bij de Praxis, dus alle folders en actiebonnen had ik al weggedaan. Bij het oude papier. Geen rekening houdend met ons spontane bezoek aan de Praxis. Dus ook geen bon meegenomen ..... Daar ga je als Hoofd Inkoop!

Sinds gister weet ik het zeker. Ik ben er klaar mee! Dinsdag fiets ik langs de bibliotheek en haal ik een nee-ja sticker. Die gaat zo snel mogelijk weer op de brievenbus! En ik? Ik leg per direct mijn functie Hoofd Inkoop neer.

Hybride

Ik heb een nieuwe auto gekocht! Een Toyota Prius: hybride dus. Was helemaal in shock dat ik daadwerkelijk de koop gedaan heb. Nog steeds wel. Ook een dure grap. En dan komt ook mijn "Is het wel nodig? In deze tijd?!!! Ik kan het geld ook ............. ?" denken en afwegingen maken eventjes om het hoekje kijken. "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg!"........ En ik heb onwijs gek gedaan!

Want na een kleine Yaris rijd ik nu ineens in een mega grote auto, meer dan 4 meter! Alles er op en er aan. Met 2 weken was het rond en nu staat ie voor de deur. Een soort Kit van Knight Rider is het ... Apart om te zien hoe ik keer op keer, nog steeds, de auto weer aan mezelf verkoop. Ik heb steeds weer nieuwe argumenten waarom ik de auto gekocht heb. Degene waar ik erg om moest lachen? Ik vind dat ik nu bijdraag aan een schoner milieu! Omdat ik een elektrische, duurzame auto rijd. Hahah, géén auto rijden: dát is duurzamer. En gister hoorde ik op BNR dat de accu van een hybride auto best wel milieu vervuilend is ....

De twijfel komt weer eventjes naar boven ..... Maar niet voor lang. Want ik heb nog veel meer ándere argumenten waarom ik de auto gekocht heb: de kinderwagen die we zaterdag gekocht hebben past er bijvoorbeeld net aan in. En de auto is veiliger met 6 of misschien wel meer air bags. Een automaat is heerlijk in de file (heb ik veel op de A2, gister weer 15 km) én beter voor mn rug. Ik heb 5 deuren, dus achter instappen is veel makkelijker dan mn 3-deurs Yaris! Waar gaat het over??!! Feit is: ik ben een prima verkoper. Verkoop alles ..... aan mezelf :-)

Geboren leider

Ik hoorde gister een gesprek op BNR over het nieuwe NCRV programma "Op zoek naar geboren leiders". Op zich een leuk concept, alleen de uitwerking klopt niet helemaal.
Als programmamaker had ik andere inhoudelijke keuzes gemaakt! Bijvoorbeeld de misvatting dat een manager óók een leider is...Dat is echt niet meer van deze tijd! Het ciriterium voor deelname is dat je leiding geeft aan anderen, bij voorkeur aan veel mensen. Maakt dát je een leider? Het maakt je een manager, maar verder ..... Het viel me ook op dat er appels met peren vergeleken worden doordat de context extreem extreem gemaakt is. Vanuit de situationeel leiderschap gedachte misschien? Maar daar gaat het programma toch niet over? "Op zoek naar geboren leiders" speelt zich af in de Afrikaanse jungle, waar een groep leiders samen een team vormen en waar leiderschap gevraagd wordt om de uitdagingen die ze tegen komen aan te gaan. Maken die extreme omstandigheden de geboorte van een leider mogelijk? Is dit in lijn met het nieuwe denken over leiderschap? Jammer dat we als Baak, toonaangevend in leiderschapontwikkeling, geen rol hebben gekregen bij de inhoudelijke ontwikkeling van het concept. De selectie van de deelnemers. Sterker nog, bij de opname en begeleiding van de deelnemers. Maar misschien kan dat nog? Redactie?

Vuur!

Dat is mooi! Schrijf jij Leo vorige week nog over "creer een slipstream" en "je hoeft niet alles zelf te doen" in reactie op mn vorige blog, vandaag hád ik die ervaring ook. Ik sprak met collega H. over de telefoon. Naar aanleiding van een email aan mijn collega Programmamakers met het aanbod om eens te sparren over business kansen in deze tijd. Over hun persoonlijke profiel binnen en buiten de Baak.

Jahh...., dacht ik toen ik deze "aanbod-mail" stuurde, ik wil wél graag toegevoegde waarde leveren aan de Baak en mijn collega's nu ik wat minder mobiel ben én er straks zelfs een paar maanden tussen uit ben ..... Afhaken noem ik het zelfs in tijden van niet-accepteren en niet-loslaten ....

Zonet in het gesprek met collega H. kwamen we erop dat ik juist nú, in deze barre tijd, op mn best ben: ik voel vuur, wil beweging en geloof sterk in kansen. En dat het dan onwennig en gek is om te voelen dat ik nu eerder aan het afbouwen dan aan het opbouwen ben ... Een rare gevoelsspagaat van verstilling/afstand nemen van buiten én vuur/versnelling als het op werken aan komt. Collega H. zei daarop:"Maar nu geef je je vuur toch door? Ik voel namelijk vuur, kansen en beweging in mij door het hetgeen wij zojuist besproken hebben!".

Wauw! Het werkt. Ik hoef het niet zelf te DOEN, kan het, mijn vuur, ook DOORGEVEN aan anderen. Dat smaakt naar meer!

Zwanger? Nooit meer op training!

Ik heb al een tijdje -dacht ik of ben ik het vergeten door dat wat men "zwangerschapsdementie"noemt?- niet geschreven over mijn zwanger-zijn. Mn over mijn "zijn" valt best wel wat te schrijven. Hoe doe je dat als je zwanger bent? Heb je nog dezelfde "zijn"? En wat als het me soms niet zo goed lukt om gewoon "te zijn". Ongewoon-zijn dus in mijn beleving. Waar je al niet over na kan denken :-)

Misschien ook omdat mn lichaam me, in mijn ogen, in de steek laat door vanaf zwangerschapsweek 24 al aan de gang te gaan met rug- en bekkenklachten. Ik zit al deels in de ziektewet ....... En dát was niet de afspraak!! Ik zou tot 4 weken voor bevaldatum doorwerken en dan vitaal een maand niet hoeven werken, bevallen, en dan na week of 12 weer vrolijk aan het werk! Alsof er niets gebeurd was! De realiteit is anders...... Maar hoe ga je daar dan mee om? Zeker als de 2 thema's 'accepteren' en 'loslaten' in deze fase -en waarschijnlijk de hele zwangerschap en de rest van mn leven- van groot belang zijn én dat niet mijn sterkste punten zijn als ik heel eerlijk ben....

Ik zie kansen!!! Voor nieuwe trainingen, speciaal gericht op werkende, zwangere vrouwen zoals ik. Bijvoorbeeld "leer loslaten & accepteren: voor zwangere dertigers". Ik zal de suggestie eens doorgeven aan mn collega die het programma 30-ers onder haar hoede heeft. Maar aan de andere kant, je kan het ook zélf doen. En dát doe ik nu. Simpelweg omdat ik geen energie heb én niet mobiel genoeg ben om een training op te zetten en/of te volgen. Ik deal er zelf mee en dat gaat me best goed af! Misschien hoef ik wel nooit meer op training ....... wat is het toch heerlijk en leerzaam om zwanger te zijn!!!

Bestaansrecht?

Onlangs verscheen er op de interne Baak mail een discussie. Een van mijn collega's, Navid, schrijft in het FD en een belangrijk iemand :-) had gereageerd. En daar werd weer op gereageerd en daar weer op. En zo ontstond er een uitwisseling van meningen. Opvallend voor mij, en daarom schrijf ik er iets over, was de uitspraak "jullie moeten de Baak opheffen!".

Dat triggerde mij wel! Ik vind het altijd wijs om het bestaansrecht van een onderneming van tijd tot tijd eens onder de loep te nemen. Ik stel die vraag ook altijd in visie en strategie sessies: "bestaat je onderneming nog over 2 jaar?". Waarom én waartoe ben je op aarde? En wat nu als je er niet meer bent? Is dat erg, wat mist de maatschappij, je klanten, je medewerkers, je ..... dan? Hoewel in de mailwisseling dáár niet echt meer op ingegaan werd, is het statement bij mij blijven hangen.

Wat als de Baak er niet meer is? Dan werk ik ergens anders, ws voor mezelf en doe ik de dingen die ik nu óók bij en voor de Baak doe. Dus de Baak blijft dan door mij, en anderen, altijd bestaan. Dan zal er stukken minder geleerd worden in en door mensen en organisaties? Ik denk het niet, want er ontstaan dan gewoon nieuwe wegen. Dan verliezen we wél een markante organisatie die al 60 jaar geworteld is in Nederland en nu uitvliegt over de hele wereld om "leren" centraal te stellen in alles wat wij en zij doen. Wortels die onmisbaar gebleken zijn voor de ontwikkeling van mensen en organisaties. Dan verliezen we een netwerk van professionals die zichzelf beschrijft als:

"Een bijzondere onderneming die anderen en zichzelf door leren verder brengt. Wij richten ons op de menskant van het ondernemen. We maken zaken persoonlijk en tonen ons bekwaam in het scheppen van leercontexten, het faciliteren van processen en het samenstellen van leergroepen. Onze focus is leiderschap en ondernemerschap. We zijn sterk maatschappelijk betrokken en verbonden, waardengedreven"

Zou toch jammer zijn! Maar daar gaat het helemaal niet van komen hoor. Daarvan ben ik overtuigd. Daar waar we leven -en dus werken, vertieren, mensen-mensen dingen doen- zullen we altijd blijven leren. En ook altijd een omgeving kiezen om te kunnen leren. Met wie, waar, hoe, wat, wanneer, ..... En laat dát nu de kracht van de Baak zijn: het scheppen van die context om te leren. Nee hoor, laten we vooral de Baak niet opheffen!