De Beursvloer 2007

Donderdag 11 oktober was ik op de Beursvloer De Bilt in het gemeentehuis de Bilt. Wat een mooi initiatief: het samenbrengen van publiek en privaat rondom maatschappelijke vraagstukken. "Een verrassende en innovatieve manier om nieuwe contacten te leggen" is de slogan van de Beursvloer. Het blijkt ook dat de Bilt en Zeist de nationale kartrekkers zijn in dit initiatief om het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties aan elkaar te verbinden. Samen voor de Bilt zorgt ervoor dat er gehandeld wordt in maatschappelijke vraagstukken binnen de gemeente.

Geld is taboe, het is de betrokkenheid die verhandeld wordt op de Beursvloer. In twee uur tijd worden concrete matches gemaakt die betrekking hebben op menskracht, kennis, toegang tot netwerken, materiaal, faciliteiten en vooral creativiteit. Gehandeld werd er in kennis & kunde, in helpende & handige handen, in stages & recruitment voor bijzondere doelgroepen. Een vraag "Wie helpt ons bij het schrijven van het vrijwilligersbeleid?". Een aanbod "Lezing voor jongeren in het strafrecht". Alles werd gematched.

Een medewerker van de gemeente de Bilt vertelde dat er intern binnen het gemeentehuis al 100 medewerkers gematched waren aan maatschappelijke projecten die verhandeld werden op de beurs. De matches worden uitgevoerd in de nationale vrijwilligersweek. Iedereen krijgt de mogelijkheid om een dagdeel te besteden aan een maatschappelijk project. En deze mevrouw wist te vertellen dat ze, naast Zeist, de éérste gemeente zijn in Nederland die dit doen. Een oproep voor alle gemeentes in Nederland dus: organiseer ook eens een Beursvloer! Het werkt!

De Verhalen Verteller

Vroeger vermaakten mensen zichzelf en elkaar met verhalen. Troubadours die door het land trokken. Artiesten, kunstenaars, Middeleeuwse vertellers die van stad naar dorp trokken om verhalen te vertellen. Vandaag de dag zijn we vergeten dat we verhalen kunnen vertellen.

Kinderen niet. Die doen het soms nog wel. Maar als ze ouder worden vergeten ook zij het. De kunst van het verhalen vertellen, mensen boeien, op het púntje van hun stoel laten zitten. Vol vuur en passie een verhaal levend maken is. Verhalen die het hart raken. Verhalen met een ziel. Van niets íets maken? Ach, het is voor weinigen van ons weggelegd. En wat is dát jammer!

Dus. Een pleidooi op "Alle wijsheid ligt op straat" om het beroep "Verhalen Verteller" in ere te herstellen! Een nieuw ambacht. Opdat ook het vak "Verhalen Vertellen" ingevoerd zal worden binnen het onderwijs. Nee. Niet pas in 2008. Nú. Per direct! Je bekwamen als Verhalen Verteller. Een gat in de markt?

Kijk maar eens hoe weinig boeiend presentaties zijn. Ga eens na voor jezelf: wanneer heb jij op het puntje van je stoel gezeten tijdens een presentatie? Zónder gelikte PowerPoint slides? Bijvoorbeeld over de visie en de nieuwe strategie van je organisatie? En stel je nu eens voor dat een Verhalen Verteller aan het woord geweest was. Wat een andere beleving zou dat zijn geweest zeg. De strategie zou tot leven komen! Energie stromend door de zaal, mensen in vervoering, dromend, op het puntje van de stoel. Een saamhorigheid én bereidheid om het verhaal tot een feit te maken. De Verhalen Verteller zou op handen gedragen worden, keer op keer gevraagd worden het verhaal opnieuw te vertellen. Aan stakeholders, klanten, medewerkers, de media. En elke keer vertelt de Verhalen Verteller zijn verhaal. En nieuwe verhalen. Grote en kleine verhalen. Vanuit zijn hart. Want dát is waar de Verhalen Verteller goed in is.

Schone schijn?

Afgelopen donderdag heb ik samen met Baak collega's gereflecteerd op de Baak als maatschappelijke onderneming, duurzaamheid (en wat we daar al in doen) en je eigen aandeel daarbinnen. Een interessante discussie, waarbij we samen op zoek gegaan zijn naar de duurzame wortels van de Baak. Op zoek naar het hart, de ziel van onze onderneming. Een mooie reis om met elkaar aan te gaan, waarbij hij nog lang niet ten einde is. Dit weekend las ik in Forum (opinieblad van VNO-NCW) een artikel over de risico's van onverantwoord ondernemen.

In het artikel staat onder andere een conclusie van de Erasmus Universiteit: verantwoord ondernemen wordt steeds meer gezien als absolute noodzaak. Noodzaak voor wie? Dus ik lees verder in het artikel. "Verantwoord ondernemen is belangrijk voor het managen van reputatie, het aantrekken van personeel, het concurrentievermogen en de relatie met de investeerder. Ook belangrijker wordt het met het oog op kostenefficiëntie, kwaliteit en aansprakelijkheid. De meeste druk om zich bezig te houden met verantwoord ondernemen ervaren de grote bedrijven nog altijd van de ngo's, gevolgd door de aandeelhouders en de consument".

Tja. Wat moet je hier in vredesnaam mee?! Wat maakt dat de meeste druk om verantwoord te ondernemen komt van externe factoren. Verantwoord ondernemen is belangrijk voor je reputatie, de relatie met je investeerders .... maar what about de échte reden om duurzaam te ondernemen?? Dat als we dát niet doen, er geen toekomst is voor alle kinderen die nu geboren worden en nog geboren gaan worden. Dat we met zn allen een leefbare wereld om zeep helpen. Dat daar waar het economisch goed gaat, de lucht en het water vervuild zijn. Waar is de mens gebleven die vanuit intrinsieke waarden op een duurzame manier wil werken en creëren? Waarde wil toevoegen aan de maatschappij. Die ethisch wil organiseren. Duurzaamheid in alle haarvaten van de organisatie. Vanuit de kernwaarden, de ziel van de onderneming. En dus níet maatschappelijk ondernemen omdat de druk van buiten, van ngo's en aandeelhouders te groot lijkt te worden. Als je díe druk ervaart, ben je dan niet al veel te laat? Economische redenen die maken dat duurzaam ondernemen al jaren een ongeziene gast is bij visie en strategie sessies. Zéker bij aandeelhoudersvergaderingen. Een rare discussie eigenlijk die we met zn allen voeren. Verantwoord ondernemen? Alsof we íets anders kunnen doen dan dát.

Rijnlands

Maandag gaat het Baak Strategie Programma voor de eerste keer van start. Spannend om te gaan ervaren hoe "mijn" kindje leert lopen. Want dát is natuurlijk wel de bedoeling. En voor diegenen die mij al een beetje leren kennen ..... graag een beetje snel :-)) Dat lopen dan. In de wieg blijven liggen en er naar kijken is niet mijn ding. Leren lopen wel. Samen. En door vallen en opstaan weer samen verder leren. Want klaar zijn we toch nooit. Zeker niet als het gaat over visie en strategie.

Opvallend trouwens, maar misschien ook niet..., dat de insteek die we gekozen hebben voor het Baak Strategie Programma, strategie en visie bekijken vanuit een Rijnlandse stroming en een Anglo Amerikaanse kader, ineens zo hot is! Kijk maar eens naar de Rijnlandse netwerk bijeenkomsten in Zwammerdam, het Rijnlands congres van 12 oktober, het Rijnlandse weblog. En zo kan ik nog wel meer Rijnlandse stromingen noemen die aan het bloeien zijn. Slow Management, de website en het magazine, past er ook in. En Slow Food ook.

Is het een hype? Of een noodzakelijke tegenbeweging in deze tijd van hecktiek en versnelling? Wat is Rijnlands eigenlijk? En wat niet? Wat kunnen we er mee? What's in it for me? vraag ik me ook als marketeer af. "Wat kan ík er mee", vraag jij je misschien af? Veel vragen? Ik nodig je uit om samen verder te zoeken naar antwoorden. Die er mogelijk niet eens zijn. Maar dat geeft niet. Want elkaar treffen rondom vragen ligt mij eigenlijk veel meer dan gelikte antwoorden, modellen en structuren krijgen. Zou dat misschien ook Rijnlands zijn?

Bedankt!

Via Linked in (aanmelden als je dat nog niet gedaan hebt), heb ik een vraag gesteld aan mijn netwerk over "Alle wijsheid ligt op straat". Wauw! Binnen een mum van tijd had ik tientallen reacties! Dáár ga ik zéker wat mee doen. Dus bedankt allemaal. Top! Jullie horen, of zien, van mij.

Hoezo gewoon?!

Waarom inspireert de film van "Free Hugs" mij? Waarom deze weblog? Waarom past de titel van mijn weblog zo perfect op wie ik ben, wat ik wil en wat ik doe? Waarom lezen meer dan 100 mensen "Alle wijsheid ligt op straat"? Week in week uit. Veel vragen. Ik leer om steeds meer vragen te stellen in plaats van naar antwoorden te zoeken. Antwoorden zoeken werkt toch niet. Als antwoorden gevonden willen worden, dan struikel je er wel over. Daar hoef je écht niet naar op zoek te gaan. En ik struikelde vandaag over een antwoord. Gewoon. Op straat. Daar waar wijsheid te vinden is. Hoezo gewoon vraag je je af? Eigenlijk heel ongewoon. Oke, ongewoon gewoon dan. En achteraf ook wel vanzelfsprekend dat ik het dáár vond.

Maar. Waar struikelde ik nu over zul je je afvragen? Laat ik beginnen met vertellen dat iemand met me mee op liep vóórdat ik struikelde. Gelukkig zeg! Anders was ik nooit gestruikeld! En toen ik struikelde, liet hij me gewoon liggen. Op straat. Bovenop mijn antwoord! Hoe confronterend wil je het hebben? Onder het mom van "Leef!". "Geniet van het leven!"

Zo achteraf ben ik eigenlijk wel héél blij dat hij niet aan me ging trekken en sjorren om weer te gaan staan. Want zo in én op het antwoord liggend kon ik er nog wat langer van genieten. En er ook eens lang en bewust naar kijken. Het voelen. Nu ik het antwoord weet, snap ik ook wáárom ik er steeds over heen gelopen ben. Of langs. Als je niet goed kijkt dan is het er ook niet. Dan wel, dan zie je het gewoon niet. Waarom? Omdat het gewoon is. En dat is gelijk het antwoord op al mijn vragen........

Een gratis knuffel is gewoon, maar wordt heel groot en bijzonder. De titel van mijn weblog is heel gewoon en eigenlijk vanzelfsprekend. Ik schrijf ook geen rocket science, maar over heel gewone dingen. Dat wat me opvalt, waar ik me over verwonder. Alle kansen die zo voor het oprapen liggen. Wat maakt dan dat zoveel mensen mijn weblog lezen? Omdat het gewoon is? In gesprekken met klanten, advies -en coachingstrajecten doe ik gewoon én ben ik gewoon Marianne. De terugkoppeling van de ander is dat het zo'n bijzonder gesprek was. Hoe werkt dat toch vraag ik me af? Het antwoord? Dat waar ik over struikelde vandaag? Door gewoon gewoon te zijn. En zo ongewoon en bijzonder te creëren. Want volgens mij werkt het zo. Gewoon veroorzaakt ongewoon. Schijnbaar heb ik het talent om vanuit gewoon ongewoon én bijzonder te veroorzaken. En jij dus ook!

Tja. En wat doe je dan met zo'n antwoord? Ik ga er in ieder geval niet nóg een keer in liggen. Wil wel weer struikelen hoor, maar dan over een ander antwoord op een vraag die ik niet ken. Dus. Ik doe gewoon niets met het antwoord. Ben en blijf gewoon doen wat ik doe. Ben en blijf Marianne. En veroorzaak dus ongewoon en bijzonder.

Met buitengewoon veel dank aan Kees.

Inspiratie nodig?

Heb je de film onderaan mijn weblog al eens bekeken? "Free hugs" is de titel. Over een eenling die vanuit een overtuiging en passie een énorme beweging creëert. Gebrek aan inspiratie? Kijk deze film eens!

Streetwise

Johan Cruijff was vanochtend op BNR. Ik heb eigenlijk niets met voetbal. Behalve als het Nederlands elftal speelt. Maar Johan ken ik natuurlijk wel. Wie niet. Maar eigenlijk meer van zijn uitspraken dan van zijn voetbal carrière. Maar goed, hij werd bevraagd bij de "voetballer van het jaar verkiezing". Over de kwaliteit van het Nederlandse voetbal. Tja. Niet zo verrassend wat hij zei. "De kwaliteit laat te wensen over". Volgens Johan is er te weinig know how om op een hoger niveau te komen. Zijn advies: terug naar de straat! Streetwise. Dáár ligt een sleutel tot verbetering én een hoger niveau. Vallen, struikelen, opstaan, proberen, bijsturen, voelen.

Ik snap hem wel. Want in bedrijvig Nederland is het niet anders. Die zijn ook niet te vinden op straat. Streetwise zijn ze al helemaal niet.

Hoe kan het toch dat we allemaal consument zijn, in essentie dus streetwise, maar dát vergeten op het moment dat we deel uitmaken van een organisatie? Dan hebben we het ineens over klanten. Mensen die op een andere planeet wonen, ver weg. Moeilijke vragen stellen, onze interne processen verstoren én altijd gelijk moeten hebben.

Dus. Zien we elkaar straks op straat? Lopen we samen op. Verwonderd over alle wijsheid die er zómaar ligt. Kennis en kunde in overvloed. En misschien komen we Johan ook wel tegen: samen met de voetballers gestart om streetwise het Nederlandse voetbal op een hoger niveau te tillen. 1-0!

Nieuwe doelgroep: karma-kapitalist

Zou ik ook tot de nieuwe doelgroep karma-kapitalisten behoren? Vandaag kwam ik deze karma term tegen in een artikel op Managersonline. Karma Kapitalisten zijn "jonge mensen met een gezonde koopkracht die zich duurzaam opstellen zonder daar verder over na te denken". Trendwatchers zien dit nieuwe type consument opkomen. En ze zijn anders dan andere consumentgroepen. Mét een eigen pallet aan karma-kernwaarden, helemaal passend bij deze tijd: balans, authenticiteit en creativiteit.

Ik herken me wel in deze karma-kapitalist doelgroep omschrijving. Maar dat heb ik al snel. Te vaak eigenlijk ...... Volgens de sterren ben ik een Leeuw. Maar als ik de omschrijvingen van de andere sterrenbeelden lees, dan ben ik ook een Weegschaal, een Stier en een Tweeling. In alle MBTI en Enneagram typen zie ik elementen van mijn eigen gedragingen terug. En het lukt me steeds maar niet in 1 hokje te belanden. Ben ik een 5 of een 7. Of toch een 4. Ben ik ESTJ of ISTJ. Is mijn dominante stijl rood/geel of geel/blauw volgens Ned Herman. Tja. Hoewel ik redelijk anti-hokjes ben én vooral vind dat ik nergens dan wel óveral in pas, zou ik soms toch ook graag in een hokje gestopt willen worden. Lekker duidelijk! Voor mezelf en zeker voor anderen. Voor marketeers bijvoorbeeld. Of voor managers. Misschien nu dan wel. Ben ik een karma-kapitalist?

Marketeers zullen trouwens erg blij zijn met deze uitspraken over trends, doelgroepen, consumenten en hun koopgedrag. Is lekker duidelijk. Kan je de traditionele doelgroepbenadering misschien weer op los laten .....

Wat dóe jij trouwens met deze nieuwe-doelgroep-informatie? Hoe maak jij de vertaling naar je eigen werksituatie en jouw consumenten? Oke, dus je hebt karma-kapitalisten, en dan? Dát is mogelijk relevanter dan het signaleren van de trend. Wat kan ik er bijvoorbeeld zelf mee bij de Baak? Behalve dat ik denk dat ik er 1 ben. Een karma-kapitalist dus. Weet jij het al? Ik eigenlijk niet. Maar ga daar zeker eens over nadenken. Want de tips die in het artikel gegeven worden: "nauw contact houden ipv TV commercials" en "er een paar in dienst nemen" snijden weinig hout en zijn niet écht vernieuwend (maar hopelijk is de nieuwe doelgroep dat wél.....)

Het vinden van je roeping

Ik werd getipt op een interview in Ode met Ben Okri. Het is een heel stuk om te lezen, maar de inhoud maakte dat ik wél doorlas. Meestal lees ik niet zo uitgebreid vanachter mn laptop. Ben dan toch een traditionele papier lezer. En meestal ook een koppensneller. Maar goed, het gesprek met Ben Okri. Hij noemt vrijheid hét grote thema van de 21e eeuw: vrijheid om te denken. We missen kennis en inhoud, we moeten meer vragen gaan stellen. Eigenlijk haalt hij heel veel thema's aan. Sommige spreken me aan. Over onderwijs, het vinden van je roeping en de vrijheid die daarvoor nodig is. Vooral de zin om het leven te zien als een workshop. Mooi! Het "Amerika" thema aan het einde vind ik dan weer wat minder boeiend...

Eigenlijk zijn er veel gelijk denkende geesten op dit moment! De inhoud van Ben Okri is niet uniek volgens mij. Wat overigens niets afdoet aan deze inhoud. Want wat zou het mooi zijn als we op alle scholen in de hele wereld een omgeving creëren waar kinderen in staat zijn hun ware roeping te vinden. Kinderen die in vrijheid hun talenten ontdekken. Ik zou dáár graag een bijdrage aan willen leveren. Want ik geloof erg in het handelen. Als Ben Okri -en anderen- alleen meningen ventileren, dan hebben we mooie gedachten en visies om te lezen. Zo ook in mijn weblog. Alleen ..... verandert het iets? Geen woorden maar daden dus! En daarom ga ik in september ook eens meedraaien op de IMC Weekendschool in Utrecht. En ik wil ook sponsoren voor ze gaan werven. Organisaties die in natura, dan wel in euro's, bijdragen aan een initiatief om kinderen dichter bij hun passie en roeping te brengen. Als jij ook enthousiast bent, dan kan je me mailen op m.vanmunster@debaak.nl. Ik begin dus maar in de stad waar ik woon. En jij? Want ik geloof in het bundelen van krachten & de olievlek die daardoor kan ontstaan. En ......wie weet is de "hele wereld" dan ineens héél dichtbij ......