Weemoed

Vandaag las ik dit gedicht omdat iemand het had opgeschreven in het Geluksboek #758 dat op dit moment door de UK reist. Ik had het niet eerder gehoord en het raakte me diep. Schot in de roos. Trilling in mijn hart. Het bracht me bij mijn gevoel van weemoed over 'de dingen die voorbij gaan'. En dan vooral over mijn kinderen die, schijnbaar ineens, groter groeien: 2,5 en bijna 4 jaar oud al weer ........ waar is de tijd gebleven? Waar blijven zij? Waar verblijven zij? Waar ben ik ...... ? Want de weemoed gaat ook over mijn eigen vergankelijkheid. Ik ervaar een diep verlangen om vast te houden aan 'dat wat was'. Zo klein, zo zoet, zo teder, zo afhankelijk ......  Mag ik ook zo'n doosje? Ik weet dat het niet kan. En als het zou kunnen? Dan zou ik het niet willen! "Leef! Leef! Leef! mijn allerliefste kind!" En toch .......   

‘Doosje' – Annie M.G. Schmidt

Ik ben zo bang dat je strakjes verdwijnt,

Vervaagt in de mist en dan nooit meer verschijnt,

Oplost in het zonlicht of smelt in de regen,

Ja, dat komt voor en wat doe je ertegen?

Wegvliegt door ‘t raam als een hele domme vlinder,

Hoge beloning voor de Eerlijke Vinder.

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen

En je bewaren, heel goed bewaren.

Dan zou ik je verzekeren voor anderhalf miljoen

En telkens zou ik eventjes het doosje opendoen

En dan strijk ik je zo zachtjes langs je haren.

Dan lig je in de watten en kan niemand erbij,

Geen dief die je kan stelen, je bent helemaal van mij.

En dan telkens even kijken,

Heel voorzichtig even kijken,

En dan telkens even kijken

En een zoen.

Je mag er eventjes uit, elke dag.

Zeker dat mag. Ja, een uurtje, dat mag.

Laten we zeggen: naar ‘t Vondelpark, even,

Alleen om de eendjes wat eten te geven.

Maar ‘k hou je vast, ook tegen je zin

En na een uur ga je ‘t doosje weer in.

Andere werkelijkheid

Ik vind het jammer dat ik er niet bij kan zijn als Claire Boonstra op het podium staat om verder te praten over "hoe de nieuwe generatie voor te bereiden op het leren in een snel veranderende en uitdagende wereld". Wat mij aansprak in een eerdere presentatie van haar bij TEDx was de oprechtheid waarbij ze aan het einde vertelde over haar roeping. Een roeping waar ik me 100% in herken en graag mijn bijdrage aan wil leveren. Jarenlang heb ik gewerkt met volwassenen in hun persoonlijke en organisatie ontwikkeling vraagstukken. Dat wat mij altijd raakte was de echtheid van mensen, de glimp van passie, het moment dat iemand zijn/haar kern aan leek te raken. Het moment dat het ging over waarde toevoegen. Dat 'carrière maken' in het teken kwam te staan van anderen ondersteunen in "be the best YOU, you can be". Dat 'organisaties' wegvielen en het ging om 'mensen'. Ontroerend was het moment dat iemand raakte aan het kind in zichzelf.

Op dit moment werk ik in Engeland met kinderen en jong volwassenen in een leeromgeving die we 'school' noemen. Best even wennen na de grootsheid van organisaties :-). Claire heeft het in haar TEDx presentatie over de CITO toets in Nederland. Over een voorbeeld uit die CITO toets dat het taalbesef van een kind beoordeelt aan de hand van het 'warm' of 'koud' kiezen bij een plaatje van Iglo. Wat een schokkend besef dat er een goed en een fout antwoord mogelijk is ...  In wiens werkelijkheid is het 'goed' dan wel 'fout'? Beide antwoorden kloppen, het is maar vanuit welke bril je kijkt! Wat leert een kind op het moment dat het antwoord anders is dan volwassenen bedacht hebben? Wat schieten wij er als maatschappij mee op als iedereen hetzelfde gaat denken omdat het schoolsysteem zo ingericht is? Wie lost met andere inzichten de problemen van morgen dan op? Wil ik me ergens over opwinden: DAN IS HET HIER WEL OVER!  Ik heb ook 2 jongetjes wiens 'anders denken & doen' ik koester en stimuleer: hoe gaat dat straks als ze naar school gaan en in HET patroon moeten gaan lopen? Is de 'Peer Group Pressure" op die leeftijd sterker dan de eigen-heid van een kind? Ik houd mijn hart vast!

De vernieuwing die we vragen en zoeken voor de Wereld van Morgen, de uitdagingen waar we voor staan geven we door aan de volgende generatie. Kinderen die nu nog op school zitten. En wat geven we ze mee als bagage? Om toegerust te zijn voor deze immense uitdagingen die we nu nog niet eens kunnen overzien? Hoe kunnen wij de nieuwe generatie voorbereiden op hun toekomst?

Ik wil mijn steentje bijdragen. In het groot en in het klein (ehh .....vanuit welke werkelijkheid?) en moet gelijk denken aan het schitterende lied "ik heb een steen verlegd'. .....

Daarom was ik afgelopen week bij de presentatie van Young Enterprise in Poole waar jonge scholieren (12-16) hun 'enterprise' aan de jury presenteerden. De winnaar van onze County (Dorset) dingt in juli in London -samen met de andere County winnaars- mee naar de UK titel. En die mogen vervolgens Engeland vertegenwoordigen in het internationale veld van scholieren die een eigen onderneming gestart zijn. Voorafgaand aan de presentatie kwam elke groep bij mij langs voor een generale repetitie en feedback. Sommige zelfverzekerd, snelle praters, andere timide, stotterend, zoekend naar woorden. En zo ben ik morgen op een school om met 14-16 jarigen te praten over 'Employability'. En vrijdag in gesprek met zo'n 80 aanwezigen over 'hoe meer ondernemerschap te creëren in je organisatie'. Een mooie gelegenheid om naast het systeem dat 'organisatie' heet ook het 'school' systeem te benoemen als veroorzakers voor het gebrek aan ondernemerschap :-)

Ow, Claire: het lijkt me fijn je eens op een ander moment te gaan ontmoeten dan 16 april! Ik wens je veel toehoorders maar vooral believers wiens roeping de jouwe is!

Entrepreneurial Education

I just read this article from Fintan Donohue:

"There is a wide consensus that entrepreneurship is the key to Europe’s economic future, which the European Commission has added to with its important Entrepreneurship Act 2020, published yesterday. What is particularly encouraging is that the report recognises the key role education has to play in that entrepreneurial future." 

A few weeks ago I started to deliver Employability programs for Young Entreprise in schools in Poole and Bournemouth. Very challenging -in a positive way- to work with other participants than I used to work with at de Baak in the Netherlands. Teenagers instead of grown ups. I like it! I always said that "to unlearn", that is what we do and did at de Baak, is harder than "to learn'. Working with this young - I admit, using this word says more about my age than theirs :-)- group of people gives me the opportunity to really contribute to 'shape' someones working future. If you learn, by creating awareness, at a very young age about your set of skills, about how they can work for you, it can really give you an advantage in life, in work. And developing an entrepreneurial attitude will open doors too.

"Entrepreneurial education is not just about training people to be business founders, though that is vital, and we need them. It goes further than that, and is about equipping all young people to be better employees - more resourceful, creative and self-sufficient presences in the workplace. It is about helping young people unlock their innate capabilities, and providing a pipeline of exciting new talent to existing businesses, as well as inspiring the next generation of start-up founders." 

Hear, hear! I couldn't say it better.

Inspiratie

Wit

Als ik van U moet spreken, doe ik alle mooie woorden weg.

Ik wil maar liever weinig zeggen.

Ik wil maar liever enkele kale woorden zeggen.

Wat arme kale woorden, dat is mijn verhaal.

Mooie woorden denken alleen maar aan zichzelf,

ze moeten van dienen niet.

De goede woorden zijn arm en naakt

Als Franciscus.

Ze zijn trouw.

Enkele goede woorden, dat is genoeg.

Want er mag niets komen tussen U en mij.

Eigenlijk wil ik liever met U zwijgen.

J.C. van Schagen

Uit Ik ga maar en blijf, G.A. van Oorschot, Amsterdam, 1972

Young Enterprise & Me

Now celebrating it’s 50th anniversary Young Enterprise (YE) is the UK’s leading business and enterprise education charity. Their mission is to build a connected world of young people, business volunteers, educators and communities to inspire each other to succeed through enterprise. YE’s vision is that all young people should have the opportunity to gain personal experience and understanding of how business works and the role it plays in providing employment and creating prosperity in their regions and communities.

More inspiration? Visit www.young-enterprise.org.uk

Young Enterprise Dorset "Enterprise Education" Event

Friday, 22 March 2013

Merley House, Poole

3.30 - 7.30 pm

"This event is called Enterprise Education because it is all about just that! It is an educational but fun event about Enterprise - Young Enterprise, New Enterprises, Enterprising attitudes and Social Enterprise! The afternoon will bring together young people, new businesses, social enterprises, support organisations, volunteers and experienced businesses to share their lessons and successes. It will include table topics, presentations and sharing of ideas and best practice."

 ...... And I will 'lead' and facilitate one of the table topics: looking forward to that already! The topic I will bring to the table will be "how to create an entrepreneurial environment at your workplace". I will have to think about how to facilitate it, because we only have 30 minutes. When I worked at de Baak on this entrepreneurship topic, we did programs for a few days ....  still not having all the answers at the end :-) And that is a good thing I belief, as you can read on my Linkedin page

"My approach is open, energetic, honest, direct. In the process I generate more questions than that I give answers because I believe that asking questions, being curious creates awareness and is therefor a powerful way to develop as an individual or organisation."

And YES I know how frustrated it can be to not get an answer to a question. And YES, I get angry too if someone always returns my question with another question. And YES, I know that it sometimes feels that you can't go further without having an answer. And YES, we need answers to questions too -at least that is what we think- ..... But only every now and then. To make us feel confident, acknowledged, safe, quicker, ...  I totally understand that. But believe me: if you want to explore the topic entrepreneurship, especially in a corporate work environment, a 'question - answer attitude' won't evoke the entrepreneurial behavior in yourself and others. It won't give you the right mindset and toolkit to create an entrepreneurial environment at your workplace. Giving answers certainly won't make the other "be the best he/she can be" for I believe that every human being has all the 'answers' within themselves. And there is no 'universal' answer to any question. And I can only add value by asking  ..... questions. Not by giving my answers!

And now back to the 22 of March were I will be on my table with this entrepreneurial & workplace topic. Hopefully with a lot of participants joining me. Discussing this "how to create an entrepreneurial environment at your workplace" in only 30 minutes ..... I have a 1000 questions already! :-) 

Social Media

I experience that here in the beautiful South companies don't use social media like Twitter and Linkedin for their benefit. There is so much more possible! I meet business people who are not on Linkedin. People who are unemployed and don't use the power of social media to find a new job. I meet organisations who do nothing on Twitter. Organisations where nobody is responsible for social media. Events without using the benefits of social media to make it a long lasting experience, rather than "just another event".

It is probably all about change, and in my vision change only happens if there is a urgency.
Is there no sense of urgency?

"What? No? Ok, that sounds strange reading the newspapers and thinking about the future ..... but well, if you say so."

But.

Lets talk about money than! "Ah, now you are interested!" Using social media can save you money!

For example on your recruitment budget. Or your marketing and communication budget. It can even help with brand and reputation management (example: boat on fire where it was on Twitter before the yard knew it themselves, bad publicity about the fire ..... and no social media response from the yard. That can seriously damage your brand and the relationship with your clients). Social media will boost business development too. Well, it can effect all facets of an organisation for the better!

Why? When? Who? Where?

So what is your reason for the "n-eagerless" (not being eager :-)) to start using social media in your company?

Werk, werk, werk, werk, werk

Wat doe je als werk een obsessie lijkt te worden? Ach, ik moet het niet erger maken dan het is, maar waarheid is wel dat ik me zorgen maak over Me & Work. Want we komen in de zomer van 2014, dan wel 2015, weer terug naar Nederland. En dan? Waar ga ik dan werken? Zijn er banen die ik wil, die mij willen? De weg naar ZZP'er -met de 3 jaar financiële bewijslast- oogt niet erg interessant met de huidige recessie & ons plan om een family-huis te kopen zodra we het appartement in Rosmalen verkocht hebben. Als we het ooit verkopen .... Nu zal je zeggen: dat is nog zo ver weg .... en ja, dat is ook zo. Maar toch. De werkende in mij was best even oké met structuurloos, met minder werken, met af en toe projecten, met vrijwilligers werk, met netwerken, met werk zoeken hier in Engeland -ZZP'er of in loondienst-, met hier en daar iets doen voor de Baak. Ik vond ook mijn weg wel in zingeving en voldoening .... was een bezige bij: alles hier in Engeland opbouwen, ons als gezin settelen, meer tijd om te sporten, om te schrijven, Engelsen en de omgeving ontdekken, om mijn NLP opleiding te doen. "Ach ja, partner van een expat, je kent het wel". Maar aan alles komt een einde. Ook aan de tijd dat ik er oké mee was. Want dat ben ik niet meer. Banen zijn er hier niet echt. Ja, fulltime maar dat vind ik geen optie. Zou voor 7,50 per uur kunnen gaan werken als parttimer, 20-25 uur. Tenminste als ik het zou worden naast alle andere sollicitanten, maar kan niet zeggen dat ik daar erg enthousiast van wordt. Assistent van de office manager die weer de assistent is van de junior manager die assistent is van de assistent ......

Hoe ga ik om met 'werk' en "te maken keuze' gedachten in mijn hoofd? Dat is de vraag die mij bezighoudt. Niet eens zozeer wat het antwoord moet zijn -al zou een kant en klaar antwoord ook fijn zijn-, maar meer hoe stop of structureer  ik die gedachten? Hoe laat ik het geen obsessie worden. Ik kan natuurlijk wel met de antwoorden aan de slag gaan en gaan solliciteren in NL. Aangeven dat ik per september 2014 beschikbaar ben, maar ja .... Ben ook al druk aan het kijken op vacature sites, maar dan komt de realiteit om de hoek kijken. "De banen in 2014/2015 staan nog niet op een vacature site .....".  Solliciteren in het Engelse land is een continue proces, maar de realiteit is dat de kansen minimaal zijn. En mijn overtuiging "bedrijven in Zuid Engeland zitten vast te wachten op iemand met een andere kijk op hun werkelijkheid" (a la het Baak Strategie Programma zoals ik het in mijn Baak tijd ontwikkeld heb "Met Andere Ogen") .... heeft nog weinig bewijs gevonden.

En dan lees ik een artikel in het blad WIJS. "Werk, dat ben je zelf!" Ik citeer: "Je valt als mens niet samen met je werk, je bent meer dan je werk. Leven is niet werken, maar werken is wel leven. Werken is een deel van je leven dat een eigen zinnigheid moet hebben. Het moet een ruimte zijn waarin je je capaciteiten kunt inzetten, waarin je een bijdrage levert aan de samenleving, of dat nu betaald wordt of niet". Met dat laatste ben ik het niet eens, omdat ik werken zonder betaald te worden niet als werken ervaar. Even verder op staat er: "Bij werk hoort dat je (iets van) je ziel in je werk legt. Alle werk geeft een samenhang aan het leven, een plek waar je kunt inzetten wat je te bieden hebt. Je bent iemand door je werk". En de afsluiting van het artikel:"Werk: dat ben je zelf. Je wordt gevormd, bepaald door je werk. Je laat jezelf zien in je werk. Je ontplooit wat je te bieden hebt. Je vervult je verlangens om iets te betekenen voor anderen, voor de samenleving. Je identiteit is dus in het geding. Tegelijk is het zaak er wel kritisch mee om te gaan. Om je niet afhankelijk te maken van je werk. Dan ligt opbranden op de loer. Je bent jezelf in je werk, maar je leven is er niet van afhankelijk. Je bent meer dan je werk".

Ik snap waarom het zo'n groot ding is voor mij "niet-werken", tenminste niet in de vorm die ik gewend ben/was in NL. Mijn identiteit is in het geding! Werk geeft mij samenhang! Werk betekent je talenten inzetten! IK WIL MIJN TALENTEN INZETTEN! Zo, dat lucht op! En hè, dat is verrassend, als je hard schreeuwt dan hoor je je hoofd niet meer praten. Zou daar wijsheid in te vinden zijn?

Slow down mummy .....

Slow down mummy, there is no need to rush,
slow down mummy, what is all the fuss?
Slow down mummy, make yourself a cup tea.
Slow down mummy, come and spend some time with me.

Slow down mummy, let's put our boots on and go out for a walk,
let's kick at piles of leaves, and smile and laugh and talk.
Slow down mummy, you look ever so tired,
come sit and snuggle under the duvet and rest with me a while.

Slow down mummy, those dirty dishes can wait,
slow down mummy, let's have some fun, let's bake a cake!
Slow down mummy I know you work a lot,
but sometimes mummy, its nice when you just stop.

Sit with us a minute,
& listen to our day,
spend a cherished moment,
because our childhood is not here to stay!

Voetbal of basketball?

Vandaag kan ik wel 1000 blogs schrijven. Mijn hoofd en hart lopen over. Van het boek dat geschreven is wat ik ook geschreven had willen hebben: een verzameling van ideeën, ook de mijne, vergaard en gebundeld. Van de boeken die ik zelf kan gaan schrijven. Maar niet doe. Van onrechtvaardigheid en onrecht. Van irritatie en frustratie over talenten, energie, inspiratie die niet aangewend worden. Van oudere mensen die tegen studenten zeggen: "be aware of the change" ..... waarbij het zinvoller was geweest te zeggen "you ARE the change". Aangevuld met "en hoe kan ik jou helpen je rugzak te vullen en/of te verzwaren met alles wat je nodig hebt om toegerust te zijn voor jouw werkende morgen?"

Maar ik loop het meest over van het gesprek met de Dean van een universiteit die aangeeft dat zijn glas half leeg is. Ik schrik. Hij is de senior management laag die de wereld van morgen vorm moet geven? Ik schrik als we praten over wat allemaal niet kan. Budgetten die bepalen welke koers gelopen wordt.
Engagement is het sleutelwoord in de nieuwe strategie ... engagement met wie? "Met business". Oké, daar kan ik prima een rol in spelen. Ik vertel waar en hoe ik waarde kan toevoegen.

"Budgetten zijn er niet". Geen probleem, want als partner van een expat heb ik ingecalculeerd dat mijn financiële carrière een pas op de plaats zal maken. Wat niets zegt over mijn professionele ontwikkeling en de waarde creatie voor anderen hier in het buitenland. Het 1 staat los van het ander! En dat schijnt best lastig te zijn om te bevatten zo ervaar ik. Ik zou het wel weten als ik aan de andere kant van de tafel zat en iemand deed 'mij' in de aanbieding!

Mijn hart en mond roepen van nieuwe verbindingen -ja, ook met het bedrijfsleven!- anders dan de traditionele werkgever-werknemer verbinding. Ik pas niet op een Engelse loonlijst. Ben niet zo van hiërarchie en harken als organisatie structuur. De kans is groot dat ik daar zelf een hark van word. En ..... ik ben Rijnlands in hart en nieren, zeker na mijn loopbaan bij de Baak :-) Maar belangrijker nog dan dat: ik geloof oprecht dat ik als dedicated outsider meer waarde toevoeg dan als insider.

De aarde is niet vruchtbaar. "Long lasting relationships and business engagement", dat is waar de universiteit voor gaat. En lessen uit het verleden -waarbij externe business advisors met een zak geld weg gingen zonder 'waarde' achter te laten voor de universiteit- maken dat ze de nieuwe koers alleen aan willen gaan met mensen die contractueel verbonden zijn aan de universiteit. "Posities zijn er overigens niet op dit moment" ..... Tja. En wat zeg je dan?

De Engelse taal begint me te beperken. Ik schiet op de lat, maar het lukt me niet om in het doel te schieten. Begrijpen we elkaar? Misschien niet eens zozeer qua taal als wel qua inhoud. Wil ik basketbal spelen? Omdat ik denk dat dat is wat het bedrijfsleven en de universiteit nu nodig hebben? En blijft mijn gesprekspartner voetballen omdat ze daar al jaren erg goed in zijn? Ik gooi het over een ander boeg. "Volley-Voet-Bal zou ook kunnen", zeg ik, "samen compleet nieuwe sporten en speelvelden verkennen!?" De wereld van morgen is immers anders dan de wereld van gister, dus waarom ons laten beperken door dat wat al is?  Het blijft voetballen. Ik onderneem een laatste poging. "Dammen in het zwembad"?

Hoe krijg ik mijn visie op dit speelveld??!!

Ik ga het zien of en waar de ontmoeting toe leidt. Heb niet meer kunnen doen dan ik gedaan heb. Bij het weer naar buiten lopen kom ik M. tegen. Hij staat als business development manager op de loonlijst bij de universiteit, en is een jaar geleden aangetrokken om de contacten met het bedrijfsleven verder uit te bouwen. "Succes met voetballen", zeg ik. Hij kijkt me aan, "voetballen?" zegt hij, "ik ben aan t zwemmen!" "Vergeet dan je damstenen niet!", roep ik hem nog na. De liftdeuren gaan dicht. Ik hoop oprecht dat hij mij gehoord heeft.

Coach in Engeland

Op verzoek heb ik weer een artikel geschreven voor het #8 online Coaching Magazine van de Baak. Hier lees je het. Heb je geen zin om door te klikken? Hieronder is het ook te lezen :-)

Marianne van Munster - Engelandvaarder, coach, trainer & consultant 

Coach in Engeland

Jaren heb ik bij de Baak gewerkt, onder andere als coach. Nu woon en werk ik –als partner van een expat- voor een aantal jaar in Zuid Engeland, Dorset.

Ik zie en geloof in de kracht van coaching in organisaties, om te werken met een pool van interne coaches. Als interne coach ben je insider: bekend met taal, gebruiken, communicatielijnen, cultuur, verhoudingen, structuur. Geworteld en gevormd door de organisatie. En als professional ben je je bewust van je rol als interne coach en in staat om dat alles weer los te laten en “clean” te werken met je coachees. Tenminste, dat is hoe ik een goede interne coach kwalificeer.

Context-loos

Ik heb zelf altijd als externe Baak coach gewerkt met mensen: persoonlijke vraagstukken in relatie tot werk: -persoonlijk- leiderschap en ontwikkeling. Veelal een coach traject van 5 gesprekken en samen met de coachee in het moment werken aan zijn/haar vraagstuk. Context-loos (dan wel zo min mogelijk context) coachen ging prima; het bracht ons gelijk tot de kern, weg van de ‘verhalen’. Als coach was ik als een vis in het water & de coachees waren blij. Een win-win dus.  

Outsider

Alleen …. de vis is na het overzwemmen van het Kanaal in een andere water terecht gekomen. En de vis spartelt enigszins op het droge. Ik ben een interne coach in een organisatie die ik niet ken, een outsider. Ik ben een externe coach die 5 gesprekken nodig heeft om überhaupt de context te snappen, dus: hoezo context-loos coachen ……? 

Do I fit in?

Gaat dit werken? Engels is te leren, maar hoe zit dat met bekend worden met de innerlijke wortels van de Engelsen? Ik ben letterlijk en figuurlijk niet gevormd in dit Engelse landschap! Ik ben zo Rijnlands als maar zijn kan. En de organisaties hier zijn best heel erg Anglo Saksisch met hun regels, procedures, structuren, hiërarchie, aansprakelijkheid claims, health and safety, accreditaties en certificaten -je moet een gecertificeerd coach zijn wil je sowieso ergens binnen komen-.

Taal van het hart

En hoe coach je vanuit je hart in een andere taal als het niet je moedertaal is? Wat zijn, in het Engels, de vragen die er echt toe doen? Vragen die voorheen als vanzelf kwamen. Ik ben onwetend op het diepste niveau als het gaat om wortels, cultuur, context.  Onwetend over de verschillende betekenissen van woorden, ‘slang’, ….

Bewust – onbekwaam

Coachen in mijn nieuwe werkelijkheid is alsof ik het vak opnieuw te leren heb. Van een ‘bewust/bekwaam’ ben ik beland in het ‘bewust/onbekwaam’ kwadrant.  Vanuit een lerend perspectief prima. Vanuit het verlangen om me comfortabel in mijn werk te voelen … erg onprettig J

Het leek zo simpel: “ik ga werken als coach in Engeland”. De praktijk is weerbarstig!? Benieuwd naar jouw ervaring!

Reacties? Graag!

Marianne van Munster

Twitter: @mvanmunster

Email: harvestlearning@me.com