I'm free again!!

Joeppie! Google heeft mn blog weer vrij gegeven. Ik kan alles weer doen. Ik had niet gedacht dat dát zo'n vrij en vrolijk gevoel zou geven zeg. Ben écht heel blij!! Jammer van de grote daling in bezoekers ... , maar ik weet nu zeker dat het komt omdat Google me tijdens de blokkade overal uitgehaald heeft. Het is niet anders. Ik heb net heerlijk veeeeel nieuwe blogs gepost. Dus. Lezen maar!

PS wat alleen nog niet werkt ... mn spelllingcontrole. Sorrrry vor mooooooogelijk typefoutjs dis...

Laatste dagboekdeel ....

Donderdag 18-8-2228
Wat een heerlijkheid! Vandaag is het weer zo ver en luisteren we allemaal naar muziek. Om 13 uur gaan de luidsprekers aan en kunnen we meezingen. Tijd voor de global karaoke. Een keer per maand op vrijdag. Voor mij is dit het meest geweldige idee ooit bedacht binnen globalisering. Maar ik ben dan wel bevooroordeeld, want mijn passie is zingen. Maar goed. Werden de installaties vroeger gebruikt voor alarmmeldingen, sinds het afschaffen van geweld klinkt elke vrijdag de muziek door die speakers en doen we eenstemmig aan karaoke. Overal ter wereld. Toch iets goeds wat over is komen waaien uit Azie. Op straat zie je de films en teksten om mee te zingen.

En daarna heb ik een afspraak bij de medicijnman. Ik merk dat mijn energieën wat blokkeren. Waarschijnlijk zit er iets in de kloon formule, waardoor ik er last van krijg. Volgens mij hebben ze iets te veel van mij weggehaald voor mijn kloons. Ach. Fixt hij vast wel weer vandaag. Dus morgen doe ik niets. Kan ook niet, want mijn energiemanagement meter is leeg. Ik zal dus een dag moeten opladen. En de medicijnman reset hem waarschijnlijk ook tijdens onze afspraak. Nou ja, lekker een dagje floaten en opladen in die energiecabine vind ik niet eens zo erg. Is nu al weer 50 jaar geleden dat ik dat voor het laatst gedaan heb, dus onderhoud aan mezelf valt best mee.

Dag, dagboek! Tot volgende week.

Deel 3 van mn dagboek

Woensdag 17-8-2228
Wat en wie zou je zijn zonder humor? Wat een vrolijkheid vandaag. Veel gelachen, erg lekker. Zo geweldig dat we onze voedingsmiddelen zo uitgebalanceerd kunnen inspuiten, dat we een optimale stemming halen. Dat wat past in de situatie. En vandaag was het een dag om vrolijk te zijn. Waarom? Als ik eerlijk ben dan weet ik het eigenlijk ook niet. We lachen altijd zonder reden. Het hoort erbij. Het is schijnbaar goed voor je. Volgens mij heeft onze overheid in China dat bepaalt. Omdat ze vonden dat de algehele stemming wat neerslachtig was en werd. Dus de eenheden voedingsmiddelen zijn aangepast in de injecties. Een positiviteitscocktail noemen ze het. Hebben wij niets in te kiezen. Maar ja. Maakt me ook niet uit: ik heb heerlijk gelachen!

O ja.

Vandaag wil ik zeker 4 uur gaan doorbrengen in de spirituele wereld! Ik merk dat het wat versloft, dus maak die afspraak maar met jou, want dan zorg jij er wel voor. Ik heb even die stok achter de deur nodig! En ik moet ook keuzes gaan maken. Want mijn leven als non loopt ten einde. Misschien is dát het wel waarom ik het zo heerlijk vond om even te lachen vandaag. Want het is toch steeds weer triest om afscheid te nemen van een leven. Maar goed. Mijn leven als model en als prinses bieden nog genoeg uitdagingen. Ga dus daar vandaag maar weer eens instappen.

Verder heb ik niet zo’n zin om nog te schrijven. Morgen weer.

Vervolg van mijn dagboek

Dinsdag 16-8-2228
Een dag ouder…maar “wat is dat op een mensenleven”? Heel vroeger zouden ze trouwens zeggen dat ik “op leeftijd ben”. Haha, dát zijn ook écht gezegden uit de oude doos. Wie had in de 21e eeuw kunnen denken dat het lichaam leeftijdloos zou worden; dat het verouderingsproces zou stoppen. En wat ik nu schrijf is ook een taal waar niemand meer iets van snapt. En dat ik nog steeds kan schrijven! Goed van mij zeg!

Mijn nazaten hebben echt geen idee waar ik het over heb als ik in die oude taal met ze spreek. Schrijven kunnen ze ook niet. Is trouwens ook niet meer nodig. Maar ik ben wel blij dat ik het nog niet verleerd ben! Gek hoor, dat ik zo in de week van mn verjaardag altijd graag even terug kijk. We kijken alleen nog maar vooruit, nooit meer terug. Het verleden is gewist bij veel mensen. Bij mij gelukkig niet, ik zat bij een latere lichting: had een zussenvrijstelling. En nadat het was vrijgegeven kon je zelf kiezen wat je wilde. En ik kan er nog steeds voor kiezen hoor om mn geheugen te laten wissen, maar ik weet het nog niet. Want ik vind het wel fijn in de spirituele wereld mn leven nog eens te leven. Om het leven te leven als ik andere keuzes gemaakt had. Andere wegen had bewandelt en reizen te maken in mijn andere levens. Dat is zo gaaf! Ik leef nu mijn eigen leven en mijn 3 andere levens: als model, als non en als prinses. Je maakt wat mee. En sowieso wil ik, mocht ik mijn geheugen laten wissen, éérst nog meer willen weten over wat de risico’s zijn 50 jaar …… alhoewel ik alleen maar positieve berichten hoor, daar kunnen ze nog steeds niets over zeggen.

Zo dagboek, ik ga denk deze week alleen in de oude Nederlandse taal schrijven. Bevalt me wel. Stel je dat even in? Een stukje nostalgie dus. En makkelijk want dan kan niemand het lezen want die code kraken ze nooit.

Dagboek van een 257 jarige ......

Mathieu heeft een nieuw boek geschreven. Waarom zouden we dood gaan? In een heel pril stadium zou ik daar een klein aandeel in mogen schrijven. Een stukje uit mijn dagboek .... als zijde "Marianne als 257 jarige". Want, waarom zouden we doodgaan? Ik leef nog in 2228 ... Helaas, het idee heeft geen vervolg gekregen. Maar dat wat ik schreef in mn dagboek wil ik graag met je delen!

Maandag 15-8-2228
Vandaag ben ik jarig! 257 jaar ben ik geworden. Hoewel het niet meer van deze tijd is, vier ik het nog steeds uitbundig. “Verjaardag?” “Wat is dat?” vroegen mn nazaten en klonen zojuist? Hahaha. Weten zij veel. In 2003, pff …. zo lang geleden alweer!, ben ik begonnen om mijn vrienden iets aan te bieden ter ere van mijn verjaardag. Elk jaar heb ik sindsdien iets verrassends en grensverleggends gedaan met ze. Ook dit jaar. Ik moet deze week alleen wel snel gaan verzinnen wat ik nu ga doen! En dit jaar wil ik ook een keer de echte mens hebben, niet de kloon. Die zijn ook gezellig hoor, maar er ontbreekt toch iets authentieks in het contact. Trouwens. De kans dat ik in herhaling ga vallen is groot…hmmm, ik laat er maar even een programma op los, die komt wel tot een geniaal en uniek idee. Alhoewel, alle klimaatveranderingen, grensverschuivingen en integraties steeds weer nieuwe kansen en inspiratie bieden. Maar dat laat ik wel even doen. Ga ik geen energie in stoppen.

En. Energie is schaars, dus ik wil maximaal 5% van mijn levensenergievermogen hieraan gaan besteden. Heb zo ook mijn energiemanagement meter ingesteld. Dat is trouwens een gouden vondst geweest zeg. Ik druk op wat punten op mijn meridiaanbanen en het programma in mij regelt en beheert mijn energievermogen. Ik ga nog wel eens navraag doen of die burnout van eergister een storing in het systeem was. Hoop het wel want heb écht geen zin om weer doorgemeten te gaan worden.

Jeetje, time flies: ik realiseer me dat ik sommige vrienden de afgelopen 100 jaar niet meer in levende lijve gezien heb! Daar sta je dan ineens weer bij stil op een verjaardag. Ja, natuurlijk wel ontmoet in de digi wereld, maar daar kan ik nog steeds niet echt aan wennen. Ik ben best wel meegegaan in de tijd hoor! Maar lekker knuffelen doe ik toch liever met mijn nummer 1 vriend dan met zn kloon 2, 3, 4 en 5.

Wel makkelijk hoor, want alle klonen doen het werk terwijl je zelf je handen vrij kan houden voor de reizen naar de spirituele wereld. Misschien is dat wel leuk om te gaan doen als kado voor mn vrienden? Wacht, voer het even in als idee, rolt er vanzelf wel een successcore uit als analyse. Bij een 95% succes score ga ik dat maar doen denk…..

Blog recessie?!

Ik heb zojuist mijn blog statistieken eens bekeken. Dat was schrikken! In september nog 650 visits per maand en zelfs 812 page views. Daar ben ik best trost op! En nu. In november ..... nog maar 58 visits en 64 page views. En in oktober was het niet veel beter. Dus .... als jij deze blog leest: dank je wel! Je schroeft mn statistieken weer wat op :-)) En mn humeur!

Ik heb sterk het vermoeden dat die sterke daling komt doordat mn blog sinds september aangemerkt is als 'spam blog'. En volgens mij verwijdert Google dan alles, waardoor je onvindbaar wordt op 't net. Bijvoorbeeld ook niet meer voorkomt in de zoekwoordenstructuur.
Ben nog steeds bezig in contact te komen met Google om die review eindelijk eens te krijgen. Het zal me niet gebeuren dat ze mn blog verwijderen!!

Dan wel, de daling komt omdat de kredietcrisis toegeslagen heeft op blogger! Niemand heeft meer tijd om blogs te lezen. Alle neuzen in de boeken om de euro's op orde te krijgen. Zou dat het zijn? Vind ik wel een aangenamere reden dan die andere .... Want dát zou een uitdaging zijn, dat spam gedoe met Google is gewoon verspilde energie!

I hate Google

Ik erger me rot aan Google! Ze mogen dan alle touwtjes in handen hebben, oog voor de klant hebben ze niet. Ik wacht al weken op een review van mijn blog ... en nog steeds is er niets gebeurd. En de "... verwijderen we je blog binnen 20 dagen" stemt me niet gerust. Daar zou al mijn werk en inspiratie zomaar weggegooid worden! Maar ga maar eens contact opnemen met Google ... gaat je niet lukken! Ja, je mag je aansluiten bij een praatgroep. Maar dat wil ik niet! Ik wil een mail sturen naar Google. Iemand kunnen bellen. Die dan á la minuut mee kijkt naar mijn weblog en het deblokeert. Want ik heb géén SPAM blog..... Maar. Hoe kan ik dat nu duidelijk maken aan Google. Grote reus op afstand, barricades gebouwd zodat niemand binnen kan komen. "Houd alle klanten op een afstand", lijkt de gekozen strategie. En ik? Ik heb er genoeg van! Maar zelfs dat kan ik ze niet laten weten? Pffffff. Frustrerend hoor. Hoop dat ze dáár een praatgroep voor op gaan zetten!

Spam!!

De robots van Google, die het web afstruinen naar alles wat niet mag, hebben mijn blog aangemerkt als "potentieel spam blog". Nu is dat natuurlijk niet zo, maar feit is dat ik in afwachting ben van een "review". En daarna wordt je blog "gedisabled". Alleen ... dat duurt nu al weken! Maakt dat ik even uit de lucht was en ben. Tot snel weer!

Leve de recessie?!

In deze tijd van onrust, van omvallende reuzen ontkom je er niet aan om een blog te schrijven over, je raadt het al, de recessie. Gaat ie er komen? Wanneer? In welke vorm? Wat het ook moge worden, het is onomkeerbaar dat we de oude wereld achter ons gelaten hebben. Dat wij allen de uitdaging hebben om onze organisaties de wereld van morgen in te leiden.

Maar wat staat je dan te doen? Waar begin je? Alles om je heen is nu onzeker. Binnen en buiten staat op zn kop. Dat wat houvast gaf is niet meer. In het Baak Strategie Programma merk ik aan de casuïstiek van de deelnemers hóe lastig het is om koers te bepalen in tijden van onzekerheid. Hoe lastig het is om dán je rol als leider invulling te geven. En juist in die tijden is het vinden én volgen van je koers een noodzaak. Pompen of verzuipen!?

En wat gaat je dan helpen? Daar hebben we het dan samen over in het programma. Gelukkig niet alleen, samen! We voelen en herkennen de pijn, de onmacht. Antwoorden lijken ver weg, maar dan vinden we het oog van de orkaan. Daar waar we in rust komen tot de kern. Misschien ook wel tot onze eigen kern. Onszelf vragen stellen als: waartoe zijn wij als organisatie op aarde? Wat is mijn visie? Wat zijn mijn waarden? En herken ik die in de organisatie waar ik voor werk, waar ik verantwoordelijk ben voor de koersbepaling? Vragen ook als "why should anybody be led by you?".

Deze tijden kosten ons veel, maar reken maar dat ze ons véél meer gaan opleveren!

Vergruizende Grenzen

Ik ben zowel blogger van mijn eigen blog, als regisseur/blogger van de blog van de Baak/baakblue "Met Andere Ogen". Daar schrijf ik zelf op, maar ik heb ook mede bloggers die hun hoofden leegmaken op internet.

Weer heel wat anders om samen te bouwen aan een blog, het thema hoog in het vaandel, meerdere auteurs die hun eigen verhalen schrijven. In mijn eigen blog schrijf ik mijn verhalen. Alles kan en mag. Want ik ben de baas! Bij "Met Andere Ogen" ben ik ook de baas. Alleen niet meer van de eensmanszaak "Alle Wijsheid ligt op Straat".

Dus als regisseur bewaak ik het toneelstuk "Met Andere Ogen". Heeft elke speler een duidelijke rol, houdt hij zich aan de tekst, is hij op tijd op de repetitie, wat is de relatie tussen de spelers en de inhoud die ze vertellen. En naast de regisseur ben ik dan ook acteur: ik sta zélf ook op het toneel. Verwarrend als je niet alert blijft! Grenzen zijn niet zo duidelijk meer, ze vervagen. Ook in dit toneelstuk. Maar dat is wel oke. Want Vergruizende Grenzen bieden kansen!