Andere werkelijkheid

Ik vind het jammer dat ik er niet bij kan zijn als Claire Boonstra op het podium staat om verder te praten over "hoe de nieuwe generatie voor te bereiden op het leren in een snel veranderende en uitdagende wereld". Wat mij aansprak in een eerdere presentatie van haar bij TEDx was de oprechtheid waarbij ze aan het einde vertelde over haar roeping. Een roeping waar ik me 100% in herken en graag mijn bijdrage aan wil leveren. Jarenlang heb ik gewerkt met volwassenen in hun persoonlijke en organisatie ontwikkeling vraagstukken. Dat wat mij altijd raakte was de echtheid van mensen, de glimp van passie, het moment dat iemand zijn/haar kern aan leek te raken. Het moment dat het ging over waarde toevoegen. Dat 'carrière maken' in het teken kwam te staan van anderen ondersteunen in "be the best YOU, you can be". Dat 'organisaties' wegvielen en het ging om 'mensen'. Ontroerend was het moment dat iemand raakte aan het kind in zichzelf.

Op dit moment werk ik in Engeland met kinderen en jong volwassenen in een leeromgeving die we 'school' noemen. Best even wennen na de grootsheid van organisaties :-). Claire heeft het in haar TEDx presentatie over de CITO toets in Nederland. Over een voorbeeld uit die CITO toets dat het taalbesef van een kind beoordeelt aan de hand van het 'warm' of 'koud' kiezen bij een plaatje van Iglo. Wat een schokkend besef dat er een goed en een fout antwoord mogelijk is ...  In wiens werkelijkheid is het 'goed' dan wel 'fout'? Beide antwoorden kloppen, het is maar vanuit welke bril je kijkt! Wat leert een kind op het moment dat het antwoord anders is dan volwassenen bedacht hebben? Wat schieten wij er als maatschappij mee op als iedereen hetzelfde gaat denken omdat het schoolsysteem zo ingericht is? Wie lost met andere inzichten de problemen van morgen dan op? Wil ik me ergens over opwinden: DAN IS HET HIER WEL OVER!  Ik heb ook 2 jongetjes wiens 'anders denken & doen' ik koester en stimuleer: hoe gaat dat straks als ze naar school gaan en in HET patroon moeten gaan lopen? Is de 'Peer Group Pressure" op die leeftijd sterker dan de eigen-heid van een kind? Ik houd mijn hart vast!

De vernieuwing die we vragen en zoeken voor de Wereld van Morgen, de uitdagingen waar we voor staan geven we door aan de volgende generatie. Kinderen die nu nog op school zitten. En wat geven we ze mee als bagage? Om toegerust te zijn voor deze immense uitdagingen die we nu nog niet eens kunnen overzien? Hoe kunnen wij de nieuwe generatie voorbereiden op hun toekomst?

Ik wil mijn steentje bijdragen. In het groot en in het klein (ehh .....vanuit welke werkelijkheid?) en moet gelijk denken aan het schitterende lied "ik heb een steen verlegd'. .....

Daarom was ik afgelopen week bij de presentatie van Young Enterprise in Poole waar jonge scholieren (12-16) hun 'enterprise' aan de jury presenteerden. De winnaar van onze County (Dorset) dingt in juli in London -samen met de andere County winnaars- mee naar de UK titel. En die mogen vervolgens Engeland vertegenwoordigen in het internationale veld van scholieren die een eigen onderneming gestart zijn. Voorafgaand aan de presentatie kwam elke groep bij mij langs voor een generale repetitie en feedback. Sommige zelfverzekerd, snelle praters, andere timide, stotterend, zoekend naar woorden. En zo ben ik morgen op een school om met 14-16 jarigen te praten over 'Employability'. En vrijdag in gesprek met zo'n 80 aanwezigen over 'hoe meer ondernemerschap te creëren in je organisatie'. Een mooie gelegenheid om naast het systeem dat 'organisatie' heet ook het 'school' systeem te benoemen als veroorzakers voor het gebrek aan ondernemerschap :-)

Ow, Claire: het lijkt me fijn je eens op een ander moment te gaan ontmoeten dan 16 april! Ik wens je veel toehoorders maar vooral believers wiens roeping de jouwe is!