dinsdag 29 juli 2008

Generaties en leren

Bij de Baak hebben we programma's voor 20'ers, 30'ers, 40'ers en 50'ers. Volgens mij nog niet voor 60'ers, 70'ers, en verder. Een kans! Gat in de markt! En zo hebben we ook nog niets voor 10'ers. Past ook niet in het merk. En is ook minder kansrijk voor de Baak. Maar als je kijkt naar 'van Etter tot ...' op TV, de Engelse variant, dan is het wél een uitdaging .... én ik houd van uitdagingen :-).

Ik heb zelf ook het programma 30'ers doorlopen bij de Baak. Als deelnemer heb ik er meerdere blogs over geschreven. En alle generatieprogramma's spelen in op vergrijzing, verjonging, vergroening of hoe we het ook willen noemen. Schijnbaar is het écht waar dat generaties hun eigen vraagstukken en dilemma's hebben. Leeftijdgebonden. Aan de ene kant snap ik het wel. Aan de andere kant ... Apart dat het nog steeds bestaat: speciale programma's voor mensen van dezelfde leeftijd. Want de vraagstukken in organisaties gaan toch juist over hoe je de 'waarde' van oud (loyaal, al lang in dienst, mogelijk enigszins vastgeroest) én jong (snel, vernieuwend, liever geen binding) kan verbinden. Op zo'n manier dat ze elkaar versterken. Oud leert van jong en jong leert van oud. Dan moet je vooral géén leeftijdkaders gaan zetten. Geen programma's voor afgebakende leeftijden. Wél een leergroep voor alle leeftijden. En dan kijken wát je van elkaar te leren hebt. Generatieleren gaat toch over bruggen slaan tussen generaties?

Ik zou bijvoorbeeld de 'meester-gezel gedachte' weer nieuw leven in willen blazen binnen organisaties. Maar wel in een andere vorm dan vroeger, want in de Wereld van Morgen is de meester de gezel en omgekeerd. Jong is meester in nieuwe media. Oud is meester in levenswijsheid. En omgekeerd. Rollen wisselen elkaar continue af. Je moet dus wel durven, want ook 'senioriteit' krijgt ineens een hele andere betekenis -misschien verliest het wel betekenis- als je de rolwisseling serieus neemt. Maar dát is ook een aspect van generatie en leren: lef hebben!

donderdag 24 juli 2008

Schrijven

Ik vertelde het onlangs weer. Dat schrijven mij blij maakt. Hoe voldaan en tevreden ik me voel na het schrijven van een blog. Dat mijn ultieme voldoening een blog is waar ik super enthousiast over ben: als ik s'ochtends wat geschreven heb, dan kan mijn dag al niet meer stuk.

Geweldig dus dat ik naast bedenker en blogregisseur van de blog "Met Andere Ogen", óók blogger ben. Lees maar eens.

Ik geloof écht dat ik er meer mee wil! Daarom ga ik aankomende tijd contacten leggen om te zien of en hoe dat te realiseren is. Misschien een column in een krant of tijdschrift? Online dan wel offline. Collega's schrijven ook voor het FD dus ...... waarom ik niet?! Als jij ingangen of ideeën hebt, dan hoor ik het graag!

woensdag 16 juli 2008

Grenzeloos organiseren

Ik heb zojuist een eerste versie geschreven voor een nieuw programma bij de Baak. Over verandering, organisatiekunde en systeemdenken. En wat je daar mee kan in het kader van complexe verander vraagstukken in je organisatie. Dat we allemaal bewust en onbewust deel uit maken van een systeem, maar dat dat systeem -noem het organisatie- aan het veranderen is. Dat er dynamieken zijn die we soms met het blote oog niet zien, maar die vóór dan wel tegen ons kunnen werken in het systeem.

Ook een blog 'Organisatie' van Harry Starren gepost op de weblog van baakblue, Met Andere Ogen. Zal een dezer dagen te lezen zijn. En eerder deze weken meegedacht over het nieuwe thema voor de Dutch Innovation Experience dat 9 oktober weer zal plaatsvinden in Driebergen. En gister als klap op de vuurpijl gesproken met Ron. Over zijn nieuwe boek, maar ook over andere manieren van organiseren. Bijvoorbeeld bij zorginstellingen. Mede gebaseerd op de organisatie inrichting die de Baak gekozen heeft.

Grappig hoe alles soms samenkomt. Alsof het klopt en dat je dat in je hoofd maar ook in je buik voelt en weet. Alsof het 'waar' is -zegt iemand die niet geloofd in waarheid :-)-. En het voelt ook alsof iedereen het met elkaar eens is. Alsof we eenzelfde taak spreken. Met hoofd én hart. En waar het om draait is dan dat er zich iets aan het ontkiemen is. Waar we soms de vinger nog niet op kunnen leggen. Maar het gaat over nieuwe vormen van verbinding, nieuwe vormen van organiseren ook. Het gaat over vrijheid, het inzetten en bundelen van talenten daar waar het nodig is. Grenzeloos ook. Het gaat over andere vormen van organisaties, van mensen en middelen die zich verbinden. Om andere redenen dan voorheen. Antwoorden heb ik ook niet. Zijn er volgens mij ook niet meer. Wel energie en enthousiasme voor het gesprek. Dus: ik hoor het wel!

dinsdag 8 juli 2008

One-liners

Gister hoorde ik bij mijn haptonoom een mooie one-liner "als je je schuldig voelt, is dat een signaal dat je nog geen verantwoordelijkheid neemt". Even daarvoor in de wachtkamer las ik "je bent geen eigenaar van je functie, wél van je talenten". Het ging over hoe om te gaan met re organisaties en veranderingen. Ik houd wel van die one-liners. Mijn toiletdeur hangt er vol mee. Een deur vol met spreuken, artikelen, foto's en al dat wat mij raakt. Zo door de jaren heen is het me ook dierbaar geworden. Ik noem het ook wel: mijn persoonlijke ontwikkeldeur. Al mijn vrienden kennen "de deur van Marianne". Die gaat dus zeker mee als ik ga verhuizen!

De kracht van one-liners, want waarom meer woorden gebruiken als je aan een paar genoeg hebt? Misschien is zelfs één woord al genoeg. Vorige week nog. Met collega's in het bos; vol verwondering over het woord "langzaam" en "eenvoud". Daarom nu: een blog met one-liners. Verhalen erbij vertellen is écht niet nodig.

Als je niet weet waar je heen gaat, kom je er altijd.
Langzaam lopen is beter dan stilstaan.
Wees bij tegenwind buigzaam als gras.
Hak de knoop niet te snel door, je kunt hem ook ontwarren.
Je verstand te vaak gebruiken is ongezond.
Soms is het slim om de verrekijker om te draaien.
Je bent een wereldvrouw!
Breng wat tijd alleen door.
Leven is tekenen zonder vlakgum.
We denken zelden aan wat we hebben, maar steeds aan wat we missen.
Span je niet zo in, de beste dingen gebeuren als je ze het minst verwacht.
Zodra je iets wilt loslaten, houd je het vast.
Leven is veranderen, veranderen is leven.