Beroep: ParelKetting-Rijger

Ik was vandaag op het Bio Business Event. Nu viel dat enigszins tegen, omdat het meer om recruitment dan om business ging. En ik heb al een leuke job. Het gesprek terug in de stoptrein naar Utrecht was dan ook des te boeiender. En eigenlijk viel toen ook het Bio Business Event op zn plek.

Mijn collega-op-sabbatical steekt zijn mening niet onder stoelen of banken: "het is tijd om je visie én focus te verwoorden én te communiceren, bijvoorbeeld op je weblog!". We waren net weg van station Amsterdam Rai. Ik zou wensen dat de NS op dát moment een vertraging aankondigde. Helaas, we reden op tijd. En zo kwamen we ook al snel te praten over mijn assets. Ik weet niet meer bij welk station dát was. Maar wat toevallig zeg! Daar kwam het gesprek ook op met mijn collega-van-levenswijsheid een kleine week geleden. Misschien toch geen toeval? En naast alle positieve assets die ik volgens hem heb, signaleerde mijn collega-op-sabbatical ook ontwikkelpunten. Dat was in de buurt van Breukelen. -Ik kan ook zeggen negatieve assets, maar dat is not done in trainingsland: het zijn ontwikkelpunten.-

Zo! Dat zet je weer even op scherp! "Maar wat zijn die assets dan?", hoor ik je nu vragen. Daar ben ik dus ook eens goed over gaan nadenken. En vul gerust aan als je daar behoefte toe voelt. Want ik ben er nog niet helemaal uit. Een kenmerk van een Duizend Dingen Doekje is nu eenmaal dat ie al snel 1000 assets denkt te hebben. Maar goed, een paar dan: "tot de essentie komen/analytische/scherp, kritisch en out-of-the-box vragen stellend, kansen zien, passie, verbindend, communicatief sterk, lef". En een ontwikkelpunt is om een teleurstellende ervaring om te zetten in een kans, in kracht. En ook leiderschap tonen bij het uitdragen van een visie. En óók om een focus aan te brengen. En laat dat nou net dé uitdaging zijn voor een Duizend Dingen Doekje, die diep in zn hart een focus op "alles" wil hebben.

Dus. Ik heb een carrière switch gemaakt. Vandaag. Op basis van het gesprek van onlangs én dit gesprek in de stoptrein naar Utrecht. Ik denk dat het bij station Maarssen was. Ik heb een nieuw beroep: ik ben ParelKetting-Rijger. Ik zoek dus parels. En dat is makkelijk want die zijn er genoeg, geloof mij. Vandaag op het Bio Business Event bijvoorbeeld. De ene parel na de andere heb ik gevonden. De een was nog mooier dan de ander. Sommigen wisten het niet eens. Zaten nog in de schelp. Maar dan, dan heb je de parel, en dan? En daar komt het uitdagende van mijn beroep: het rijgen van de parelkettingen! Want ik ben niet voor niets een ParelKetting-Rijger. En juist dat rijgen is best wel lastig... Parels stralen namelijk al zo sterk van zichzelf, dat er minimaal 1000 redenen moeten zijn om zich aan een ketting te laten rijgen. Er zijn 1000 argumenten nodig om de parels te laten zien dat ze samen nóg mooier en krachtiger kunnen worden. Nóg meer kunnen stralen. Dat het fijn is om een parelketting te zijn. Dat veel verschillende kleuren parels de parelketting nóg mooier maken. Dat de verbinding met de andere parels in de ketting extra glans geeft aan je eigen parel. Dat de wereld gebaat is bij een parelketting, mogelijk minder bij losse parels. En dat een parelketting ook wel eens kapot gaat, en dat dat oke is: dat je dan nieuwe kettingen kan rijgen.

En dan? Dan ben ik maar wat blij dat ik een Duizend Dingen Doekje ben. Dat ik denk 1000 assets te hebben. Dat ik 1000 argumenten weet, dat ik 1000 kansen zie, dat ik 1000 parels ken, dat ik 1000 rijgdraden heb. Want die zal ik allemaal nodig hebben bij het rijgen van de parelkettingen. Wat een uitdagend nieuw beroep heb ik!

Stress!!!

Naast alle stress waar je als actieve 30-er mee om te gaan hebt, en dan laat ik de hele vrouwelijke HaHaHa (alias HormonenHuisHouding) stress compleet buiten beschouwing, is er een nieuwe stress bijgekomen: blogstress. Heluppp!!! Nog meer stress?

De Pers schrijft er vandaag over. En ik snap het wel hoor. Het is een vorm van "moeten" die je jezélf oplegt. En ja, dát geeft stress. Wist je dat al? Want je bent het altijd zelf, nooit is het een ander die jou stress geeft. En hoewel ik altijd vol bravoure roep dat het woord "moeten" al járen niet meer in mijn woordenboek voorkomt, ontkom ik er ook niet meer aan. De wereld draait door en ik draai als een razende mee. Want. Ik moet mn blackberry -werk- lezen en zien wie me mailt en waar het over gaat. Ook in het weekend en 's avonds. En ik moet dan gelijk reageren. En daarna weer reageren op de reactie. En ik moet weten wie mij belt/sms't. En dan moet ik ook weer gelijk reageren. Mijn mobiel -privé- moet ik dus altijd bij me hebben.

En nu kan ik dus ook blogstress krijgen? Of al hebben. Want. Ik moet héél goed zijn in het schrijven. Ik moet persoonlijke, krachtige, leuke, scherpe, humoristische, zinvolle, vakinhoudelijke, deskundige, verrassende, inspirerende, enthousiaste, wijze, vernieuwende teksten schrijven voor op mn weblog. En ik moet regelmatig iets nieuws schrijven. En ik moet .... STOP! Ik wil niet meer moeten van mezelf. Ik wil niet meer draaien en razen. Dit vraagt om een besluit: het woord "moeten" komt dus per direct niet meer voor in mijn woordenboek! Mijn oude wijsheid in ere hersteld, dd 29 mei 2007. Wie volgt? Samen stoppen met moeten?!

PS Je zal snappen dat vanaf nu preventie hoog op mijn agenda staat. Ik doe dus ook actief aan blogstress-reductie: ga zómaar wat schrijven. Niet wijs, leuk of enthousiast. Niet verrassend, zinvol en al helemaal niet regelmatig. Niets moet, alles mag. Pffff ...... een weblog is relaxed zeg .......

Dag Loesje

Duizend Dingen Doekje

Ik ben een Duizend Dingen Doekje. Vanaf het moment dat ik ben. In hart en nieren. Vol passie en energie doe ik waar een Duizend Dingen Doekje goed in is: 1000 dingen. Onlangs vroeg een vriendin of ik het Honderd Dingen Doekje kende. "Hoezo?", vroeg ik. Ze vertelde dat ze het Honderd Dingen Doekje had ontmoet: ze leek erg op mij. Vol passie en energie deed ze waar een Honderd Dingen Doekje goed in is: 100 dingen.

Dát heeft me wel aan het denken gezet zeg. Want hoe kan een Honderd Dingen Doekje nu op mij, een Duizend Dingen Doekje, lijken? Want zie me nu thuis zitten achter mn laptop. Donderdagavond half tien. Druk en vol inspiratie aan het werk. Zoals meerdere avonden deze week. Duizend gedachten spelen door mn hoofd. Duizend dingen voordat ik klaar ben. Duizend dingen tegelijkertijd aan het doen. Duizend ideeën die ik nog wil opvolgen. Duizend mensen die ik nog aan elkaar wil koppelen. Duizend verhalen die ik nog wil schrijven. Duizend emails die ik nog wil versturen. Duizend vrienden die ik nog wil bellen. Duizend ...

Het Honderd Dingen Doekje is waarschijnlijk al lang klaar met haar 100 dingen.

Ik denk dat ik toch eens ga bellen met het Honderd Dingen Doekje. Eens horen hoe het is om een Honderd Dingen Doekje te zijn, die gewoon klaar is na 100 dingen......

"Marketeers hebben weinig passie"

Ik heb vorig jaar gereageerd op deze stelling op MolBlog. De stelling was gekoppeld aan een artikel in Adformatie.

Volgens mij nog steeds een zeer actueel thema in marketing land: passie! Uit de oude doos dus.

Jan Peter van Doorn schrijft in Adformatie:
‘(Marketing is) steeds meer van hetzelfde, nauwelijks innovaties, weinig eigen visie, weinig passie. En laten we ook niet vergeten dat de grote vernieuwingen van de laatste decennia niet zijn ontstaan vanuit een marketingperspectief, maar vanuit een logistieke, technologische of operationele invalshoek. ‘Marketing is verworden tot niets anders dan het creëren van een hoge "entry barrier". Hoge entry barriers mogen dan bestand zijn tegen geld, macht en powerplay, ze zijn niet bestand tegen vindingrijkheid, originaliteit, passie, ziel en zaligheid. Zeg maar de antimarketinggedachte. Voorbeelden daarvan tref je aan op zolderkamertjes, in kleine achterafstraatjes, in de zogenaamd minder ontwikkelde landen, en op internet. Daar worden barrières geslecht en de consument vindt het nog leuk ook.’

De stelling: 'Marketeers hebben weinig passie".

Mijn reactie:
"Wat lekker om iedereen in hokjes te duwen zeg. Is zo makkelijk. Kan je tenminste iets algemeens roepen over een beroepsgroep zoals "ze hebben weinig visie, ze hebben weinig passie, ze innoveren niet". Maar wie is "ze"? Ik herken me nooit in die algemeenheden. Misschien ligt dat aan mij. O ja natuurlijk, de marketeer is ook eigenwijs. Apart eigenlijk dit hokjes denken, want roepen we niet al jaren met zn allen dat dé consument niet meer bestaat? In mijn ogen bestaat dé marketeer ook niet. Maar ik wel. En ik heb passie, visie en ik innoveer. En ben ook nog eigenwijs. Dus, wáár hebben we het over?? "

Het merk IK!

Ik dacht: ik ga eens aan de slag met het merk "Marianne". Personal Branding is hot en ik wil mijn merk "Marianne" ook goed laden! Ik heb onlangs een workshop gegeven over Personal Branding, dus het kan geen kwaad zelf ook iets te doen aan dit fenomeen. Vandaag is dus "Ik Werk aan Mijn Merk-dag". Ik wil een duidelijke signatuur: herkenbaarheid! Een merkenwaaier biedt uitkomst. Oke, eerst een paar vragen beantwoorden? Nou ja, dat kan.

• Merkcompetenties en waarden: wat doet het merk?
• Merkkern: wat is de essentie van het merk, de authenticiteit?
• Merkpersoonlijkheid: welke emotionele relatie wil het merk met haar stakeholders?
• Merkbeeld: wat zijn de waarneembare elementen waaraan het merk te herkennen is? (logo, kleur)
• Merkbelofte: Wat belooft het merk, waarin ligt de bewijskracht, aan wie wordt de belofte gedaan?
• Merkkern: wat is de essentie van het merk?
• Merkverhaal: al deze merkelementen omgezet in een verhaal, wát is het verhaal dan?
  

Zo! Dát is lastiger dan ik dacht. Vandaag even snel het merk "Marianne" laden dacht ik.
Niet dus. Er zullen veel meer "Ik Werk aan Mijn Merk-dagen" moeten komen. Want dit vraagt om verdieping en zelfonderzoek, misschien wel om 360 graden feedback. En een Baak training "IK en de Ander", kan ook geen kwaad. En ongetwijfeld heb ik de hulp van mijn stakeholders nodig. En ...... Maar goed, na alle energie die ik er in ga steken, staat er straks wel een uitermate krachtig "Marianne" merk!

Hoe gaan organisaties om met het merk "IK"? Mensen die hun merk willen laden, dan wel aan het laden zijn? En hoe verhoudt dat merk "IK" zich dan tot het corporate organisatie merk?
Wie denkt hier binnen of buiten de organisatie over na? Voor je het weet heb je een "huis van merken" waarbij het dak eraf gaat! Of misschien is het huis te klein? Of wordt er een ander huis naast gebouwd? Doen we aan woningruil? Krijgen we nieuwe bewoners?

Het merk "IK" denkt hier graag over mee!

Ik Zie, ik Zie, wat jij niet Ziet .....

Hoe vaak kijken we elkaar écht in de ogen? Wie heb jij vandaag écht aangekeken? Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik kijk .... maar eigenlijk niets zie. Met als gevolg dat er geen connectie is met de persoon met wie ik praat. Ik creëer dan in dat contact ook niet zo veel. Vind ik. Twee hoofden die met elkaar praten en de harten zijn stil.

Je ervaart hoe het werkt op het moment dat je iemand écht aankijkt, contact maakt door in ogen te kijken. Dan komt er veel energie vrij zeg. Probeer het eens. Bij voorkeur in een zakelijke omgeving. En als je dan toch kijkt? Lach er eens bij! Je weet niet wat je meemaakt.

Maar waarom schrijf ik hier nu eigenlijk over. O ja. Ik wandelde vandaag met Harry door het bos. We keken alle twee naar de bomen en de regen op de bladeren. En we keken ook naar hetzelfde vraagstuk. Zijn blik was anders dan de mijne, waardoor ik op een andere manier kon kijken naar mijn werkelijkheid. We liepen achter elkaar, want anders werden we nat van de regen. Soms stopten we en keken we elkaar even in de ogen. Dat was nodig voor de connectie. Daarna liepen we weer door. Aan het einde van de wandeling keek ik met andere ogen.

Elkaar in de ogen kijken werkt. Andermans ogen gebruiken om te kijken naar een schijnbare werkelijkheid werkt ook. Wat houd ik toch van ogen!

Strategie is dood! Leve Strategie!

Werken bij de Baak maakt dat ik zo veel interessante en inspirerende mensen ontmoet. Zo ook vandaag. Ik had een gesprek met een trainer die in het Strategie Programma van de Baak gaat uitvoeren. We lopen nu samen op bij de ontwikkeling en straks bij de uitvoer van het programma. We hadden het over strategie. Zoals ik het de laatste tijd veel "heb" over strategie. Over wat een container begrip strategie eigenlijk is. Over de hoeveelheid aan boeken volgeschreven over strategie. Over alle strategie goeroes. Over de hoeveelheid aan strategische modellen en theorieën. Over bestaande cognitieve strategie opleidingen en trainingen. Maar vooral over wat wij dan niet beogen met het Strategie Programma.

Dat triggerde mij, want na het zien van de film The Secret zie ik scherper hoe het werkt met dingen niet willen: dan krijg je meer van dat wat je niet wilt.

Want wat maakt dat al die strategie wijsheden, modellen, boeken en theorieën volgens mij niet meer werken voor organisaties? En wát werkt dan wel? Waarom als Baak een Strategie Programma ontwikkelen?

Eigenlijk is het heel simpel. Zo vonden mijn trainer en ik. Strategie staat of valt met de mens achter die strategie. Strategie draait om leiderschap. Brian Bacon verwoorde het heel mooi tijdens een Baak event "Leiderschap is strategie en karakter, als je er één moet missen, laat dat dan strategie zijn". Karakter, dat is waar het om draait. Dus daarom een "anders dan anders" Strategie Programma, juist bij de Baak. Want de kracht van de Baak is om een mens stil te zetten, het biedt de gelegenheid om te kijken naar wat is, het gaat terug naar de persoonlijke kracht van een individu. Om daarná te accelereren, waardoor automatisch óók de context beïnvloedt zal worden. Beweging door een mens geeft beweging in de omgeving, de organisatie.

Niks geen modellen en theorieën dus. Nu even niet. We hebben al genoeg geleerd, cognitief dan, over strategie. Strategie is dood! Leve Strategie!

O ja, "praten over" strategie ga ik ook minder doen. Ik ga het gewoon doen!

Alignment werkt! -The Secret-

In Den Haag heb ik The Secret gezien. Een aanrader. Over de Power of Attraction; alles wat je hebt én niet hebt -materieel en immaterieel- heb je zelf gecreëerd. Denken aan waar je meer van zou willen, werkt. Denken aan wat er niet is, maakt dat je dáár meer van krijgt. En zo worden er nog veel meer wijsheden en praktische vertalingen aangereikt in The Secret. Je moet hem écht zelf kijken, want navertellen is onmogelijk. En daarbij komt dat ik er waarschijnlijk andere elementen uit haal dan jij zou doen.

Wat voor mij, weer, een eye opener was, was de term "congruent". Ik gebruik liever de term "alignment". In mijn woorden, in hoeverre ben je in lijn, in hoeverre is er een alignment in jezelf. In wie je bent, wat je wilt, wat je denkt en communiceert, hoe je dan handelt. Ben je in staat om consequent te gaan voor je droom? En ben je dan congruent in het willen, denken, voelen, handelen én erover communiceren, zodat je die droom ook waarmaakt?

Ik betrapte mijzelf erop, dat ik vaak een diffuus beeld de kosmos in stuur. Een voorbeeld? Ja, ik wil als zelfstanding ondernemer starten, wil ik het wel echt?, nee, ik wil het toch niet, ja, laat ik het toch maar overwegen, nee, mijn huidige baan is nog veel te uitdagend. Wat moet de geest van Aladin & de wonderlamp, ook uit de film, "Your wish is my command!" hier nu weer van denken? Waarschijnlijk niets en krijg ik meer twijfels terug, want dát stuur ik de kosmos in. Volgens The Secret creëer ik zo erg weinig: er is geen alignment.

Deze filosofie kan je volgens mij heel goed op organisaties plakken. In hoeverre is er "alignment" in een organisatie? Zijn de corporate merkwaarden bijvoorbeeld "aligned" met de mensen die werken binnen dat merk? En in hoeverre is er "alignment" in:

- wie je bent als organisatie (identiteit), nu en in de toekomst;
- welke medewerkers bij je werken en wat hun passie is;
- welke shareholders verbonden zijn;
- wie je klanten zijn;
- welke diensten/producten je aanbiedt;
- wat je communiceert in de markt.

Klopt het totaal plaatje van je organisatie nog wel? Of zend je als organisatie, net als ik, ook een diffuus beeld uit? Is er dus géén alignment én, als we The Secret geloven, creëer je dus weinig? Interessant om eens te onderzoeken hoe dat werkt voor jouw organisatie!

"Your wish is my command!", ik geloof dat het zo werkt, dus:
1. Zorg voor alignment;
2. Wees je bewust van wát je wenst.

Stukje kijken van deze documentaire?

De Telletubbies: marketeer of the year 2007!

Ik zag gister een documentaire van Teleac over de Telletubbies. Ik heb zelf geen kinderen, maar TinkyWinky heb ik wel eens voorbij zien komen bij vriendinnen. Wat een ellende! Wat ontzettend irritant! Dát vind ik nog steeds, maar na het zien van deze documentaire vind ik het óók een geweldig marketing concept. Hier kunnen echt alle marketeers wat van leren: denken vanuit de markt, vanuit de klant.

Doen wij dat nog wel vraag ik me dan af? Doe ik dat nog wel? Of blijven we in onze ivoren toren zitten, doen we wat we altijd al doen, wachten we tot de klant ons belt. En zijn we verbaasd dat we maar niets horen ..... ?

De makers van de Telletubbies zijn letterlijk in de huid van de klant gekropen. Observatie van gedrag, onderzoek over bijvoorbeeld de ontwikkelpsychologie van een kind, écht alles is uit de kast gehaald om te onderzoeken wáár de klant behoefte aan heeft. Alles wat je ziet in het programma klopt en sluit naadloos aan bij de belevingswereld van het kind.

En het resultaat? Dat liegt er niet om; kinderen van 1, 2 jaar oud, die volgens ontwikkelpsychologen slechts 20 seconden aandacht vast kunnen houden, zitten ineens onafgebroken voor de TV te kijken naar de Telletubbies. En dáár zijn dan de shareholders ook weer erg tevreden mee, dus waardecreatie aan alle kanten. Tinky Winky: gefeliciteerd!

De marketeer of the year titel is een jaarlijkse prijs en wordt in 2007 voor de zevende keer uitgereikt door het Tijdschrift voor Marketing, Platform Innovatie in Marketing (PIM) en het Nima.

Continovatie

Wat een krachtig woord! Mag wat mij betreft opgenomen worden in het Groene Boekjes voor Leiders. En als dát boekje nog niet bestaat, dan hebben we nu het eerste C-woord al aangeleverd.

Continovatie werd ingebracht in mijn gesprek over Strategie met een directeur Marktstrategie & Organisatieontwikkeling uit de Zorg. Hij vertelde dat hij het woord Continovatie continue gebruikte in zijn organisatie: in korte tijd door fusies en overnames uitgegroeid tot een bedrijf met duizenden medewerkers.

Continovatie = Continueren + Innovatie

Dát was hoe hij keek naar de strategische vraagstukken van zijn organisatie. En veel organisaties zullen deze vraagstukken herkennen. Innovatie is aan de orde van de dag, de externe omgeving schreeuwt om innovatie. Het strategische speelveld verandert en innoveren lijkt een sleutel. Alleen ...... innovatie inbedden in de cultuur van de organisatie is helemaal niet zo makkelijk. Continuïteit is waar een gezonde organisatie op drijft. Innoveren en continueren lijken soms haaks op elkaar te staan. Of niet?

Continueren is doen wat je doet, wat je organisatie al tijden doet. Is een omgeving waar de medewerkers zich veilig voelen, waar gebaande paden worden bewandeld. Is de waarde creatie voor stake- en shareholders waarborgen. Continueren vraagt een specifieke leidersschapsstijl. Om medewerkers die de "back-bone" zijn van een organisatie. Mensen die beheersen, bewaken en cognitieve afwegingen maken, die ervoor zorgen dat de continuïteit niet in het gedrang komt.

Innovatie is chaos, is onrust, is verandering. Is ook creativiteit. Is geel. Is emotie. Is wandelen buiten de gebaande paden. Is onzeker. Is een andere manier van werken, leidinggeven en organiseren dan voorheen. Innovatie is gek, is anders, is onderuit gaan en daar van leren en weer door gaan. Innovatie is wars van regels, gaat voor een paradigma shift en kijkt naar wat niet logisch is. Innovatie sluit allianties en netwerkt, creëert kansen.

Is Continovatie een droom die ooit uit gaat komen?

De eerste keer

Mijn geheugen is een zeef. Waarschijnlijk omdat mijn hoofd vaak al zo vol is van meningen, visies, ideeën, kansen en nog wel 35.000 andere gedachten. Ik gebruik mijn zussen en vriendinnen dus vaak als archief. "Weet jij nog .....?" En ja, ze weten vaak meer dan ik. Want zouden ze nog weten van mijn eerste keer? Ik denk het wel, want in onze vriendschappen deel ik alles, dus ongetwijfeld hebben ze mijn verhalen en dilemma's over die eerste keer opgeslagen. En ongetwijfeld heb ik dus mijn eerste keer zoenen met ze gedeeld. Mijn eerste werkdag weten ze ongetwijfeld ook nog wel. Mijn eerste keer een huis kopen, een auto. Momenten die ik al snel weer vergeten ben, maar die altijd samen gegaan zijn met twijfel. Dát weet ik nog wel. En dan nu mijn eerste keer bloggen. Ongetwijfeld vinden ze het leuk om mee te lezen .... Maar ik twijfel. Ga ik het met ze delen? Deze eerste keer? Waarschijnlijk wel, maar nu nog niet.

Innovatie in Nederland

Dutch Innovation Seminar

Een platform waar Nederland zich jaarlijks manifesteert op het gebied van Innovatie. Na Heineken met de Beertender in 2005, was het podium in 2006 voor Apple met de ipod.

Toonaangevende en inspirerende sprekers geven hun visie op Innovatief Nederland. Onderwerpen die aan bod komen zijn "hoe combineer je slimme technologie, de kracht van eenvoud en de creatieve mens als ingrediënten voor succesvolle innovatie?"

Het Dutch Innovation Seminar 2006 (DIS) werd op 5 oktober georganiseerd door De Baak Management Centrum VNO-NCW en aangeboden door Apple. Kijk en beleef DIS 2006 nogmaal op www.debaak.nl/dis.

De voorbereidingen voor DIS 2007 zijn gestart. Noteer vast 4 oktober in je agenda voor Dutch Innovation Seminar 2007.