Naast alle stress waar je als actieve 30-er mee om te gaan hebt, en dan laat ik de hele vrouwelijke HaHaHa (alias HormonenHuisHouding) stress compleet buiten beschouwing, is er een nieuwe stress bijgekomen: blogstress. Heluppp!!! Nog meer stress?
De Pers schrijft er vandaag over. En ik snap het wel hoor. Het is een vorm van "moeten" die je jezélf oplegt. En ja, dát geeft stress. Wist je dat al? Want je bent het altijd zelf, nooit is het een ander die jou stress geeft. En hoewel ik altijd vol bravoure roep dat het woord "moeten" al járen niet meer in mijn woordenboek voorkomt, ontkom ik er ook niet meer aan. De wereld draait door en ik draai als een razende mee. Want. Ik moet mn blackberry -werk- lezen en zien wie me mailt en waar het over gaat. Ook in het weekend en 's avonds. En ik moet dan gelijk reageren. En daarna weer reageren op de reactie. En ik moet weten wie mij belt/sms't. En dan moet ik ook weer gelijk reageren. Mijn mobiel -privé- moet ik dus altijd bij me hebben.
En nu kan ik dus ook blogstress krijgen? Of al hebben. Want. Ik moet héél goed zijn in het schrijven. Ik moet persoonlijke, krachtige, leuke, scherpe, humoristische, zinvolle, vakinhoudelijke, deskundige, verrassende, inspirerende, enthousiaste, wijze, vernieuwende teksten schrijven voor op mn weblog. En ik moet regelmatig iets nieuws schrijven. En ik moet .... STOP! Ik wil niet meer moeten van mezelf. Ik wil niet meer draaien en razen. Dit vraagt om een besluit: het woord "moeten" komt dus per direct niet meer voor in mijn woordenboek! Mijn oude wijsheid in ere hersteld, dd 29 mei 2007. Wie volgt? Samen stoppen met moeten?!
PS Je zal snappen dat vanaf nu preventie hoog op mijn agenda staat. Ik doe dus ook actief aan blogstress-reductie: ga zómaar wat schrijven. Niet wijs, leuk of enthousiast. Niet verrassend, zinvol en al helemaal niet regelmatig. Niets moet, alles mag. Pffff ...... een weblog is relaxed zeg .......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten