Voetbal of basketball?

Vandaag kan ik wel 1000 blogs schrijven. Mijn hoofd en hart lopen over. Van het boek dat geschreven is wat ik ook geschreven had willen hebben: een verzameling van ideeën, ook de mijne, vergaard en gebundeld. Van de boeken die ik zelf kan gaan schrijven. Maar niet doe. Van onrechtvaardigheid en onrecht. Van irritatie en frustratie over talenten, energie, inspiratie die niet aangewend worden. Van oudere mensen die tegen studenten zeggen: "be aware of the change" ..... waarbij het zinvoller was geweest te zeggen "you ARE the change". Aangevuld met "en hoe kan ik jou helpen je rugzak te vullen en/of te verzwaren met alles wat je nodig hebt om toegerust te zijn voor jouw werkende morgen?"

Maar ik loop het meest over van het gesprek met de Dean van een universiteit die aangeeft dat zijn glas half leeg is. Ik schrik. Hij is de senior management laag die de wereld van morgen vorm moet geven? Ik schrik als we praten over wat allemaal niet kan. Budgetten die bepalen welke koers gelopen wordt.
Engagement is het sleutelwoord in de nieuwe strategie ... engagement met wie? "Met business". Oké, daar kan ik prima een rol in spelen. Ik vertel waar en hoe ik waarde kan toevoegen.

"Budgetten zijn er niet". Geen probleem, want als partner van een expat heb ik ingecalculeerd dat mijn financiële carrière een pas op de plaats zal maken. Wat niets zegt over mijn professionele ontwikkeling en de waarde creatie voor anderen hier in het buitenland. Het 1 staat los van het ander! En dat schijnt best lastig te zijn om te bevatten zo ervaar ik. Ik zou het wel weten als ik aan de andere kant van de tafel zat en iemand deed 'mij' in de aanbieding!

Mijn hart en mond roepen van nieuwe verbindingen -ja, ook met het bedrijfsleven!- anders dan de traditionele werkgever-werknemer verbinding. Ik pas niet op een Engelse loonlijst. Ben niet zo van hiërarchie en harken als organisatie structuur. De kans is groot dat ik daar zelf een hark van word. En ..... ik ben Rijnlands in hart en nieren, zeker na mijn loopbaan bij de Baak :-) Maar belangrijker nog dan dat: ik geloof oprecht dat ik als dedicated outsider meer waarde toevoeg dan als insider.

De aarde is niet vruchtbaar. "Long lasting relationships and business engagement", dat is waar de universiteit voor gaat. En lessen uit het verleden -waarbij externe business advisors met een zak geld weg gingen zonder 'waarde' achter te laten voor de universiteit- maken dat ze de nieuwe koers alleen aan willen gaan met mensen die contractueel verbonden zijn aan de universiteit. "Posities zijn er overigens niet op dit moment" ..... Tja. En wat zeg je dan?

De Engelse taal begint me te beperken. Ik schiet op de lat, maar het lukt me niet om in het doel te schieten. Begrijpen we elkaar? Misschien niet eens zozeer qua taal als wel qua inhoud. Wil ik basketbal spelen? Omdat ik denk dat dat is wat het bedrijfsleven en de universiteit nu nodig hebben? En blijft mijn gesprekspartner voetballen omdat ze daar al jaren erg goed in zijn? Ik gooi het over een ander boeg. "Volley-Voet-Bal zou ook kunnen", zeg ik, "samen compleet nieuwe sporten en speelvelden verkennen!?" De wereld van morgen is immers anders dan de wereld van gister, dus waarom ons laten beperken door dat wat al is?  Het blijft voetballen. Ik onderneem een laatste poging. "Dammen in het zwembad"?

Hoe krijg ik mijn visie op dit speelveld??!!

Ik ga het zien of en waar de ontmoeting toe leidt. Heb niet meer kunnen doen dan ik gedaan heb. Bij het weer naar buiten lopen kom ik M. tegen. Hij staat als business development manager op de loonlijst bij de universiteit, en is een jaar geleden aangetrokken om de contacten met het bedrijfsleven verder uit te bouwen. "Succes met voetballen", zeg ik. Hij kijkt me aan, "voetballen?" zegt hij, "ik ben aan t zwemmen!" "Vergeet dan je damstenen niet!", roep ik hem nog na. De liftdeuren gaan dicht. Ik hoop oprecht dat hij mij gehoord heeft.

Coach in Engeland

Op verzoek heb ik weer een artikel geschreven voor het #8 online Coaching Magazine van de Baak. Hier lees je het. Heb je geen zin om door te klikken? Hieronder is het ook te lezen :-)

Marianne van Munster - Engelandvaarder, coach, trainer & consultant 

Coach in Engeland

Jaren heb ik bij de Baak gewerkt, onder andere als coach. Nu woon en werk ik –als partner van een expat- voor een aantal jaar in Zuid Engeland, Dorset.

Ik zie en geloof in de kracht van coaching in organisaties, om te werken met een pool van interne coaches. Als interne coach ben je insider: bekend met taal, gebruiken, communicatielijnen, cultuur, verhoudingen, structuur. Geworteld en gevormd door de organisatie. En als professional ben je je bewust van je rol als interne coach en in staat om dat alles weer los te laten en “clean” te werken met je coachees. Tenminste, dat is hoe ik een goede interne coach kwalificeer.

Context-loos

Ik heb zelf altijd als externe Baak coach gewerkt met mensen: persoonlijke vraagstukken in relatie tot werk: -persoonlijk- leiderschap en ontwikkeling. Veelal een coach traject van 5 gesprekken en samen met de coachee in het moment werken aan zijn/haar vraagstuk. Context-loos (dan wel zo min mogelijk context) coachen ging prima; het bracht ons gelijk tot de kern, weg van de ‘verhalen’. Als coach was ik als een vis in het water & de coachees waren blij. Een win-win dus.  

Outsider

Alleen …. de vis is na het overzwemmen van het Kanaal in een andere water terecht gekomen. En de vis spartelt enigszins op het droge. Ik ben een interne coach in een organisatie die ik niet ken, een outsider. Ik ben een externe coach die 5 gesprekken nodig heeft om überhaupt de context te snappen, dus: hoezo context-loos coachen ……? 

Do I fit in?

Gaat dit werken? Engels is te leren, maar hoe zit dat met bekend worden met de innerlijke wortels van de Engelsen? Ik ben letterlijk en figuurlijk niet gevormd in dit Engelse landschap! Ik ben zo Rijnlands als maar zijn kan. En de organisaties hier zijn best heel erg Anglo Saksisch met hun regels, procedures, structuren, hiërarchie, aansprakelijkheid claims, health and safety, accreditaties en certificaten -je moet een gecertificeerd coach zijn wil je sowieso ergens binnen komen-.

Taal van het hart

En hoe coach je vanuit je hart in een andere taal als het niet je moedertaal is? Wat zijn, in het Engels, de vragen die er echt toe doen? Vragen die voorheen als vanzelf kwamen. Ik ben onwetend op het diepste niveau als het gaat om wortels, cultuur, context.  Onwetend over de verschillende betekenissen van woorden, ‘slang’, ….

Bewust – onbekwaam

Coachen in mijn nieuwe werkelijkheid is alsof ik het vak opnieuw te leren heb. Van een ‘bewust/bekwaam’ ben ik beland in het ‘bewust/onbekwaam’ kwadrant.  Vanuit een lerend perspectief prima. Vanuit het verlangen om me comfortabel in mijn werk te voelen … erg onprettig J

Het leek zo simpel: “ik ga werken als coach in Engeland”. De praktijk is weerbarstig!? Benieuwd naar jouw ervaring!

Reacties? Graag!

Marianne van Munster

Twitter: @mvanmunster

Email: harvestlearning@me.com

Mamma mia

Als trainer en coach weet ik hoe hardnekkig overtuigingen kunnen zijn. Hoe ze je kunnen belemmeren. Soms ook voor je kunnen werken. Overtuigingen die je in je prille jeugd mee krijgt. Van je ouders, je school, je vriendjes, ...... Met de dankbare taak om onze 2 jongens te begeleiden op hun weg, liep ik vandaag tegen mezelf aan. Misschien dat ik daar hier in Engeland eerder tegen aanloop dan in Nederland. Omdat de cultuur en de wortels hier nu eenmaal anders zijn dan de mijne. Ik ben me meer bewust van mijn 'anders zijn' hier. Maar misschien ook omdat onze jongens ouder worden en meer opgaan 'in de omgeving' dan toen we nog in Nederland woonden. Vergelijkingsmateriaal uit Nederland heb ik dus niet, benieuwd om die van jou te horen!

Maar goed, laat ik eerst vertellen wat mij triggerde om deze blog te schrijven.

"Tots Tramp & Tumble - a course in The Junction, Broadstone - 2,5 till 4 years old -". Een pre school activiteit dus zoals er hier 1000-en van zijn. -Zoveel te doen voor en met kinderen, kan ik ook een blog over schrijven :-)-. Een les van een uur in een gymzaal met nog 6 andere kleine jongens (gemengde groep, maar er zijn alleen jongens) en hun moeder of oma/opa met een parcours van hoepels, balk, springplank, kast, dikke mat, balk en natuurlijk: de grote trampolines ('jumpolina' zoals de jongetjes het noemen: een naam die ook beter past vind ik). Eerst vrij spelen, maar wel het parcours volgen graag, en daarna in 2 groepjes opgedeeld. Onze groep gaat om de beurt op de balk lopen, en dan nog op een balk. De andere kindjes zitten keurig en wachten op hun beurt. Na een minuut of 10 wisselen we van groep en gaan we naar de andere juf. Met handen op hoofd springen met 2 benen, koppeltje duiken, handen en voeten lopen, huppelen, etc. Om de beurt, alle kinderen zitten netjes te wachten tot ze aan de beurt zijn. Iedereen doet ook goed mee, de instructie -die soms wat duidelijker mag of een keer voordoen wat de bedoeling is zou ik ook wel waarderen 'teaching by example'- wordt netjes opgevolgd. Heel rustig en mak.

En dan .... mijn jongens. Laten we zeggen de 4 E's -op een schaal van 1 op 10- op een 8. Enthousiast, Energiek, Eigengereid, Extravert. Julian stuitert rond op de jumpolina terwijl hij in het midden moet blijven. Casper is als 4e aan de beurt, maar gaat samen met kindje 1 met zn handen op zn hoofd springend naar de overkant. Achter uit lopen -voeten- op de balk doet Julian een soort liggend op zn handen. Casper besluit niet meer mee te doen. Op de jumpolina roept ieder hem toe: op je voeten springen, Casper doet het zittend. Iedereen staat aan het einde op de "sticker-line" voor de sticker die ze krijgen, Julian en Casper staan er voor.

Stiekem lach ik me een rotje maar ik hoor mezelf ook dingen zeggen als: "ga maar netjes zitten, op je beurt wachten, sssst, rustig doen, goed kijken naar hoe het moet, doe maar niet, kom hier Casper, Julian niet doen, meedoen jongens, kom hier". Niet goed of slecht maar wel iets om over na te denken. Doe dat dus nu al schrijvende. Want wat vertel ik ze? Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg? Doe maar maar mee met de rest, dan hoor je er bij? Doe maar rustig dan vindt iedereen je leuk en lief? Doe het goed dan wordt er geklapt? En zo kan ik nog wel meer verborgen boodschappen vinden. Wat horen ze eigenlijk onze kinderen? Wat ik zeg of wat ik niet zeg maar wel bedoel? Ik ga de aankomende tijd goed naar mezelf luisteren! En ik heb ook besloten dat ik "zoals het hoort" los laat! Het zijn kinderen, 2 en 3 jaar oud! Laat ze lekker doen en laten wat ze willen, ze kunnen hun hele leven nog 'volgens de regels' lopen, nu is het tijd om te springen! Leve de JUMPOLINA!

Wikken en wegen

Mijn Baan! Er is een prachtige vacature bij Adecco. Management Development Manager op de afdeling Learning & Development: op mijn lijf geschreven. Alleen nu wil het geval dat mijn lijf op dit moment in Engeland woont en daar de aankomende 2 jaar zal verblijven ......

Hoe kan het lopen in het leven? Want Adecco en ik gaan al even terug in de tijd toen ik Adecco en de Baak met elkaar in contact bracht. In deze blog lees je hoe dat ging. Goed lopende landelijke werkontbijten met relaties van Adecco over het thema "Intern Ondernemen" waren het resultaat. En daarna is er nog veel meer ontstaan op het gebied van andere thema's voor de werkontbijten en leiderschap ontwikkeling. Ik dacht toen wel eens dat ik na de Baak graag eens aan de andere kant van de tafel zou willen zitten. Binnen een organisatie verantwoordelijk zijn voor L&D in plaats van als externe partij adviseren, ontwikkelen en trainen/coachen. Op projectbasis of als vaste baan. Adecco stond hoog in mijn Top 3 verlanglijstje. Adecco staat nog steeds hoog in mijn Top 3.

Maar ..... Engeland was wat na de Baak kwam, wie had dat toen kunnen denken. En nu komt deze vacature langs .... bij een organisatie uit mijn Top 3 lijstje. Mijn handen jeuken om te solliciteren. In mijn hoofd heb ik dat ook al gedaan en werk ik er al. En ik heb mijn weekindeling ook al rond: maandag mama dag, dinsdag werk ik thuis (kan prima met het Nieuwe Werken). Woensdag ochtend vlieg ik in: vlucht van Southampton naar Amsterdam gaat om 7 uur, dus 4.30 uur van huis weg, met uur tijdverschil ben ik dan rond 9.30 uur op Amsterdam en dan nog door naar Zaltbommel. Kom dan einde van de ochtend aan, maar werk al sinds ik in vliegtuig gestapt ben natuurlijk. Ik werk dan tot en met vrijdag in Zaltbommel en vlieg dan s avonds weer terug. De vlucht van 21.30 denk, dus voor middernacht ben ik thuis. Zaltbommel heeft een hotel dus dat is ook geregeld. Oud collega's van Schouten en Nelissen heb ik ook al tijden niet gezien, dus daar kan ik misschien ook wel een keer eten/slapen. Reistijd = werktijd want we leven nu eenmaal in een 24 uurs economie dus maak al snel 32/34 uur per week (geen idee trouwens hoeveel uur deze functie is). De jongetjes op de dinsdag een dag extra naar de Nursery, Marcel maar even een tandje erbij zetten en woensdag tm vrijdag het circus thuis draaiend houden, sowieso heeft hij vrijdag zijn papa dag ......

Zou het haalbaar zijn? Week in week uit? Twee jaar overbruggen voordat we weer in NL wonen? Of ren ik direct een burn out in nog voordat ik start op mijn 1e werkdag? Ik voel de adrenaline boost al in mijn lijf door alleen het weekschema al op te schrijven :-) En hoe gaat het zijn om de jongetjes niet te zien en mee te maken van dinsdag tot en met zaterdag? Ze zijn nog zo klein, 2 en 3 jaar oud ..... Past elke week 3 dagen van huis weg zijn in hoe ik mijn leven wil leiden? In mijn work-life balans? In wat ik denk dat goed is voor de kindjes?

De keuze om naar Engeland te gaan heeft en had consequenties. Zowel op prive vlak als op werk gebied. Dit is er 1 van: Mijn Baan aan me voorbij laten gaan. Met pijn in t hart. Maar met vertrouwen voor de toekomst!!

To all my lovely English readers

If you look at the label "English" -in the right bar or just click on this link- you can find all the blogs I wrote in English. If you are interested in the ones in Dutch, please let me know. I will rewrite them in English for you!

Warm regards,
Marianne

The Matchmakers

A few years ago I created and organized, together with a.o. Roel Dekker, 2 national events for de Baak in the Netherlands: Dutch Innovation Seminar and an annual event where "Creative Entrepreneurship" was the main theme. It was there we introduced the Matchmakers @ de Baak, and yesterday that idea came up again when I met with one of the IoD branches (Dorset) and we talked about their full day conference the 5th of December.

The Matchmakers back than, were business students (can be anybody as long as they have the right skills) who talked with everybody at the events to find out more about what it was they brought to the event and what it was they were looking for. In other words: "what do you need?" and "what do you bring?".  After collecting everything on little cards, all the input was visible on the Matchingbord with on one side the needs (people, knowledge, a buddy for sparring, talking with one of the speakers, money, connections, skills, ....). And on the other side the offers (specific skills, knowledge, a network, money,.....). And the Matchmakers delivered! Matches were made: people were connected, problems were solved, business buddies were made, skills were shared, investors were found, questions were answered. Never before had networking been so powerful. At the end when we asked the participants about the Matchmakers @ de Baak concept, they told us that never before they had experienced "networking' (not easy for everybody..) as so much fun, easy, effective, effortless, ..... They even spoke about "the ROI of the event". And you must know that the fees were quite high, well "good price - quality":-), so they really gained a lot from participating.

Looking back, I think that the X factor of the Matchmakers is to organise and facilitate networking at events. To direct the networking part of the event the same as you direct the program, the speakers, the workshops. Because people don't just come in at -networking- events and openly share their needs or tell everybody what it is they want to bring to others (adding value). So maybe they meet a lot of people and collect lots of business cards ..... and than ..... ? Maybe they just stand, feeling awkward, insecure, alone, ........ Or maybe they talk with a lot of people who are at their table .. but not the ones they want or need to speak to in order to be more succesful ....

This week somebody told me that here in the Poole and Bournemouth area it is all about "who you know" rather than "what you know" to be succesful in business.  I think this is more true for England than it is for Holland. With organising networking at events, the "who" and "what" you know can be combined. Even better, with reframing it to what is it that you need and what is it that you bring we can create massive win-wins!

(with thanks to The Passionate PA : without knowing your The Passionate PA triggered my The Matchmakers)  

Nightmare Competitor

Yesterday I had a cup of coffee with a lovely lady of a Management Centre in Poole. We talked about innovation and leadership programs. And about our children. About the gift of personal development while working or traveling abroad. It was raining outside. We didn't care! I told her about the strength of the Nightmare Competitor to use in an incompany innovation trainings. Cirque du Soleil is an example of a Nightmare Competitor and so is Easy Jet. And how powerful it could be to work with delegates from different company backgrounds and markets in an open innovation training. How often do you have the opportunity to have other eyes looking at your company, your work, your innovation or leadership issues? They will ask question nobody ever asked you before. Room to grow. You will have different perspectives for shore after a training like that! After a hour we went into the rain. I didn't care! I loved talking about my profession again. My work: I miss you!

Brief aan Nanny 911

"Beste Nanny 911,
Help!! Mogen wij ook een week een Nanny 911 in huis? We hebben je nodig. We hebben je gezien op de TV. Op de Engelse TV hoor, maar je was in een Amerikaans gezin. Aan het accent hoorden we dat je echt Engels bent. En wij wonen in Engeland. Dus: misschien wil je een keer bij ons langskomen? Dan hoef je niet helemaal naar Amerika te reizen. Misschien verdien je dan wel iets minder .... Maar goed: wij hebben je ECHT nodig. Engeland heeft je nodig. Onze jongste telg weigert in zijn bed te blijven 's avonds en is is 's ochtends om 5 uur wakker en wil dan niet meer terug in bed. Schreeuwen, gillen, krijsen zijn ons niet vreemd. De buren klagen er over. Iedereen heeft slaap tekort. Zelfs de naaktslakken blijven weg uit ons huis. En dat terwijl die er al tijden wonen. We weten het niet meer. Dus. Kom je snel?" 

Harvest Learning and Development -website-

Ik ben begonnen met het project "mijn website maken". Wat een heftige denkproces is dit zeg. Daar waar ik als all rounder, lekker breed van stof, een 1000 dingen doekje weg kwam met generalist-zijn, heb ik mezelf nu te kaderen om tot een duidelijke propositie te komen. Zeker als ik een website in de lucht wil hebben dit jaar. Maar ook als ik er nu wel eens in wil slagen om in een paar zinnen te vertellen 'waarvoor je mij moet inhuren als bedrijf" .... in het Nederlands. En in het Engels.

Dus ik heb besloten mijn creatie proces vast te leggen in mijn blog. Als stok achter de deur, als geheugen, als proces manager en vooral: schrijven geeft me richting. En wie weet wat jij als "the Crowd" toe kan voegen (waarvoor alvast dank)!

Welkom bij Harvest Learning and Development
Dit is de naam die ik gegeven heb aan mijn ZP (Zelfstandig Professional) bedrijf. Een bedrijf wat mensen en organisaties wil faciliteren in "Be The Best You, You Can Be". Een naam geïnspireerd door het boek van Jaap Voigt en het Harvest Festival toen wij net in Engeland woonden in 2011. Harvest gaat, voor mij, over de steeds terugkerende beweging van zaaien, groeien en oogsten. Over het creëren van een optimale omgeving om deze beweging plaats te laten vinden. Het gaat over ingrediënten toevoegen of weglaten die de beweging doen versnellen, vertragen. Over interne en externe factoren die de beweging beïnvloeden. Over kwetsbaarheid en koesteren. Harvest gaat ook over rituelen, zoals het Harvest Festival. Over feest vieren en dankbaar zijn. Over  ......

De naam van mijn bedrijf klopt. Het is een innerlijk weten. Ook omdat deze Harvest metafoor 1 op 1 past op hoe ik ben, hoe ik werk, wat mijn aanpak is en hoe ik naar Learning and Development kijk. Het uitgangspunt voor mijn bedrijf "ik doe wat ik ben". Vanuit de gedachten dat als 'ik doe wat ik ben', klant @ stakeholders en ik @stakeholders het best renderen. Renderen in resultaat, energie, geld, maatschappij, geluk, .....

Mijn aanpak kenmerkt zich door bewustzijn en daardoor beweging te creëren. Door te bewegen ontstaat er iets anders. Beweging geeft ruimte. Ruimte voor andere perspectieven, ruimte om met andere brillen naar de werkelijkheid te kijken.

Change

I was at at a Stay & Play group today. All mums and little ones, no dads. I spoke with one of the mums about her husband working full time and she taking full time care of the children. She would love to have another balance at home with her husband working: sharing child care and education. But that seems impossible, when part time work is as scarce for women as it is not done for men so it seams. You either work full time, or you don't work. Result: daddy has a career, works full time, mommy stays at home. Or she works (after 1 child) and waits for her upcoming maternity leave (2 child) .... because  after 2 children, she doesn't work anymore because the pressure on the family structure is too high.

I hear myself shouting: "but what about those talented women who just stay home, what about the studies they did, what about part time work, what about Flexibel Working, what about the role model they are for their children, what about those stupid organisations with their rigid way of thinking, what about .......!!??"

It made me wonder who benefits from this old school working structures in England and other countries. Not the children, they only see their father in the weekend and are with their mother all week. Not the mommy, she wants to work part time in an organisation setting, or do other things in her live that bring her fullfilment other than taking care of the children 5 days a week. Not the daddy who are unhappy over employers' childcare policies. Not the employers, they don't have the advantages of diversity, female leadership, organisational talents within their organisation. -Unfortunately they don't see it this way. Not yet-.

So yes, I really think that working full time is the old school economy. I do believe in full time working, but only if it is a personal choice. I understand and know that it is not always easy to change the way you think about your people working in other ways, other timezones, other structures, other hours. But with the new generation who will be the further leaders, with the recession we are in now, with the lack of creativity, innovation and entrepreneurial skills, with the call for change and female leadership to be the change, with the burn outs, with the lack of energy people do their jobs just for the money, with  ......, I ask myself the question: do we have a choice?

I don't think so ....

So. Were does the change come from than? Who will be the change? I believe that you can be the change. It won't just "come". So if I am the change, how do I have to be? What to do? How to behave? What to say? With whom to talk? I ask myself these questions over and over again, especially after moving to England. And I haven't found all the answers yet. I do feel that being the change was easier working for de Baak in Holland. But well, I never follow the easy way, so ...  keep on walking and exploring Marianne! :-)