Dat is raar?!

Vandaag doe ik een telefonisch interview met Henk Voormolen van Albron over vitale organisaties. We kennen elkaar van 2007 toen Albron host was van het Dutch Innovation Seminar bij de Baak. Een impressie van het inspirerende en natuurlijk zeer vitale gesprek, kan je gaan lezen in het online Coachingsmagazine van de Baak. Ik herinner me dat de contacten met Albron in 2007 ook al zo inspirerend waren. En nu weer. Dat is fijn werken! Om wat achtergrond aan het artikel te geven, bedacht ik me mijn eerder geschreven blogs na te lezen uit 2007 -en wat ben ik dan weer blij met mn blog!- over de voorbereiding op DIS 2007 en de dag zelf. Zoeken, zoeken, zoeken ... maar ik kan niets vinden! Dat is toch raar! Heb ik daar dan niets over geschreven? Googlen levert ook te weinig op: zelfs niet op de Baak website. Ik snap er echt helemaal niets van!!!

Leiderschap 21e eeuw

Wat een gemiste kans! Ik lees net op Twitter een bericht over een collegereeks van Nyenrode. Leiderschap in de 21e eeuw. Vol interesse kijk ik wie er gaan spreken. Bekende namen: Menno, Mathieu, Jeroen, ...  maar ... waar zijn Maria, Anja, Jolanda en zelfs Marianne? Waarom alleen onze mannelijke collega's op het spreekgestoelte, verhalend over Leiderschap? Daar waar, lees mijn eerder blogs maar eens, het juist in de 21e eeuw zal gaan over vrouwelijk leiderschap. Time for change! Ik ga de BV IK maar weer eens nieuw leven inblazen, om op die manier mijn bijdrage te leveren. Wat ga jij doen?!

Dorset writing girl

Het is vandaag zaterdag. Eigenlijk zijn alle dagen hier gelijk. Komt denk omdat ik nog niet echt ' structureel werk'. Wat dat ook moge zijn in deze tijd van het nieuwe werken. Maar goed, waarom het ook is wat het is, het onderscheid van werkweek en weekend kan ik niet vinden in mijn gestel. Manlief is nu beneden met de kinderen, ik ben een ochtend boven aan het werk. Schrijven dus. Heerlijk! Zojuist een artikel geschreven voor "Wijs" over schuldgevoelens van ouders. Dat was leuk om te doen! Het smaakt naar meer. Kom maar door met die schrijfklussen! Prima te doen vanuit Engeland. "Marianne, wanneer ga je nu eens een boek schrijven", vraagt Mieke.  Tja, de tijd zal het leren ...

Dorset girl

Het is zo ver: we wonen in Engeland. Kan het soms nauwelijks bevatten, maar als ik in mn Engelse auto rijd aan de 'verkeerde' kant van de weg, dan kan ik er echt niet om heen. En als we 2x per week meedoen met de Toddlers groep, Julian, Casper en ik, dan is het ook wel heel echt. Je zou hier als ouder, moeder eigenlijk want vaders ben ik nog niet tegen gekomen ..., full continue met de kinderen Toddlers bijeenkomsten, voorlezen in de bieb, zwemmen met de baby, dansen en zingen, pre schools, kunnen bezoeken. De week is dan om voor je het weet. Weet nog niet helemaal of ik zo mijn tijd hier wil gaan doorbrengen, dat zal de tijd leren. Leren doen wij hier goed: Engels! Met de dag beter, snel hoe dat zo gaat. Julian zingt " Little Black Cloud" na 1 dag Nursery. I like!!

Google Maps

Ik schrik me rot! Mn vriendin B laat op Facebook weten dat ze onze blauwe voordeur niet meer kan vinden op Google Maps. "Het huis staat er niet meer!" En een oom van M heeft ook al 3x online door ons aankomende dorp gewandeld en het huis niet gevonden..... O jee. Even voel ik paniek, want vandaag hebben we ons appartement in Rosmalen volledig leeg gehaald. Alles in een vrachtwagen, maandag avond varen ze over en dinsdag wordt het gelost bij ons nieuwe huis in Engeland. Maar dan moet er wel een huis staan! "Heb je iets gehoord vandaag over het huis?", vraag ik aan M. Nee, natuurlijk niet!  B smst weer: "gevonden!" Gelukkig, zou wat zijn als het huis er niet meer is .... ga voor de zekerheid ook nog even op Google Maps kijken!

Engeland

26 augustus is het zo ver. De verhuiswagen is geboekt. Het inpakken ingepland. Het adres in Engeland waar alles afgeleverd wordt de 29e is ook bekend. De agenda loopt over. Mijn hoofd ook.   

Philips beleving

Ik was te vroeg. Zoals ik eigenlijk altijd wel ben. Het Amstelplein oprijdend zie ik niet gelijk waar de parkeergarage van Philips is. Er staan mannen bij "afgifte goederen". Ik rijd naar de slagboom. Waar moet ik op drukken? "Ze zullen wel denken; een vrouw achter het stuur", maar echt duidelijk is de inrij-route niet aangegeven, dus die gedachte laat ik snel weer los. Ik draai mijn raampje open. "Je moet daar naar binnen", zegt de man en wijst. Rechts. Oeps .....  "Ja, ik kom net terug uit Engeland, vandaar".
Binnen in de aankomsthal heb ik nog even tijd voordat mijn afspraak begint. Verhalen ontstaan in mijn hoofd. En het gesprek is nog niet eens begonnen .... Dat belooft wat. De ontvangstruimte is licht. Er is veel glas. Hoge plafonds. Een prettige plek om te wachten. Huis van Licht. Passend dus bij de eigenaar die het huis bewoond. Ik voel me welkom. Er gaan meer mensen door de poortjes naar buiten dan dat er binnen komen valt me op. Veel taxi's buiten. Veel pakken mannen. Evenveel pakken vrouwen. Zou de afgegeven winstwaarschuwing van vorige week ze bezig houden vraag ik me af. Het oogt ontspannen.
"Because needing an MRI is scary enough", lees ik op 1 van de panelen. Yes, I know!! Had er net 1 achter de rug die ochtend. Dat is geen pretje om het maar heel zacht uit te drukken. En nu is er een open MRI, zo lees ik, waardoor je niet meer in zo'n nauwe buis hoeft. Had ik dat eerder geweten. Dank Philips voor je innovaties! Een waar voorbeeld van Sense.
"Health touches our lives". Meerdere TV schermen met beelden in de ontvangsthal. "A glimps what healthcare means to people": een foto impressie van wat gezondheid betekent voor mensen over de hele wereld. Beelden die ontroeren, me raken. Echte mensen. Echte levens. Een gevoel van dankbaarheid. De beelden roepen ook vragen op. Ze lijken in schril contract te staan met de wereld van AEX index, beurs, business. De wereld van winstwaarschuwingen. Hoe houd je contact met je eindklant in Afrika als je aan de top van het Philips imperium zit? Een mooie vraag voor straks. Ow, het is tijd. Ik word opgehaald. Nou ja, "over tijd, mijn excuses",  zo stelt mijn gesprekpartner. Ach, slechts 10 minuten. Het is oke. Ik was al begonnen.

Blandford St. Mary

Wat een schitterende namen hebben de dorpen en steden hier. Deze week zijn we in Engeland om een huis te zoeken voor de aankomende 2 jaar. En deze week zijn we bewoners van het dorp Blandford St. Mary. Ik verwacht niet dat we ons hier gaan settelen, want het is voor het mooi iets te ver van Poole waar Sunseeker is. Morgen gaan we via makelaars kijken in Wimborne Minster, Colehill en Ferndown. Vandaag waren we even in Sturminster Marshall. Klinkt goed he :-). Nu het huis nog. Dat wordt nog een hele kluif. Om allerlei redenen. Er is hier een hevige Let Market, dus prijzen lopen op en huizen zijn met een dag weer op en van de markt. Maar ook onze eigen keuzes, stedelijk of platteland? Met alle voordelen en nadelen van beiden. We gaan het zien!

Snoepwinkel

Wat heb ik toch een waanzinnig mooi beroep! Het lijkt wel een snoepwinkel bij de Baak. Van alles zou ik wel een beetje willen proeven. Van wat mijn oud collega Bianca doet met het Brein. Gekleurde smarties. Of dat wat Sacha doet met de U-theory. Zure beertjes. Of dat wat mijn collega Dodo doet met bezielend leiderschap en een retraite. Salmiac knotsen. Dinsdag mocht ik écht even proeven. Wat een feest was dat! Lenne Gieles was bij de Baak en een dag lang kon ik me onderdompelen in leven vanuit je essentie, je oorsprong. In contact zijn met je ziel. Ze heeft er een mooi boek over geschreven: Thuis. Ik ben het aan het lezen. Het raakt me! Ze schrijft dat je niet zozeer de woorden hoeft te lezen, maar dat je kan ervaren wat de woorden met je doen als je het leest. Een dikke dropveter.  

Coaching in Organisaties (3)

Ik heb er al eerder over geschreven, maar wil graag de inhoud van het event "Coaching in Organisaties" met jullie delen. Want dat is het mooie van vandaag de dag: je hoeft niet bij een event geweest te zijn om er van te kunnen leren. Zie hier de impressie! En als het je interesse gewekt heeft, abonneer je dan gelijk op het online coaching magazine: een aanrader!