baakblue is in de lucht!

Even tussen de 30-ers door. Want we hebben hier hard aan gewerkt met zn allen. De nieuwe business unit van de Baak is in de lucht gegaan, baakblue. Kijk maar eens! Mijn deel vind je bij Strategie & Implementatie.

De tijd verstrijkt .... (30-ers)

De tijd gaat sneller dan ik zou willen. We hebben allemaal 24 uur op een dag, maar soms is het gewoon niet genoeg. Het is bijna al weer 6 december en dan begint module II van 30-ers. Voor die tijd moet ik nog mijn ontvangen feedback verwerken (daar word ik blij van zeg!), mijn experiment doen en van dat alles een collage maken ....

Het is nu 18.30 uur en ik zit nog steeds bij de Baak in Driebergen te werken. Een onverwachte afmelding van een trainer, voor morgen, maakt dat ik ineens niet meer de planning kon houden die ik afgesproken had met mezelf. Er is van alles blijven liggen en volgende week kan -en wil- ik er pas weer iets mee. Want. Ik ga morgen tot vrijdag het Baak Strategie Programma draaien en heb ervoor gekozen dat met aandacht en focus te doen. Concreet betekent dit: geen mails en telefoontjes afhandelen tot het programma klaar is. Vrijdag 17.00 uur dus.

Vandaag zou ik weer wat schrijven over de voortgang van mijn 30-ers traject. Vandaag zou ik ook de blogs van mijn mede cursisten lezen. Dát heb ik wel gedaan! Leuk zeg. Nou, toch maar een half uurtje later naar huis dan ..... want ik wil óók wat schrijven. Eigenlijk wilde ik het weekend al iets schrijven. De 2 gedachtes/vragen delen die ik het hele weekend bij me droeg. Passen perfect op mijn leervraag namelijk.

1. In hoeverre houd ik rekening met jullie als lezer als ik schrijf over mijn leerproces in 30-ers? Durf ik alles op te schrijven wat me bezig houdt? Wat als je me dan niet meer aardig, leuk, intelligent en al dat meer zou vinden? Het moet wel leuk zijn wat ik schrijf natuurlijk .......
2. "Alle wijsheid ligt op straat' versus "alle wijsheid zit in mij". Zoek ik het (wijsheid) buiten of in mijzelf? Te veel buiten mijzelf volgens mij.

Ik ga hier weer verder mee! Later meer. Enne ... reacties zijn welkom! Leren we van elkaar!

Feedback (30-ers)

Vandaag heb ik 6 mensen gevraagd om mij feedback te geven. Dát alleen is al een leuk leer- en keuzeproces, want wie ga je nu vragen om met je mee te denken? Het liefs zou ik het aan iedereen willen vragen namelijk .... dát is mijn eerste impuls. Maar "het mogen er 3 en maximaal 5 zijn" volgens de opdracht. En als ik er dan over doorpeins, dan denk ik eigenlijk al te weten wat mijn zussen, vrienden als antwoord op de vragen zouden gaan geven. Dus waarom zou ik het ze nog vragen? En dan heb ik ineens niemand meer die ik het zou willen vragen want: ik weet het al! Maar stiekem ben ik dan toch wel benieuwd wat men écht van mij vindt ... bekenden en onbekenden. Ik denk het wel te weten, maar weet ik het ook écht? Zeggen mensen sowieso de waarheid als je zo'n directe vraag stelt? En zegt het antwoord dat ze geven niet meer over henzelf dan over mij, dus wat kán je überhaupt met de feedback? Maar goed, áls ik dan feedback krijg, dan wel graag iets positiefs. Want anders ga ik toch een beetje twijfelen of ze me nog wel aardig en lief vinden ...... tja, ontwikkelpuntje dus, ik heb gelukkig nog 2 modules te gaan :-))

En zo hebben 6 mensen (collega's (2), familie (1), vrienden (2), partner (1)) vandaag een mail van mij ontvangen met de volgende vragen:

--> als je kijkt naar mijn leven tot nu toe, waar kan ik dan volgens jou trots op, tevreden over, blij om zijn en waarom vind je dat?

--> als je denkt aan mijn toekomst, wat wens je me dan toe aan persoonlijke ontwikkeling, uitdagingen, tijdsbesteding en aandacht en waarom wens je mij dat toe? En wat zie je mij doen waarom ik niet realiseer wat je mij toewenst?

De eerste 'uitslagen' zijn al binnen!! Spannend en vooral boeiend om te lezen wat mensen over mij schrijven en van mij vinden ...... als ik alles binnen heb, dan zal ik er op reflecteren en dat met je delen. Enne .... Sinterklaas is een mooie tijd om kadootjes te krijgen én te geven. Feedback is een zeer waardevol kadootje! Dus: vraag eens om feedback! En 'leen' dan gerust deze vragen: mijn Sinterklaas kadootje aan jou!

Publieke Persoonlijke Ontwikkeling? (30-ers)

Ik begin met een waarschuwing! Lees dit en aankomende blogs niet als het je te ver gaat ... haak gerust af :-)) Want, wat ga ik doen?

Ik ga mijn persoonlijke ontwikkeling gedurende de tijd dat ik in het programma 30-ers zit bijhouden op "Alle wijsheid ligt op straat". Misschien ga je het leerzaam en leuk vinden, misschien ook niet. Ik hoor het wel van je!

De opdracht in de training was dus om een weblog te starten. Om je eigen leerproces inzichtelijk te maken, maar ook om mee te kunnen lezen met het proces van de andere deelnemers. Maar ja. Ik ga echt geen weblog starten als ik er al 1 heb ..... Ik ben dan wel een 1000 dingen doekje (voor de nieuwkomers, daar heb ik eerder een blog over geschreven), maar ga niets dubbel doen! En ik kan nu al voorspellen dat ik écht niet aan 2 weblogs ga schrijven. Want waarom zou ik? Eén van mijn talenten is "lef". Dus ik durf best wel transparant te zijn in mijn proces van leren & persoonlijke ontwikkeling..... Ik ben wel erg benieuwd wát het met mij doet als ik dat leerproces publiekelijk maak. Wat zal het mij brengen? En jou? Dáar heb ik nog geen ervaring in en mee. Tot nu toe is het gebleven bij '' praten over". Nou ja, een mooi experiment dus; houd ik wel van!

NB Ik heb deze week module I afgerond, 6 en 7 december volgt module IIen dan in januari module III.

Weer een Wijs Loesje

Een dilemma .....

Ik heb een dilemma! Geen "30-ers dilemma", zoals een collega dacht, maar een ander dilemma. En ik heb besloten het publiekelijk te maken. Op internet dus. Want. Wie weet kan jíj me wel helpen. Ik geef dus een dilemma weg, en wie weet ontvang ik .......? - Ik sprak net André Meiresonne over "geven", dus ga het eens uit proberen- Ik heb onlangs ook via Linked-in een vraag gesteld aan mijn Linked-in vrienden. Dat leverde in no time tientallen reacties op! Wie weet werkt het nu ook wel. Dus: doe je best! :-))

Oke. Komt ie. Mijn dilemma. Waar gaat het om?

In maart 2008 gaat mijn Visie en Strategie programma weer van start. Afgelopen september heeft het programma "gedraaid", in maart gaat ie voor de tweede keer lopen. Ik heb voor die maart start 5 deelnemers en wil er graag 5 bij om van start te gaan. Ik vind het programma waardevol, uniek en onderscheidend. In Nederland is niets vergelijkbaars te vinden. En waarom onderscheidend? Omdat het gaat over "waardesystemen", de zachte kant van strategie. Waardesystemen in jezelf en in je organisatie. Kom je vanuit de Rijnlandse stroming, of eerder uit de Anglo Amerikaanse hoek? En wat leveren die inzichten je op dan? Om vandaaruit te komen tot visie en strategie. En om dát levend te krijgen, maken en houden in de organisatie waarin je werkt. Waarom zouden de mensen in je organisatie jou volgen?

En wat is nu mijn dilemma? Nou: kan ik deze vraag stellen op mijn weblog? De vraag om mensen in jóuw omgeving te attenderen op mijn Visie en Strategie programma. Het leeft namelijk erg in bedrijvig Nederland. Organisaties worstelen met visie en strategie vraagstukken, en ik heb een oplossing, maar weet schijnbaar niet de juiste kanalen aan te boren. Is mijn weblog een kanaal? Dát is mijn dilemma dus!

Want. Ik geloof heilig in de kracht van netwerken. Van virtuele netwerken. Van aandacht en passie. Van op persoonlijke titel mensen attenderen op onderwerpen, thema's producten en diensten die waarde creëren. Van virals: de ketting die je creëert door jouw netwerk te vragen hún netwerk aan te boren. Dan wel dat ze dát uit zichzelf doen: zonder dat je het vraagt (dat zou mooi zijn).

Nou. En nu maar wachten wat er gaat gebeuren. Ik laat het los -'loslaten' was ook een onderwerp in het gesprek met André- ........

Dwalende Dertigers? (30-ers)

Ik start 20 november met het programma 30-ers. Bij de Baak. Als deelnemer. En vanochtend heb ik mijn intake gehad. Dát belooft veel goeds! Complimenten voor de trainer die de intake deed. En na een gesprek over de godinnen in mij (wauw, dat is herkenbaar) liep ik met een concrete huiswerkopdracht door het schitterende herfstbos weer terug naar mijn auto.

Ik heb er zin in! Mezelf weer eens lekker onderdompelen in essentiële vragen als Wie Ben Ik, Wat Wil Ik, Waarom Doe Ik Wat Ik Doe. Wij 30-ers schijnen anders te zijn dan anderen. Als je 30-er bent, dan herken je dat vast wel :-)) Wij hebben als generatie onze eigen kenmerken. Dáár zijn leuke en herkenbare artikelen over geschreven. In alle lifestyle magazines. Sommigen van de hand van mijn collega's, te vinden in de rechterkolom. Het is dus "hot"?

Maar weet je? Eigenlijk heb ik er ook géén zin in! In de training dan. Mijn werk, mijn interesse, mijn passie, mijn visie, missie, mijn levensweg, mijn gesprekken met vrienden, mijn hobby ... álles staat in het teken van zingeving en persoonlijke ontwikkeling: jezelf leren kennen. En dan weer verder in deze training? Analyseren waarom we (ik in dit geval) doen wat we doen. Ken je dat gevoel? Dat je er ook wel eens hélemaal klaar mee bent?! Misschien ook wel klaar met jezelf? Met je eeuwige denken en analyseren -hoeveel tijd van ons leven zouden we doorbrengen in ons hoofd-. Het voelt soms als hard werken zeg .... zou dat de bedoeling zijn van "zijn"?

Is er nog wel ruimte voor gewone dingen? Voor ongewone dingen. Voor alledaags. Voor gesprekken over niets, nutteloos. Voor onwetendheid. Voor compleet onzinnig. Voor waardenloos. Voor het niet weten. Voor doelloosheid. Voor zinloos. Voor dolen. Voor dwalen.

Denk dat ik dát eens ga onderzoeken in de training. En ..... stiekem weet ik het antwoord eigenlijk al ....

De Beursvloer 2007

Donderdag 11 oktober was ik op de Beursvloer De Bilt in het gemeentehuis de Bilt. Wat een mooi initiatief: het samenbrengen van publiek en privaat rondom maatschappelijke vraagstukken. "Een verrassende en innovatieve manier om nieuwe contacten te leggen" is de slogan van de Beursvloer. Het blijkt ook dat de Bilt en Zeist de nationale kartrekkers zijn in dit initiatief om het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties aan elkaar te verbinden. Samen voor de Bilt zorgt ervoor dat er gehandeld wordt in maatschappelijke vraagstukken binnen de gemeente.

Geld is taboe, het is de betrokkenheid die verhandeld wordt op de Beursvloer. In twee uur tijd worden concrete matches gemaakt die betrekking hebben op menskracht, kennis, toegang tot netwerken, materiaal, faciliteiten en vooral creativiteit. Gehandeld werd er in kennis & kunde, in helpende & handige handen, in stages & recruitment voor bijzondere doelgroepen. Een vraag "Wie helpt ons bij het schrijven van het vrijwilligersbeleid?". Een aanbod "Lezing voor jongeren in het strafrecht". Alles werd gematched.

Een medewerker van de gemeente de Bilt vertelde dat er intern binnen het gemeentehuis al 100 medewerkers gematched waren aan maatschappelijke projecten die verhandeld werden op de beurs. De matches worden uitgevoerd in de nationale vrijwilligersweek. Iedereen krijgt de mogelijkheid om een dagdeel te besteden aan een maatschappelijk project. En deze mevrouw wist te vertellen dat ze, naast Zeist, de éérste gemeente zijn in Nederland die dit doen. Een oproep voor alle gemeentes in Nederland dus: organiseer ook eens een Beursvloer! Het werkt!

De Verhalen Verteller

Vroeger vermaakten mensen zichzelf en elkaar met verhalen. Troubadours die door het land trokken. Artiesten, kunstenaars, Middeleeuwse vertellers die van stad naar dorp trokken om verhalen te vertellen. Vandaag de dag zijn we vergeten dat we verhalen kunnen vertellen.

Kinderen niet. Die doen het soms nog wel. Maar als ze ouder worden vergeten ook zij het. De kunst van het verhalen vertellen, mensen boeien, op het púntje van hun stoel laten zitten. Vol vuur en passie een verhaal levend maken is. Verhalen die het hart raken. Verhalen met een ziel. Van niets íets maken? Ach, het is voor weinigen van ons weggelegd. En wat is dát jammer!

Dus. Een pleidooi op "Alle wijsheid ligt op straat" om het beroep "Verhalen Verteller" in ere te herstellen! Een nieuw ambacht. Opdat ook het vak "Verhalen Vertellen" ingevoerd zal worden binnen het onderwijs. Nee. Niet pas in 2008. Nú. Per direct! Je bekwamen als Verhalen Verteller. Een gat in de markt?

Kijk maar eens hoe weinig boeiend presentaties zijn. Ga eens na voor jezelf: wanneer heb jij op het puntje van je stoel gezeten tijdens een presentatie? Zónder gelikte PowerPoint slides? Bijvoorbeeld over de visie en de nieuwe strategie van je organisatie? En stel je nu eens voor dat een Verhalen Verteller aan het woord geweest was. Wat een andere beleving zou dat zijn geweest zeg. De strategie zou tot leven komen! Energie stromend door de zaal, mensen in vervoering, dromend, op het puntje van de stoel. Een saamhorigheid én bereidheid om het verhaal tot een feit te maken. De Verhalen Verteller zou op handen gedragen worden, keer op keer gevraagd worden het verhaal opnieuw te vertellen. Aan stakeholders, klanten, medewerkers, de media. En elke keer vertelt de Verhalen Verteller zijn verhaal. En nieuwe verhalen. Grote en kleine verhalen. Vanuit zijn hart. Want dát is waar de Verhalen Verteller goed in is.

Schone schijn?

Afgelopen donderdag heb ik samen met Baak collega's gereflecteerd op de Baak als maatschappelijke onderneming, duurzaamheid (en wat we daar al in doen) en je eigen aandeel daarbinnen. Een interessante discussie, waarbij we samen op zoek gegaan zijn naar de duurzame wortels van de Baak. Op zoek naar het hart, de ziel van onze onderneming. Een mooie reis om met elkaar aan te gaan, waarbij hij nog lang niet ten einde is. Dit weekend las ik in Forum (opinieblad van VNO-NCW) een artikel over de risico's van onverantwoord ondernemen.

In het artikel staat onder andere een conclusie van de Erasmus Universiteit: verantwoord ondernemen wordt steeds meer gezien als absolute noodzaak. Noodzaak voor wie? Dus ik lees verder in het artikel. "Verantwoord ondernemen is belangrijk voor het managen van reputatie, het aantrekken van personeel, het concurrentievermogen en de relatie met de investeerder. Ook belangrijker wordt het met het oog op kostenefficiëntie, kwaliteit en aansprakelijkheid. De meeste druk om zich bezig te houden met verantwoord ondernemen ervaren de grote bedrijven nog altijd van de ngo's, gevolgd door de aandeelhouders en de consument".

Tja. Wat moet je hier in vredesnaam mee?! Wat maakt dat de meeste druk om verantwoord te ondernemen komt van externe factoren. Verantwoord ondernemen is belangrijk voor je reputatie, de relatie met je investeerders .... maar what about de échte reden om duurzaam te ondernemen?? Dat als we dát niet doen, er geen toekomst is voor alle kinderen die nu geboren worden en nog geboren gaan worden. Dat we met zn allen een leefbare wereld om zeep helpen. Dat daar waar het economisch goed gaat, de lucht en het water vervuild zijn. Waar is de mens gebleven die vanuit intrinsieke waarden op een duurzame manier wil werken en creëren? Waarde wil toevoegen aan de maatschappij. Die ethisch wil organiseren. Duurzaamheid in alle haarvaten van de organisatie. Vanuit de kernwaarden, de ziel van de onderneming. En dus níet maatschappelijk ondernemen omdat de druk van buiten, van ngo's en aandeelhouders te groot lijkt te worden. Als je díe druk ervaart, ben je dan niet al veel te laat? Economische redenen die maken dat duurzaam ondernemen al jaren een ongeziene gast is bij visie en strategie sessies. Zéker bij aandeelhoudersvergaderingen. Een rare discussie eigenlijk die we met zn allen voeren. Verantwoord ondernemen? Alsof we íets anders kunnen doen dan dát.