Leiderschap & Vrouwen

"Op 27 mei 2010 organiseert de Baak in samenwerking met Lof, het platform voor werkende vaders & moeders, een inspirerend event in Driebergen.
Lead your Life, Live your Ambitions!' vindt plaats op Landgoed de Horst in Driebergen. Tijdens het event vindt de uitreiking plaats van de Next Role Model 2010".
Tja! Daar krijg je energie van toch als je het leest? Ik wel. En dat is mooi, want ik ga een bijdrage leveren aan deze happening. Sinds mijn terugkeer in het werkende bestaan, ben ik bij de Baak verbonden aan het thema leiderschap & vrouwen. Een boeiend thema. Omdat het vragen oproept. Omdat het soms schuurt. Omdat het aandacht behoeft. Daarom ga ik wat meer doen, o.a. bloggen, op dit thema van de Baak. Tevens mijn thema. Dan zijn Marianne & de Baak weer in verbinding.

Een steen

Ik hoorde onlangs dit gedicht, en kende het ook al van een lied eens gezongen door Paul de Leeuw.

"ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan"

De woorden raakten me. Brachten me precies bij de vragen die ik heb. Bij waar ik nu sta in mijn leven. De tekst gaf me een bepaalde vorm van rust. Misschien ook een klein antwoord. Die in mn hoofd al klinkt maar nog door zal sijpelen naar mijn hart.

Twitter

Sinds een paar dagen ben ik Twitter aan 't ontdekken. Ik hoorde namelijk op BNR over de TED bijeenkomst in Nederland en paar uur later een mail van een collega dat een andere collega op Twitter was terwijl hij aanwezig was bij die TED bijeenkomst. Zo kon iedereen meeleren! Ik ben benieuwd wat Twitter mij gaat brengen. Heb jij ervaring, verhalen, voorbeelden? Levert het je bijvoorbeeld concrete business op? Ik hoor het graag! Ik ben te volgen op mvanmunster.

Slimme marketing

Zojuist werd ik door mn broer uitgenodigd om lid te worden van "Vente-Exclusive.com". Wat een interessant concept! Ik lees op de site: "Vente-Exclusive organiseert exclusief voor haar leden online privé-verkopen van de bekendste kleding- & lifestyle-merken. Door rechtsreeks met prestigieuze modemerken samen te werken, kan Vente-Exclusive.com haar leden merkartikelen aanbieden aan sterk gereduceerde prijzen." Zojuist even gekeken en dat is bést interessant. Maar nu komt het: "lid worden kan enkel als je door iemand wordt uitgenodigd die al lid is of als je over een toegangscode beschikt. Mocht je niemand kennen die lid is dan kun je jezelf ook op de wachtlijst plaatsen". Dat is slim! De toegang tot de site beperken. Een valkuil ligt op de loer bij deze olievlek-marketingaanpak, want hoe houd je het écht exclusief? Als iedereen, iedereen blijft uitnodigen wordt het alsnog een online Neckermann. En daar zit niemand op te wachten. Ik ben benieuwd hoe de marketeers het exclusieve concept gaan bewaken!

Werkende .... moeder

Schijnbaar gaan mn blogs de laatste tijd alleen maar over moederschap. Oeps! Vind je dat erg? Ik weet nog niet wat ik er zélf van vindt eigenlijk ... natuurlijk: ik kan mn best doen om te gaan schrijven over de crisis, intellectuele stukken over klanten, marketing, leiderschap, ondernemerschap ... maar dat gaat niet werken! Dat is nu eenmaal niet wat mij bezig houdt. En ook weer wel, want ik ben aan het werk en dan zijn dát onderwerpen waar ik mee te maken krijg. Maar hoe gaat dát samen met "moeder zijn"? 24 uur met je voeten in de klei, verantwoordelijk voor fruithapjes, groentehapjes, melkproductie, slaapperikelen, de Mexicaanse Griep, ophalen en brengen van het kinderdagverblijf, ..... En zélf worstelend met nieuwe rollen, ballen in de lucht, hormonen, werkritme, dilemma's van de moderne muts, gevoelens van onbehagen, vermoeidheid, motivatieproblemen, gebrek aan waardering in alle vormen, tegenzin in welke vorm van social networking dan ook, en andere opwekkende zaken ....... O ja, en dan moet ik ook nog sporten, afvallen, leuke kleren kopen die passen. En dan heb ik het nog niet eens over vriendje, vrienden, familie: hoe gaat dat in vredesnaam allemaal samen met "moeder zijn"? .... Wie heeft gezegd dat het makkelijk is om moeder te zijn? Want daar zou ik graag eens een gesprek mee willen! Het valt me trouwens wél op dat collega's die voor de 2e keer moeder zijn geworden blákend van energie en enthousiasme weer aan de slag gaan na hún verlof. Ow ... vergeten in het worstel-rijtje van net: schuldgevoel!

"Geef ritser ruimte" lees ik elke keer als ik op die verschrikkelijke A2 van Den Bosch naar de Baak in Driebergen rijd. Dat zou ook mijn pleidooi zijn aankomende tijd: "Geef Marianne ruimte". Ik ben óók aan het inritsen. Onder andere bij de Baak. Gaat niet zonder slag of stoot. Maar gelukkig ... ik kan weer ademen, ik werk bij de Baak. En die staan in de Lof-list 2009 tot "beste werkgever voor werkende ouders" ... 't gaat vast helemaal goed komen!

Is er toekomst voor werken?

Het is zover, ik ben weer aan het werk! Vandaag was mijn 1e dag en met een gezonde dosis tegenzin :-) heb ik me door alle emails geworsteld. En ik ben klaar nu! Tenminste, klaar voor vandaag. Mijn werkdag zit er weer op, morgen naar de Baak in Driebergen. Ook weer voor het eerst. Maar eerst nog een blog, want dat -schrijven- wil ik weer actief gaan oppakken. Geeft me energie!

Een collega attendeerde mij/ons op www.detoekomstvanwerk.nl. Interessant hoor, moet je zeker eens lezen. Vooral deel III Toekomstscenario's. Er wordt gesproken over 8 megatrends waar professionals en organisaties rekening mee moeten houden. En al lezende krijg ik steeds meer zin in mijn toekomst van werken. Fijn, want dat gevoel was ik een beetje kwijt. Begrijpelijk misschien wel na alle (baby) veranderingen in mn leven, maar geen prettig gevoel. Onrust. De afgelopen tijd was ik op zoek, ben ik nog steeds eigenlijk, naar hoe mijn werkzame bestaan er de aankomende jaren uit zou kunnen zien. Wat, wanneer, waar, hoe lang? Ik maak scenario's en heb met mezelf afgesproken om in het moment te bekijken welke weg ik in ga slaan. - De Kracht van het Nu dus vooral niet te vergeten, voor ik het weet ben ik aan het rennen naar straks en vergeet ik Nu -. Om eerst eens te zien én te ervaren hoe mijn nieuwe leven en werken samen gaan vallen. Waar ligt de balans in werken en niet werken?

En vandaag lees ik dan over megatrends als "bedrijven die niet investeren in mensen zetten hun merkwaarden op het spel", "werk, onderwijs en prive vloeien samen tot een nieuwe levensstijl", "naast de traditionele werkgever en -nemer het ontstaan van een krachtige 3e groep: freelancers", "mensen willen belevenissen in hun leven en werk is een belevenis", "het individue als merk", "de werkplek wordt afgestemd op persoonlijke talenten: een optimale context voor flow wordt gecreërd".

Ach! Het komt wel goed. No worries. Al mijn scenario's passen binnen de trends voor de toekomst. En zo niet: creër ik zelf wel een nieuwe trend, dan wel een andere werkbare toekomst :-)

Ligt alle wijsheid nog op straat?

Vannacht om 3 uur tijdens het voeden van mn zoontje kwam er -eindelijk- weer een verhaaltje in mn hoofd. En vandaag zou ik die opschrijven zo dacht ik toen. Uniek dat ik dat nu ook doe, want de laatste tijd komt er weinig uit mn handen. Veel verhalen ontstaan er ook niet in mn hoofd. Ik leef in een ander ritme, mn lichaam en hoofd ook. Lekker wel. Maar goed, ik zit achter mn laptop en ben weer aan t bloggen. Het verhaal ....

Mijn blog "Alle wijsheid ligt op straat" is al weer een aantal jaren oud en dankt zn naam aan hoe ik denk over "professionaliseren". Ik geloof dat alles wat je nodig hebt om écht een kei te zijn in je werk buiten, op straat, te vinden is. Soms letterlijk, veelal ook in gesprekken met anderen, daar zijn waar de dynamiek is dan wel de stille straatjes opzoeken. Wijsheid is écht op straat te vinden, mits je in staat bent om te kijken én te zien. Je moet dus wel in de juiste "stand" staan.

Vanuit mn studie ben ik opgeleid als marketeer, door te werken heb ik me verbreed naar opleidingdeskundige en trainer/coach én juist bij die beroepsgroepen zou altijd de drang aanwezig moeten zijn om buiten, op straat te zijn. Te zien waar trends en ontwikkelingen vandaan gaan komen. Observeren hoe mensen interacteren en al dat. Dus ..... met het gegeven in mijn achterhoofd dat ik half oktober weer ga werken, bedacht ik me vannacht om 3 uur dat ik aankomende tijd maar eens méér op straat moet zijn. Om te ontdekken welke wijsheden ik kan vergaren om goed beslagen weer aan het werk te gaan.

Nu is dat voornemen alleen al een lastige, want hoe vaak ben ik tegenwoordig nog écht op straat? Voordat ik alles heb ingepakt met een klein kindje ben ik een uur verder en veelal is die gedachte alleen al genoeg om alle zin en energie om de straat op te gaan over te laten waaien. Ik blijf thuis! Maar goed, er zijn ook keren dat ik wél doorzet, mn energie verzamel en bepakt & bezakt er op uit trek. Trots ben ik dan: dat doe ik maar weer! Die steek ik in mn zak! Nieuwe wijsheid in mijn oude zakken.

En dan. Dan ben ik op straat! Ik merk dat die actie alleen al hernieuwde wijsheid brengt :-) Alleen ... er ligt niets op straat ... ik zie het tenminste niet ... en ik kijk echt wel, maar zie het niet ... dat wat ik zie ... zijn kinderwagens, babies & moeders. En ook mijn eigen lieve manneke in de wagen, vriendelijk lachend, mijn blik vasthoudend ... o jee, dat gaat wat worden in oktober.

Tijd

Tijd is een raar fenomeen. Je kan ervaren dat een uur eeuwen duurt en soms verstrijkt de tijd zonder dat je er erg in hebt. Er is dan zomaar weer een dag voorbij, een uur is in een seconde omgevlogen. En dan aan het einde van die dag bedenken "wat heb ik nu allemaal gedaan vandaag" geeft dan soms weinig antwoorden. Iets .. of toch niets?

Ik kan het de laatste tijd niet eens meer navertellen wát ik nu gedaan heb op een dag. Ben in mn gevoel hartstikke druk geweest .... maar waarmee ook al weer? Sowieso héle andere dingen dan voorheen. Voelt het daarom soms als "niets"? Het is zeker weten "iets", want ik heb niet de hele dag op de bank gelegen én ik voel me moe, voldaan en gelukkig. En op de bank liggen is trouwens ook niet "niets" maar "iets"!

Waarschijnlijk heb ik "niets" gedaan in de zin van datgeen wat vertrouwd voor mij was: doen!, productief zijn, presteren, werken bij de Baak, in contact zijn met mensen, werken met mensen, analyseren, observeren, reflecteren. En nu is mijn dag compleet anders. Onwennig soms. Maar ook weer niet want het voelt als een jas die me perfect past. Ik verveel me geen moment. Ik geniet! Maar ik zit wel in een onbekende, soms vage en zeker weten nog ongedefinieerde tijdzone. Dat voelt soms wel raar. Want de tijd vliegt. Waarheen? Hoe besteed ik de tijd wijs? Het is anders dan het ooit geweest is. Niets wordt iets en iets voelt soms ook als niets. Ach, wat mij het mij ook uit. Ik geniet!

Gedroomd, gedragen, geboren

Ons kindje. Hij is er! Eindelijk. Met een recht "een bevalling". Maar dat is nu achter de rug. We zijn weer thuis uit het ziekenhuis, Julian doet het heel goed. En sinds we thuis zijn gekomen afgelopen donderdag komt hij ook helemaal tot rust.

Wat een relaxt klein lieverdje is het! Zoals hij ook in mn buik was. Ik ben nu alleen zelf wat aan t kwakkelen met koorts, maar dat lijkt vandaag ook beter te gaan. En omdat elk nadeel een voordeel heeft; het maakt dat Marcel veel met Julian kan doen omdat ik het nog niet kan/kon. Dat is gaaf om te zien!

En nu aankomende week rustig aan, tot rust komen, gaan genieten! Weinig visite, telefoon, en al dat. De buitenwereld nog eventjes buiten houden. Aandacht voor de binnenwereld. Letterlijk én figuurlijk. Want dat is er, hij is nu een week oud, nog weinig van gekomen.

Een nieuw leven, een klein wonder. Het klinkt zo gewoon maar voor ons zo heel bijzonder!

Dolblij zijn wij met de geboorte van onze zoon

Julian Ruben Pith
18 mei 2009
53 cm, 3790 gr
11.25 uur, 's-Hertogenbosch

Moederdag

Zondag is het Moederdag. Ik ben benieuwd of ik dit jaar óók mee ga in het feestgedruis ..... 1 mei was mijn uitrekendatum, maar alles blijft rustig in mijn buik. En ik zie me nog wel een week of 2 lopen. Nou ja, lopen .... "waggelen" is meer het woord :-) Gek idee dat elk moment een bevalling kan gaan beginnen ...... Loslaten en "overgeven aan dat wat gaat komen" is wat me te doen staat. Zeggen ervaringsdeskundigen. Gelukkig zijn dát er veel! Ik ben benieuwd .... hoe zal het zijn? Want bevallen gebeurt, het overkomt je, zonder dat je daar zelf iets aan kan doen. Je hebt er niets over te zeggen, je hoeft er niets van te vinden, het overkomt je. Gewoon, erg ongewoon. Raar idee. De maakbaarheid van het leven, voor zover je daarin gelooft, de ogenschijnlijke macht van het denken, het willen, valt compleet weg op het moment dat je aan het wachten bent op een bevalling. Ineens is de natuur, het universum, God, hoe je het ook wilt noemen, de "baas". Niet je ratio maar je lichaam neemt alles over. Waarschijnlijk altijd, maar als je lekker in je vel zit, je werk, relatie; je leven loopt goed, je hebt het idee de teugels in handen te hebben ..... dan vergeet je dat wel eens. Ik wel. Mijn eerdere statement in een blog "Zwanger? Daarna hoef je nooit meer op training!" is echt een schot in de roos geweest.

PS fijne Moederdag voor alle moeders!!