Met beiden voeten op de grond kom je geen stap verder (30-ers)

Ik zit dus in het programma 30-ers en hoor dan opmerkingen als "wat zweverig, wat vaag". Té vaag soms ook wel. Tja, denk ik dan. Als je blijft doen (denken, analyseren, in je hoofd zitten) wat je al 30 jaar doet, dan kom je geen stap verder. En dan kan je wel gaan wachten totdat een trainer je gevoel geeft, maar zo werkt het niet. Het is echt aan jou zelf. Zoals de titel van deze blog ook mooi verwoord: met beide voeten op de grond kom je geen stap verder.

Dus. Ontdek eens nieuwe terreinen in jezelf. Zo vaag en zweverig is het niet hoor, iedereen is er mee geboren. Met gevoel! Beentjes van de vloer mensen. Ga maar, zoals je het zelf noemt, zweven. Geniet er van. En verwonder je over wat het je op kan leveren. Misschien iets, misschien niets. Dat is aan jou. Je kan altijd weer terug naar je hoofd als de weg naar je gevoel je niet bevalt.

Bevalt mij overigens prima! Het maakt dat ik kan zijn. Ik ontdek nieuwe kanten van en in mijzelf. Ik voel me er vrijer en relaxter bij. Na de dominantie van mijn hoofd, mijn denken, is het nu tijd voor voelen en ervaren. Voor zijn. Er hoeft niet meer zo veel. Mijn ego kan best wat minder hard werken.

Gelukkig heb ik ook nog veel te leren op dat vlak van zijn, want mijn hoofd neemt het vaak genoeg over. Dat heb ik goed kunnen ervaren in en na de eerste twee modules. Wat kan ik het mijzelf dan moeilijk maken zeg! Dáár zou ik wel mee aan de slag willen. Maar dan kom je op hele andere trainingen, dus waarschijnlijk leer ik dat niet in 30-ers. Alhoewel, de 3e module komt er nog aan in januari. Ik hoop op lekker veel én vaak ........ zweven!<

Gift of Giving

Sinterklaas is weer in het land
Kadootjes gaan van hand tot hand

Wensen en gedichten vliegen door de lucht
Vrienden verrassen kost moeite nog zucht

Wat een geweldige tijd om anderen te verwennen
En dat zonder dat ze je herkennen

Ik heb me van harte kunnen uitleven
Want in verrassen ben ik wel bedreven

Was het altijd maar Sinterklaas tijd ....
Dan kregen we van 'geven' nooit meer spijt

Ik wens, ik wens, ik wens ..... (30-ers)

Ik heb een roerig weekend achter de rug. Sinterklaas kwam langs. Met mn autootje op de A2 in de regen en de storm was niet heel fijn. Het weer was onstuimig. Ik ook. Roerig met al die spinsels in mijn hoofd en beren op de weg. Olifanten soms ook. Over het in relatie zijn. Hoe werkt dát toch? Over mijzelf. Spinsels over wat ik vind. Van anderen. Van mezelf. Dit weekend wat minder wat anderen van mij vinden. Veel nagedacht, gepraat, gehuild, gelachen. Nog meer gepraat. Veel niet weten, weinig wel weten. Veel denken, veel voelen. Veel kijken naar wat er niet is, geen oog voor dat wat er wél is. Veel vragen zonder dat er ooit antwoorden gaan komen. Zoals. Waar zouden al die gevoelens en gedachten vandaan komen? Een week geleden was het gevoel er niet, waarom nu wel? Hoe werkt dat toch allemaal in mijn en ons lichaam? Hoofd en hart? Wat maakt dat de 1 soms zo veel nadrukkelijker aanwezig is dan de ander?

Ik zoek naar antwoorden, wil mijzelf snappen. Want als ik het snap, dan kan ik het een plek geven en wordt het weer rustig in mij. Dát is overigens een mega aanname die ik doe zeg ...... Zijn het hormonen, het weer, mijn werk, mijn relatie, de rollercoaster van het 30-ers programma? Ach, ga ik er ooit achter komen? "Het is wat het is", dat weet ik ook écht wel. "Toelaten en laten zijn dat wat er is én daar met liefde naar kijken?" Ja, ja. Ik weet verstandelijk wel dat het zo werkt, alleen NU even niet. Kan het even niet. Beter nog, wil het niet.

Misschien dat ik The Work van Byron Katie weer eens moet toepassen, vrienden zweren erbij. Het onderzoeken van je gedachten. Hoe ze je volkomen voor de gek kunnen houden. Of mijn mediteren weer opstarten. Misschien wel met hele andere dingen bezig gaan. Gitaar leren spelen, Spaans leren. Afleiding zoeken dus.

De Secret -zie een eerdere blog- werkt ook merk ik! Het aantrekken van dat wat je écht wilt. Wensen de kosmos in sturen. Ik heb gister écht vurig gewenst dat ik een dag rust zou krijgen. Even een maandag niet werken, niets moeten. Niets. En wat gebeurd er? Vandaag belt een afspraak af, waardoor ik een lege agenda heb: een dag rust! Ik hoef helemaal niets! Wat een heerlijkheid!

Ben dus nu deze blog aan het schrijven, heb zojuist een map gemaakt voor het Baak Strategie Programma en ga misschien vandaag alvast werken aan mijn collage. Heerlijk! Omdat er niets moet. Ik ga vaker wensen! En in lijn daarmee, dan moet ik wél weten wat ik wil, want wat wens ik anders? Misschien is dat ook wel het grote antwoord waar ik naar zoek. Met een duidelijke vraag. Wat wil ik? Ik wil meer rust, meer zijn. Op mijn werk, in mijn relatie. Go with the flow!

En een andere eye opener van het laatste uur. Waarschijnlijk is al mijn denken, over anderen, mijn vriend, relaties en het in relatie zijn, een projectie. Alles wat ik vind en zeg gaat dus over ...... mij! Oepssss ...... gelukkig donderdag het 30-ers programma weer in :-) Ga ik die projectie verder onderzoeken. Mijn collega zei het net treffend: "tja Marianne, ..... een leven lang leren!"

baakblue is in de lucht!

Even tussen de 30-ers door. Want we hebben hier hard aan gewerkt met zn allen. De nieuwe business unit van de Baak is in de lucht gegaan, baakblue. Kijk maar eens! Mijn deel vind je bij Strategie & Implementatie.

De tijd verstrijkt .... (30-ers)

De tijd gaat sneller dan ik zou willen. We hebben allemaal 24 uur op een dag, maar soms is het gewoon niet genoeg. Het is bijna al weer 6 december en dan begint module II van 30-ers. Voor die tijd moet ik nog mijn ontvangen feedback verwerken (daar word ik blij van zeg!), mijn experiment doen en van dat alles een collage maken ....

Het is nu 18.30 uur en ik zit nog steeds bij de Baak in Driebergen te werken. Een onverwachte afmelding van een trainer, voor morgen, maakt dat ik ineens niet meer de planning kon houden die ik afgesproken had met mezelf. Er is van alles blijven liggen en volgende week kan -en wil- ik er pas weer iets mee. Want. Ik ga morgen tot vrijdag het Baak Strategie Programma draaien en heb ervoor gekozen dat met aandacht en focus te doen. Concreet betekent dit: geen mails en telefoontjes afhandelen tot het programma klaar is. Vrijdag 17.00 uur dus.

Vandaag zou ik weer wat schrijven over de voortgang van mijn 30-ers traject. Vandaag zou ik ook de blogs van mijn mede cursisten lezen. Dát heb ik wel gedaan! Leuk zeg. Nou, toch maar een half uurtje later naar huis dan ..... want ik wil óók wat schrijven. Eigenlijk wilde ik het weekend al iets schrijven. De 2 gedachtes/vragen delen die ik het hele weekend bij me droeg. Passen perfect op mijn leervraag namelijk.

1. In hoeverre houd ik rekening met jullie als lezer als ik schrijf over mijn leerproces in 30-ers? Durf ik alles op te schrijven wat me bezig houdt? Wat als je me dan niet meer aardig, leuk, intelligent en al dat meer zou vinden? Het moet wel leuk zijn wat ik schrijf natuurlijk .......
2. "Alle wijsheid ligt op straat' versus "alle wijsheid zit in mij". Zoek ik het (wijsheid) buiten of in mijzelf? Te veel buiten mijzelf volgens mij.

Ik ga hier weer verder mee! Later meer. Enne ... reacties zijn welkom! Leren we van elkaar!

Feedback (30-ers)

Vandaag heb ik 6 mensen gevraagd om mij feedback te geven. Dát alleen is al een leuk leer- en keuzeproces, want wie ga je nu vragen om met je mee te denken? Het liefs zou ik het aan iedereen willen vragen namelijk .... dát is mijn eerste impuls. Maar "het mogen er 3 en maximaal 5 zijn" volgens de opdracht. En als ik er dan over doorpeins, dan denk ik eigenlijk al te weten wat mijn zussen, vrienden als antwoord op de vragen zouden gaan geven. Dus waarom zou ik het ze nog vragen? En dan heb ik ineens niemand meer die ik het zou willen vragen want: ik weet het al! Maar stiekem ben ik dan toch wel benieuwd wat men écht van mij vindt ... bekenden en onbekenden. Ik denk het wel te weten, maar weet ik het ook écht? Zeggen mensen sowieso de waarheid als je zo'n directe vraag stelt? En zegt het antwoord dat ze geven niet meer over henzelf dan over mij, dus wat kán je überhaupt met de feedback? Maar goed, áls ik dan feedback krijg, dan wel graag iets positiefs. Want anders ga ik toch een beetje twijfelen of ze me nog wel aardig en lief vinden ...... tja, ontwikkelpuntje dus, ik heb gelukkig nog 2 modules te gaan :-))

En zo hebben 6 mensen (collega's (2), familie (1), vrienden (2), partner (1)) vandaag een mail van mij ontvangen met de volgende vragen:

--> als je kijkt naar mijn leven tot nu toe, waar kan ik dan volgens jou trots op, tevreden over, blij om zijn en waarom vind je dat?

--> als je denkt aan mijn toekomst, wat wens je me dan toe aan persoonlijke ontwikkeling, uitdagingen, tijdsbesteding en aandacht en waarom wens je mij dat toe? En wat zie je mij doen waarom ik niet realiseer wat je mij toewenst?

De eerste 'uitslagen' zijn al binnen!! Spannend en vooral boeiend om te lezen wat mensen over mij schrijven en van mij vinden ...... als ik alles binnen heb, dan zal ik er op reflecteren en dat met je delen. Enne .... Sinterklaas is een mooie tijd om kadootjes te krijgen én te geven. Feedback is een zeer waardevol kadootje! Dus: vraag eens om feedback! En 'leen' dan gerust deze vragen: mijn Sinterklaas kadootje aan jou!

Publieke Persoonlijke Ontwikkeling? (30-ers)

Ik begin met een waarschuwing! Lees dit en aankomende blogs niet als het je te ver gaat ... haak gerust af :-)) Want, wat ga ik doen?

Ik ga mijn persoonlijke ontwikkeling gedurende de tijd dat ik in het programma 30-ers zit bijhouden op "Alle wijsheid ligt op straat". Misschien ga je het leerzaam en leuk vinden, misschien ook niet. Ik hoor het wel van je!

De opdracht in de training was dus om een weblog te starten. Om je eigen leerproces inzichtelijk te maken, maar ook om mee te kunnen lezen met het proces van de andere deelnemers. Maar ja. Ik ga echt geen weblog starten als ik er al 1 heb ..... Ik ben dan wel een 1000 dingen doekje (voor de nieuwkomers, daar heb ik eerder een blog over geschreven), maar ga niets dubbel doen! En ik kan nu al voorspellen dat ik écht niet aan 2 weblogs ga schrijven. Want waarom zou ik? Eén van mijn talenten is "lef". Dus ik durf best wel transparant te zijn in mijn proces van leren & persoonlijke ontwikkeling..... Ik ben wel erg benieuwd wát het met mij doet als ik dat leerproces publiekelijk maak. Wat zal het mij brengen? En jou? Dáar heb ik nog geen ervaring in en mee. Tot nu toe is het gebleven bij '' praten over". Nou ja, een mooi experiment dus; houd ik wel van!

NB Ik heb deze week module I afgerond, 6 en 7 december volgt module IIen dan in januari module III.

Weer een Wijs Loesje

Een dilemma .....

Ik heb een dilemma! Geen "30-ers dilemma", zoals een collega dacht, maar een ander dilemma. En ik heb besloten het publiekelijk te maken. Op internet dus. Want. Wie weet kan jíj me wel helpen. Ik geef dus een dilemma weg, en wie weet ontvang ik .......? - Ik sprak net André Meiresonne over "geven", dus ga het eens uit proberen- Ik heb onlangs ook via Linked-in een vraag gesteld aan mijn Linked-in vrienden. Dat leverde in no time tientallen reacties op! Wie weet werkt het nu ook wel. Dus: doe je best! :-))

Oke. Komt ie. Mijn dilemma. Waar gaat het om?

In maart 2008 gaat mijn Visie en Strategie programma weer van start. Afgelopen september heeft het programma "gedraaid", in maart gaat ie voor de tweede keer lopen. Ik heb voor die maart start 5 deelnemers en wil er graag 5 bij om van start te gaan. Ik vind het programma waardevol, uniek en onderscheidend. In Nederland is niets vergelijkbaars te vinden. En waarom onderscheidend? Omdat het gaat over "waardesystemen", de zachte kant van strategie. Waardesystemen in jezelf en in je organisatie. Kom je vanuit de Rijnlandse stroming, of eerder uit de Anglo Amerikaanse hoek? En wat leveren die inzichten je op dan? Om vandaaruit te komen tot visie en strategie. En om dát levend te krijgen, maken en houden in de organisatie waarin je werkt. Waarom zouden de mensen in je organisatie jou volgen?

En wat is nu mijn dilemma? Nou: kan ik deze vraag stellen op mijn weblog? De vraag om mensen in jóuw omgeving te attenderen op mijn Visie en Strategie programma. Het leeft namelijk erg in bedrijvig Nederland. Organisaties worstelen met visie en strategie vraagstukken, en ik heb een oplossing, maar weet schijnbaar niet de juiste kanalen aan te boren. Is mijn weblog een kanaal? Dát is mijn dilemma dus!

Want. Ik geloof heilig in de kracht van netwerken. Van virtuele netwerken. Van aandacht en passie. Van op persoonlijke titel mensen attenderen op onderwerpen, thema's producten en diensten die waarde creëren. Van virals: de ketting die je creëert door jouw netwerk te vragen hún netwerk aan te boren. Dan wel dat ze dát uit zichzelf doen: zonder dat je het vraagt (dat zou mooi zijn).

Nou. En nu maar wachten wat er gaat gebeuren. Ik laat het los -'loslaten' was ook een onderwerp in het gesprek met André- ........

Dwalende Dertigers? (30-ers)

Ik start 20 november met het programma 30-ers. Bij de Baak. Als deelnemer. En vanochtend heb ik mijn intake gehad. Dát belooft veel goeds! Complimenten voor de trainer die de intake deed. En na een gesprek over de godinnen in mij (wauw, dat is herkenbaar) liep ik met een concrete huiswerkopdracht door het schitterende herfstbos weer terug naar mijn auto.

Ik heb er zin in! Mezelf weer eens lekker onderdompelen in essentiële vragen als Wie Ben Ik, Wat Wil Ik, Waarom Doe Ik Wat Ik Doe. Wij 30-ers schijnen anders te zijn dan anderen. Als je 30-er bent, dan herken je dat vast wel :-)) Wij hebben als generatie onze eigen kenmerken. Dáár zijn leuke en herkenbare artikelen over geschreven. In alle lifestyle magazines. Sommigen van de hand van mijn collega's, te vinden in de rechterkolom. Het is dus "hot"?

Maar weet je? Eigenlijk heb ik er ook géén zin in! In de training dan. Mijn werk, mijn interesse, mijn passie, mijn visie, missie, mijn levensweg, mijn gesprekken met vrienden, mijn hobby ... álles staat in het teken van zingeving en persoonlijke ontwikkeling: jezelf leren kennen. En dan weer verder in deze training? Analyseren waarom we (ik in dit geval) doen wat we doen. Ken je dat gevoel? Dat je er ook wel eens hélemaal klaar mee bent?! Misschien ook wel klaar met jezelf? Met je eeuwige denken en analyseren -hoeveel tijd van ons leven zouden we doorbrengen in ons hoofd-. Het voelt soms als hard werken zeg .... zou dat de bedoeling zijn van "zijn"?

Is er nog wel ruimte voor gewone dingen? Voor ongewone dingen. Voor alledaags. Voor gesprekken over niets, nutteloos. Voor onwetendheid. Voor compleet onzinnig. Voor waardenloos. Voor het niet weten. Voor doelloosheid. Voor zinloos. Voor dolen. Voor dwalen.

Denk dat ik dát eens ga onderzoeken in de training. En ..... stiekem weet ik het antwoord eigenlijk al ....