Waarom

Vandaag bij het weggaan werd de vraag herhaald "wat is jouw Big Why?". Waarom doe ik wat ik doe? Wie wil ik zijn? Wat is mijn bijdrage aan het grotere geheel? Wat is mijn essentie?

Niet alleen een Big Why, ook een Big Question!

De vraag is me niet vreemd overigens. Ik kan me geen tijd herinneren zonder de aanwezigheid van deze 'Grote Waarom Vraag' in mij. Omdat ik hem stel aan mezelf, omdat anderen hem stellen aan mij.

In de auto op weg naar huis blijft de vraag rondzingen in mijn hoofd. Misschien wel in heel mijn lijf.  Denkend en voelend op zoek naar een antwoord dat de lading dekt. Een antwoord waardoor ik voor de ander duidelijker wordt. Een antwoord waardoor ik meer duidelijkheid creëer voor mezelf. Waarbij ik me gelijk afvraag of dat is wat ik wil? En zo ja, why? En zo nee, why?

Als kind, zo hoor ik uit verhalen, was de enige vraag die ik stelde "waarom?". Geen antwoord was voldoende, want daarop volgde weer een "waarom". Nu, vele jaren verder en zelf moeder van 3 kleine kinderen ervaar ik dat die vraag hoort bij kind-zijn. Dat het hand in hand gaat met nieuwsgierigheid, ontdekken, verkennen, leren, verdiepen. En dat bij het opgroeien de vraag vergeten wordt. Bij mij is 'waarom' altijd blijven hangen. In mijn interactie met mensen stel ik de waarom vraag nog steeds. Veel en vaak. Vanuit nieuwsgierigheid. En ook vanuit het verlangen om de ander te snappen en daardoor te kunnen verbinden. Of verbinding te kunnen maken met dat wat er toe doet voor die ander. Waarde toe te voegen aan de ander. Aan het grotere geheel. De Grote Waarom Vraag die de kracht in zich heeft om naar een kern te gaan. Als een ui die je tot in elke schil afpelt zodat het licht kan schijnen op de kern. Om daarna te gaan vliegen.

Maar hoe zit het dan met mij? Wat is mijn Big Why? En Why zou ik dat willen weten vraag ik me dan ook gelijk af? Wat brengt het mij als ik een antwoord heb gevonden? Wat brengt het de ander als ik mijn Big Why heb gevonden?

Ik ga terug komen op de vraag en het in een gesprek verder verkennen. Vanuit nieuwsgierigheid. Naar mijn gesprekspartner en naar de vraag. Waarbij de vraag zomaar hetzelfde als het antwoord zou kunnen gaan zijn. Mijn Big Why IS de Big Why vraag stellen aan alles en iedereen om me heen. Zoals ik ook als kind deed. Vanuit oprechte en authentieke nieuwsgierigheid. Wordt vervolgd!

Werken

Ik had een gesprek met een hoog opgeleide vrouw die 3 jaar in het buitenland had gewoond. Ze had daar niet gewerkt, USA & mocht dus niet, zei ze. Ik zei: "je bedoelt wel gewerkt ...... alleen niet in een professionele omgeving wat we voor het gemak "werk' noemen?". Ze keek me vreemd aan. Ze had het hele gezin op de kaart gezet die 3 jaar, gelukkig en werkend gehouden. Plannen, organiseren, communiceren, netwerken. Alles in een nieuwe context. Nieuwe mensen, cultuur, taal, gewoontes en gebruiken. En nu dus weer terug in Nederland en gestart met haar oriëntatie op de arbeidsmarkt. Ze deelde met mij: "welke waarde voeg ik toe aan een werkgever als ik 3 jaar niet gewerkt heb? Het voelt of ik start waar ik was 3 jaar geleden". Een situatie die je misschien herkent. Niet omdat je in het buitenland gewoond hebt, maar omdat je ervoor hebt gekozen om tijdelijk niet in een werk omgeving te zijn. Om te kiezen voor werken in je gezin, kinderen opvoeden? Als je dan de stap naar het bedrijfsleven weer wilt maken, is het de kunst om alle talenten die je ingezet hebt in die periode, alles wat je gedaan hebt, te vertalen naar termen die aansluiten bij het bedrijfsleven. Aansluiten bij een recruiter of HR dame/heer met wie je een gesprek hebt. Anderen kunnen je daar bij helpen, want die zien mogelijk meer dan dat je zelf ziet. En heb je niemand om mee te sparren, stuur me een bericht. Ik denk graag mee. Aanbod exclusief voor vrouwen dus smile-emoticon

Friesland

Wij zijn na vergelijkend onderzoek klant geworden van De Friesland Zorgverzekeraar. Omdat het pakket het beste paste bij wat we willen. En een leuke bijkomstigheid voor de Friese kant van ons gezin. We kregen de zorgpassen toegestuurd en een mooie corporate brochure. Goed gedaan Corporate Communicatie om op deze manier te communiceren met mij als nieuwe klant! Het maakt De Friesland heel persoonlijk door de gekozen communicatie insteek.
Maar er was ook een element in deze uiting waar ik veel vragen over heb, en ik ben nu eenmaal ik. Dus ik bel met de organisatie met de vraag of ik iemand van Corporate Communicatie kan spreken. In de brochure staat een mevrouw met foto, naam en functie "adviseur Corporate Communicatie", dus haar wil ik graag spreken. Of een van haar collega's. Want ik wil vertellen wat de communicatie met mij doet. Dat is immers wat communicatie is: een dialoog. Als klant wil ik graag iets terug kunnen zeggen. Gevraagd en ongevraagd. Ik zie dat er een Klantpanel is, dus feed back zal zeer zeker gewaardeerd worden. Dat is mijn aanname tenminste.
Als ik bel weet de mevrouw aan de lijn niet zo goed wat ze met mij moet. Ik heb schijnbaar een 'anders dan anders' vraag. Na een korte toelichting van mijn kant en nogmaals de vraag om doorverbonden te worden met de afdeling Corporate Communicatie, verteld ze dat ze dat dat niet kan. "Want dat mogen wij niet doen" zegt de mevrouw. Wat een vreemde situatie. Wie mag wel en niet doorverbonden worden dan? En waarom ik niet? Communicatie is toch nieuwsgierig naar alle communicatie die van buiten (lees klant) naar binnen komt? Ik probeer het nog een keer. Maar nee. De mevrouw staat mij overigens keurig en klantvriendelijk te woord. Ze zegt waar haar grens is "ik weet even niet wat ik nu met uw vraag moet -doorverbinden mag ze dus niet- maar ik ga het uitzoeken en ik bel u terug". En een half uur later staat er een bericht op mijn voice mail waarin keurig herhaald wordt wat ik verteld heb, waarom ik belde. En dat ze er een 'signaal-kaart' (een instrument om klant ideeën te stroomlijnen?) van gemaakt heeft. Dat ze het zal doorgeven aan de betreffende afdeling en dat ze verwacht dat iemand contact met mij zal opnemen. Ze voegt toe "ze zullen u vast en zeker terugbellen maar die garantie kan ik u niet geven want dat is niet aan mij". Prima, prima mevrouw. Ik geef u een dikke 10! Maar uw afdeling Corporate Communicatie een dikke onvoldoende want ik heb sindsdien niets meer vernomen.

Charmant

Lieve mensen die ik tegen kom op de weg.
Snelweg, provinciale weg, stadsweg, dorpsweg.
Zullen we proberen wat aardiger voor elkaar te zijn?
Wat meer ruimte houden op de 3e/4e baan, zodat mensen als ik die achter een vrachtwagen beland zijn die 80 km per uur rijdt ook even kunnen inhalen zonder gevaar voor eigen leven en dat van anderen? Of dat we elkaar even vriendelijk groeten als ik wacht voor jou zodat je kan doorrijden op de verkeersdrempel? Of ik je voorlaat ook als je geen voorrang hebt. Of ....
Een lach, een hand opsteken, een wuif, alles is goed.
Kies zelf wat jou past, gewoon een teken van 'mens-zijn', ook als je in een auto zit en het heel verleidelijk is om je compleet af te sluiten van andere mensen.
Het zal ons allemaal wat charmanter maken. Voor onszelf maar ook naar elkaar toe.
En het maakt jouw dag misschien ook ineens veel leuker! Het gevoel dat je 'goed' gedaan hebt.
Probeer het eens!

Mijn bril is erg gekleurd na bijna 4 jaar gewend te zijn aan de charmante Engelse auto bestuurders. Geloof mij als ervaringsdeskundige: het maakt het leven en auto rijden veel aangenamer om meer van deze Engelse manners te gaan toepassen in het verkeer! 

Excelleren

Na een week school merk ik dat ik met een andere bril naar het Nederlandse onderwijs kijk. Het is nog pril en gebaseerd op een gevoel, maar er valt me al wel iets op. En dat gaat over het ontbreken van een stimulans om te excelleren vanaf het moment dat de kinderen naar school gaan. Meer mensen, deskundiger dan ik, hebben daar ook al eens iets over gezegd en geschreven maar ik ervaar het nu in de praktijk. Ik ga de uitspraak die ik doe verder ontdekken en onderzoeken, want het is 'nog maar een week' dat de kinderen op school zitten.  

Waarom doe ik deze uitspraak? Dat heeft zeker te maken met dat ik de afgelopen 1,5 jaar gewend ben aan het Engelse systeem en door die bril ben gaan kijken. Een eerlijk is eerlijk: daar had ik in het begin weerstand tegen. Met name vanwege de vele beloningen, awards, competitie elementen in het onderwijs en alle andere stimulerende instrumenten om kinderen het beste uit zichzelf te laten halen.  Dat laatste is wat ik onderschrijf, maar 'toch niet als de kinderen zo klein zijn'? "Dat komt later wel als ze groter zijn", vond ik. De lat ligt hoog en de balans tussen vragen en overvragen is cruciaal.

Mijn bril heeft ook te maken met dat onze oudste in Reception Year (klas 1) op de leeftijd van 4 het curriculum heeft doorlopen wat in Nederland in groep 3 aan bod komt. En dat wij halverwege Year 1 (klas 2) naar Nederland zijn gekomen en hij nu in groep 2 geplaatst is oa vanwege zijn leeftijd. 

Hoe kan je als school aansluiten bij deze situatie en dit kind? Hoe ga je daar als ouders mee om? Een vraag die dagelijks bij ons aan de keukentafel besproken wordt. En een school directeur die meedenkt. Dat is fijn! "Het gaat goed" is de terugkoppeling van de juf. Maar voor mij betekent dit "hij past zich aan aan de situatie". Hij conformeert zich aan dat wat is, dat wat hij ziet in de groep. Hij wordt niet uitgedaagd om verder te gaan met waar hij was gebleven in Engeland. Omdat het Nederlandse curriculum in groep 2 die ruimte niet biedt? Omdat .... Omdat ...   

Misschien herken je mijn situatie vanuit een hele andere context. Of ben je een hele andere mening toegedaan. Laat het me weten! Werken we samen mee aan #onderwijs2032 (Op Twitter). 

 

Senior Professional

Wat een schitterend artikel heeft mijn zeer gewaardeerde oud collega Godfried Ijsseling geschreven! Het zet leren en ontwikkelen in een ander perspectief.

Dit artikel is voor mij een mooi voorbeeld van de kracht van de Baak. Om op deze manier naar de ontwikkeling van mensen en van organisaties te kijken. Om leertrajecten in te richten vanuit ont-moeten, stilstaan en ontdekken. Om daarna te kunnen versnellen. Eerst als mens en daardoor als organisatie. Met een andere bril op leren kijken naar jezelf en je omgeving. Om te gaan handelen vanuit een ander paradigma. Dat is waar de Baak sterk in is. Dat is waar ik sterk in ben. Eens een Baaker altijd een Baaker :-)

Ik sprak de afgelopen dagen met mensen die het hadden over dat de Baak de "harde" kant meer op moest gaan zoeken. Dit artikel zaagt alle poten onder die opmerking vandaan. Dank voor het 'zagen' Godfried! Dank voor je ander bril. Tot snel weer eens.