woensdag 17 april 2013

Expeditie Geluk

Toen ik in maart op Twitter en Facebook las dat een van mijn Baak collega's een 'doorgeefboek voor geluk' had, wilde ik meer weten. Want zo was er 20 maart ook een event op Landgoed de Horst op de Internationale dag van Geluk?

"Afgelopen woensdag 20 maart was de Internationale Dag van Geluk. Expeditie Geluk organiseerde samen met haar partner de Baak een inspirerend evenement in Driebergen. Onderdeel van de dag was de uitreiking van de eerste van 1000 Doorgeefboeken. Sindsdien zwerven deze boeken door het hele land."

Op de website van Expeditie Geluk en in het nieuwsbericht las ik meer over de 1000 'Boeken van Geluk' die 2 maanden lang door Nederland zouden gaan reizen. Lege boeken nog. Door een ieder die het boek in handen krijgt te vullen met een geluksmoment, beeld, gedicht, woord, daad, lied, foto, schilderij, persoon, tweet, boek, plaat, etc. Om te delen met anderen. De vraag om alle talenten in te zetten om dit boek te vullen met "gewoon gelukkige" beelden, verhalen, tips en ideeën.
"Eind mei komen alle boeken met persoonlijke bijdragen weer bij elkaar om conclusies te trekken. Waar wordt Nederland Gelukkig van? Waarin schuilt het Geluk? Wat kunnen we van elkaar leren over Geluk? Hoe kunnen we elkaar helpen Gelukkiger te zijn? Hoe geven we Geluk door? Hoe kunnen we kinderen leren 'Gewoon' gelukkig te zijn?" 

En zo las ik ook over het vervolg: de 2 maanden durende expeditie met sledes door Nederland. Over de gelukslessen op scholen voor kinderen. Over duurzaam geluk. Over .......

Wauw!! Ik ben fan! Ik wil bijdragen! Dus ...... via alle via social media heb ik laten weten dat 1 van de 1000 boeken asap naar mij in Engeland moest komen. Om de Nederlanders die in Engeland wonen te laten bijdragen aan Expeditie Geluk. En zo gezegd zo gedaan! Via de Baak heb ik het in handen gekregen. Fantastisch!


En dat boek #758 reist nu door Engeland en bereikt gelukkige Nederlandse handen. Handen die soms als 25 jaar in Engeland wonen, handen van Midwives die babies ter wereld brengen, in handen die zich hard maken voor duurzame energie, handen van de Nederlandse Ambassade, handen van ........


En omdat de Nederlanders hier iets minder dicht bij elkaar wonen dan in Nederland, heb ik bedacht dat het #758 boek een persoonlijke begeleider moest krijgen gedurende de reis op het eiland. Iemand die het boek koestert en zorgt dat het zo vol mogelijk komt te staan met bijdragen van Geluk. In Dorset was ik dat, in London kon ik dat niet zijn ...... Dus ..... 12 april heb ik met Marcel en de jongetjes het boek naar London gebracht, waar de officiële Londense start van #758 plaatsvond bij de Embassy of the Kingdom of the Netherlands. En sindsdien wordt het #758 boek in London vergezeld door Karin Peeters en Nicolette Wykeman! Naar wat ik hoor en zie op Twitter (#expeditiegeluk) en Facebook (@expeditiegeluk) heeft het boek een geweldige tijd in London! Het kwam in handen van de Royals en is vandaag aanwezig bij de begrafenis van Thatcher. Benieuwd naar het vervolg!

Half mei haal ik het boek weer op bij de Regenboogschool in London, een school waar Nederlandse kinderen les krijgen op zaterdag, waar de laatste bijdragen uit Engeland toegevoegd worden aan het boek. En daarna, rond Pinksteren, gaat het boek met de boot terug naar Nederland om zich te voegen bij de andere 999 ......... Met recht een hele expeditie! Vooral een Gelukkige Expeditie!



vrijdag 12 april 2013

Weemoed


Vandaag las ik dit gedicht omdat iemand het had opgeschreven in het Geluksboek #758 dat op dit moment door de UK reist. Ik had het niet eerder gehoord en het raakte me diep. Schot in de roos. Trilling in mijn hart. Het bracht me bij mijn gevoel van weemoed over 'de dingen die voorbij gaan'. En dan vooral over mijn kinderen die, schijnbaar ineens, groter groeien: 2,5 en bijna 4 jaar oud al weer ........ waar is de tijd gebleven? Waar blijven zij? Waar verblijven zij? Waar ben ik ...... ? Want de weemoed gaat ook over mijn eigen vergankelijkheid. Ik ervaar een diep verlangen om vast te houden aan 'dat wat was'. Zo klein, zo zoet, zo teder, zo afhankelijk ......  Mag ik ook zo'n doosje? Ik weet dat het niet kan. En als het zou kunnen? Dan zou ik het niet willen! "Leef! Leef! Leef! mijn allerliefste kind!" En toch .......   

‘Doosje' – Annie M.G. Schmidt

Ik ben zo bang dat je strakjes verdwijnt,
Vervaagt in de mist en dan nooit meer verschijnt,
Oplost in het zonlicht of smelt in de regen,
Ja, dat komt voor en wat doe je ertegen?
Wegvliegt door ‘t raam als een hele domme vlinder,
Hoge beloning voor de Eerlijke Vinder.

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
En je bewaren, heel goed bewaren.
Dan zou ik je verzekeren voor anderhalf miljoen
En telkens zou ik eventjes het doosje opendoen
En dan strijk ik je zo zachtjes langs je haren.
Dan lig je in de watten en kan niemand erbij,
Geen dief die je kan stelen, je bent helemaal van mij.
En dan telkens even kijken,
Heel voorzichtig even kijken,
En dan telkens even kijken
En een zoen.

Je mag er eventjes uit, elke dag.
Zeker dat mag. Ja, een uurtje, dat mag.
Laten we zeggen: naar ‘t Vondelpark, even,
Alleen om de eendjes wat eten te geven.
Maar ‘k hou je vast, ook tegen je zin
En na een uur ga je ‘t doosje weer in.