Philips beleving

Ik was te vroeg. Zoals ik eigenlijk altijd wel ben. Het Amstelplein oprijdend zie ik niet gelijk waar de parkeergarage van Philips is. Er staan mannen bij "afgifte goederen". Ik rijd naar de slagboom. Waar moet ik op drukken? "Ze zullen wel denken; een vrouw achter het stuur", maar echt duidelijk is de inrij-route niet aangegeven, dus die gedachte laat ik snel weer los. Ik draai mijn raampje open. "Je moet daar naar binnen", zegt de man en wijst. Rechts. Oeps .....  "Ja, ik kom net terug uit Engeland, vandaar".
Binnen in de aankomsthal heb ik nog even tijd voordat mijn afspraak begint. Verhalen ontstaan in mijn hoofd. En het gesprek is nog niet eens begonnen .... Dat belooft wat. De ontvangstruimte is licht. Er is veel glas. Hoge plafonds. Een prettige plek om te wachten. Huis van Licht. Passend dus bij de eigenaar die het huis bewoond. Ik voel me welkom. Er gaan meer mensen door de poortjes naar buiten dan dat er binnen komen valt me op. Veel taxi's buiten. Veel pakken mannen. Evenveel pakken vrouwen. Zou de afgegeven winstwaarschuwing van vorige week ze bezig houden vraag ik me af. Het oogt ontspannen.
"Because needing an MRI is scary enough", lees ik op 1 van de panelen. Yes, I know!! Had er net 1 achter de rug die ochtend. Dat is geen pretje om het maar heel zacht uit te drukken. En nu is er een open MRI, zo lees ik, waardoor je niet meer in zo'n nauwe buis hoeft. Had ik dat eerder geweten. Dank Philips voor je innovaties! Een waar voorbeeld van Sense.
"Health touches our lives". Meerdere TV schermen met beelden in de ontvangsthal. "A glimps what healthcare means to people": een foto impressie van wat gezondheid betekent voor mensen over de hele wereld. Beelden die ontroeren, me raken. Echte mensen. Echte levens. Een gevoel van dankbaarheid. De beelden roepen ook vragen op. Ze lijken in schril contract te staan met de wereld van AEX index, beurs, business. De wereld van winstwaarschuwingen. Hoe houd je contact met je eindklant in Afrika als je aan de top van het Philips imperium zit? Een mooie vraag voor straks. Ow, het is tijd. Ik word opgehaald. Nou ja, "over tijd, mijn excuses",  zo stelt mijn gesprekpartner. Ach, slechts 10 minuten. Het is oke. Ik was al begonnen.