Meer lezen?

14 mei 2007 schreef ik mijn 1e blog op Alle wijsheid ligt op straat. Veel blogs heb ik geschreven vanuit de context dat ik werkte bij de Baak. Sindsdien heb ik zowel heel veel als heel weinig blogs geschreven. Veel van mijn verleden, van mijn visie, mijn inzichten heb ik vastgelegd in deze blog: ik ben er blij mee! Alle wijsheid ligt op straat ..... nog steeds. En veel wijsheden heb ik ondertussen ook van straat gehaald en vertaald naar nieuwe inzichten en praktische handvatten. Allemaal te vinden in deze blog en/of het werk dat ik doe. Surf er eens doorheen en doe er je voordeel mee!

Van 2007 naar 2018 ben ik gaan samenwonen, heb ik 3 kinderen gekregen, heb ik in 2011 de Baak en Nederland verlaten en heb ik gewoond en gewerkt in Engeland. In 2015 ben ik weer teruggekomen en zijn we geland in Rosmalen. Ik ben gaan werken als Zelfstandig Professional, waarbij ik voor en met organisaties werk aan persoonlijke, professionele en organisatie ontwikkeling. De laatste jaren opgeleid en me verder ontwikkeld in oa NLP en organisatie systemisch werken. Sinds 2015 heb ik ook mijn eigen website en sinds anderhalf jaar nog een 2e website; de menselijke motor in de lucht. Op beide websites ook weer blogs om te lezen. Ter inspiratie, stof tot nadenken. Op 3 plekken, nou ja eigenlijk 4 want op Linkedin blog ik ook, kan je me dus volgen :-)

Wil je in een persoonlijke ontmoeting kennismaken en verkennen of en wat ik voor jou of je organisatie kan betekenen? Leuk! marianne@mariannevanmunster.nl of 06 83 58 84 50.

Met een hartelijke groet,
Marianne van Munster

Druk en Geluk

Op de menselijke motor heb ik een blog gepubliceerd die gaat over druk en geluk. Als je werkdruk of stress ervaart, dan zeker een aanrader om te lezen! En dan zal deze blog "Omvallen" over werkdruk en burn out je ook vast nieuwe inzichten geven. Wil je eens doorpraten over jouw specifieke situatie en verkennen of en wat ik voor jou of je organisatie kan betekenen? Ik ben bereikbaar op marianne@mariannevanmunster.nl of 06 83 58 84 50.

Het verschil dat het verschil maakt: leiderschap, verandering en geluk

Met een lijf vol inspiratie zit ik achter mijn laptop. Vandaag was ik bij de 1e dag van de training van Robert Dilts over 'Conscious Leadership and Resilience'. Ik heb in 1 dag zo veel inspiratie opgedaan dat ik wel 10 tallen blogs kan schrijven. En dat ga ik ook doen! Om de wijsheid waaraan ik me vandaag mocht laven met jou te delen. In de hoop dat het je inspireert en aanzet tot actie. Een actie in lijn met jouw doelen en verlangens. Of jullie doelen als je dit leest vanuit een organisatie bril. Realiseer je wel dat het geen 1 op 1 verslag is van de training. Ik zou niet durven! Ik heb de input 'verwerkt' (weggelaten, aangevuld, verbreed, versmalt) waardoor er nieuwe output ontstaat: mijn weergave van de werkelijkheid. Enjoy bij het nemen van een kijkje door mijn bril.

Logische niveaus
Robert Dilts is bekend in de wereld van opleiden en ontwikkelen. Ik ken hem vanuit NLP en dan specifiek van de Logische Niveaus. Dagelijks 'werk' ik daar wel mee. Met klanten, met mijn kinderen, mijn partner en zeker ook met mijzelf. Heel waardevol. Heel praktisch. Heel toepasbaar. Heel resultaatgericht. Bijvoorbeeld bij het bepalen van doelen als het gaat om 'veranderen'. Op welk niveau stel je je doel? En als je je doel gesteld hebt, is er dan ook alignment ofwel, passen alle niveaus vervolgens logisch op/in elkaar? Bekend is ook dat de overtuigingen die je hebt maken of doelen -bijvoorbeeld een gedragsverandering of het aanleren van vaardigheden- wel of niet gehaald worden. Best handig om te weten als je staat voor de keuze welke investering (tijd, geld) je gaat doen. En investeer je als werkgever in de 3 onderste niveaus of in de 3 niveaus daarboven, wetende dat het verschil dat het verschil maakt zal gaan over: overtuigingen, identiteit en missie.

Leadership, change, happiness
En vanaf vandaag is Robert Dilts ook in mijn vizier als het gaat over leiderschap. Of als het gaat over verandering (change). Of als het gaat over geluk (happiness). Drie themas' die dicht bij mij en mijn werk als professional staan. Robert nodigt ons uit om op zoek te gaan naar 'het verschil dat het verschil maakt'. In dit denken herken ik ook the Tipping point. De wipwap die in het midden hangt en de vlinder die aan 1 kant gaat zitten waardoor de wip naar die kant zakt. Wie of wat is de vlinder die de wipwap naar jouw kant laat gaan? Wat is het verschil dat het verschil maakt? Soms zoeken we naar grote stappen, naar grote veranderingen, grote interventies. Groots. En dan vergeten we dat veranderen met kleine stapjes mag gaan. Elke dag een beetje beter. Kaizen. Het verschil dat het verschil maakt is mogelijk klein en fijn. Delicaat. Schijnbaar verborgen totdat je het licht er op laat schijnen en ziet dat het bepalend is. Impact zal hebben. Een kantelpunt. Het hefboom effect. Het vliegwiel.

Praktijk
Vanuit het jezelf aanleren om te denken in 'wat is het verschil dat het verschil maakt' kan je alle vraagstukken aangaan. Tenminste, dat is mijn aanname. In de onderzoeken die Robert Dilts gedaan heeft en waarover hij vele boeken geschreven heeft, gaat hij bijvoorbeeld op zoek naar 'de succes factor'. Wat maakt dat sommige bedrijven succesvoller zijn dan anderen? En wat is dan het verschil dat het verschil maakt? De zoektocht naar die vraag in een organisatie levert op zichzelf al verandering en een nieuwe mindset op weet ik uit ervaring. Dus los van het antwoord op die vraag, creëer je in het proces van vragen stellen (ik noem het wel eens Rake Vragen) een andere mindset waar je als mens en als organisatie de vruchten van zal plukken. Het creëert bijvoorbeeld een groter bewustzijn, saamhorigheid, meer openheid, aandacht voor detail, focus op excellentie. En zo kan ik nog veel meer resultaten benoemen die het stellen van de vraag jou als mens en jou als leidinggevende en jullie als organisatie kan opleveren. En als je dan ook nog een antwoord vindt op de vraag zelf ........ dan heb je de kip met gouden eieren gevonden. Die je vervolgens niet moet slachten, want iedereen weet hoe dat verhaal afloopt :-).  Ga je mee op zoek naar jouw, jullie eieren? Of is het stellen van de vraag voor nu voldoende? Ik ben benieuwd!

Met een hartelijke groet,
Marianne
www.mariannevanmunster.nl

"Haal de aap van je schouder" coaching

Herken je dat? Dat je altijd andermans apen op je schouder hebt zitten. "Omdat die ander ze er op zet!" hoor ik je zeggen. Het moet toch?! Ja, zo kan je dat zeker ervaren. Op je werk, thuis. Collega's, kinderen, je partner, je vrienden. En veelal zal je ook zelf apen op je schouder zetten? Denk maar eens aan al die dingen die moeten van jezelf.

Wat het ook is, je eigen apen, andermans apen: je hebt er last van! Het is te veel of het wordt je te veel. Je ervaart mentale stress en zelfs ook fysieke stress van al dat 'moeten'. En eerlijk is eerlijk. Met al die apen van jezelf en van anderen op je schouders word je toch ook hondsmoe.

Herken je dit? Ervaar je veel 'moeten' in je werk en/of je leven? En verlang je naar meer vrijheid? Naar rust! Overweeg dan om te staten met de "Haal de aap van je schouder" coaching. In 6 gesprekken gaan we samen aan de slag. Waarom doe je wat je doet? Wat kost het je? Hoe kan je het veranderen? Wat levert het je op? Om zo tijdens en na de coaching in rust en vrijheid alleen nog maar een aap op je schouder te zetten als jij er zelf voor kiest! Meer info: Marianne - persoonlijk leiderschap - 06 83 58 84 50 - www.mariannevanmunster.nl -

Omvallen

Ik kan je zo 10 mensen noemen in mijn directe omgeving die of omgevallen waren, of omgevallen zijn, of op het punt van omvallen staan. Veelal vrouwen. Maar dat zegt niets, misschien praat ik de laatste tijd wel meer met vrouwen dan met mannen. Of delen vrouwen eerder met mij hoe het er voor staat. Aan de andere kant zou het zomaar kunnen zijn dat het % omgevallen vrouwen daadwerkelijk hoger is dan het % omgevallen mannen. Dat meen ik me wel te herinneren uit alle onderzoeken en publicaties.

Sommigen noemen het overigens burn out, overspannen, licht depressief. Of ze noemen het zelf niet zo, maar de huisarts geeft dat label. Fijn, weet je in welk hokje je past .....  In alle gevallen waar ik nu aan refereer, is ook een relatie met werken. Dat loopt niet lekker, daar is iets mee. Feit is dat veel van mijn lieve mede vrouwen niet lekker in hun vel zitten, moe zijn, lusteloos, vergeetachtig, zich zelf kwijt zijn, omvallen, ..... Het licht gaat uit, ziektewet, even niet meer werken.

Het lijkt anno 2016 net zo vaak voor te komen als de griep hebben. Of een been breken. Of rugklachten. Of vallen en hechtingen nodig hebben. Wat mij nu net is overkomen. En daar doen we allemaal helemaal niet zo spastisch over. Het zijn lichamelijke dingen, heel gewoon. Er is tijd nodig om daar weer van te herstellen. Soms een week, soms een paar weken, soms een maand en soms zelfs langer als het bijvoorbeeld gaat over rugklachten waar je te lang mee door bent gelopen. Het lichaam heeft tijd nodig om te herstellen.

Als je omvalt omdat alle ballen in de lucht te veel zijn om nog mee door te jongleren, omdat je onvoldoende slaapt, omdat je al jaren als schaap met 5 poten aan het rennen bent, omdat 100% geven op alle rollen in je leven onmogelijk is, omdat je jezelf volledig hebt weggecijferd, omdat hormonen je lijf en je geest overnemen (zwangerschap dan wel overgang), omdat je leegloopt op je werk, omdat iemand die je lief is overlijdt, omdat ....., omdat ....... dan is 'het' ineens niet meer gewoon. Vind je zelf. En vinden anderen soms ook.

Raar toch eigenlijk.

Maar stel nu eens dat je ervan uit gaat dat ergens in je leven, of een aantal keer in je leven je gaat omvallen.Waarom weet je nog niet. Maar omvallen ga je. Zoals je ook elk jaar de griep krijgt. Zou het dan minder hard aankomen als je valt? Zou je val zachter zijn? Zou je eerder herstellen? Zou het 'gewoon' worden. In jou, in je omgeving?

En zou je er misschien dan ook voor kunnen zorgen dat je landing zacht is? Door altijd een bedje klaar te hebben staan met empathie en compassie? Dat wanneer je valt, je daar in mag vallen? Brene Brown zegt hier mooie dingen over.

Zo met het einde van 2016 in zicht en de blik op 2017 geef ik deze overweging graag aan je mee. Ik ben zelf ook gestart met het maken van mijn 'empathie en compassie-bedje. Want omvallen zal ik zeker nog veel en vaak gaan doen. Dat is immers gewoon!

Gelukkig Werken

Ik mag me Gelukkig Werken (team) Coach noemen! Sta officieel op de Startpagina voor Geluk bij Onno Hamburger, waar ik mn opleiding afgerond heb. We hebben gekeken naar persoonlijkheid in relatie tot geluk: of en hoe beïnvloed dat jouw gevoel van gelukkig zijn? En vanuit de piramide plezier, voldoening en zingeving, als ingrediënten voor Gelukkig Werken, verder de verkenning rondom het thema vorm gegeven.

En dan ben ik gister bij de Baak. We verzamelen ons rondom Zelfsturing. Bij een klant waar ik coaching deed in de organisatie, kwam het naar boven gedreven. Mijn (oud) collega's van de Baak organiseerden een seminar "Zelfsturing in de Polder", ik was er bij. Velen met mij. Het gesprek ging over zelf & sturing, zelf &  organisatie. Ik haal de woorden bewust uit elkaar want de verbinding kan pas ontstaan als je start met Zelf. Samen verkennen en delen wat wel en niet werkt, waarom je zelfsturing zou overwegen, wat het je oplevert, hoe je het in kan richten, waarom ....., welke ......, hoe ....., wanneer ........

Gelukkig ben ik dat beiden op mn pad gekomen zijn. Dan wel gelukkig dat ik beiden op mn pad gezet heb. -Er verschilt 1 woord in de zin en ineens heeft de hele zin een andere betekenis :-)-. Want al een tijdje, maar heel duidelijk gister bij de Baak, kwamen lijntjes samen. De verbindingen en de bruggen die ik maak voor klanten, vormen zich ook in mij. Gelukkig Werken, Zelfsturing, Visie, Leiderschap, Ondernemerschap, Vitaliteit, Talent. Thema's die ik aanvlieg in en voor organisaties vanuit mijn zelfstandig ondernemerschap, veelal in verbinding met de Baak, Onno Hamburger, MARK Academy en anderen. Alles komt samen. Aan mij de schone taak om het begin en het einde van de kluwe wol te bepalen :-) Maar daarvoor ben je vakman nietwaar!

En dan vandaag op weg naar de ORSC opleiding van Schouten en Nelissen. Een (oud) werkgever :-). Over werken met systemen, teams, coaching, relaties. Ook dit zal passen in de puzzel van thema's die ik tegen kom binnen organisaties. Die niet meer los van elkaar op te pakken zijn omdat ze besmettelijk zijn. Begin je aan het een, dan beïnvloed je het ander. Waar begin je? En vooral: waarom?

Overigens zal die "Why" hoofdvraag nooit gaan over het thema. Dit is gelijk een valkuil waar je niet meer in hoeft te lopen. Want veelal is het slechts een middel om een doel te bereiken. Het middel (zelfsturing, ondernemerschap) zal in dienst staan van de bedoeling van de mens, het team, de organisatie: 'waartoe ben je op aarde?".  En dan kom ik weer terug bij het begin van mn blog. Omdat 'Geluk' een antwoord zal zijn wat veel mensen zullen noemen.  Hopelijk ook steeds vaker binnen de muren van de organisatie!

Website

Mijn nieuwe website is online! Vanuit de gedachte dat ik naast mijn aanwezigheid op Twitter, Facebook en LinkedIn een plek wilde waar ik als ZZP'er iets meer kon vertellen dan in de blogs die ik sinds 2007 hier schrijf.

Mijn blogs zullen hier en daar te lezen zijn. Ik nodig je uit eens een kijkje te nemen: www.mariannevanmunster.nl.

Nog deels 'under constructie' dus een voorbeeld van het 'Nooit Af' -nieuwe boek van Martijn Aslander- principe. Dat bevalt en past me. Laat het nooit af zijn.

De Nederlandse School

Vandaag mocht ik te gast zijn bij de eindejaarskoffie in Amsterdam, georganiseerd door Harry Starren (oud directeur van de Baak). Wat een genot om zo veel boeiende mensen te ontmoeten. Van onderwijs vernieuwer tot wetenschapper , hoogleraar, ambassadeur, bakker en kunstenaar. Samen gekomen om elkaar te ontmoeten. Om gesprekken te hebben die er toe doen. Verbindingen te maken om 'iets' teweeg te brengen in de maatschappij. Krachten te bundelen, samen te leren.

In mijn focus voor 2016 heb ik benoemd dat ik meer in en met Onderwijs en Zorg wil gaan doen. En toeval bestaat dan niet. Want vandaag zit ik aan tafel bij Bakhuys in Amsterdam op de Sarphatistraat 61. Een inspirerende plek waar passie, puur, ondernemerschap en brood samen komen. En ik praat met de uitvoerend producent en een deelnemer van De Nederlandse School. Een opleider voor ambitieuze onderwijsprofessionals die van binnenuit het onderwijs wil vernieuwen.

Wat een mooie en krachtige beweging brengen beiden op gang zeg! En voor wat betreft de Nederlandse School? Verdiep je er eens in als je in het onderwijs werkt en je afvraagt wat je zelf kan doen. Ik maak graag de verbinding voor jou met de mensen die ik vandaag ontmoet heb. Niets leuker dan samen brood bakken toch?

www.mariannevanmunster.nl of 06 83 58 84 50

Opladen

Die zomer vakantie kost best wat energie. Daar waar ik voordat we kinderen hadden lekker kon opladen en ontspannen op vakantie, is dat nu toch echt een ander verhaal. Het is mogelijk 'not done' om te delen, want ik hoor er weinig van bij andere ouders, maar ik kom na een zomervakantie met 3 kleine kinderen toch echt terug in een soort van burn out. Alle hallejuula verhalen over de vakantie herken ik ook hoor, maar het onderdeel wat volgens mij weggelaten wordt is die burn out. Te laat naar bed, te vroeg wakker door de kinderen. De hitte. Kleine kinderen die 7 dagen per week zorg en aandacht vragen. Slechter slapen met alle gevolgen van dien. Zwemvleugels af en weer aan. En weer af en weer aan. Insmeren, insmeren, insmeren. Regen en jengelende kleintjes. "Wat kan ik doen vandaag mama?" "Zullen we een spelletje doen?" Mama. Mama. Mama. Mammmmaaaaa!

Nou ja, nu weer lekker aan het werk en dus bijkomen. En opladen. Want werken ervaar ik als vakantie merk ik. In mijn eigen energie en tijd kunnen 'zijn'. Geen kleine kinderen die een beroep doen op 'Mamaaaah!'.

Me, myself and I. Een aantal dagen in de week. Kopje koffie er bij. Leuke mensen om mee samen te werken. Heerlijk. Ik kom helemaal bij. Voor mij werkt de afwisseling van 3 dagen werken en 2 mama dagen het beste om lekker in mn vel te zitten.  Ik ben dan ook een leukere moeder vind ik.

En dan op weer op naar de volgende uitdaging. We krijgen 1-9 de sleutel van ons nieuwe huis en kijken naar een mega verbouwing. Lekker roerige tijden dus. Zaak voor mij om alle zeilen bij te zetten en te blijven staat. Buigzaam zijn als riet vind ik dan altijd een mooie metafoor. Mijn ZZP opdracht rond ik zo september, oktober af dus dat valt samen met de verbouwing en de verhuizing. Oeps. Maar dat gaat goed komen hoor, want in planningen maken ben ik wel bekwaam. Ik heb de maanden goed in beeld en weet precies wat en wanneer. :-)

En per november wil ik dan weer starten aan een nieuwe opdracht bij een leuke oude of nieuwe klant. Die heb ik nog niet en dat voelt best onrustig. Ook dat is iets wat ik weinig hoor bij andere ZZP' ers. Ook een 'not done' onderwerp? Net zoals de burn out na een zomervakantie met kinderen? Ik ben eerlijk en merk dat ik erg moet wennen aan het deel van de ZZP dynamiek om nog geen opdrachten te hebben. En nu is het pas november dat ik weer aan de slag wil ..... maar toch. Nou ja, vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen. Dat is waar het allemaal om draait. Maar stilzitten en wachten is geen optie vind ik! En dat past me ook niet. Dus in vertrouwen schrijf ik deze blog. En wie weet heb jij een tip dan wel kan je me aanbevelen of doorverwijzen. Ik hoor er dan van en alvast een groot 'Dank je Wel' daarvoor!

Het systeem werkt niet meer

Schitterende blog van Annemie Schuitemaker! De volledige tekst is hier te lezen. Dit (zie hieronder in cursief) deel uit haar blog spreekt mij enorm aan en zou ik zo zelf geschreven kunnen hebben. Uit het hart gegrepen dus! En ik hoop dat het je inspireert en aanzet tot anders denken. "Bekijk het ook eens .... van de andere kant". Misschien zelfs het experiment wat ze beschrijft gaan doen? Er over nadenken zoals Annemie zegt is mogelijk stap 1, maar ik nodig je uit het ook daadwerkelijk te gaan doen. En in het doen te gaan ervaren wat het je kan brengen. Als mens. Als organisatie. Ik denk graag mee, want zie enorm veel kansen in de combinatie van de rennende 30 ers en de zoekende 50 ers (ouder mag ook). 

Het systeem werkt niet meer

Het systeem waar wij onderdeel van zijn, barst uit zijn voegen, we werken 24/7, we zorgen 24/7, we zorgen voor maatschappelijk verantwoord bezig zijn, onze doelen zijn hoog. De werkdruk stijgt, en de werkstress, maar ook de privédruk en de privé stress. De relatie tussen werk en privé is overigens een belangrijke oorzaak voor de werkstress, blijkt uit een recent onderzoek van Arbo Unie en HR Praktijk.

Maar doen we ons dat zelf aan? Dus…. de dertigers rennen zich suf en de 50 ers zoeken zich suf….

Tegelijkertijd lees en zie ik deze week veel over de werkeloosheid onder 50 plussers ernstigee vormen aanneemt. Ze soliciteren zich suf, maar worden nergens aangenomen. Dan is het antwoord toch eigenlijk heel simpel. Claudia Filsinger geeft het al jaren aan, slowing down en gearing up voor jonge moeders met kinderen en ook vaders. Laat de dertigers een stapje terug doen als ze willen, geen 'up –or-out' maar 'step aside - slowing down' en later weer 'gearing-up'. Een vijftiger en dertiger samen. De dertiger neemt het ouderschaps- of vaderschaps – of zorgverlof en de vijftiger neemt e.e.a. over met de ouderwetse duo baan, of welke constructie je ook kiest. Dan hebben we het beste van twee werelden. Dat kan snel en op korte termijn gerelde worden, de vijftiger heeft mega veel ervaring, zit niet in de spitsuur fase van het leven en kan zijn kennis gelijk inzetten. Dus 1 + 1 = 3. Volgens mij is dit de moeite waard om eens over na te denken met je collega's, met je team, met het MT......... het levert gegarandeerd minder stress op op korte termijn en duurzame inzetbaarheid op langere termijn.