Google Maps

Ik schrik me rot! Mn vriendin B laat op Facebook weten dat ze onze blauwe voordeur niet meer kan vinden op Google Maps. "Het huis staat er niet meer!" En een oom van M heeft ook al 3x online door ons aankomende dorp gewandeld en het huis niet gevonden..... O jee. Even voel ik paniek, want vandaag hebben we ons appartement in Rosmalen volledig leeg gehaald. Alles in een vrachtwagen, maandag avond varen ze over en dinsdag wordt het gelost bij ons nieuwe huis in Engeland. Maar dan moet er wel een huis staan! "Heb je iets gehoord vandaag over het huis?", vraag ik aan M. Nee, natuurlijk niet!  B smst weer: "gevonden!" Gelukkig, zou wat zijn als het huis er niet meer is .... ga voor de zekerheid ook nog even op Google Maps kijken!

Engeland

26 augustus is het zo ver. De verhuiswagen is geboekt. Het inpakken ingepland. Het adres in Engeland waar alles afgeleverd wordt de 29e is ook bekend. De agenda loopt over. Mijn hoofd ook.   

Philips beleving

Ik was te vroeg. Zoals ik eigenlijk altijd wel ben. Het Amstelplein oprijdend zie ik niet gelijk waar de parkeergarage van Philips is. Er staan mannen bij "afgifte goederen". Ik rijd naar de slagboom. Waar moet ik op drukken? "Ze zullen wel denken; een vrouw achter het stuur", maar echt duidelijk is de inrij-route niet aangegeven, dus die gedachte laat ik snel weer los. Ik draai mijn raampje open. "Je moet daar naar binnen", zegt de man en wijst. Rechts. Oeps .....  "Ja, ik kom net terug uit Engeland, vandaar".
Binnen in de aankomsthal heb ik nog even tijd voordat mijn afspraak begint. Verhalen ontstaan in mijn hoofd. En het gesprek is nog niet eens begonnen .... Dat belooft wat. De ontvangstruimte is licht. Er is veel glas. Hoge plafonds. Een prettige plek om te wachten. Huis van Licht. Passend dus bij de eigenaar die het huis bewoond. Ik voel me welkom. Er gaan meer mensen door de poortjes naar buiten dan dat er binnen komen valt me op. Veel taxi's buiten. Veel pakken mannen. Evenveel pakken vrouwen. Zou de afgegeven winstwaarschuwing van vorige week ze bezig houden vraag ik me af. Het oogt ontspannen.
"Because needing an MRI is scary enough", lees ik op 1 van de panelen. Yes, I know!! Had er net 1 achter de rug die ochtend. Dat is geen pretje om het maar heel zacht uit te drukken. En nu is er een open MRI, zo lees ik, waardoor je niet meer in zo'n nauwe buis hoeft. Had ik dat eerder geweten. Dank Philips voor je innovaties! Een waar voorbeeld van Sense.
"Health touches our lives". Meerdere TV schermen met beelden in de ontvangsthal. "A glimps what healthcare means to people": een foto impressie van wat gezondheid betekent voor mensen over de hele wereld. Beelden die ontroeren, me raken. Echte mensen. Echte levens. Een gevoel van dankbaarheid. De beelden roepen ook vragen op. Ze lijken in schril contract te staan met de wereld van AEX index, beurs, business. De wereld van winstwaarschuwingen. Hoe houd je contact met je eindklant in Afrika als je aan de top van het Philips imperium zit? Een mooie vraag voor straks. Ow, het is tijd. Ik word opgehaald. Nou ja, "over tijd, mijn excuses",  zo stelt mijn gesprekpartner. Ach, slechts 10 minuten. Het is oke. Ik was al begonnen.

Blandford St. Mary

Wat een schitterende namen hebben de dorpen en steden hier. Deze week zijn we in Engeland om een huis te zoeken voor de aankomende 2 jaar. En deze week zijn we bewoners van het dorp Blandford St. Mary. Ik verwacht niet dat we ons hier gaan settelen, want het is voor het mooi iets te ver van Poole waar Sunseeker is. Morgen gaan we via makelaars kijken in Wimborne Minster, Colehill en Ferndown. Vandaag waren we even in Sturminster Marshall. Klinkt goed he :-). Nu het huis nog. Dat wordt nog een hele kluif. Om allerlei redenen. Er is hier een hevige Let Market, dus prijzen lopen op en huizen zijn met een dag weer op en van de markt. Maar ook onze eigen keuzes, stedelijk of platteland? Met alle voordelen en nadelen van beiden. We gaan het zien!

Snoepwinkel

Wat heb ik toch een waanzinnig mooi beroep! Het lijkt wel een snoepwinkel bij de Baak. Van alles zou ik wel een beetje willen proeven. Van wat mijn oud collega Bianca doet met het Brein. Gekleurde smarties. Of dat wat Sacha doet met de U-theory. Zure beertjes. Of dat wat mijn collega Dodo doet met bezielend leiderschap en een retraite. Salmiac knotsen. Dinsdag mocht ik écht even proeven. Wat een feest was dat! Lenne Gieles was bij de Baak en een dag lang kon ik me onderdompelen in leven vanuit je essentie, je oorsprong. In contact zijn met je ziel. Ze heeft er een mooi boek over geschreven: Thuis. Ik ben het aan het lezen. Het raakt me! Ze schrijft dat je niet zozeer de woorden hoeft te lezen, maar dat je kan ervaren wat de woorden met je doen als je het leest. Een dikke dropveter.  

Coaching in Organisaties (3)

Ik heb er al eerder over geschreven, maar wil graag de inhoud van het event "Coaching in Organisaties" met jullie delen. Want dat is het mooie van vandaag de dag: je hoeft niet bij een event geweest te zijn om er van te kunnen leren. Zie hier de impressie! En als het je interesse gewekt heeft, abonneer je dan gelijk op het online coaching magazine: een aanrader!

Het Nieuwe Werken = De Nieuwe Slavernij

"Mijn zorg is dat we door Het Nieuwe Werken […] in De Nieuwe Slavernij terecht komen, in de wereld van continuwerk en eenzaamheid die individualisering heet”.

Deze zin die mijn collega David Jan met ons deelden zet me aan het denken. David Jan is overigens degene die binnen de Baak thema's als Investeren in Meesterschap en het Senior Executive Programma verzorgt en uitdraagt. Ik denk dat dát meespeelt in hoe ik dit statement interpreteer: de plek waar je staat in het leven. En getriggerd door deze zin, ontving ik ook nog een vervolg mail waarin het allemaal wat duidelijker werd. Het gaat om de rol van ICT, Social Media op ons werken. Als leidinggevende, als trainer, als coach, als .... vul maar in. Lees maar eens.

"Mijn bedoeling is ook om het optimisme dat eigen is aan ICTers wat te temperen: er gaat namelijk altijd wat mis, het is altijd duurder, het duurt altijd langer en het heeft altijd bijverschijnselen waar we geen rekening mee hielden. We betalen altijd een prijs voor de vooruitgang en de vernieuwing. En natuurlijk reageer ik ook uit persoonlijke bezorgdheid. Mijn zorg is dat ik het allemaal niet bijhoud, al die razendsnelle ICT ontwikkelingen. Ik vrees dat ik al gauw langs de zijlijn kom te staan. Mijn zorg is dat ik steeds meer, al modderend, zelf moet uit zoeken en uitvoeren, zodat ik niet meer aan de contacten met mensen van vlees en bloed toe kom waarvoor ik dit beroep ooit koos. Mijn zorg is dat we door Het Nieuwe Werken dat hier nauw mee samenhangt in De Nieuwe Slavernij terecht komen in de wereld van continuwerk en eenzaamheid die individualisering heet. Mijn zorg is dat ik een Don Quichot word die tegen windmolens vecht ....

Het label van “late adapter” past mij overigens goed, ik profiteer van de fouten en vergissingen die anderen maken en hoofd- en bijzaken worden duidelijker voor me. Geleidelijk aan profiteer ik van de zegeningen die de technologie me te brengen heeft. Zelfmanagement is daar 1 van, maar de belangrijkste is het besef dat al die apparaten een UIT knop hebben."

Ik snap précies wat David Jan bedoelt. Ik voel het gewoon. En ik weet zeker dat iedereen die ouder is dan 30 dit ook voelt. En ja, ik ben er van overtuigd dat het met leeftijd, met levenswijsheid te maken heeft. Want mijn aanname is dat op een x moment in de tijd IK deze tekst óók ga schrijven. En jij ook. Nu misschien nog niet. Maar er komt een tijd dat ik ga afdrijven. Dat het middel mijn doel niet meer dient. En ik denk dat het sneller komt dan ik nu kan voorzien. Waar vind ik dan de brug en wie helpt mij die brug bouwen? En tegelijkertijd denk ik dat het niets te maken heeft met leeftijd. Dat het een essentiële en bewuste keuze is die je maakt. Hoe wil je in het leven staan? Hoe wil je in je werken staan? Welke rol heeft de versnelling, ICT, Social Media daar in? Dank David Jan dat je deze wijsheid met mij, met ons deelt! Ik ben erg benieuwd naar de reacties die deze tekst op gaat roepen. Laat je het weten?

Online retraite

Misschien trek je je wenkbrauwen op als je dit leest. Want een retraite is tot daar aan toe, maar een online retraite? Het duurde bij even voor ik me er een voorstelling van kon maken. Maar geïnspireerd door een aantal enthousiaste collega's liet ik me verrassen. En zie hier het resultaat! Ik ben benieuwd wat jij er van vindt!

Engeland

Voor de Baak ga ik onder andere de contacten van en met het IEDP behartigen. Een mooie internationale klus die ik prima vanuit de UK kan gaan oppakken. Als Baak staan we op deze executive development website. De fouders zijn bij de Baak op bezoek geweest en zijn úitermate gecharmeerd van de Baak en de leerfilosofie. De vraag is wat we meer kunnen doen dan alleen deze statisch (letterlijk en figuurlijk) vermelding op de website van IEDP. Ik ga eens denken! Werd net gebeld door een collega die zei: "Ik bel je want je blog heet 'Alle wijsheid ligt op straat', dus je weet me vast wel te inspireren dan wel een antwoord te geven op mijn vraag". Het is gelukt. Mijn antwoord was "de film As it is in Heaven". 
Ik hoop dat jij mij inspireert door je mening te geven over de IEDP website: wat is de toegevoegde waarde van zo'n website voor jou, voor jouw organisatie? Laat je het me weten?

Vrouwen

Aan alles komt een einde. Zo ook aan mijn vaste dienstbetrekking bij en met de Baak. De verbinding blijft bestaan hoor, als ik aan de andere kant van het Kanaal zit de aankomende 2 jaar, maar het wordt tóch anders. Maar voordat ik ga eerst nog een spetterend einde. Want 14 juni mag ik de Open Dinersessie met Maria Cliteur begeleiden in Driebergen. Over leiderschap, macht en control. Een nieuw leiderschapsparadigma. Ze hebben de avond zelfs aan mij opgedragen "Vaarwel......". :-) Nee hoor, dat lieg ik. Maar goed, ik hoop je daar nog een keer te ontmoeten. Waarschijnlijk een van mijn laatste, dan wel hét laatste, optreden voor de Baak de aankomende tijd. Tot dan!