Excelleren

Na een week school merk ik dat ik met een andere bril naar het Nederlandse onderwijs kijk. Het is nog pril en gebaseerd op een gevoel, maar er valt me al wel iets op. En dat gaat over het ontbreken van een stimulans om te excelleren vanaf het moment dat de kinderen naar school gaan. Meer mensen, deskundiger dan ik, hebben daar ook al eens iets over gezegd en geschreven maar ik ervaar het nu in de praktijk. Ik ga de uitspraak die ik doe verder ontdekken en onderzoeken, want het is 'nog maar een week' dat de kinderen op school zitten.  

Waarom doe ik deze uitspraak? Dat heeft zeker te maken met dat ik de afgelopen 1,5 jaar gewend ben aan het Engelse systeem en door die bril ben gaan kijken. Een eerlijk is eerlijk: daar had ik in het begin weerstand tegen. Met name vanwege de vele beloningen, awards, competitie elementen in het onderwijs en alle andere stimulerende instrumenten om kinderen het beste uit zichzelf te laten halen.  Dat laatste is wat ik onderschrijf, maar 'toch niet als de kinderen zo klein zijn'? "Dat komt later wel als ze groter zijn", vond ik. De lat ligt hoog en de balans tussen vragen en overvragen is cruciaal.

Mijn bril heeft ook te maken met dat onze oudste in Reception Year (klas 1) op de leeftijd van 4 het curriculum heeft doorlopen wat in Nederland in groep 3 aan bod komt. En dat wij halverwege Year 1 (klas 2) naar Nederland zijn gekomen en hij nu in groep 2 geplaatst is oa vanwege zijn leeftijd. 

Hoe kan je als school aansluiten bij deze situatie en dit kind? Hoe ga je daar als ouders mee om? Een vraag die dagelijks bij ons aan de keukentafel besproken wordt. En een school directeur die meedenkt. Dat is fijn! "Het gaat goed" is de terugkoppeling van de juf. Maar voor mij betekent dit "hij past zich aan aan de situatie". Hij conformeert zich aan dat wat is, dat wat hij ziet in de groep. Hij wordt niet uitgedaagd om verder te gaan met waar hij was gebleven in Engeland. Omdat het Nederlandse curriculum in groep 2 die ruimte niet biedt? Omdat .... Omdat ...   

Misschien herken je mijn situatie vanuit een hele andere context. Of ben je een hele andere mening toegedaan. Laat het me weten! Werken we samen mee aan #onderwijs2032 (Op Twitter). 

 

Senior Professional

Wat een schitterend artikel heeft mijn zeer gewaardeerde oud collega Godfried Ijsseling geschreven! Het zet leren en ontwikkelen in een ander perspectief.

Dit artikel is voor mij een mooi voorbeeld van de kracht van de Baak. Om op deze manier naar de ontwikkeling van mensen en van organisaties te kijken. Om leertrajecten in te richten vanuit ont-moeten, stilstaan en ontdekken. Om daarna te kunnen versnellen. Eerst als mens en daardoor als organisatie. Met een andere bril op leren kijken naar jezelf en je omgeving. Om te gaan handelen vanuit een ander paradigma. Dat is waar de Baak sterk in is. Dat is waar ik sterk in ben. Eens een Baaker altijd een Baaker :-)

Ik sprak de afgelopen dagen met mensen die het hadden over dat de Baak de "harde" kant meer op moest gaan zoeken. Dit artikel zaagt alle poten onder die opmerking vandaan. Dank voor het 'zagen' Godfried! Dank voor je ander bril. Tot snel weer eens.

Duurzaamheid

http://www.duurzaamnieuws.nl/kamer-wil-duurzaamheid-op-lesrooster/

Je zou verwachten dat dit al lang ergens in de scholen een plek heeft anders dan het een onderdeel te maken van een lesrooster. 

En waarschijnlijk wordt er ook al veel gedaan maar mogelijk nog niet opgemerkt als "duurzaamheid"? Zoals lichten uit als je er niet bent, deuren en ramen dicht als de verwarming aan staat, misschien een dag allemaal warmere kleren aan en verwarming een standje lager?, het schoolplein schoonhouden, geen plastic op de grond, recycling van afval in de klaslokalen, en al dat??? Als je even met elkaar gaat zitten als onderwijsteam, dan kom je al snel tot voorbeelden die de duurzaamheidsgedachte als een vliegwiel kan laten gaan. Want volgens mij moet je het als school integreren in je dagelijkse doen en vooral laten en er geen vak van gaan maken. 

Maar de school moet zo veel ..... onlangs de muziek lessen, het vroeg vreemde talen onderwijs (vvto), voor ieder kind passend onderwijs bieden, pesten tegengaan, gezonde school, .... Zoooooooo veel! 

Begrijp me goed, de duurzaamheidsgedachte moet verweven zijn in een school en zichtbaar zijn in het doen en laten van iedereen, maar belangrijker nog de ouders planten de zaadjes! Zodat de school alleen nog wat water en zon hoeft te geven om het plantje te laten bloeien. Dus in plaats van 'de overheid die duurzaamheid op het lesrooster wil' een oproep aan jou als ouder: plant het zaadje, geeft het elke dag water en zon en de aarde zal je eeuwig dankbaar zijn! En als je niet weet hoe dat moet, dat zaadje planten, wees welkom om mij te contacten! 

Supernanny

Ik lees net dat Supernanny Jo Frost naar Nederland komt. Benieuwd naar de programma's. Zal vast erg leerzaam gaan zijn voor ons ouders. Indertijd heb ik een korte blog geschreven, nadat ik haar op de Engelse TV gezien had. Best fijn om af en toe te leren over opvoeden. En wat fijn als er eens iemand over je schouder mee zou kunnen kijken op momenten dat het niet werkt. Dan wel op momenten dat het wel werkt. En je daarna natuurlijk uitbundig feliciteert met hoe goed je het wel niet doet als ouder. Want in alle hectiek van de dag is het zo makkelijk om die momenten als 'gewoon' te bestempelen.  

De afgelopen drie jaar heb ik "Men are from Mars, Women are from Venus, Children are from Heaven" van John Gray meerdere malen gelezen. Een aanrader! En sinds een jaar "Unconditional Parenting" van Alfie Kohn. Beide boeken hebben me nieuwe inzichten gegeven. Soms handvatten om iets anders te doen, soms een bevestiging van wat ik al doe.

'Belonen' is waar ik sowieso al niet zo'n fan van ben, want welke boodschap geef je een kind? Het voelt soms ook gewoon scheef van binnen 'als je dit doet, krijg je dat". Een verkapte vorm van omkopen? Straffen is al helemaal niet mijn ding. 'Moving from Rewards and Punishments to Love and Reason" van Alfie Kohn, ligt dan meer in mijn lijn.

En heel eerlijk. Soms werkt het wel en soms werkt het niet. Dat is ook weer de werkelijkheid. Wat vandaag wel werkt, werkt morgen misschien niet meer. Niets zo veranderlijk als mensenkinderen :-)

Maar goed. De situatie.

Sinds weken komen alle 2 de jongens, 4 en 5 jaar oud, nadat we ze naar bed gebracht hebben steeds weer uit bed. Om allerlei plausibele redenen. Of niet. Feit is dat ik er zwaar geïrriteerd van werd en het soms wel 20.00 uur was voordat ze in bed bleven. En dan 's ochtends om half zes weer wakker .... dat is toch echt te weinig slaap voor de mannen. Love en vooral Reason genoeg geprobeerd. "Ja mamma, we blijven in bed hoor" na mijn liefdevolle 'reasoning'. En er dan toch uitkomen .... Ook Punishments in combinatie met Reason geprobeerd: een koude douche. Maar elke avond hetzelfde liedje. Ik wist het niet meer, hoe dit te doorbreken?!

En ineens was het daar. We spraken over 'zindelijk worden' en hoe dat gegaan was bij hen. Julian met stickers plakken en dan een cadeautje krijgen en Casper gewoon zonder. Zonder stickers dus, want dat deed hem niets. Wel een cadeautje om geen onderscheid te maken.

.... en voor ik het wist hadden ze 2 vellen papier uit de printer gehaald en 10 vakjes getekend, genummerd en hun naam op het vel geschreven. En die hangen nu gebroederlijk naast elkaar op de koelkast. Elke ochtend plakken ze een sticker als ze in bed gebleven zijn. En er zijn al 2 stickers geplakt en morgenochtend komt nummer 3 erbij want: ze zijn weer in bed gebleven! Ik hoef er niets voor te doen. Ze niet eens te herinneren. Ze hebben bedacht dat als ze 10 stickers geplakt hebben, ze een cadeautje mogen uitzoeken. Prima hoor!

Geen idee hoe het zal gaan als de 10 stickers geplakt zijn en het cadeau uitgezocht ..... Maar ach, wat maakt het uit? Ben al lang weer over mn irritatie heen en zij groeien er vast overheen. Ooit. Dus voor nu, om af te sluiten met een mooie Engelse term, 'lets savour the moment!" Weltrusten!

Master

Sinds ons weekje Nederland zit mij iets dwars. Het komt en het gaat maar het blijft. Misschien dat als ik het opschrijf het wat meer vorm krijgt en daardoor een plek in mij. Wat is er aan de hand. Ik orienteer me op een nieuwe werk uitdaging voor als we weer in Nederland wonen. Een aantal mensen in mijn netwerk noemen de Avans Hogeschool als optie. Om in deeltijd les te gaan geven, dan wel op een andere manier waarde toe te voegen aan het hoger onderwijs. Het bijkomende voordeel van Avans is dat het in Den Bosch is. Scheelt weer wat reistijd en dat is best fijn met 3 kleine kindjes. En zo zag ik een vacature voor trainer leiderschap, communicatieve vaardigheden. Voor 3e en 4e jaars studenten. Stukje praktijkbegeleiding erbij. Deeltijd. Leuk! Eens horen wat het inhoudt dacht ik.

Maar wat wil.

Er ligt een nieuwe eis vanuit overheidswegen dat alle nieuwe hogeschool docenten een master degree moeten hebben! Ok. ok. Ik kan dat een beetje snappen voor de kennis inhoudelijke vakken die gegeven worden. Alsjeblieft: laat mij NOOIT wiskunde geven. Of statistiek. Of bedrijfsadministratie. Of .... Maar wat maakt mij als kandidaat voor 'the human side of enterprise' niet geschikt zonder een master op zak? Zonder mij zelf gesproken en gezien te hebben? Wat meer zou ik kunnen brengen met die titel?

.... Ook wel weer een intrigerende vraag. Wil ik best eens over nadenken. Later. Voor nu voel ik alleen irritatie. Veel irritatie. Heel veel irritatie. Diskwalificatie ook. Over de deur die dicht is. -Of lijkt want denk dat ik er best een voet tussen kan krijgen :-)-. Het niet hebben van een master is een bewuste keuze geweest, gemaakt in een andere tijd. Voor mij was de route naar een praktijkgerichte, brede hbo opleiding interessanter dan de weg naar een theoretische universiteit. Praktijktoepassing past mij meer. En ik had eerst gewerkt en ben toen weer gaan studeren, dus vond mijzelf na mijn hbo diploma (in de gewenste 4 jaar en met hoge cijfers) te oud worden om door te studeren aan een universiteit. Wat zou het toevoegen? Te weinig vond ik toen ....

Door die keuze sta ik waar ik sta, ben ik wie ik ben. Als mens en als professional.

... En daarom is de deur naar lesgeven op een Hogeschool dicht?!?

En als ik mij als persoon even buiten de situatie zet. Kan soms ook weer nieuwe inzichten geven, want dan denk ik wat rationeler :-) Is 'dat' wat het onderwijs, een Hogeschool, nodig heeft deze dagen? Mensen met master titels? Ik betwijfel het!

Dus, beste professionals. Met titels, zonder titels ..... Laten we demonstreren!

Organisatie als optelsom van merken

Dit lees ik zojuist op Linkedin

“Help medewerkers hun ‘digitale oppervlakte’ te vergroten”

Mark Burgess vertelt in deze TEDxNavesink hoe medewerkers middels social media met elkaar en de buitenwereld verbonden zijn. Markten veranderen daardoor en bedrijven gaan anders met klanten en prospects om. Holle massa marketing wordt ingewisseld voor authentieke, transparante en persoonlijke relaties. Een merk is niets meer dan het totaal van personal brands van haar medewerkers. Benut het vertrouwen dat zij in de markt genieten en help hen hun ‘digitale oppervlakte’ te vergroten voor meer bereik en impact.

Op Youtube is het ook te zien en te horen.

Grappig dat ik hier in 2007 en 2008 ook al over aan het bloggen was ..... Grappig in de zin van dat het me een goed gevoel geeft over mijn ideeën, gedachten: de visie die ik had, heb en ga hebben. Toen, nu, straks. Ik sta er alleen nog niet mee op een TED podium :-) dus ergens onderweg een andere afslag genomen :-) Nou ja. Maakt niet uit. Het geeft mij in het hier & nu, in mijn oriëntatie op weer gaan werken in Nederland begin 2015, een krachtig gevoel dat wat ik denk, zeg, doe en leef hout snijdt. Dat ik dat wat Mark Burgess deelt, kan zijn voor organisaties, scholen, instellingen door mijn palet van talenten, mijn 'way of being'. Maar dat ik ze hier ook in kan ondersteunen, mocht dit de weg zijn die men in wil slaan ..... Een weg overigens die voor veel organisaties best eng is. Een weg van jezelf anders organiseren, op een andere manier in verbinding staan en komen met je omgeving. Een weg ook die vraagt om leiderschap en moed. Stappen in een andere wereld met andere regels en gebruiken. In mijn ogen een onvermijdelijk kruispunt. Ik lees mijn blogs graag nog eens na ter inspiratie. Jij ook?

Het Merk Ik en De BV Ik

Yes!

Water

Ik ben helemaal klaar met de Ice Bucket Challenge! Van zowel Engelse als Nederlandse vrienden zie ik de afgelopen, is het al weer weken?, filmpjes langskomen op Facebook. Begrijp me goed. Ik sta helemaal achter fundraising en goede doelen, maar niet op deze manier. Waarom? Omdat het geen win-win scenario is. En ik ben nu eenmaal van en-en inplaats van of-of. Juist omdat er ALTIJD een win-win te behalen valt. En juist bij goede doelen verwacht ik dat er een 'duurzaamheidsgedachte' meespeelt in de manier van fundraising. Dat het een win-win is en geen win-lose. Want dat is er aan de hand. "Water Lose" een vrije vertaling van waterverspilling. Aan de ene kant geef je geld aan bijvoorbeeld Unicef voor het slaan van waterputten en aan de andere kant gooi je water over je hoofd? Dat kan toch niet samen?! Toen ik de uitdaging kreeg heb ik geld overgemaakt naar ALS. Punt. Geen haar op mn hoofd die er aan gedacht heeft om nat te worden. Ben echt geen heilig boontje maar hoop wel dat iedereen die mee gedaan heeft aan de Challenge 1. weet waarom ze het deden (mijn ervaring is dat de Challenge een eigen 'leuk!" leven is gaan leiden ..... en 2. ze een bewuste keuze gemaakt hebben om het te doen. Ik kan nog enigszins enthousiast worden over de creatieve manieren die ik gezien heb, maar het merendeel van de video's was liters verspild water ...... En dat verwacht ik niet van een goed doel! Zo, moest dat even kwijt.

YES Please Mama Glossy!

Slappe lach

Julian huilt "ik wil een toetje".

Niets werkt.

Moe is hij na een schoolreis dag naar Moors Valley.

"Als jij huilt om een toetje ... dan huil ik om een wortel!".

Tranen met tuiten.

Van het lachen.

"En Papa huilt om een ananas".

"Casper huilt om een banaan en Elise om een tomaat!" ...... en zo komen we ineens van huilen in de slappe lach die uren lijkt te duren.

Wat een heerlijke ervaring!!!!

En wat heb ik weer veel geleerd van en met mn kleine grote jongen.

Kinderwijsheid. Zo ook deze uitspraak :-)