Website

Mijn nieuwe website is online! Vanuit de gedachte dat ik naast mijn aanwezigheid op Twitter, Facebook en LinkedIn een plek wilde waar ik als ZZP'er iets meer kon vertellen dan in de blogs die ik sinds 2007 hier schrijf.

Mijn blogs zullen hier en daar te lezen zijn. Ik nodig je uit eens een kijkje te nemen: www.mariannevanmunster.nl.

Nog deels 'under constructie' dus een voorbeeld van het 'Nooit Af' -nieuwe boek van Martijn Aslander- principe. Dat bevalt en past me. Laat het nooit af zijn.

De Nederlandse School

Vandaag mocht ik te gast zijn bij de eindejaarskoffie in Amsterdam, georganiseerd door Harry Starren (oud directeur van de Baak). Wat een genot om zo veel boeiende mensen te ontmoeten. Van onderwijs vernieuwer tot wetenschapper , hoogleraar, ambassadeur, bakker en kunstenaar. Samen gekomen om elkaar te ontmoeten. Om gesprekken te hebben die er toe doen. Verbindingen te maken om 'iets' teweeg te brengen in de maatschappij. Krachten te bundelen, samen te leren.

In mijn focus voor 2016 heb ik benoemd dat ik meer in en met Onderwijs en Zorg wil gaan doen. En toeval bestaat dan niet. Want vandaag zit ik aan tafel bij Bakhuys in Amsterdam op de Sarphatistraat 61. Een inspirerende plek waar passie, puur, ondernemerschap en brood samen komen. En ik praat met de uitvoerend producent en een deelnemer van De Nederlandse School. Een opleider voor ambitieuze onderwijsprofessionals die van binnenuit het onderwijs wil vernieuwen.

Wat een mooie en krachtige beweging brengen beiden op gang zeg! En voor wat betreft de Nederlandse School? Verdiep je er eens in als je in het onderwijs werkt en je afvraagt wat je zelf kan doen. Ik maak graag de verbinding voor jou met de mensen die ik vandaag ontmoet heb. Niets leuker dan samen brood bakken toch?

www.mariannevanmunster.nl of 06 83 58 84 50

Opladen

Die zomer vakantie kost best wat energie. Daar waar ik voordat we kinderen hadden lekker kon opladen en ontspannen op vakantie, is dat nu toch echt een ander verhaal. Het is mogelijk 'not done' om te delen, want ik hoor er weinig van bij andere ouders, maar ik kom na een zomervakantie met 3 kleine kinderen toch echt terug in een soort van burn out. Alle hallejuula verhalen over de vakantie herken ik ook hoor, maar het onderdeel wat volgens mij weggelaten wordt is die burn out. Te laat naar bed, te vroeg wakker door de kinderen. De hitte. Kleine kinderen die 7 dagen per week zorg en aandacht vragen. Slechter slapen met alle gevolgen van dien. Zwemvleugels af en weer aan. En weer af en weer aan. Insmeren, insmeren, insmeren. Regen en jengelende kleintjes. "Wat kan ik doen vandaag mama?" "Zullen we een spelletje doen?" Mama. Mama. Mama. Mammmmaaaaa!

Nou ja, nu weer lekker aan het werk en dus bijkomen. En opladen. Want werken ervaar ik als vakantie merk ik. In mijn eigen energie en tijd kunnen 'zijn'. Geen kleine kinderen die een beroep doen op 'Mamaaaah!'.

Me, myself and I. Een aantal dagen in de week. Kopje koffie er bij. Leuke mensen om mee samen te werken. Heerlijk. Ik kom helemaal bij. Voor mij werkt de afwisseling van 3 dagen werken en 2 mama dagen het beste om lekker in mn vel te zitten.  Ik ben dan ook een leukere moeder vind ik.

En dan op weer op naar de volgende uitdaging. We krijgen 1-9 de sleutel van ons nieuwe huis en kijken naar een mega verbouwing. Lekker roerige tijden dus. Zaak voor mij om alle zeilen bij te zetten en te blijven staat. Buigzaam zijn als riet vind ik dan altijd een mooie metafoor. Mijn ZZP opdracht rond ik zo september, oktober af dus dat valt samen met de verbouwing en de verhuizing. Oeps. Maar dat gaat goed komen hoor, want in planningen maken ben ik wel bekwaam. Ik heb de maanden goed in beeld en weet precies wat en wanneer. :-)

En per november wil ik dan weer starten aan een nieuwe opdracht bij een leuke oude of nieuwe klant. Die heb ik nog niet en dat voelt best onrustig. Ook dat is iets wat ik weinig hoor bij andere ZZP' ers. Ook een 'not done' onderwerp? Net zoals de burn out na een zomervakantie met kinderen? Ik ben eerlijk en merk dat ik erg moet wennen aan het deel van de ZZP dynamiek om nog geen opdrachten te hebben. En nu is het pas november dat ik weer aan de slag wil ..... maar toch. Nou ja, vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen. Dat is waar het allemaal om draait. Maar stilzitten en wachten is geen optie vind ik! En dat past me ook niet. Dus in vertrouwen schrijf ik deze blog. En wie weet heb jij een tip dan wel kan je me aanbevelen of doorverwijzen. Ik hoor er dan van en alvast een groot 'Dank je Wel' daarvoor!

Het systeem werkt niet meer

Schitterende blog van Annemie Schuitemaker! De volledige tekst is hier te lezen. Dit (zie hieronder in cursief) deel uit haar blog spreekt mij enorm aan en zou ik zo zelf geschreven kunnen hebben. Uit het hart gegrepen dus! En ik hoop dat het je inspireert en aanzet tot anders denken. "Bekijk het ook eens .... van de andere kant". Misschien zelfs het experiment wat ze beschrijft gaan doen? Er over nadenken zoals Annemie zegt is mogelijk stap 1, maar ik nodig je uit het ook daadwerkelijk te gaan doen. En in het doen te gaan ervaren wat het je kan brengen. Als mens. Als organisatie. Ik denk graag mee, want zie enorm veel kansen in de combinatie van de rennende 30 ers en de zoekende 50 ers (ouder mag ook). 

Het systeem werkt niet meer

Het systeem waar wij onderdeel van zijn, barst uit zijn voegen, we werken 24/7, we zorgen 24/7, we zorgen voor maatschappelijk verantwoord bezig zijn, onze doelen zijn hoog. De werkdruk stijgt, en de werkstress, maar ook de privédruk en de privé stress. De relatie tussen werk en privé is overigens een belangrijke oorzaak voor de werkstress, blijkt uit een recent onderzoek van Arbo Unie en HR Praktijk.

Maar doen we ons dat zelf aan? Dus…. de dertigers rennen zich suf en de 50 ers zoeken zich suf….

Tegelijkertijd lees en zie ik deze week veel over de werkeloosheid onder 50 plussers ernstigee vormen aanneemt. Ze soliciteren zich suf, maar worden nergens aangenomen. Dan is het antwoord toch eigenlijk heel simpel. Claudia Filsinger geeft het al jaren aan, slowing down en gearing up voor jonge moeders met kinderen en ook vaders. Laat de dertigers een stapje terug doen als ze willen, geen 'up –or-out' maar 'step aside - slowing down' en later weer 'gearing-up'. Een vijftiger en dertiger samen. De dertiger neemt het ouderschaps- of vaderschaps – of zorgverlof en de vijftiger neemt e.e.a. over met de ouderwetse duo baan, of welke constructie je ook kiest. Dan hebben we het beste van twee werelden. Dat kan snel en op korte termijn gerelde worden, de vijftiger heeft mega veel ervaring, zit niet in de spitsuur fase van het leven en kan zijn kennis gelijk inzetten. Dus 1 + 1 = 3. Volgens mij is dit de moeite waard om eens over na te denken met je collega's, met je team, met het MT......... het levert gegarandeerd minder stress op op korte termijn en duurzame inzetbaarheid op langere termijn. 

Doen!

Gepubliceerd op MARK Academy

We merken het aan alle kanten. Vitaliteit en duurzame inzetbaarheid leeft in Nederlandse bedrijven. Het aantal aan- en vragen neemt toe, op alle sociale media zijn de thema’s meer aanwezig dan ooit tevoren. Het momentum is daar!  

‘He, he, eindelijk!’ hoor ik je zuchten. Want jij weet al tijden dat als je lekker in je vel zit, letterlijk en figuurlijk, je veel meer plezier ervaart in leven en werken. Dat als je aandacht geeft aan alles (*) in jou, je met alle nieuwe inzichten stappen zal zetten in de richting van meer vitaliteit. Met als gevolg dat je duurzaam inzetbaar bent en blijft. Iets waar je werkgever ook weer blij van wordt.

Alleen  ….. het lukt je niet altijd om die aandacht ook echt te geven aan jezelf. Het is zo druk op het werk of thuis. Je ervaart stress. Tijd tekort. In veel gevallen schiet jij er bij in. Herkenbaar nietwaar? Want je weet best wat je te doen hebt om vitaal te worden, te zijn en te blijven. Alleen het ook echt gaan doen, tja ?

Ik weet uit ervaring dat als jij die stappen zet in de richting van een betere totaalbalans en meer vitaliteit, jouw thuis en werkomgeving daar ook iets van gaat merken. Sterker nog, ze zullen samen met jou mee veranderen en vitaler worden. En daar hoef jij niets aan te doen, dat gebeurt automatisch. Alsof jouw vitaliteit besmettelijk is. Hoe mooi is dat!?

Van vitale medewerkers naar vitale teams en organisaties. Dat is waar MARK voor staat en met passie aan wil bijdragen. Het lijkt makkelijk gezegd …..en dat is het ook. Want alles wat nodig is, is slechts 1 mens. Ik! Jij! Jij die kiest om je vitale wel-zijn serieus te nemen. En hoe? Door te gaan doen! Ik denk graag eens met je mee hoe je van inzichten via 'doen' naar resultaat kan komen. En als de inzichten ontbreken, dan gaan we daar eerst naar op zoek. En voor organisaties die een vruchtbare bodem willen creëren voor haar medewerkers om op te landen? Of om vanuit te starten. Ik denk graag mee.

 (*) en met alles bedoel ik alle kwadranten en de cirkel in het midden van het MARK Coachmodel: 

MARK Coachmodel ®

In memoriam Philip de Roo

Ik was in Engeland toen ik hoorde van de vermissing van Philip de Roo en Marc Cornelissen. Ik was in Engeland in 2013 toen ik voor het eerst via social media kennismaakte met Philip.

Expeditie Geluk was waar hij zich met passie voor ging inzetten. Op social media volgde ik hem en de andere Gelukbrengers. Wat een geweldig initiatief! Wat een geweldig mens! Het raakte me. Ik voelde de passie en heb Expeditie Geluk naar de Nederlanders in Engeland gebracht. Het contact met Philip was op Twitter en Facebook. Veel en vaak. Na afloop heeft hij mooie woorden geschreven op LinkedIn. Onwerkelijk om dat te lezen nu. Zo'n inspirerend en enthousiast mens is niet meer. Wat hij schrijft zegt alles over hem en niets over mij realiseer ik me en daarom deel ik dit.

We zouden een kop koffie gaan drinken om elkaar 'in het echt' te gaan ontmoeten. Ergens na de Expeditie. Ik wist niet welke hij bedoelde, maar dat was prima. Wat in het vat zit verzuurt niet. En zijn Expeditie zou vast weer fantastisch worden .....

Het gaat er nooit meer van komen. Ik voel me verdrietig sinds het nieuws. Ik wens de familie, vrienden, collega's en bekenden van Marc en Philip heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Woorden schieten te kort.

Philip de Roo

Polar Explorer, Motivational Speaker

"Ik heb Marianne leren kennen tijdens een project van mij genaamd Expeditie Geluk. Als kick-off van dit event hebben wij 1000 boeken Nederland ingestuurd. Iedereen kon hier zijn of haar persoonlijke gelukswens in schrijven en doorgeven aan de ander. Daarnaast was er een hele social media actie opgericht om dit publieklijk te maken.

Marianne was vanaf het begin mega enthousiast! Expeditie Geluk heeft ze opgepikt via social media terwijl ze in Engeland woonde. Op eigen initiatief heeft ze het daarna uitgerold binnen haar netwerk in Engeland. Elke dag kwamen er weer enthousiaste reacties van haar verhalen en gelukswensen die zij aan het verzamelijk was bij Nederlanders die in Engeland wonen. Het resultaat was na 2 maanden overweldigend. Het 'Engelse Boek' wat zij terug stuurde zat vol met zeer waardevolle verhalen die stuk voor stuk een belangrijke betekenis hadden.

Daarom schrijf ik met veel plezier deze recommendation voor Marianne. Ze heeft veel passie voor haar werk en verdient het om door te blijven groeien en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Sterk gevoel voor subtiliteit, doorzettingsvermogen en vastberadenheid. Iemand die zich vrijwillig met geluk van anderen bezig houd, verdiend een plek in een organisatie om te groeien! Dat is Marianne. Ik raad iedereen aan: nodig haar uit voor een gesprek!"less

June 16, 2014, Philip was with another company when working with Marianne at Harvest Learning and Development

Uit de oude doos

Ik vind het oprecht zonde.

Zulke mooie en krachtige evenementen bij de Baak. En niets meer van te vinden in het archief, op de website. Ik zocht er tevergeefs naar. Via Google nog wel iets te vinden van mensen die verslag gedaan hebben .... maar niets van de organisator zelf. Hoe kan dat toch? Er is indertijd over gepubliceerd, maar waar is dat gebleven?

Zo gaat dat met content en nieuwe websites denk ik dan? Er moeten keuzes gemaakt worden? Maar wat is het toch jammer. Want er gaat zo veel verloren ....  en nieuwe mensen die komen werken gaan een wiel uitvinden .... dat er ooit al was. Klanten, mensen vol inspiratie ... die uit beeld raken door het verstrijken van de tijd .... Een vorm van kennis- en kapitaalvernietiging? Of gewoon de realiteit van vandaag?

Ik voel de behoefte het verleden, mijn verleden, mee te nemen naar de toekomst. Zeker als het gaat om kennis en kunde. Dus ik schijn met deze blog nog een keer het licht op het Dutch Innovation Seminar, DIS van de Baak. Een mega mooi event!

Het Dutch Innovation Seminar, een jaarlijkse terugkerend evenement dat rondom het thema 'innovatie' georganiseerd werd door 'mijn' Baak Blue team. De inhoud net zo innovatief als de vorm. DIS, sinds 2005 georganiseerd door het Baak Blue team met onder andere Menno, Roel, Coen, Marjolein in the lead.

En in 2007 mocht ik het stokje overnemen en heb ik met Albron als gast host het event bedacht en vorm gegeven. Een stokje dat ik in 2008 weer doorgaf aan Luuk waar Nabuur de gast host was. Stokjes doorgevend om het bedenken en maken van een groot event door te leren binnen de Baak organisatie. Ik weet niet meer of het stokje na 2009 aan iemand gegeven is ..... wanneer was het laatste Dutch Innovation Seminar bij de Baak?

Ik was er toen even niet meer bij omdat ik mijn kindjes kreeg. En ik ben bang dat het mooie en vernieuwende DIS kindje van Baak Blue, anders dan mijn kinderen, weinig licht meer gezien heeft  ......

Ik vind het oprecht zonde.

In memoriam
De Baak Dutch Innovation Seminar
Heineken (2005), Apple (2006), Albron (2007), Nabuur (2008)

The Renaissance Soul

Gister werd ik op dit boek gewezen door Marjon Bohre. Dit zou zo maar eens op mij kunnen slaan! Ik ben immers een Duizend Dingen Doekje en een Parelketting Rijger. Een Renaissance Soul zou daar prima bij passen. 

Want het blijkt dat het in de Renaissance helemaal niet zo gebruikelijk was om slechts 1 ding te doen. 1 functie te hebben. Dat de professionals van die tijd 'Met Andere Ogen' (ooit mijn blog voor de Baak) leerde kijken door de breedte op te zoeken. Van het leven, van werken. Helemaal zo gek nog niet! 

En zo worden die inzichten van toen nu nog gebruikt in bijvoorbeeld trainingen. De LEAP van de Baak is zo'n voorbeeld waar je een week lang de baan van je mede deelnemer gaat doen gedurende het leer programma. Even voelen hoe het is op die andere stoel. Nieuwe blikken op de werkelijkheid van de ander. Wauw: dat zal verruimend zijn! Ik snap niet dat bedrijven dit niet zelf massaal gaan faciliteren en inrichten. Kruisbestuiven. Intern en extern. Branche overstijgend. Ik heb dat zo geregeld volgens mij. En kan de begeleiding ook doen. Maar wel op zo'n manier dat ik het al doende weer wegleer aan de organisaties, zodat ze het snel zelf kunnen. Zonder mij. Eigenaarschap en zelfsturing dus, want daar geloof ik in. He, creëer al schrijvend een nieuwe dienst :-) 

Dit is het boek dus: ik ga het lezen! 

The Renaissance Soul, the guide to leading a creative, passionate, and multifaceted life—big enough to embrace all your dreams

Are you unwilling to settle on doing just one thing “for the rest of your life”? Do you jump at the chance to learn something new—or, after achieving success in one field, find yourself yearning for new challenges and looking around for something different to do? If so, you may be a Renaissance Soul. The Renaissance Soul is the first book devoted to this personality type, and in this updated edition—in paperback for the first time— author Margaret Lobenstine offers a life-planning strategy perfectly in tune with those who fear becoming “a jack-of-all-trades and master of none.” Discover how to design a vibrant, fulfilling life and how to:

• Manage your time the Renaissance Soul way

• Thrive on many interests without feeling scattered or overwhelmed

• Pursue your passions even if they “don’t pay"
• Carry your dreams forward no matter what your day job is

Samen

Ik merk dat alle organisaties die met externen werken zoekend zijn naar nieuwe vormen van 'samen'. Naar dat wat niet eerder was. Een zoektocht omdat de klant-leverancier verhouding niet meer passend is in de dynamiek van vandaag. En al helemaal niet gaat passen op de wereld van morgen.

Niet passend om alle redenen waar nu zoveel over gesproken wordt in Tegenlicht, in boeken over leiderschap, ondernemerschap, innovatie, duurzaamheid, ......Ver weg en dicht bij huis: Ricardo Semler, mijn oud collega Menno Lanting en Rutger Slump, Eddie Obeng, Brene Brown, en noem nog eens 1000 namen. En zo ook nog 100 andere redenen.

En de antwoorden die gevonden willen worden gaan over nieuwe vormen van samenwerken, verdienen en verdelen. Antwoorden die in mijn wereld gaan over de Kunst van Kansen. De Kunst van Samen-Werken. De Kunst van Ruilen. De Kunst van Meer-Waarde Creëren, De Kunst van Transparantie. Van Synergie. Van Duurzaam Samen. Van Delen. En, voor mij de belangrijkste, de Kunst van Zuiverheid en Integriteit in de diepste Essentie van dat Samen.

Antwoorden die roepend zijn in de woestijn .....

Omdat er geen samen is als Klein Duimpje klein wordt gehouden door de Reus en zn laarzen. Omdat geld verdienen bovenaan het samen-lijstje staat en als enige ruilmiddel wordt gezien. Omdat waarde creatie ongezien blijft. Omdat het lastig blijkt om over de muren van je eigen organisatie naar buiten te kijken. Omdat het Oude Samen zo gezellig en warm is. Omdat een ogenschijnlijk Samen toch om de Ik lijkt te gaan. Omdat waarden niet gedeeld worden. Omdat ...... Herken je het? Wat zou jij nu aanvullen?

Met een kleine groep mensen denken we na over dit nieuwe Samen. Nieuwe vragen. Antwoorden halen we uit de Woestijn. Ze riepen ons! Nadenken en doen om te komen tot nieuwe business- en verdienmodellen. Vernieuwend zijn we. En dat merk ik met name als ik een gesprek heb met mensen of organisaties die geen weet hebben van "antwoorden die roepen in de woestijn".

En zo zijn er nog veel meer antwoorden die roepen. Antwoorden die gewoon ongewoon voor je op straat liggen. Je hoeft er niet eens voor naar de woestijn. Op straat: ze wachten om opgeraapt te worden. Struikel er maar eens over: dat wens ik je toe voor vandaag!

Vitaliteit

In mijn zoektocht naar mijn Baak verleden en artikelen uit die tijd, stuit ik op het gesprek met Albron over Vitaliteit. Was het 2011 dat we elkaar spraken? Ik weet dat Henk binnen Albron met andere dingen bezig is, maar het onderwerp Vitaliteit zal ongetwijfeld verweven zijn in het DNA van Albron. Het thema Vitaliteit en duurzame inzetbaarheid van medewerkers is ondertussen in elke zichzelf serieus nemende organisatie een 'ding' geworden. Klein dan wel groot. En of je wilt of niet, het komt op je bordje te liggen. Nu of morgen. Ik ben in verbinding met MARK vanuit vragen en antwoorden in gesprek met mensen en bedrijven over dit thema. Best pittig! Benieuwd waar Albron nu staat. Van welk bordje ze nu eten. En of ze, voorlopers als ze zijn, iets willen delen waar wij allemaal weer van kunnen leren. Ik ga het ze eens vragen!

Den Bosch Early English Programme

"Contractondertekening met Vera van Beek, directeur SNR Schouten Global Vanaf vandaag heeft Such Fun! voor het Den Bosch Early Programme een partnership met Schouten & Nelissen! Voor beiden is internationalisering een van de speerpunten. Onze huidige kleuters zijn de toekomstige trainers en klanten van Schouten Global, waarvoor internationale samenwerking de gewoonste zaak van de wereld zal blijken en het Engels geen enkele belemmering! Nu is er financiële ruimte om Kathy, Simone en Laurée te behouden voor het project nu hun startersbeurs al per 1 maart afgelopen is. Ook gaan Olivia, Joe en Mitch een bijdrage geven aan de Business English training van de Back Office van Schouten & Nelissen!"

Wat een mooi nieuws! En dan ook nog de Orange Carpet Award2015 prijs gewonnen (met onze Casper in de hoofdrol). En al eerder de 1e prijs van het Europees Talenlabel. Ik zou als gemeente, organisatie in Den Bosch letterlijk staan te trappelen om een verbinding aan te gaan met dit mooie prijswinnende initiatief. Weet me te vinden! Dan verkennen we de mogelijkheden!