De afgelopen drie jaar heb ik "Men are from Mars, Women are from Venus, Children are from Heaven" van John Gray meerdere malen gelezen. Een aanrader! En sinds een jaar "Unconditional Parenting" van Alfie Kohn. Beide boeken hebben me nieuwe inzichten gegeven. Soms handvatten om iets anders te doen, soms een bevestiging van wat ik al doe.
'Belonen' is waar ik sowieso al niet zo'n fan van ben, want welke boodschap geef je een kind? Het voelt soms ook gewoon scheef van binnen 'als je dit doet, krijg je dat". Een verkapte vorm van omkopen? Straffen is al helemaal niet mijn ding. 'Moving from Rewards and Punishments to Love and Reason" van Alfie Kohn, ligt dan meer in mijn lijn.
En heel eerlijk. Soms werkt het wel en soms werkt het niet. Dat is ook weer de werkelijkheid. Wat vandaag wel werkt, werkt morgen misschien niet meer. Niets zo veranderlijk als mensenkinderen :-)
Maar goed. De situatie.
Sinds weken komen alle 2 de jongens, 4 en 5 jaar oud, nadat we ze naar bed gebracht hebben steeds weer uit bed. Om allerlei plausibele redenen. Of niet. Feit is dat ik er zwaar geïrriteerd van werd en het soms wel 20.00 uur was voordat ze in bed bleven. En dan 's ochtends om half zes weer wakker .... dat is toch echt te weinig slaap voor de mannen. Love en vooral Reason genoeg geprobeerd. "Ja mamma, we blijven in bed hoor" na mijn liefdevolle 'reasoning'. En er dan toch uitkomen .... Ook Punishments in combinatie met Reason geprobeerd: een koude douche. Maar elke avond hetzelfde liedje. Ik wist het niet meer, hoe dit te doorbreken?!
En ineens was het daar. We spraken over 'zindelijk worden' en hoe dat gegaan was bij hen. Julian met stickers plakken en dan een cadeautje krijgen en Casper gewoon zonder. Zonder stickers dus, want dat deed hem niets. Wel een cadeautje om geen onderscheid te maken.
.... en voor ik het wist hadden ze 2 vellen papier uit de printer gehaald en 10 vakjes getekend, genummerd en hun naam op het vel geschreven. En die hangen nu gebroederlijk naast elkaar op de koelkast. Elke ochtend plakken ze een sticker als ze in bed gebleven zijn. En er zijn al 2 stickers geplakt en morgenochtend komt nummer 3 erbij want: ze zijn weer in bed gebleven! Ik hoef er niets voor te doen. Ze niet eens te herinneren. Ze hebben bedacht dat als ze 10 stickers geplakt hebben, ze een cadeautje mogen uitzoeken. Prima hoor!
Geen idee hoe het zal gaan als de 10 stickers geplakt zijn en het cadeau uitgezocht ..... Maar ach, wat maakt het uit? Ben al lang weer over mn irritatie heen en zij groeien er vast overheen. Ooit. Dus voor nu, om af te sluiten met een mooie Engelse term, 'lets savour the moment!" Weltrusten!
