Dat is hoe ik het begrip 'tijd' op dit moment ervaar. Misschien zijn het de post-partum hormonen wel? Onze Elise is nu 9 weken oud, dus hormonen doen ongetwijfeld een beroep op mijn geheugen en mijn beleving van tijd. Nou ja, wat het ook is: de tijd vliegt voorbij!! Waren we in 2011 nog aan het voorbereiden om naar Engeland te gaan, dit jaar staat al weer in het teken van terugkeren naar Nederland. Kerst 2014 gaat het gebeuren ... Het maakt me wat wiebelig als ik er alleen al aan denk. Om verschillende redenen. Terugkomen naar Nederland is als een open boek, niets staat nog be- en omschreven. Behalve dat het woon-werkverkeer van en naar Oss een half uur a drie kwartier is ...... Verder lijkt het alsof we alle pagina's van het boek zelf kunnen gaan schrijven. Zoals we indertijd ook deden toen we naar Engeland kwamen. En nu gaat dat Engeland boek al weer naar een einde ...
En het is gek, want het Engelse boek voelt en voelde als een groot avonturenboek. Vol kansen en mogelijkheden en uitdagingen en ..... Het Nederlandse boek voelt helemaal niet zo. Het Nederlandse boek, en dat terwijl het nog zo goed als leeg is, voelt zwaarder. Letterlijk en figuurlijk. Waarom eigenlijk?? Ik ga er eens op broeden! Nou ja, als ik er tijd voor heb :-)
