Voetbal of basketball?

Vandaag kan ik wel 1000 blogs schrijven. Mijn hoofd en hart lopen over. Van het boek dat geschreven is wat ik ook geschreven had willen hebben: een verzameling van ideeën, ook de mijne, vergaard en gebundeld. Van de boeken die ik zelf kan gaan schrijven. Maar niet doe. Van onrechtvaardigheid en onrecht. Van irritatie en frustratie over talenten, energie, inspiratie die niet aangewend worden. Van oudere mensen die tegen studenten zeggen: "be aware of the change" ..... waarbij het zinvoller was geweest te zeggen "you ARE the change". Aangevuld met "en hoe kan ik jou helpen je rugzak te vullen en/of te verzwaren met alles wat je nodig hebt om toegerust te zijn voor jouw werkende morgen?"

Maar ik loop het meest over van het gesprek met de Dean van een universiteit die aangeeft dat zijn glas half leeg is. Ik schrik. Hij is de senior management laag die de wereld van morgen vorm moet geven? Ik schrik als we praten over wat allemaal niet kan. Budgetten die bepalen welke koers gelopen wordt.
Engagement is het sleutelwoord in de nieuwe strategie ... engagement met wie? "Met business". Oké, daar kan ik prima een rol in spelen. Ik vertel waar en hoe ik waarde kan toevoegen.

"Budgetten zijn er niet". Geen probleem, want als partner van een expat heb ik ingecalculeerd dat mijn financiële carrière een pas op de plaats zal maken. Wat niets zegt over mijn professionele ontwikkeling en de waarde creatie voor anderen hier in het buitenland. Het 1 staat los van het ander! En dat schijnt best lastig te zijn om te bevatten zo ervaar ik. Ik zou het wel weten als ik aan de andere kant van de tafel zat en iemand deed 'mij' in de aanbieding!

Mijn hart en mond roepen van nieuwe verbindingen -ja, ook met het bedrijfsleven!- anders dan de traditionele werkgever-werknemer verbinding. Ik pas niet op een Engelse loonlijst. Ben niet zo van hiërarchie en harken als organisatie structuur. De kans is groot dat ik daar zelf een hark van word. En ..... ik ben Rijnlands in hart en nieren, zeker na mijn loopbaan bij de Baak :-) Maar belangrijker nog dan dat: ik geloof oprecht dat ik als dedicated outsider meer waarde toevoeg dan als insider.

De aarde is niet vruchtbaar. "Long lasting relationships and business engagement", dat is waar de universiteit voor gaat. En lessen uit het verleden -waarbij externe business advisors met een zak geld weg gingen zonder 'waarde' achter te laten voor de universiteit- maken dat ze de nieuwe koers alleen aan willen gaan met mensen die contractueel verbonden zijn aan de universiteit. "Posities zijn er overigens niet op dit moment" ..... Tja. En wat zeg je dan?

De Engelse taal begint me te beperken. Ik schiet op de lat, maar het lukt me niet om in het doel te schieten. Begrijpen we elkaar? Misschien niet eens zozeer qua taal als wel qua inhoud. Wil ik basketbal spelen? Omdat ik denk dat dat is wat het bedrijfsleven en de universiteit nu nodig hebben? En blijft mijn gesprekspartner voetballen omdat ze daar al jaren erg goed in zijn? Ik gooi het over een ander boeg. "Volley-Voet-Bal zou ook kunnen", zeg ik, "samen compleet nieuwe sporten en speelvelden verkennen!?" De wereld van morgen is immers anders dan de wereld van gister, dus waarom ons laten beperken door dat wat al is?  Het blijft voetballen. Ik onderneem een laatste poging. "Dammen in het zwembad"?

Hoe krijg ik mijn visie op dit speelveld??!!

Ik ga het zien of en waar de ontmoeting toe leidt. Heb niet meer kunnen doen dan ik gedaan heb. Bij het weer naar buiten lopen kom ik M. tegen. Hij staat als business development manager op de loonlijst bij de universiteit, en is een jaar geleden aangetrokken om de contacten met het bedrijfsleven verder uit te bouwen. "Succes met voetballen", zeg ik. Hij kijkt me aan, "voetballen?" zegt hij, "ik ben aan t zwemmen!" "Vergeet dan je damstenen niet!", roep ik hem nog na. De liftdeuren gaan dicht. Ik hoop oprecht dat hij mij gehoord heeft.

Coach in Engeland

Op verzoek heb ik weer een artikel geschreven voor het #8 online Coaching Magazine van de Baak. Hier lees je het. Heb je geen zin om door te klikken? Hieronder is het ook te lezen :-)

Marianne van Munster - Engelandvaarder, coach, trainer & consultant 

Coach in Engeland

Jaren heb ik bij de Baak gewerkt, onder andere als coach. Nu woon en werk ik –als partner van een expat- voor een aantal jaar in Zuid Engeland, Dorset.

Ik zie en geloof in de kracht van coaching in organisaties, om te werken met een pool van interne coaches. Als interne coach ben je insider: bekend met taal, gebruiken, communicatielijnen, cultuur, verhoudingen, structuur. Geworteld en gevormd door de organisatie. En als professional ben je je bewust van je rol als interne coach en in staat om dat alles weer los te laten en “clean” te werken met je coachees. Tenminste, dat is hoe ik een goede interne coach kwalificeer.

Context-loos

Ik heb zelf altijd als externe Baak coach gewerkt met mensen: persoonlijke vraagstukken in relatie tot werk: -persoonlijk- leiderschap en ontwikkeling. Veelal een coach traject van 5 gesprekken en samen met de coachee in het moment werken aan zijn/haar vraagstuk. Context-loos (dan wel zo min mogelijk context) coachen ging prima; het bracht ons gelijk tot de kern, weg van de ‘verhalen’. Als coach was ik als een vis in het water & de coachees waren blij. Een win-win dus.  

Outsider

Alleen …. de vis is na het overzwemmen van het Kanaal in een andere water terecht gekomen. En de vis spartelt enigszins op het droge. Ik ben een interne coach in een organisatie die ik niet ken, een outsider. Ik ben een externe coach die 5 gesprekken nodig heeft om überhaupt de context te snappen, dus: hoezo context-loos coachen ……? 

Do I fit in?

Gaat dit werken? Engels is te leren, maar hoe zit dat met bekend worden met de innerlijke wortels van de Engelsen? Ik ben letterlijk en figuurlijk niet gevormd in dit Engelse landschap! Ik ben zo Rijnlands als maar zijn kan. En de organisaties hier zijn best heel erg Anglo Saksisch met hun regels, procedures, structuren, hiërarchie, aansprakelijkheid claims, health and safety, accreditaties en certificaten -je moet een gecertificeerd coach zijn wil je sowieso ergens binnen komen-.

Taal van het hart

En hoe coach je vanuit je hart in een andere taal als het niet je moedertaal is? Wat zijn, in het Engels, de vragen die er echt toe doen? Vragen die voorheen als vanzelf kwamen. Ik ben onwetend op het diepste niveau als het gaat om wortels, cultuur, context.  Onwetend over de verschillende betekenissen van woorden, ‘slang’, ….

Bewust – onbekwaam

Coachen in mijn nieuwe werkelijkheid is alsof ik het vak opnieuw te leren heb. Van een ‘bewust/bekwaam’ ben ik beland in het ‘bewust/onbekwaam’ kwadrant.  Vanuit een lerend perspectief prima. Vanuit het verlangen om me comfortabel in mijn werk te voelen … erg onprettig J

Het leek zo simpel: “ik ga werken als coach in Engeland”. De praktijk is weerbarstig!? Benieuwd naar jouw ervaring!

Reacties? Graag!

Marianne van Munster

Twitter: @mvanmunster

Email: harvestlearning@me.com