Dorset writing girl

Het is vandaag zaterdag. Eigenlijk zijn alle dagen hier gelijk. Komt denk omdat ik nog niet echt ' structureel werk'. Wat dat ook moge zijn in deze tijd van het nieuwe werken. Maar goed, waarom het ook is wat het is, het onderscheid van werkweek en weekend kan ik niet vinden in mijn gestel. Manlief is nu beneden met de kinderen, ik ben een ochtend boven aan het werk. Schrijven dus. Heerlijk! Zojuist een artikel geschreven voor "Wijs" over schuldgevoelens van ouders. Dat was leuk om te doen! Het smaakt naar meer. Kom maar door met die schrijfklussen! Prima te doen vanuit Engeland. "Marianne, wanneer ga je nu eens een boek schrijven", vraagt Mieke.  Tja, de tijd zal het leren ...

Dorset girl

Het is zo ver: we wonen in Engeland. Kan het soms nauwelijks bevatten, maar als ik in mn Engelse auto rijd aan de 'verkeerde' kant van de weg, dan kan ik er echt niet om heen. En als we 2x per week meedoen met de Toddlers groep, Julian, Casper en ik, dan is het ook wel heel echt. Je zou hier als ouder, moeder eigenlijk want vaders ben ik nog niet tegen gekomen ..., full continue met de kinderen Toddlers bijeenkomsten, voorlezen in de bieb, zwemmen met de baby, dansen en zingen, pre schools, kunnen bezoeken. De week is dan om voor je het weet. Weet nog niet helemaal of ik zo mijn tijd hier wil gaan doorbrengen, dat zal de tijd leren. Leren doen wij hier goed: Engels! Met de dag beter, snel hoe dat zo gaat. Julian zingt " Little Black Cloud" na 1 dag Nursery. I like!!