Ik was te vroeg. Zoals ik eigenlijk altijd wel ben. Het Amstelplein oprijdend zie ik niet gelijk waar de parkeergarage van Philips is. Er staan mannen bij "afgifte goederen". Ik rijd naar de slagboom. Waar moet ik op drukken? "Ze zullen wel denken; een vrouw achter het stuur", maar echt duidelijk is de inrij-route niet aangegeven, dus die gedachte laat ik snel weer los. Ik draai mijn raampje open. "Je moet daar naar binnen", zegt de man en wijst. Rechts. Oeps ..... "Ja, ik kom net terug uit Engeland, vandaar".
Binnen in de aankomsthal heb ik nog even tijd voordat mijn afspraak begint. Verhalen ontstaan in mijn hoofd. En het gesprek is nog niet eens begonnen .... Dat belooft wat. De ontvangstruimte is licht. Er is veel glas. Hoge plafonds. Een prettige plek om te wachten. Huis van Licht. Passend dus bij de eigenaar die het huis bewoond. Ik voel me welkom. Er gaan meer mensen door de poortjes naar buiten dan dat er binnen komen valt me op. Veel taxi's buiten. Veel pakken mannen. Evenveel pakken vrouwen. Zou de afgegeven winstwaarschuwing van vorige week ze bezig houden vraag ik me af. Het oogt ontspannen.
"Because needing an MRI is scary enough", lees ik op 1 van de panelen. Yes, I know!! Had er net 1 achter de rug die ochtend. Dat is geen pretje om het maar heel zacht uit te drukken. En nu is er een open MRI, zo lees ik, waardoor je niet meer in zo'n nauwe buis hoeft. Had ik dat eerder geweten. Dank Philips voor je innovaties! Een waar voorbeeld van Sense.
"Health touches our lives". Meerdere TV schermen met beelden in de ontvangsthal. "A glimps what healthcare means to people": een foto impressie van wat gezondheid betekent voor mensen over de hele wereld. Beelden die ontroeren, me raken. Echte mensen. Echte levens. Een gevoel van dankbaarheid. De beelden roepen ook vragen op. Ze lijken in schril contract te staan met de wereld van AEX index, beurs, business. De wereld van winstwaarschuwingen. Hoe houd je contact met je eindklant in Afrika als je aan de top van het Philips imperium zit? Een mooie vraag voor straks. Ow, het is tijd. Ik word opgehaald. Nou ja, "over tijd, mijn excuses", zo stelt mijn gesprekpartner. Ach, slechts 10 minuten. Het is oke. Ik was al begonnen.
Ik schrijf over mezelf, datgeen wat mij opvalt, waar ik me over verwonder. Over ongewoon gewone dingen. Ik schrijf om te leren en om te laten leren. Mijn blogs gaan ook over kansen zien en benutten. Een scherpe en kritische blik op het leven, op vraagstukken die gaan over persoonlijke en organisatie ontwikkeling, communicatie, leiderschap. Een verwonderend oog op 'de dingen des levens'. En nog veel meer.
donderdag 30 juni 2011
zondag 19 juni 2011
Blandford St. Mary
Wat een schitterende namen hebben de dorpen en steden hier. Deze week zijn we in Engeland om een huis te zoeken voor de aankomende 2 jaar. En deze week zijn we bewoners van het dorp Blandford St. Mary. Ik verwacht niet dat we ons hier gaan settelen, want het is voor het mooi iets te ver van Poole waar Sunseeker is. Morgen gaan we via makelaars kijken in Wimborne Minster, Colehill en Ferndown. Vandaag waren we even in Sturminster Marshall. Klinkt goed he :-). Nu het huis nog. Dat wordt nog een hele kluif. Om allerlei redenen. Er is hier een hevige Let Market, dus prijzen lopen op en huizen zijn met een dag weer op en van de markt. Maar ook onze eigen keuzes, stedelijk of platteland? Met alle voordelen en nadelen van beiden. We gaan het zien!
donderdag 9 juni 2011
Snoepwinkel
Wat heb ik toch een waanzinnig mooi beroep! Het lijkt wel een snoepwinkel bij de Baak. Van alles zou ik wel een beetje willen proeven. Van wat mijn oud collega Bianca doet met het Brein. Gekleurde smarties. Of dat wat Sacha doet met de U-theory. Zure beertjes. Of dat wat mijn collega Dodo doet met bezielend leiderschap en een retraite. Salmiac knotsen. Dinsdag mocht ik écht even proeven. Wat een feest was dat! Lenne Gieles was bij de Baak en een dag lang kon ik me onderdompelen in leven vanuit je essentie, je oorsprong. In contact zijn met je ziel. Ze heeft er een mooi boek over geschreven: Thuis. Ik ben het aan het lezen. Het raakt me! Ze schrijft dat je niet zozeer de woorden hoeft te lezen, maar dat je kan ervaren wat de woorden met je doen als je het leest. Een dikke dropveter.
maandag 6 juni 2011
Coaching in Organisaties (3)
Ik heb er al eerder over geschreven, maar wil graag de inhoud van het event "Coaching in Organisaties" met jullie delen. Want dat is het mooie van vandaag de dag: je hoeft niet bij een event geweest te zijn om er van te kunnen leren. Zie hier de impressie! En als het je interesse gewekt heeft, abonneer je dan gelijk op het online coaching magazine: een aanrader!
Abonneren op:
Posts (Atom)