Tijd is een raar fenomeen. Je kan ervaren dat een uur eeuwen duurt en soms verstrijkt de tijd zonder dat je er erg in hebt. Er is dan zomaar weer een dag voorbij, een uur is in een seconde omgevlogen. En dan aan het einde van die dag bedenken "wat heb ik nu allemaal gedaan vandaag" geeft dan soms weinig antwoorden. Iets .. of toch niets?
Ik kan het de laatste tijd niet eens meer navertellen wát ik nu gedaan heb op een dag. Ben in mn gevoel hartstikke druk geweest .... maar waarmee ook al weer? Sowieso héle andere dingen dan voorheen. Voelt het daarom soms als "niets"? Het is zeker weten "iets", want ik heb niet de hele dag op de bank gelegen én ik voel me moe, voldaan en gelukkig. En op de bank liggen is trouwens ook niet "niets" maar "iets"!
Waarschijnlijk heb ik "niets" gedaan in de zin van datgeen wat vertrouwd voor mij was: doen!, productief zijn, presteren, werken bij de Baak, in contact zijn met mensen, werken met mensen, analyseren, observeren, reflecteren. En nu is mijn dag compleet anders. Onwennig soms. Maar ook weer niet want het voelt als een jas die me perfect past. Ik verveel me geen moment. Ik geniet! Maar ik zit wel in een onbekende, soms vage en zeker weten nog ongedefinieerde tijdzone. Dat voelt soms wel raar. Want de tijd vliegt. Waarheen? Hoe besteed ik de tijd wijs? Het is anders dan het ooit geweest is. Niets wordt iets en iets voelt soms ook als niets. Ach, wat mij het mij ook uit. Ik geniet!
