Gedroomd, gedragen, geboren

Ons kindje. Hij is er! Eindelijk. Met een recht "een bevalling". Maar dat is nu achter de rug. We zijn weer thuis uit het ziekenhuis, Julian doet het heel goed. En sinds we thuis zijn gekomen afgelopen donderdag komt hij ook helemaal tot rust.

Wat een relaxt klein lieverdje is het! Zoals hij ook in mn buik was. Ik ben nu alleen zelf wat aan t kwakkelen met koorts, maar dat lijkt vandaag ook beter te gaan. En omdat elk nadeel een voordeel heeft; het maakt dat Marcel veel met Julian kan doen omdat ik het nog niet kan/kon. Dat is gaaf om te zien!

En nu aankomende week rustig aan, tot rust komen, gaan genieten! Weinig visite, telefoon, en al dat. De buitenwereld nog eventjes buiten houden. Aandacht voor de binnenwereld. Letterlijk én figuurlijk. Want dat is er, hij is nu een week oud, nog weinig van gekomen.

Een nieuw leven, een klein wonder. Het klinkt zo gewoon maar voor ons zo heel bijzonder!

Dolblij zijn wij met de geboorte van onze zoon

Julian Ruben Pith
18 mei 2009
53 cm, 3790 gr
11.25 uur, 's-Hertogenbosch

Moederdag

Zondag is het Moederdag. Ik ben benieuwd of ik dit jaar óók mee ga in het feestgedruis ..... 1 mei was mijn uitrekendatum, maar alles blijft rustig in mijn buik. En ik zie me nog wel een week of 2 lopen. Nou ja, lopen .... "waggelen" is meer het woord :-) Gek idee dat elk moment een bevalling kan gaan beginnen ...... Loslaten en "overgeven aan dat wat gaat komen" is wat me te doen staat. Zeggen ervaringsdeskundigen. Gelukkig zijn dát er veel! Ik ben benieuwd .... hoe zal het zijn? Want bevallen gebeurt, het overkomt je, zonder dat je daar zelf iets aan kan doen. Je hebt er niets over te zeggen, je hoeft er niets van te vinden, het overkomt je. Gewoon, erg ongewoon. Raar idee. De maakbaarheid van het leven, voor zover je daarin gelooft, de ogenschijnlijke macht van het denken, het willen, valt compleet weg op het moment dat je aan het wachten bent op een bevalling. Ineens is de natuur, het universum, God, hoe je het ook wilt noemen, de "baas". Niet je ratio maar je lichaam neemt alles over. Waarschijnlijk altijd, maar als je lekker in je vel zit, je werk, relatie; je leven loopt goed, je hebt het idee de teugels in handen te hebben ..... dan vergeet je dat wel eens. Ik wel. Mijn eerdere statement in een blog "Zwanger? Daarna hoef je nooit meer op training!" is echt een schot in de roos geweest.

PS fijne Moederdag voor alle moeders!!